(Reese's POV)DAYS passed and I didn't heard anything about my sister. But according to Alex, she's fine. Noong isang araw lang daw ay dumalaw ito sa punton ng kapatid ni Coz at nagkataon pa raw na naabutan siya ng mga magulang ni Coz. Naging maganda naman daw ang nangyari at hindi naman siya sinisisi. Bagkus ay tinanong daw nila ang kapatid ko kung bakit noon lang ito dumalaw.Kami naman ni Coz, we are doing better for the past days. He's acting all sweet ma siyang dahilan kung bakit unti-unti akong naniniwala na hindi niya ako ginagamit para maghiganti sa kapatid ko. At ang nakapagtataka, kung may tanong ako sa kanya, agad-agad niyang sinasagot. Pero ayaw ko naman na abusuhin kaya isa-isa lang ang tinatanong ko.At ngayon, papunta ako sa opisina niya. Dapat ay nagluluto kami no Alice ng turon ngayon pero bigla naman siyang tumawag at pinapapunta niya ako sa opisina niya. Nag-dress na lang ako dahil baka gawin na naman niya akong sekretarya niya.Pagdating sa building nila ay agad ak
(Reese's POV)Mabilis lumipas ang mga araw. At sa mga panahon na 'yon, walang araw yata na hindi nagpunta si Audrina sa opisina ni Coz. Alam ko 'yon dahil ina-update ako ng Secretary ni Coz. Hindi ko sinabing gawin niya 'yon at wala akong malaking rason para utusan siya ng gano'n kahit na inis na inis ako kay Audrina.At ang isang rason pa kung bakit hindi ako nanghihingi ng update sa Secretary no Coz ay dahil sinasabi naman ni Coz ang nangyayari sa company niya. At hindi ko rin naman tinatanong sa kanya. Lahat ng pag-a-update niya ay kusa niyang ginagawa. Kahit gustong-gusto kong magtanong, pinipigilan ko ang sarili ko, hoping that he'll voluntarily update me. And that's what he's been doing these past few days. Walang mintis simula noong nagkasagutan kami ni Audrina.Hindi ko maintindihan kung bakit parang ulul na asong naghahabol ito kay Coz. According to Coz, nilinaw naman daw niya sa babaeng 'yon kung ano sila—they are nothing and it was all business. Hindi naman daw talaga nagin
(Reese's POV)"TAPOS na?" Bungad ni Olive sa'kin pagkalabas ko ng guidance office.I nodded as I was retying my hair in a ponytail. "I just need to complete my papers for the OJT.""What firm are you aiming to go?"Nagkibit-balikat ako. "May binigay na listahan si Echo."Coz gave me the list last week from Echo. Sa kanya kasi ako humingi ng tulong since sabi nga ni Coz, mas marami raw itong kilala sa construction industry. At hindi naman ako nabigo dahil kaagad naman itong umoo.And speaking of Coz, sinabi niya kaninang tawagan ko raw siya kapag pauwi na ako. But I can't do that because Olive wanted to go to the mall first before going home. And I also needed to buy some stuff so I agreed without a second thought."Nagpaalam ka ba sa asawa mo na pupunta tayo dito?" She asked all of a sudden as we entered the mall.I shook my head. She glared at me. "Tawagan ko raw siya kapag pauwi na ako," I explained.Nakahinga ito ng maluwag. "Father, brother and husband in one," pang-aasar niya.I
(Reese's POV)BOTH of them didn't let me go home alone. With the state I'm in, hindi na ako tumanggi na magpahatid sa kanila. I was silent the whole ride home. Desiree who's sitting beside me kept on telling me that it's not a good idea to go home but I was too shocked with what I learned that I couldn't even wipe my tears.No records. It was just two words but it was already enough to crumble my world. If it wasn't for the woman's fast reflexes beside me, I might have collapsed on the floor when my knees weakened.Parang sirang plakang paulit-ulit na naririnig ko ang sinabi ng babae. It felt like everything disappeared. Hindi ko alam kung paano ako nailabas at nadala sa sasakyan ni Audrina. My mind was in complete turmoil. It was flooded with questions.Bakit gano'n? Why did they fooled me? Ano'ng kasalanan ko? Do I deserve all of this? Do I deserved to be treated like this?Business na naman ba ang dahilan nila? Pera? Kapangyarihan? Ano pa? Paghihiganti? Bakit ako ang nahihira
(Reese's POV)WE stared at each other. I was waiting for him to say something but he didn't, maybe he's also waiting for me to talk more. Naghihintayan lang kami sa susunod na gagawin ng bawat isa.Nang hindi ko na matagalan ang sitwasyon naming dalawa, I smiled at him bitterly before I turned my back at him and almost run to the door. Walang lingon-lingon na lumabas ako at tumakbo pababa hanggang sa makarating ako sa kusina.Tuluyan ng nanghina ang mga tuhod ko kaya napasalampak na lang ako sa sahig. Nakayuko ako habang umiiyak at naninikip ang dibdib ko kaya napahawak ako sa parte kung nasaan ang puso ko.Ang sakit. Ang sakit-sakit. Ganito ba talaga ang sakit na dapat maramdaman kapag nagmahal ka? O baka naman sa'kin lang? Putcha naman kasi! Bakit ba hindi maturuan ang puso kung kanino titibok? Kung sana pwede lang, hindi ako nasasaktan ng ganito. Kung hindi ko siya minahal, hindi ako iiyak ng ganito at hindi doble-doble ang sakit na nararamdaman ko.Siguro nga ay masamang tao ako s
(Reese's POV)WEEKS passed and I was staying with Desiree the whole time. Pagkalabas sa company kung saan ako nag-o-OJT ay diretso kaagad ako sa condo niya. Minsan naman ay inaabangan ako ni Audrina sa lobby at dadalhin kung saan-saan. At alam ko kung bakit niya iyon ginawa. Kahit hindi niya sabihin ng diretsahan, gusto niyang mapunta sa iba ang atensyon ko.Inaamin ko naman na kahit ilang linggo na ang lumipas, sariwa pa rin ang mga nangyari. It felt like it just happened yesterday. And I'm missing my life for the past months. Hindi naman kasi basta na lang nawawala ang pagmamahal mo sa isang tao dahil lang sa iniwan mo na siya. Narito pa rin ang pagmamahal kahit na nasasaktan ako. Hindi ko alam kung kailan mawawala o kung mawawala pa ba.Wala akong balita sa kanya. Walang sinasabi ang dalawa sa'kin. Kahit si Olive o si Avi, hindi ko pa rin nakakausap. And my parents, hindi ko alam kung alam na ba nila ang nangyari. Desiree promised me that she'll never tell them because it's not her
(Reese's POV)AFTER knowing the news, hindi ko alam kung paano ko kinayang makauwi ng ligtas. I was shaking and nervous. Umiiyak ako dahil sa labis na pag-aalala.The news said it was not his fault but he was injured. At hindi nakatulong na hindi man lang binanggit kung ano ang tinamo niya. Nabalian ba siya? Nauntog ba? Wala. Walang nabanggit.The last thing I remembered before I fell asleep was that I cried so hard upon reaching my bed. Gusto ko siyang puntahan. Gusto kong malaman ang kalagayan niya. Pero wala akong ibang magawa kung hindi umiyak na LANG. Umaasa akong maayos ang kalagayan niya. That he's not severely injured or something.When I woke up, I found Desiree peacefully sleeping beside me and holding my left hand. Dahan-dahan akong umalis sa kama para hindi siya magising. When I checked the time, it was already 9 in the morning.I went to the kitchen as I scrolled through my social media accounts, trying to find some news about him. Medyo nakahinga ako ng maluwag nang may
(Reese's POV)"KANINO galing?" I asked Audrina after she handed me a box of doughnuts from Autumn's."Sa'kin malamang. Ako nagbigay, 'di ba?" She rolled her eyes."Kung isampal ko kaya sa'yo 'to?" I countered and acted like I was about to slapped the box to her. "Ano?" hamon ko pa.Instead of answering, she turned her back at me and even flipped her hair."Pikon ka talaga kahit kailan, Aurora." pang-aasar ko pa gamit ang nickname na ibinigay ko sa kanya."Tangina mo! Audrina ang pangalan ko, hindi Aurora, gago!" sigaw niya mula sa kusina na ikinatawa ko.Sa mga nakalipas na panahon, mas naging close pa kami. Minsan nga ay nagseselos na si Olive dahil mas madalas kong kasama si Audrina. Sabi nga ni Desiree, malapit na raw kaming magkamukha dahil halos kung nasaan ang isa, nando'n din ang isa."Tumanda ka sanang dalaga." aniya ng bumalik ito sa sala habang may hawak na tasa na sigurado akong kape na naman ang laman."Kape now, palpitate later." sabi ko nang maka-upo ito sa kaharap kong
(Coz's POV)PINANOOD kong unti-unting nawawala sa paningin ko ang kabaong ng kapatid ko. Just the thought of not going to see her again smiling made me clenched my fist. Bakit siya pa? What did she do wrong for her to suffer these things? She don't deserved to be in this position. Whoever the reason behind this will pay...big time.Dumiretso kaagad ako sa opisina pagkaalis ko sa sementeryo. I have lots to do and I want to know who did that to my sister. I'll make that person's life a living hell. Hindi siya makakatakas sa ginawa niya.After some minutes, my Secretary entered together with someone I really know. Kaagad itong may inilapag na envelope sa lamesa ko. Sinenyasan ko ang Secretary ko na iwanan muna kami na kaagad namang sumunod."Nand'yan na po lahat ng gusto niyong malaman sa pinapaimbestigahan niyo, Sir," aniya.With gritted teeth, I opened the envelope and pulled out the documents. My eyes squinted at the words I'm reading. He's right. Narito na lahat ng kailangan kong m
(Reese's POV)WE'RE ENGAGED. It was an epic engagement but it's worth it. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa pinili kong desisyon. Sumugal ulit ako kahit walang kasiguraduhan na hindi na ako matatalo. Pero gano'n naman talaga kapag sumugal ka, hindi mo alam ang magiging resulta. Sana lang ay mapunta sa akin ang swerte at hindi ako matalo bandang huli.We're not perfect. Be both have our own red flag. But we're both working on that. He never ffailed to tell me how much he loves me every single day. At sa bawat hindi ko pagsagot, kita ko ang sakit sa mga mata niya pero agad din namang nawawala at napapalitan ng pagmamahal. Hindi ko intensyon na iparamdam sa kanya ang gano'n at hindi rin ako naghihiganti sa ginawa niya.I was back to my reverie when someone snapped in front of my face."Kanina ka pa tulala habang nakatingin sa singsing mo, marecakes," nakangising saad ni Audrina. "Nang-iinggit lang ang peg?"I chuckled as I caressed it. "Hindi pa tuluyang nagsi-sinc in
(Reese's POV)THE night of the surprise came. He told me to wear something comfortable. Kahit hindi naman niya sabihin, talagang 'yon ang gagawin ko. I'm into jeans, not dresses. Shoes and not heels. Ni hindi na nga rin ako naglagay ng make-up at basta na lang sinuklay ang buhok ko.When I went out of the room and walked down the stairs, his attention went to me. May kausap ito sa cellphone pero ang atensyon niya ay na sa'kin. That made me smile. I believe him.I talked to his mother last night. She explained what happened after I left. She made me realized lots of things. And I was shock that their love story was almost similar to ours. Tito also fooled her—her words, not mine. Hindi raw niya ako pipiliting paniwalaan lahat ng sinasabi ni Coz. Ang tanging gusto lang daw niya ay subuan kong intindihin ang mga rason niya. After this night, kung hindi ko pa rin daw kayang tanggapin muli si Coz, desisyon ko na raw 'yon at wala na siyang magagawa.Ilang oras akong nag-isp kung ano ang da
(Reese's POV)PIGIL NA PIGIL ko ang sarili kong matawa sa itsura ni Coz. He looks confused but he still managed to nod his head. That made me smile. Tumayo ako ng maayos bago kinuha ang cellphone sa bulsa ko at may tinawagan."Where the fuck are you?!" kaagad na bungad nito pagkasagot sa tawag ko. "Matinong sagot ang kailangan ko, Rose Destiny. Bigla-bigla ka na lang aalis ng walang pasabi kung saan ka pupunta. Letse ka talaga!""Relax, Olivia!" I said with a smile on my face as I stare at Coz who's still confused as to this moment. "I'm with him." There's no need to tell who I'm talking about. Alam niya kung sino ang tinutukoy ko. "I'll stay here for awhile. Don't worry about me.""Loudspeaker this phone right now!" she demanded like she's the boss of me. "Right now, Reese!""Chill. I'll do it," I said then did what she wants and put the phone above Coz's table. "She wants to talk to you." I mouthed to Coz and he just nodded."I know we're not that close, Taylor, but I want you to
(Reese's POV)WHAT he said caught me off guard. My eyes almost popped out as I stare at him looking at me softly. I can't believe that I'm seeing fondness in his usual cold eyes. Is this for real?Mapakla akong natawa. Mahina sa umpisa hanggang sa unti-unting medyo naging malakas. Hinila ko ang kamay kong hawak niya at tumayo. "Y-You..." Napa-iling ako habang natatawa pa rin. "T-That's a good joke," sabi ko.He pressed his lips as he stared at me. "I'm serious."Pinahupa ko muna ang pagtawa ko bago siya sinagot. "It didn't look as a joke to me." Seryoso siya? Mahal niya ako? Hindi ko alam kung nagpapatawa ba siya o nanggagago na naman para utuhin ako.I know it's not right to judge a person pero iba kasi pagdating sa kanya. I should be happy right now hearing him say those 3 words and 8 letters to me pero hindi. Sino ba naman ang hindi matutuwa kapag narinig mo mismo sa taong mahal mo na mahal ka rin niya? That your love for that person isn't unrequited after all?Every woman deserve
(Reese's POV)GULAT ako sa nakikita ko at hindi ko napigilang umawang ang mga labi ko. Pero pagkaraan ng ilang segundo, nakabawi ako at naging blangko ang ekspresyon ng mukha ko."What are you doing here, Mr. Taylor?" I asked in a business tone like he always do every time he's talking to someone. "What's the visit for?"And the brute just smirked at me. I gritted my teeth and stopped myself from smacking his face. Wala akong pakialam kung gwapo pa rin ito kahit na basa na siya ng ulan. Alam na ngang malakas ang ulan, naglakas-loob pang lusungin ito. Akala mo naman ay waterproof ang hudyo."I'm here to pick up my wife," he simply said like he's just asking for a water."Maling lugar ang pinuntahan mo kung asawa mo ang hinahanap mo," walang emosyon na sagot ko. "Wala dito ang hinahanap mo, Mr. Taylor," dagdag ko pa. Bakit ba kasi ito nandito?"Wala?" Mapakla siyang natawa. "Why don't you let me in—""Gago ka ba?!" hindi ko napigilang isinghal sa kanya. "Let you in? Bakit, aber? Sino
(Reese's POV)MY MIND tried to processed what she said but it's declining everything. Naguguluhan ako dahil bakit ako ang dahilan? Ano ang kinalaman ko sa kanya? Ilang buwan na kaming walang communication kaya bakit ako damay?"H-Hospitalized?... L-Last week?... B-Because of m-me?" putol-putol na paninigurado. I can't formulate the exact words that I want to say because my mind was in chaos. "Narinig mo naman ang sinabi ko, 'di ba?" medyo iritang sagot niya pero binalewala ko na lang."W-What happened? Is he okay? Na-discharge na ba siya?" Sunod-sunod na tanong ko. Wala na dapat akong pakialam sa kanya, kung ano ang kalagayan niya, pero hindi ko maiwasan. Dapat kinakalimutan ko na siya pero hindi ko magawa.What happened? Ano na naman ang dahilan kung bakit siya naospital? Ano ang kinalaman ko? Okay lang ba siya?"Bakit ka nagtatanong ng gan'yan? Dapat kinakalimutan mo na siya, 'di ba? Bakit may pakialam ka pa sa kanya?""May pinagsamahan naman kami—""Pero niloko ka niya!" inis na p
(Reese's POV)"KANINO galing?" I asked Audrina after she handed me a box of doughnuts from Autumn's."Sa'kin malamang. Ako nagbigay, 'di ba?" She rolled her eyes."Kung isampal ko kaya sa'yo 'to?" I countered and acted like I was about to slapped the box to her. "Ano?" hamon ko pa.Instead of answering, she turned her back at me and even flipped her hair."Pikon ka talaga kahit kailan, Aurora." pang-aasar ko pa gamit ang nickname na ibinigay ko sa kanya."Tangina mo! Audrina ang pangalan ko, hindi Aurora, gago!" sigaw niya mula sa kusina na ikinatawa ko.Sa mga nakalipas na panahon, mas naging close pa kami. Minsan nga ay nagseselos na si Olive dahil mas madalas kong kasama si Audrina. Sabi nga ni Desiree, malapit na raw kaming magkamukha dahil halos kung nasaan ang isa, nando'n din ang isa."Tumanda ka sanang dalaga." aniya ng bumalik ito sa sala habang may hawak na tasa na sigurado akong kape na naman ang laman."Kape now, palpitate later." sabi ko nang maka-upo ito sa kaharap kong
(Reese's POV)AFTER knowing the news, hindi ko alam kung paano ko kinayang makauwi ng ligtas. I was shaking and nervous. Umiiyak ako dahil sa labis na pag-aalala.The news said it was not his fault but he was injured. At hindi nakatulong na hindi man lang binanggit kung ano ang tinamo niya. Nabalian ba siya? Nauntog ba? Wala. Walang nabanggit.The last thing I remembered before I fell asleep was that I cried so hard upon reaching my bed. Gusto ko siyang puntahan. Gusto kong malaman ang kalagayan niya. Pero wala akong ibang magawa kung hindi umiyak na LANG. Umaasa akong maayos ang kalagayan niya. That he's not severely injured or something.When I woke up, I found Desiree peacefully sleeping beside me and holding my left hand. Dahan-dahan akong umalis sa kama para hindi siya magising. When I checked the time, it was already 9 in the morning.I went to the kitchen as I scrolled through my social media accounts, trying to find some news about him. Medyo nakahinga ako ng maluwag nang may