[21.2]
I told myself that I should always remembered her words that we are not the only human living in here. If Nykee who’s been living safe here for a long time, then I will be safe here too. Mukhang mas tatagal pa nga kami rito at maaring hindi na kami umalis dito. Napahinga na lamang ako ng malalim sa sariling naisip.
She sighed heavily when I didn’t speak. “Alam mo, ganoon din ang sinabi sa akin ni mommy,” aniya na siya namang ipanagtaka ko. “She told me that I will be safe here. She was once befriended to some vampires but it happened that those wolves killed her.”
“I’m sorry.”
“Don’t be sorry. It was a very long time ago, silly.” She chuckled as if she can no longer feel the hurt in her chest.
Ngumiti ako sa kanya dahil sa pagiging matapang niya. Wala na siyang magulang at matagal na siyang naninirahan dito sa mundong hindi naman dapat para sa mga katulad namin. Pero bak
[22.1]Blanko lamang itong nakatingin sa akin na tila ay may nagawa akong kasalanan, wala ring mababakas na pagkagulat sa kanyang mukha samantalang ako ay halos hindi na makahinga sa gulat. Nahigit ko ang hininga ko sa kanyang tingin na parang kinikilatis ang kaluluwa ko. Hindi rin ako makakilos sa lapit niya sa akin. Narinig kong isinara niya ang pinto sa likod ko at tanging iyon lamang ang lumikha ng ingay sa gitna ng katahimikang bumabalot sa pagitan namin saka nilagay sa gilid ang isang braso niya. I couldn’t breath properly.Paano ba ako makakaalis dito?Tinawag ko na ang lahat ng santo na pakinggan ang dasal ko na sana ay makaalis na ako rito. Wala naman akong matandaan na may nagawa akong kasalanan at mas lalong hindi ko siya kilala ngunit bakit tila kung umasta siya ay magkakilala kami?Nakayuko na lamang ako ngayon at tahimik na nagdadasal na sana ay wala itong gawing masama sa akin. Wow, Thalia, feelingera ka! Sa pangit mong iyan
[22.2]Pagdating namin ng dorm ay agad naming inayos ang mga gamit namin. Ito raw ang dating tinutuluyan ni Myra ayon sa kanya. Nanag matapos na akong mag-ayos ng mga gamit ko ay nagpaalam ako sa dalawa na abala sa kung anong ginagawa na lalabas lang muna. Naisip ko namang puntahan si Nykee dahil nasa ibabang floor siya at kami ay nasa taas. Pababa na sana ako nang makita ko si Bryan na lumabas sa isang silid kaya naman ay tinawag ko ito.“Psst!” tawag ko rito kaya naman ay luminga siya sa paligid at nang dumako ang tingin sa akin ay ngumiti ako sa kanya.“What are you doing here?” He curiously asked.I think he doesn’t have any idea that we just move here.“Bumalik na sa pagdorm si Myra. Parehong room kaming tatlo,” paliwanag ko rito.“Tell Myra to just share a room with me,” he jokingly said and chuckled. Natawa rin ako sa kanya at binatukan ito.“Naku! Huwag na! Baka kung
[23.1]“I came here to inform you that you will be moving to another room,” he explained.It took me a couple of minutes to process what he just said a while ago, I even blink three times when I realized what he meant. Is he referring to me?He must be crazy!Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya. Hindi ako makahagilap ng mga salita at napalunok na lamang. Seryoso ba ang lalaking ito sa sinasabi niya? He must be putting a joke on me!Narinig ko ang malalim na pagbuntong hininga ni Myra at tila ay hindi nito nagustuhan ang sinabi ni Kian. Aba! Kahit ako ay hindi ko rin nagustuhan ang sinabi niya! Anong ibig sabihin niyang lilipat ako ng silid? Maayos ako dito na kasama ang dalawang babae tapos sasabihin niyang lilipat ako ng silid? Who is he to said that?!“Look, if you are just putting a joke on me-” Before I could finally finish my words, he cut me off.“I do
[23.2]Alam kong hindi na mabilang kung ilang beses ko nang naitanong sa sarili ko kung bakit ba naging ganito ang kina-hantungan ng buhay ko? Hindi ko akalaing mapupunta ako sa mundo ito. Bakit nga ba napunta ako rito? Dahil lang ba sa pagkamatay ni tita? At hindi na kami ligtas sa mundo kung nasaan dapat ako nararapat? Ano ang magihing kinalalabasan ng buhay ko dito?Like I said, life is full of surprises. You can’t predict what will happen tomorrow. So you better just enjoy every seconds that you are still alive and kicking and do what you want. Ano nga ba ang gusto ko? Siguro ang gusto ko ay bumalik na sa normal ang buhay kom iyong nasa mundo ako ng mga tao dahil doon din naman talaga ako nabibilang at hindi rito.I watch every vampire or human passing by. They look normal. It was easy to identify which one is the human and which one is the vampire. A vampire has white-tan skin since the sun in this world wasn’t that really showing like in the hu
[24.1]Weeks had passed at hindi na muli pang naligaw sa dorm namin si Kian na siya namang ipinagpasalamat ko. Hindi naman sa gusto ko siyang bumalik at sabihin na naman sa akin na aalis ako roon, mas mabuti ngang hindi na siyang magawi muli sa dorm namin. Ewan ko ba pero may mga pagkakataon talagang sobrang naiirita ako sa lalaking iyon. Masyadong mataas ang pride. Akala mo kung sino. Porke ba e kasintahan siya ng pinsan ko ganoon na kataas ang tingin niya sa sarili niya? Ngayon ay ayaw ko na talagang makasundo ang lalaking iyon, sa tingin ko rin naman ay hindi talaga kami magkakasundo dahil sa ugali niya, kung bakit pa kasi siya ang nabingwit ni Ash. Tss.Ano bang nagustuhan sa kanya ng pinsan ko? Pogi lang siya, ano bang pinagmamalaki niya? Anong gagawin mo sa pogi kung pangit naman ugali, ‘di ba? Hay naku, hindi ko rin talaga maintindihan iyong pinsan ko. Saan ba siya nagmana?But then I don’t have the right to judge my cousin, after all, she is
[24.2]“Practicing my climbing skills.”“Seriously?!” Hindi na ito sumagot pa sa akin sa halip ay umayos ng puwesto para maging komportable.Luminga-linga ako sa paligid ko nang may mapansing puno kung saan mas marami ang bunga kumpara sa ibang puno ng mansanas na narito. Habang palapit ng palapit ay ako sa puno ay pansin ko na na pulang-pula ang balat ng bunga niyon at batid kong mas masarap kapag mas mapula ang bunga. Nang malapitan ko na ang puno ay mas nagniningning ang aking mga mata habang pinagmamasdan ang pulang bunga nito. Unti-unti kong inangat ang braso ko ngunit ilang segundo pa lamang ay may humawi na ng kamay ko.“Huwag mo ng ituloy,” pigil nito sa akin.Gulat akong napatingin kay Nykee dahil parang kanina lamang ay naroon siya sa itaas ng isang puno at hinayaan ko siya roon. Hindi ko alam na sumunod pala ito sa akin.“B-bakit?” nauutal kong baling sa kanya.“You shou
[25.1]“Do you know that it is prohibited?” He interrogated in a cold tone. His cold voice brings shiver down my spine. Halos ramdam ko rin ang panlalamig ng mga kamay ko dahil sa kaba.Kadalasang sabi nga ng mga magulang kapag sinusuway ang kanilang mga anak, ‘matuto kang makinig sa isang salita.’ I know I’m stupid pero hindi ko alam na may mas ita-tanga pa pala ako. Sinabihan na ako ni Nykee noong pumunta kami rito sa bawal pitasin ang bunga ng mansanas na iyon dahil sa prinsepe iyon ngunit ngayon ay anong ginawa ko? Hays.“Walang sinoman ang maaaring pumitas sa punong ito o kahit man lang ang hawakan ang bunga ay mahigpit na ipinagbabawal. Ang sinomang magtangkang humawak ay parurusahan,” ani Nykee.Pilit akong ngumiti ng tipid sa lalaking nasa harap ko.“Ma-maaari bang… ‘wag mo… na… lang akong… isumbong?&rdquo
[25.2]“I’ll order someone to pick you up tomorrow at 6,” he said before he vanish before my sight, leaving me stunt at the place under the night sky. That was fast.Alam ko namang mabilis talaga ng mga bampira pero hindi ko naman akalaing ganoon ang prinsepe kabilis kumilos.Ilang minuto pa akong nakatayo roon at pilit na dina-digest ang nangyari. Isang buntong hininga ang pinakawalan ko saka wala sa sariling naglakad paalis sa farm. Para akong lumulutang habang naglalakad pauwi ng dorm dahil sa nangyari kanina lang. I couldn’t believe that I just had that encounter with the Prince! He even caught me doing a crime on his apple tree! Bakit sa ganoong paraan pa kami nagkita?Tama nga si Nykee. Minsan ay hindi mo na lang namamalayan na nasa tabi mo na pala ito. Muli ko na namang naalala ang sinabi niya.I won’t kill you. But you need to serve me as your punishment.Sho
Alam kong ilang beses ko nang tinanong ang sarili ko tungkol sa bagay na ‘to. Bakit nga ba ako nandito? Bakit kailangang ako? Ako talaga? Mababago ko pa ba ang kapalarang ngahihintay sa akin sa hinaharap? Pero habang mas tumatagal ako rito sa mundo nila ay tila unti-unti ko nang nasasagot ang mga katanungan sa isip ko pero hindi pa rin malinaw para sa akin. Siguro nga gaya ng sabi ni Jason at Ash na alam ko na ang sagot sa katanungang, “Sino ang itinakda para sa akin?” at siguro ayaw ko lang tanggapin ‘yon sa sarili ko dahil nga tingin ko ay napakalabong mangyari. Pero totoo naman kasing malabong mangyari iyon, siguro para sa kanila hindi malabong mangyari na siya nga ang itinakdang bampira para sa akin. Ako lang talaga siguro ang nag-iisip na impossibleng siya iyon. Pero kailangan ko iyong tanggapin dahil iyon ang katotohanan. Kaya siguro hindi ko pa tinatanggap ang katotohanang iyon ay dahil kailangan ko munang kumpirmahin talaga. Ang tanong ay… Paano ako makakasiguro na tama nga an
[49.2]Hinayaan ko lang na nakalugay iyong buhok ko saka naglagay ng liptint sa labi at okay na ako. Nang makarating ako sa salas kung saan naghihintay ang prinsepe na mukhang naiinip na sa paghihintay sa akin kahit na hindi naman ako masyadong matagal at tinawag ko siya para makuha ang kanyang atensyon.Nakablack pants siya saka simpleng plain white t-shirt lang. Parang gagala lang talaga kami sa mga suot namin pero nakakahiya naman sa kanya dahil parang magjo-jogging ako sa lagay ko na ‘to pero parang okay naman ‘tong suot ko. Malamig sa labas kaya naghood ako.Tumango siya sa akin at nauna nang lumabas kaya ako na iyong naglock ng pinto. Hanggang ngayonay hindi ko pa rin alam kung dorm ba talaga iyong tamang term na gamitin dahil mukha naman talagang nasa VIP condo siya. Kaya nga minsan ay condo na lang iyong ginagamit kung term, e. Ang laki naman kasi ng room niya, parang nasa suit or condo, e. Parang pinasadya talaga
[49.1]Alam ko ang kasabihang, “Expect the unexpected” kaso literal talagang hindi ko subok akalaing mag-aayang mag-date ang prinsepe ng mga bampira. I mean, parang pinaglihi siya sa yelo sa sobrang lamig niya at parang walang pakialam sa mga nangyayari sa paligid niya. Intimidating din siyang tao kaya nga kahit na lagi kaming magkasama ay nakakatakot pa rin talaga siya. Akala mo e pasan niya ang problema ng mundo dahil laging nakakunot iyong noo niya. Idagdag mo pa iyong siya iyong tipo ng tao na mataas ang pride kaya nakakagulat talaga na mag-aaya siyang magdate. Huwag ninyo lang sabihin sa prisnepe na parang puro negative lang yata nasabi ko tungkol sa kanya.Tapos bigla niyang sasabihin na magdate kami?!Sana okay lang siya?Nakaawang pa rin iyong bibig ko sa gulat at natulala sa kanya kahit na ilang minuto na ang nakalipas at nakaalis na rin si Jason ay Nykee.“Close your mouth,” sabi ni Evan nang maramdaman na nakatingin pa rin ako sa kanya habang siya ay nasa unahan lamang ang
[48.2]Noong una kong makita ang prinsepe, noong nakaharap ko siya nang malapitan, noong unang hinarang niya ako sa may cr, akala ko talaga malamig at walang siyang paki sa mga nangyayari sa paligid niya. Pero noong nakilala ko siya simula noong nakitira ako sa dorm niya ay doon ko na unti-unting nakilala ang tunay na prinsepe. May kabutihan pala siyang itinatago sa loob ng puso niya. Akala ko ay wala siyang kwentang prinsepe noon, pero akala ko lang ang lahat ng iyon. Sa malamig at nakakatakot niyang awra ay mayroon pang mas mahalagang nakatago sa loob ng puso ni Evan. Siguro nga huwag dapat talaga tayong manghusga agad base sa kung ano ang nakikita natin dahil may mga nakatago sa likod ng ating mga nakikita.“Noong nakuha ka na ni Prince Evan, kinausap ko si Jason na bantayan ka at huwag hayaang may mangyaring masama sa iyo. Nagmakaawa pa ako kay Jason at kay Prince Evan na ibalik ka sa akin pero siyempre, hindi gagawin iyon ng prinsepe. He just t
[48.1]Never that it crossed my mind that I would come to this point of my life that I would be drowned this this kind of problems, that I would encounter such problems. Until now, I was still convincing myself that all of these happenings was just a dream. And I badly wanted to wake up soon. But… how?I can’t wake up in this dream because in the first place, hindi naman talaga ito isang panaginip. Nasa reyalidad na ako. Hanggang ngayon tinatanong ko pa rin ang sarili ko kung bakit maging ganito kakomplikado ang buhay ko. Bakit kailangang ako pa? Sa dinami-rami ng tao sa mundo, bakit ako pa iyong napiling pagdaanan ang lahat ng ito? Why is it need to be me to enter the world of vampires and werewolves and deal with them?Hindi ko makuha iyong punto kung bakit ako pa. I am just an ordinary human living with her life in the world of ordinary humans, well, that’s what I thought? Am I indeed just an ordinary human? Kung
[47.2]Ngumisi ako. “Are you guys… together?”Hindi sila sumagot at halatang gulat pa rin.“That’s okay. Congrats!” I said while smiling. “But please, talk privately. Someone might heard you guys shouting at each other. Hindi magandang tignan,” sabi ko sa kanila at nahihiya namang napayuko si Myra.“Paki-kamusta niyo na lang ako kay Ash. Tell her to don’t worry about me, I’m doing well in the prince’s costudy,” I added and quickly left the both of them therena hindi pa rin nakakabawi sa bigla kong pagsulpot.They need to talk about things privately, hindi magandang tignan na nagsisigawan sila roon.Ano pa ba ang sekretong hindi ko pa nalalaman?Habang naglalakad ako ay mas lumawak lang iyong ngisi ko. Kailan pa naging sila? At… hindi naman siguro ako nananaginip, hindi ba? Hind
[47.1]Last night was something that happened that never crossed my mind. I never thought that there were so many people to release the heavy pain in my chest, I’d released it with the embrace of the vampire prince. I didn’t know why but the prince’s arms around me as I cried felt a different peace across my system.Nakakahiya!But so far, I felt peace while Evan’s arms embraced me as I cried out until I have no more tears to flow out. It was like a heavy feeling lifted from my chest. I could still remember his words echoing in my head. And his kisses!Damn, his kisses were making me insane!I was here alone here in the study shade and I was thankful for that. Ayokong makita ng ibang tao na namumula ako sa tuwing naaalalang ilang beses na kaming naghalikan ng prinsepe. And then something crossed my mind. Bakit kami naghahalikan ng prinsepe?Were not
[46.2]I glance at the small spaces between the books and saw two familiar persons talking to each other in whispers.Got you!Akala nila ay maiisahan na nila ako, ah. Pwes, nagkakamali sila. Sa wakas ay nahuli ko rin silang dalawa.So, tama nga ang hinala kong magkakilala sila?Paano ba naman kasi ako hindi maghihinala, e sa tuwing nagkakasalubong sila ay parang may galit sila sa isa’t-isa. Minsan, kapag nagkakatinginan silang dalawa ay parang may ibig sabihin.“Anong balita sa pinsan ko?” dinig kong tanong ng babae.“Dinala ni Prince si Thalia kagabi sa mansyon. Nakilala niya na ang hari at reyna,” sagot naman ni Jason.Kahit na hindi ko sila nakikita ay batid kong dismayado si Jason nang sabihin niya iyon.“K-kung ganoon…” pabitin na sabi ni Ash. &ldq
[46.1]Ang mga binitawang salita ni Mang Lucio ay nagpaulit-ulit sa utak ko na tila ay para itong sirang plaka. Napaisip naman ako dahil sa narinig mula sa matandang lalaki.Ito na naman… Puno na naman ng mga katanungan iyong isip ko. Hindi ko alam kung ano ang nais niyang iparating sa akin. At saka… Magpakatatag? Sinabi rin niyang marami pa ang pagsubok na darating sa amin ng prinsepe.Ano ang ibig niyang sabihin roon?Sumasakit na naman ang ulo ko dahil dito.Bakit ba ang daming tanong na bumabagabag sa akin?Pinilig ko ang ulo ko upang maalis iyon sa isipan ko.Wala naman sigurong ibig sabihin iyon.Coincidence lang siguro.Masyado ko naman kasing binibigyang kahulugan iyong mga bagay-bagay kaya nagiging paranoid na ako. Hays!Sabay kaming pumasok sa klase ng prinsepe at as