(Reese's POV)
WALA ako sa mood kumausap ng tao ngayon. Nagising ako kaninang madaling araw dahil sa sakit ng puson ko. Napa-iyak na rin ako habang namimilipit sa sakit. I really hate the 1st day of my period because of this freaking dysmenorrhea. Para akong mamamatay sa sakit.
I dragged myself to school despite the terrible pain I'm experiencing. Masakit pero kinakaya ko namang tiisin. Pero kung lumalala, napapangiwi na lang ako at pumipikit ng mariin para pigilang tumulo ang mga luha ko.
"Okay ka lang?" Narinig kong tanong ni Tiara na nasa tabi ko pero hindi ako sumagot. Kahit tango man lang sana ay hindi ko rin ginawa. Nanatili lang akong nakayuko sa lamesa ng upuan ko na ang noo ay nakalapat
(Reese's POV) KINABUKASAN, wala na ang sakit ng puson ko kaya maganda ang naging gising ko. When I looked at my bedside table to get my phone, my forehead creased when a tulip got my attention. I picked it to check the note attached to the stem. Eat your breakfast before you go to school. Ask for a medicine if you're still in pain and call me if you ever need anything.—JCT That made me smiled unconciously. He's really unpredictable. Minsan ang sarap niyang ilibing ng buhay tapos ngayon naman ganito?
(Reese's POV) ILANG araw pa ang lumipas—12 days to be exact—bago ko natanggap ang balita kung nasa'n ang kapatid ko. Sadya ngang mapaglaro ang mundo dahil hindi man kapani-paniwala, Desiree asked help from someone we didn't expected—her mortal enemy, Attorney Alexander Martin. Siya rin ang abogadong gustong-gusto kong ilibing ng buhay dahil sa pagiging presko. Kaya naman pala hindi mahanap ang kapatid ko dahil makapangyarihang tao rin ang tinakbuhan. Nakahinga ako ng maluwag dahil sa nalaman. Kahit na hanggang ngayon ay hindi pa rin bumabalik si Desiree sa bahay, sapat ng alam namin kung nasa'n siya. Alam ko namang hindi siya pababayaan ni Attorney. Baka nga
(Reese's POV) "ARGH!" I groaned as I pulled out my hair using both hands. Lintek na hangover, putcha! Traydor talaga ang soju na 'yon. Hindi ko naman naubos ang isang bote pero bakit ang sakit ng ulo ko? Bakit ba kasi ang baba ng alcohol tolerance ko? I dragged myself out of the bed and went to the bathroom to freshen up. Ito na yata ang isa sa mga pinakamatagal na pananatili ko sa ilalim ng shower. Tiniis ko ang lamig ng tubig para lang mabawasan ang sakit ng ulo ko at hindi naman ako nabigo. Paglabas ko ng banyo, hindi na masyadong masakit. I wa
(Reese's POV)"WHAT do you mean by that?" tanong ko ng makabawi ako sa pagkalito sa sinabi niya. What he said really made me confused. Matagal ko ng naririnig ang mga katagang 'yan pero pa'no naman naging connected sa'kin?"Alam mo kung ano'ng ibig kong sabihin, Reese." No playfulness on his voice and face. He's really serious and I don't know why. Bakit ba ang seryoso niya?"Can you just go straight to the point?" Babawiin ko ang pagsasantabi ko sa inis ko sa kanya kung magpapaligoy-ligoy pa ito. Kapag nasa korte, inis na inis ito kapag hindi sinasagot ng diretso ang tanong niya pero siya naman itong nagpapaligoy-ligoy. Ang sarap lang talagang ilibing ng buhay."It's not my story to tell. I just came here to warn you.""Sino'ng nag-utos sa'yo?""You don't need to know.""Gago ka ba?" mahinang asik ko sa kanya. "Pumayag akon
(Reese's POV) "WE can always ask someone to trace that evil witch." Mula sa mga damit ni Olive na tinutupi ko, napunta ang tingin ko kay Avi na kapareho kong nakasalampak sa sahig dito sa sala. Ang mga panyo ni Olive ang tinutupi niya. Dahil siguro sa ka-i-iyak, napagod si Olive at nakatulog. Kanina pa namin hinihintay ang tawag ni Justin pero wala pa rin kaming natatanggap. Impossible namang hindi niya alam ang gulong dulot niya kay Olive. Hindi ko alam kung ano'ng ganap sa pagitan nila ni Olive bukod sa ninong ni Olive ang mga magulang nila. "Or we can ask the reason why some witch decided to chat Olive those things," she again suggested. "Baka kilala rin nila ang salarin," she added. That made sense. "Hintayin na lang muna natin ang tawag ni—" And before I ca
(Reese's POV) ILANG minuto na akong naka-upo sa paanan ng kama ko at nakatitig lang sa laman ng kahon na ibinigay ni Coz pero hanggang ngayon, manghang-mangha pa rin ako sa laman ng kahon na ibinigay ni Coz. It's a necklace but not just a simple necklace because of its pendant-2 rings. Parehong maganda pero magkaiba lang ang laki ng bato. There's a simple ring with an infinity style; good for a wedding ring. The other one has 3 diamonds—a bigger diamond between the 2 smaller ones. Alam na alam ko kung bakit niya ako binigyan ng ganito-para hindi magtanong ng kung ano-ano si Daddy. Walang espesyal sa pagbibigay niya ng gan'tong alahas sa'kin. Hindi naman kami mag-asawa talaga. We just signed a contract and after 3 years, we'll go our separate ways with mo questions asked. I closed the box, stood up and put it in my bedside table drawer before going inside the bathroom because I have somewhere else to
(Reese's POV) ALL our gazes went to the man descending on the staircase. And as usual, he's wearing his poker face again. Kailan ko ba ito makikitang hindi gan'yan ang itsura niya? I'm not going to deny it anymore, I miss his annoying playful grin. When will I see it again? Kung hindi ko lang siguro sinabi ang mga sinabi ko sa kanya noon tungkol sa pakikitungo niya sa'kin, maybe we're both annoying Echo back. "I'm not pestering her, dude," Echo said. I looked at him and glared. My jaw dropped when he rolled his eyes at me. What the hell?! This guy is really annoying! Napa-igtad ako ng may humawak sa braso ko. I heard Echo laughed but I ignored him. When I looked beside me, I saw Coz glaring at Echo. Am I that focused on glaring at Echo that I didn't felt Coz walked towards me? I tried to pull my arm but his grip tightened but not to the extent
(Reese's POV) COZ drove us home immediately with complete silence between us. Nakabantay ako sa mga social media accounts ko in case may balita tungkol sa nangyari kanina. Pero hanggang sa makarating kami sa bahay, wala kahit isa. I was about to open the door when Coz talked. "Reese." I looked at him. Nakatingin ito sa harapan at nang mapunta ang tingin ko sa mga kamay niya, pansin ko na mahigpit ang pagkakahawak niya sa manibela. "Stop worrying."
(Coz's POV)PINANOOD kong unti-unting nawawala sa paningin ko ang kabaong ng kapatid ko. Just the thought of not going to see her again smiling made me clenched my fist. Bakit siya pa? What did she do wrong for her to suffer these things? She don't deserved to be in this position. Whoever the reason behind this will pay...big time.Dumiretso kaagad ako sa opisina pagkaalis ko sa sementeryo. I have lots to do and I want to know who did that to my sister. I'll make that person's life a living hell. Hindi siya makakatakas sa ginawa niya.After some minutes, my Secretary entered together with someone I really know. Kaagad itong may inilapag na envelope sa lamesa ko. Sinenyasan ko ang Secretary ko na iwanan muna kami na kaagad namang sumunod."Nand'yan na po lahat ng gusto niyong malaman sa pinapaimbestigahan niyo, Sir," aniya.With gritted teeth, I opened the envelope and pulled out the documents. My eyes squinted at the words I'm reading. He's right. Narito na lahat ng kailangan kong m
(Reese's POV)WE'RE ENGAGED. It was an epic engagement but it's worth it. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa pinili kong desisyon. Sumugal ulit ako kahit walang kasiguraduhan na hindi na ako matatalo. Pero gano'n naman talaga kapag sumugal ka, hindi mo alam ang magiging resulta. Sana lang ay mapunta sa akin ang swerte at hindi ako matalo bandang huli.We're not perfect. Be both have our own red flag. But we're both working on that. He never ffailed to tell me how much he loves me every single day. At sa bawat hindi ko pagsagot, kita ko ang sakit sa mga mata niya pero agad din namang nawawala at napapalitan ng pagmamahal. Hindi ko intensyon na iparamdam sa kanya ang gano'n at hindi rin ako naghihiganti sa ginawa niya.I was back to my reverie when someone snapped in front of my face."Kanina ka pa tulala habang nakatingin sa singsing mo, marecakes," nakangising saad ni Audrina. "Nang-iinggit lang ang peg?"I chuckled as I caressed it. "Hindi pa tuluyang nagsi-sinc in
(Reese's POV)THE night of the surprise came. He told me to wear something comfortable. Kahit hindi naman niya sabihin, talagang 'yon ang gagawin ko. I'm into jeans, not dresses. Shoes and not heels. Ni hindi na nga rin ako naglagay ng make-up at basta na lang sinuklay ang buhok ko.When I went out of the room and walked down the stairs, his attention went to me. May kausap ito sa cellphone pero ang atensyon niya ay na sa'kin. That made me smile. I believe him.I talked to his mother last night. She explained what happened after I left. She made me realized lots of things. And I was shock that their love story was almost similar to ours. Tito also fooled her—her words, not mine. Hindi raw niya ako pipiliting paniwalaan lahat ng sinasabi ni Coz. Ang tanging gusto lang daw niya ay subuan kong intindihin ang mga rason niya. After this night, kung hindi ko pa rin daw kayang tanggapin muli si Coz, desisyon ko na raw 'yon at wala na siyang magagawa.Ilang oras akong nag-isp kung ano ang da
(Reese's POV)PIGIL NA PIGIL ko ang sarili kong matawa sa itsura ni Coz. He looks confused but he still managed to nod his head. That made me smile. Tumayo ako ng maayos bago kinuha ang cellphone sa bulsa ko at may tinawagan."Where the fuck are you?!" kaagad na bungad nito pagkasagot sa tawag ko. "Matinong sagot ang kailangan ko, Rose Destiny. Bigla-bigla ka na lang aalis ng walang pasabi kung saan ka pupunta. Letse ka talaga!""Relax, Olivia!" I said with a smile on my face as I stare at Coz who's still confused as to this moment. "I'm with him." There's no need to tell who I'm talking about. Alam niya kung sino ang tinutukoy ko. "I'll stay here for awhile. Don't worry about me.""Loudspeaker this phone right now!" she demanded like she's the boss of me. "Right now, Reese!""Chill. I'll do it," I said then did what she wants and put the phone above Coz's table. "She wants to talk to you." I mouthed to Coz and he just nodded."I know we're not that close, Taylor, but I want you to
(Reese's POV)WHAT he said caught me off guard. My eyes almost popped out as I stare at him looking at me softly. I can't believe that I'm seeing fondness in his usual cold eyes. Is this for real?Mapakla akong natawa. Mahina sa umpisa hanggang sa unti-unting medyo naging malakas. Hinila ko ang kamay kong hawak niya at tumayo. "Y-You..." Napa-iling ako habang natatawa pa rin. "T-That's a good joke," sabi ko.He pressed his lips as he stared at me. "I'm serious."Pinahupa ko muna ang pagtawa ko bago siya sinagot. "It didn't look as a joke to me." Seryoso siya? Mahal niya ako? Hindi ko alam kung nagpapatawa ba siya o nanggagago na naman para utuhin ako.I know it's not right to judge a person pero iba kasi pagdating sa kanya. I should be happy right now hearing him say those 3 words and 8 letters to me pero hindi. Sino ba naman ang hindi matutuwa kapag narinig mo mismo sa taong mahal mo na mahal ka rin niya? That your love for that person isn't unrequited after all?Every woman deserve
(Reese's POV)GULAT ako sa nakikita ko at hindi ko napigilang umawang ang mga labi ko. Pero pagkaraan ng ilang segundo, nakabawi ako at naging blangko ang ekspresyon ng mukha ko."What are you doing here, Mr. Taylor?" I asked in a business tone like he always do every time he's talking to someone. "What's the visit for?"And the brute just smirked at me. I gritted my teeth and stopped myself from smacking his face. Wala akong pakialam kung gwapo pa rin ito kahit na basa na siya ng ulan. Alam na ngang malakas ang ulan, naglakas-loob pang lusungin ito. Akala mo naman ay waterproof ang hudyo."I'm here to pick up my wife," he simply said like he's just asking for a water."Maling lugar ang pinuntahan mo kung asawa mo ang hinahanap mo," walang emosyon na sagot ko. "Wala dito ang hinahanap mo, Mr. Taylor," dagdag ko pa. Bakit ba kasi ito nandito?"Wala?" Mapakla siyang natawa. "Why don't you let me in—""Gago ka ba?!" hindi ko napigilang isinghal sa kanya. "Let you in? Bakit, aber? Sino
(Reese's POV)MY MIND tried to processed what she said but it's declining everything. Naguguluhan ako dahil bakit ako ang dahilan? Ano ang kinalaman ko sa kanya? Ilang buwan na kaming walang communication kaya bakit ako damay?"H-Hospitalized?... L-Last week?... B-Because of m-me?" putol-putol na paninigurado. I can't formulate the exact words that I want to say because my mind was in chaos. "Narinig mo naman ang sinabi ko, 'di ba?" medyo iritang sagot niya pero binalewala ko na lang."W-What happened? Is he okay? Na-discharge na ba siya?" Sunod-sunod na tanong ko. Wala na dapat akong pakialam sa kanya, kung ano ang kalagayan niya, pero hindi ko maiwasan. Dapat kinakalimutan ko na siya pero hindi ko magawa.What happened? Ano na naman ang dahilan kung bakit siya naospital? Ano ang kinalaman ko? Okay lang ba siya?"Bakit ka nagtatanong ng gan'yan? Dapat kinakalimutan mo na siya, 'di ba? Bakit may pakialam ka pa sa kanya?""May pinagsamahan naman kami—""Pero niloko ka niya!" inis na p
(Reese's POV)"KANINO galing?" I asked Audrina after she handed me a box of doughnuts from Autumn's."Sa'kin malamang. Ako nagbigay, 'di ba?" She rolled her eyes."Kung isampal ko kaya sa'yo 'to?" I countered and acted like I was about to slapped the box to her. "Ano?" hamon ko pa.Instead of answering, she turned her back at me and even flipped her hair."Pikon ka talaga kahit kailan, Aurora." pang-aasar ko pa gamit ang nickname na ibinigay ko sa kanya."Tangina mo! Audrina ang pangalan ko, hindi Aurora, gago!" sigaw niya mula sa kusina na ikinatawa ko.Sa mga nakalipas na panahon, mas naging close pa kami. Minsan nga ay nagseselos na si Olive dahil mas madalas kong kasama si Audrina. Sabi nga ni Desiree, malapit na raw kaming magkamukha dahil halos kung nasaan ang isa, nando'n din ang isa."Tumanda ka sanang dalaga." aniya ng bumalik ito sa sala habang may hawak na tasa na sigurado akong kape na naman ang laman."Kape now, palpitate later." sabi ko nang maka-upo ito sa kaharap kong
(Reese's POV)AFTER knowing the news, hindi ko alam kung paano ko kinayang makauwi ng ligtas. I was shaking and nervous. Umiiyak ako dahil sa labis na pag-aalala.The news said it was not his fault but he was injured. At hindi nakatulong na hindi man lang binanggit kung ano ang tinamo niya. Nabalian ba siya? Nauntog ba? Wala. Walang nabanggit.The last thing I remembered before I fell asleep was that I cried so hard upon reaching my bed. Gusto ko siyang puntahan. Gusto kong malaman ang kalagayan niya. Pero wala akong ibang magawa kung hindi umiyak na LANG. Umaasa akong maayos ang kalagayan niya. That he's not severely injured or something.When I woke up, I found Desiree peacefully sleeping beside me and holding my left hand. Dahan-dahan akong umalis sa kama para hindi siya magising. When I checked the time, it was already 9 in the morning.I went to the kitchen as I scrolled through my social media accounts, trying to find some news about him. Medyo nakahinga ako ng maluwag nang may