[39.2]
Napakunot pa ang noo ko kung sino ba iyong tinatawag niyang honey dito sa amin. Nasagot naman ang tanong ko nang pumunta siya sa gilid ni Jason at basta na lamang siyang lumingkis sa braso niya. Umikot ang mata Jason at pilit na inaalis ang braso ni Kim kaso ayaw maalis kaya hinayaan na lamang din sa huli. Masama ang tingin niya sa babae. Hay naku, Jason…
Malawak ang ngiting ipinukol niya sa amin. Mukha naman napansin rin niya ang prinsepe na kaharap niya na nakaupo at nakamasid lang sa kanya. As usual ay wala man lang kaemo-emosyon lang makikita sa mukha ng prinsepe.
Damn this vampire prince. He’s cold as ice.
Pero ang guwapo pa rin.
Damn it! Umayos ka nga Nathalia! Tumigil ka nga. Masama yan.
Hindi ko namalayan ang sarili kong matagal ng pa lang nakatitig sa prinsepe. Buti na lang ay hindi ito nakatingin sa akin. Bumalik lang ako sa reyalida
[40.1]At katulad ng gusto ng prinsepe ay bumalik na ako kung saan ko sila iniwan kanina bago pumatak ang hating gabi. Pagbalik ko ay naabutan ko silang nagkukuwentuhan. Wala na rin si Kim roon. Mukhang nakahinga ng maluwag si Jason dahil naabutan ko siyang ang lakas na ng tawa samantalang kanina na naroon pa si Kim ay hindi na maipinta ang mukha niya. Sino nga ba naman ang hindi mababanas sa babaeng ‘yon e kung makalingkis kay Jason ay akala mo linta. Hays…Ano namang pinag-uusapan nila?Napatingin ako sa mga pagkain na nasa mesa. Bumili na pala kaagad sila.“Thalia’s back. Well then, let’s dig in!” Naiiling na lamang ako kay Jason at saka tahimik naupo sa tabi ni Evan.Natatawa akong tumingin kay Jason na mukhang kanina pa yata siya nagugutom pero talagang hinintay pa akong bumalik.“Slow down,&rd
[40.2]Naglakbay ang isip ko sa buong byahe habang nakatingin sa labas at makalipas ang ilang sandali ay huminto ang sinasakyan namin sa harap ng isang mataas na gusali. Pinagbuksan kami ng lalaking nagmamaneho na hindi ko kilala. Nagtataka man ay sumunod pa rin akong lumabas ng sasakyan. Nauna ang prinsepe.Pumasok kami sa gusali at hindi nga ako nagkamali dahil isa iyong pamilihan. Grabe! Ang ganda ng mga damit girl. Ang gara naman dito sa kanila.Sa tagal ng pananatili ko rito sa mundo nila ay hindi ko inakalang mayroon pa lang ganito dito. Sa gitna ng pagkakapareho ng mundo nila sa mundo ng mga ordinaryong taong kagaya ko ay hindi pa rin maiaalis ang pagkakaiba. Katulad na lamang ng kalangitan dito sa mundo nila ay medyo makulimlim na animoy babagsak ang ulan kahit hindi naman. Iyong isang araw lang yata na nasa taas kaming bundok ni Nykee medyo tumirik ang araw. Once in a life time lang daw ang araw kung saan napakainit.&
[41.1]Noong simula na nagkamalay ako at napansin ang mga kakaibang nangyayari sa paligid ko ay sinabi ko sa sarili ko na hindi dapat ako mapalapit at magtiwala sa kahit na sino sa mundong ito kung saan hindi nararapat ang isang ordinaryong katulad ko. Kahit pa na si Myra at Bryan o si Nykee na katulad kong ordinaryo rin. Trusting someone will just give them the reason to betray us. Akala mo kakampi mo na, iyon pala ay tinitira ka na patalikod. Another reason why I told myself that I should trust no one is because most of them wasn’t just like me. Vampires is a cunning creatures. They are my predators.Pero kahit na ilang beses kong sabihin sa sarili ko na hindi dapat ako mapalapit sa kahit na sino ay nagkaroon pa rin ako ng mga kaibigan. Katulad noong unang pagpasok ko dito sa unibersidad. Naka-engkuwentro ko si Jason at hindi nagtagal ay nakilala ko si Nykee. Noong muntik na akong lumabag noong panahon na nagtangka akong pitasin ang bunga ng puno
[41.2]Akala ko ay kung saan lang kami pupunta, iyon pala ay sa library lang din naman. Halos hindi gaanong marami ang tao sa campus dahil na rin siguro sa walang klase ng isang linggo para kuno sa acquiantance party na nasabi. Halata sa mga estudyante ang sayang nararamdaman at ako lang yata ang hindi iyon maramdaman.What’s so special about acquiantance party anyway? Sasayaw ka lang naman. Tss.Nakasunod lamang ako sa prinsepe at hindi na nagtanong kung anong ginagawa namin dito. Nakarating kami sa dati naming puwesto at naabutan si Nykee at Jason roon. Minsan ay parang gusto ko ring i-ship ‘tong dalawa kaso parang hindi naman sila gagana. Parang wala naman silang chemistry katulad noong kina Myra at Bryan.“Magandang gabi, binibining Nathalia,” magalang na pagbati ni Jason sa akin na nakangiti. Iba yata mood ng lalaking ‘to ah.“Ewan ko sa iyo,” sag
[42.1]Sometimes you could just really tell yourself that the life of a person is full of lies. You thought that you are just an ordinary human living in this world and sometimes you don’t even know what your purpose for living in it is. You are waking up every day and then the rest, just go with the flow of life. But you don’t know that the truth is, there’s something behind the curtain of your humanity. Secrets are hidden behind. Secrets that are well hidden and you will just know it in the middle of the story of your life. Secrets that will make your world shake because of shock and turn it upside down.Our life is precious. Once it’s gone, you won’t be able to give it back. We only live once, so, just live life to the fullest. Cheers to those people who could do whatever they want to, to those who could enjoy their life in the normal world. But how can I live my life to the fullest like the others when I was stuck in this
[42.2]Buong gabing magkakasama kami ay pasimple akong sumusulyap kay Jason upang tignan kung may kakaiba ba sa mga ikinikilos niya. But so far, there is nothing strange at him at all. Baka magaling lang talaga siyang magtago.Mag-aala una ng madaling araw nang magpasya ang prinsepe na magpaalam kina Nykee at Jason dahil may pupuntahan pa daw kami. Wala naman siyang sinasabi sa akin kung saan kami pupunta kaya hindi ko alam at hindi na rin ako nagtatanong dahil ang tanging ginagawa ko lang naman ay ang magbuntot sa kanya kahit saan siya pumunta na hindi ko makita kung bakit kailangan niya pa akong kasama e wala naman akong gagawing importante. Mas gugustuhin ko sanang iwanan niya na lang ako sa dorm niya.Hindi ko alam na mahilig pa lang maglakad-lakad ang lalaking ito. Parang hindi nakakaramdam ng pagod samantalang ako ay namamanhid na halos ang paa ko sa kalalakad namin. Parang hindi siya nagsasawang maglakad. Hindi naman sa nagrere
[43.1]I was a stunt at where I am standing and couldn’t be able to make myself move any matter I tried to scold myself at the back of my mind. I was still in the state of being shocked and surprised at the view that I was seeing right now. I don’t know how will I revive myself from acting like this. Nakakahiya ang sarili ko! The lady in front of me is the vampire’s queen. A beautiful queen indeed.If this was a dream, I need someone to please wake me up right now!It felt like the time was in slow motion when the queen slowly move her hand to touch mine and I felt like there’s an electric current came inside me when she did that. Doon na ako natauhan at saka mariing napalunok na lamang. Hawak-hawak na ng dalawang kamay niya ang isang kamay ko. Dahan-dahang napunta ang mga mata ko sa kamay kong hawak-hawak ng reyna at saka napakurap ng ilang beses. Nang bumalik ang mga mata ko sa kanya ay matamis pa rin itong n
[43.2]Muntik na akong mapatalon nang kumilos ang isang kamay ng reyna papunta sa balikat ko kaya naman ay awkward akong napatingin roon at hindi malaman kung ano ang mararamdaman. Kailangan kong maging pormal kapag kaharap ang reyna! Gosh! May nagawa ba akong hindi maganda noong past life ko at ngayon ako pinaparusahan upang maging ganito katindi ang kabang nararamdaman ko?“Relax. Don’t pressure yourself, Nathalia. Please, no need for formalities,” nakangiting wika ng reyna sa akin.“Kasi po-”“I am just an ordinary person too so don’t be pressured,” putol niya sa hindi ko natuloy na dapat sasabihin. “Again, just cut the formalities. You are obvious that you are being careful with your words and I am very touched with you doing that. But please, Nathalia, you are being too formal,” mahabang dagdag pa nito.Bahagya naman akong napayu
Alam kong ilang beses ko nang tinanong ang sarili ko tungkol sa bagay na ‘to. Bakit nga ba ako nandito? Bakit kailangang ako? Ako talaga? Mababago ko pa ba ang kapalarang ngahihintay sa akin sa hinaharap? Pero habang mas tumatagal ako rito sa mundo nila ay tila unti-unti ko nang nasasagot ang mga katanungan sa isip ko pero hindi pa rin malinaw para sa akin. Siguro nga gaya ng sabi ni Jason at Ash na alam ko na ang sagot sa katanungang, “Sino ang itinakda para sa akin?” at siguro ayaw ko lang tanggapin ‘yon sa sarili ko dahil nga tingin ko ay napakalabong mangyari. Pero totoo naman kasing malabong mangyari iyon, siguro para sa kanila hindi malabong mangyari na siya nga ang itinakdang bampira para sa akin. Ako lang talaga siguro ang nag-iisip na impossibleng siya iyon. Pero kailangan ko iyong tanggapin dahil iyon ang katotohanan. Kaya siguro hindi ko pa tinatanggap ang katotohanang iyon ay dahil kailangan ko munang kumpirmahin talaga. Ang tanong ay… Paano ako makakasiguro na tama nga an
[49.2]Hinayaan ko lang na nakalugay iyong buhok ko saka naglagay ng liptint sa labi at okay na ako. Nang makarating ako sa salas kung saan naghihintay ang prinsepe na mukhang naiinip na sa paghihintay sa akin kahit na hindi naman ako masyadong matagal at tinawag ko siya para makuha ang kanyang atensyon.Nakablack pants siya saka simpleng plain white t-shirt lang. Parang gagala lang talaga kami sa mga suot namin pero nakakahiya naman sa kanya dahil parang magjo-jogging ako sa lagay ko na ‘to pero parang okay naman ‘tong suot ko. Malamig sa labas kaya naghood ako.Tumango siya sa akin at nauna nang lumabas kaya ako na iyong naglock ng pinto. Hanggang ngayonay hindi ko pa rin alam kung dorm ba talaga iyong tamang term na gamitin dahil mukha naman talagang nasa VIP condo siya. Kaya nga minsan ay condo na lang iyong ginagamit kung term, e. Ang laki naman kasi ng room niya, parang nasa suit or condo, e. Parang pinasadya talaga
[49.1]Alam ko ang kasabihang, “Expect the unexpected” kaso literal talagang hindi ko subok akalaing mag-aayang mag-date ang prinsepe ng mga bampira. I mean, parang pinaglihi siya sa yelo sa sobrang lamig niya at parang walang pakialam sa mga nangyayari sa paligid niya. Intimidating din siyang tao kaya nga kahit na lagi kaming magkasama ay nakakatakot pa rin talaga siya. Akala mo e pasan niya ang problema ng mundo dahil laging nakakunot iyong noo niya. Idagdag mo pa iyong siya iyong tipo ng tao na mataas ang pride kaya nakakagulat talaga na mag-aaya siyang magdate. Huwag ninyo lang sabihin sa prisnepe na parang puro negative lang yata nasabi ko tungkol sa kanya.Tapos bigla niyang sasabihin na magdate kami?!Sana okay lang siya?Nakaawang pa rin iyong bibig ko sa gulat at natulala sa kanya kahit na ilang minuto na ang nakalipas at nakaalis na rin si Jason ay Nykee.“Close your mouth,” sabi ni Evan nang maramdaman na nakatingin pa rin ako sa kanya habang siya ay nasa unahan lamang ang
[48.2]Noong una kong makita ang prinsepe, noong nakaharap ko siya nang malapitan, noong unang hinarang niya ako sa may cr, akala ko talaga malamig at walang siyang paki sa mga nangyayari sa paligid niya. Pero noong nakilala ko siya simula noong nakitira ako sa dorm niya ay doon ko na unti-unting nakilala ang tunay na prinsepe. May kabutihan pala siyang itinatago sa loob ng puso niya. Akala ko ay wala siyang kwentang prinsepe noon, pero akala ko lang ang lahat ng iyon. Sa malamig at nakakatakot niyang awra ay mayroon pang mas mahalagang nakatago sa loob ng puso ni Evan. Siguro nga huwag dapat talaga tayong manghusga agad base sa kung ano ang nakikita natin dahil may mga nakatago sa likod ng ating mga nakikita.“Noong nakuha ka na ni Prince Evan, kinausap ko si Jason na bantayan ka at huwag hayaang may mangyaring masama sa iyo. Nagmakaawa pa ako kay Jason at kay Prince Evan na ibalik ka sa akin pero siyempre, hindi gagawin iyon ng prinsepe. He just t
[48.1]Never that it crossed my mind that I would come to this point of my life that I would be drowned this this kind of problems, that I would encounter such problems. Until now, I was still convincing myself that all of these happenings was just a dream. And I badly wanted to wake up soon. But… how?I can’t wake up in this dream because in the first place, hindi naman talaga ito isang panaginip. Nasa reyalidad na ako. Hanggang ngayon tinatanong ko pa rin ang sarili ko kung bakit maging ganito kakomplikado ang buhay ko. Bakit kailangang ako pa? Sa dinami-rami ng tao sa mundo, bakit ako pa iyong napiling pagdaanan ang lahat ng ito? Why is it need to be me to enter the world of vampires and werewolves and deal with them?Hindi ko makuha iyong punto kung bakit ako pa. I am just an ordinary human living with her life in the world of ordinary humans, well, that’s what I thought? Am I indeed just an ordinary human? Kung
[47.2]Ngumisi ako. “Are you guys… together?”Hindi sila sumagot at halatang gulat pa rin.“That’s okay. Congrats!” I said while smiling. “But please, talk privately. Someone might heard you guys shouting at each other. Hindi magandang tignan,” sabi ko sa kanila at nahihiya namang napayuko si Myra.“Paki-kamusta niyo na lang ako kay Ash. Tell her to don’t worry about me, I’m doing well in the prince’s costudy,” I added and quickly left the both of them therena hindi pa rin nakakabawi sa bigla kong pagsulpot.They need to talk about things privately, hindi magandang tignan na nagsisigawan sila roon.Ano pa ba ang sekretong hindi ko pa nalalaman?Habang naglalakad ako ay mas lumawak lang iyong ngisi ko. Kailan pa naging sila? At… hindi naman siguro ako nananaginip, hindi ba? Hind
[47.1]Last night was something that happened that never crossed my mind. I never thought that there were so many people to release the heavy pain in my chest, I’d released it with the embrace of the vampire prince. I didn’t know why but the prince’s arms around me as I cried felt a different peace across my system.Nakakahiya!But so far, I felt peace while Evan’s arms embraced me as I cried out until I have no more tears to flow out. It was like a heavy feeling lifted from my chest. I could still remember his words echoing in my head. And his kisses!Damn, his kisses were making me insane!I was here alone here in the study shade and I was thankful for that. Ayokong makita ng ibang tao na namumula ako sa tuwing naaalalang ilang beses na kaming naghalikan ng prinsepe. And then something crossed my mind. Bakit kami naghahalikan ng prinsepe?Were not
[46.2]I glance at the small spaces between the books and saw two familiar persons talking to each other in whispers.Got you!Akala nila ay maiisahan na nila ako, ah. Pwes, nagkakamali sila. Sa wakas ay nahuli ko rin silang dalawa.So, tama nga ang hinala kong magkakilala sila?Paano ba naman kasi ako hindi maghihinala, e sa tuwing nagkakasalubong sila ay parang may galit sila sa isa’t-isa. Minsan, kapag nagkakatinginan silang dalawa ay parang may ibig sabihin.“Anong balita sa pinsan ko?” dinig kong tanong ng babae.“Dinala ni Prince si Thalia kagabi sa mansyon. Nakilala niya na ang hari at reyna,” sagot naman ni Jason.Kahit na hindi ko sila nakikita ay batid kong dismayado si Jason nang sabihin niya iyon.“K-kung ganoon…” pabitin na sabi ni Ash. &ldq
[46.1]Ang mga binitawang salita ni Mang Lucio ay nagpaulit-ulit sa utak ko na tila ay para itong sirang plaka. Napaisip naman ako dahil sa narinig mula sa matandang lalaki.Ito na naman… Puno na naman ng mga katanungan iyong isip ko. Hindi ko alam kung ano ang nais niyang iparating sa akin. At saka… Magpakatatag? Sinabi rin niyang marami pa ang pagsubok na darating sa amin ng prinsepe.Ano ang ibig niyang sabihin roon?Sumasakit na naman ang ulo ko dahil dito.Bakit ba ang daming tanong na bumabagabag sa akin?Pinilig ko ang ulo ko upang maalis iyon sa isipan ko.Wala naman sigurong ibig sabihin iyon.Coincidence lang siguro.Masyado ko naman kasing binibigyang kahulugan iyong mga bagay-bagay kaya nagiging paranoid na ako. Hays!Sabay kaming pumasok sa klase ng prinsepe at as