Balot nang katahimikan ang naging biyahe nina Tasha at Dimitri patungo sa destinasyong hindi pa ipinaaalam ng lalaki. Ngunit kabaliktaran ang laman ng kaniyang isip dahil parang sirang-plaka na paulit-ulit na pumupuno roon ang ala-alang pinagsaluhan nila ni Domino sa loob ng siyam na taon.
At sa bawat masasayang memoryang kaniyang binabalikan, kapalit ay ang puso niyang paulit-ulit na nasusugatan.
Siyam na taon, Domino! Hindi mo na sana ako pinagmukhang tanga sa loob nang mahabang panahon!
Muli na namang naglandas ang luha sa kaniyang mga mata na agad naman niyang pinunasan. Hanggang sa hindi niya namalayan na huminto na pala sila sa tapat ng isang magara at sumisigaw sa karangyaan na mataas na gusali.
“Get out and follow me,” malamig nitong sabi.
At kahit sa mga segundong iyon ay hindi niya pa rin magawang masanay sa presensya ng lalaki. Halos walang emosyon na mababakas sa boses ni Dimitri. Puno iyon nang lamig. Na para bang siya ay galit o ’di kaya’y walang pakialam sa kaniyang paligid.
Agad na dinaluhan ni Renato si Dimitri nang marinig ang sinabi nito. Ito na ang nagbukas ng pintuan at agad na umalalay sa paglabas nito.
Samantalang naiwan namang tulala at puno ng gulat si Tasha sa loob ng sasakyan habang kagat ang ibabang labi sa hindi pagkapaniwala. Mula sa bintana ay tinatanaw niya ang mataas na gusali at wala siyang ibang maisip kung gaano ito kaganda.
“Dito tayo titira oras na ikasal tayong dalawa. On my penthouse to be exact,” dugtong nito na nagpaluwa halos ng kaiyang mga mata.
Seryoso ba ito? Hindi tuloy matigil ang mga daliri niya sa png mga daliri niya sa paglalaro ng bag niya sa ibabaw ng kaniyang kandungan. Hindi niya ito inaasahan.
“O-Okay, sige,” may bahid pa rin nang alangan na tugon niya. Pero hindi na niya intensyon na umatras pa.
“Iparehistro na natin ang kasal,” pinal nitong sabi na tahimik lang niyang tinanguhan.
Hindi na niya alam kung ano pa nga ba ang nararaat niyang sabihin. Ni sa hinagap ay hindi niya naisip na papasukin niya ang ganitong bagay. Hindi siya hopeless romantic pero pangarap niya ang maipakasal sa lalaking mahal niya. Tulad nang pangarap niya para sa kanila ni Domino.
Flash marriage? Contract marriage? Never in her life she knew she’d end up having one. Most especially with the brother of her first love.
“Drive us to the municipal hall,” Dimitri ordered once again.
Atubiling sumunod naman si Norman na muling tinulungan ang lalaki papasok ng sasakyan. Walang sinasayang na minuto na pinasibad niya ang sasakyan patungo sa munisipyo.
She always dreamt of a marriage that would make her heart jump in joy. Instead, tears started bursting out from her eyes the moment she entered the car again after sealing their contract marriage. Iyak na hindi sa pagmamahal ngunit sa rason na hindi niya nagawang pakasalan ang lalaking pinakamamahal niya. Na hindi niya nagawang tuparin ang pangarap niya.
Noon pa man, pangarap na niyang pakasalan si Domino. Pero para siyang pinaglaruan ng Diyos dahil imbes na ang lalaki at ang Kuya nito ang kaniyang nakaisang dibdib.
“What’s with the long face? Nagsisisi ka na ba agad?” Nilapatan siya nang malamig na tingin ng lalaking kaniyang katabi.
Nanatili siyang nakatingin sa labas ng sasakyan. Tahimik lang siyang umiling dito habang inaalala ang kapirasong papel sa loob ng kaniyang bag na sumisimbolo ng kanilang kasal.
“Take us to the nearest mall, Norman,” he ordered his secretary.
“Yes, Sir,” masunuring tugon nito.
Parang tuod lang na nakaupo si Anastasha sa tabi ni Dimitri. Blangko lang ang kaniyang mga mata habang nakatingin sa kawalan. Hindi niya alam kung ano ba ang dapat niyang maramdaman.
Natigilan siya nang pumailanlang ang isang pamilyar na musikang nagmumula sa cellphone niya na hudyat nang isang tawag. Huling El Bimbo ng Eraserheads. At kahit na hindi niya tingnan kung sino ang tumatawag, kilalang-kilala na niya ’yon. Tuloy, para na namang tinutusok-tusok ng maliliit na karayom ang puso sa kirot. Nahihirapan siyang makaahon mula sa sakit tapos ito na naman at tatawagan siya nito.
Kung noon ay wala pang isang ring ay agad na niyang sinasagot ang tawag. Ngayon ay para na iyong punyal na nakatutok sa leeg niya, pinahihirapan siyang kumilos at huminga. Sa huli, pagkatapos pagmasdan ng ilang minuto ang aparato ay pinatay niya ang tawag ni Domino.
Mas lalong nabalot nang katahimikan ang sasakyan nang tuluyang namatay ang tawag. At aminin man niya o hindi, masyadong nakakailang ang paligid.
But as stubborn as she knew her first love, Domino, was… Anastasha’s phone rang for the second time. Tulad nang nauna nitong papatayin niya na sana iyon kung hindi lang hinawakan ni Dimitri ang kamay niya upang pigilan siya sa kaniyang plano.
“Answer his call,” malamig nitong sabi sabay bawi ng kaniyang kamay. “Pamilya na tayo. Sa ayaw at sa gusto mo, magkikita at magkikita kayo.”
Nabalot siya nang alinlangan sa tinuran nito. Hindi man siya handa upang muling harapin si Domino, alam niya sa sarili niyang tama ang kapatid nito. Dahil simula nang pumayag siya sa alok na kasal ni Dimitri, naging parte na siya ng pamilya ng mga Lazatine.
She’s now sister-in-law with her first love; the man she thought she’d exchange vows with.
Pagkatapos humugot ng isang malalim na hininga, pikit-matang sinagot niya ang tawag. “Hello?” pilit na pinakaswal ang boses na sagot niya sa tawag.
“Tasha! Nasa’n ka? Okay ka lang ba?” tanong nito, ang boses ay balot nang pag-aalala.
Simula nang umalis ang babae sa opisina dahil sa nasaksihan nitong eksena, hindi na nawala ang pag-aalala kay Domino. Lalo na’t alam niyang may sugat itong natapo. But he’s worried only because he doesn’t know how he would explain things to his family! That’s it!
Mapakla ang naging pagtawa ni Tasha. “Ano namang pakialam mo kung nasaan ako?” kalmado ngunit puno nang lamig niyang tanong pabalik dito. Nakapako pa rin ang kaniyang paningin sa bintana at iwas ang tingin sa kaniyang katabi.
Sa kabilang linya, inusig nang konsensya si Domino dahil sa naging tono ni Tasha sa kaniya. Ni minsan, hindi ito gumamit ng ganitong timbre tuwing kausap siya. “I’m sorry, Tash,” aniya.
Tasha smiled bitterly and replied indifferently, “Domino, forget it. Okay lang ako.”
Nagbuntonghininga sa kabilang linya si Domino. “Masyadong maraming nangyari ngayong araw. Umuwi ka na muna at magpahinga. Pupuntahan kita sa makalawa. Huwag kang mag-alala. I’ll pay every damage I may have caused you.”
“Gusto mo akong bayara?” kalmadong tanong ni Tasha.
“Yes! Anything! Sabihin mo lang sa akin ang gusto mo, ibibigay ko,” agad nitong tugon. Para pa siyang nabunutan nang tinik sa sobrang sigla nang boses nito.
Umukit ang isang mapait na ngiti sa kaniyang mga labi kasabay nang pagguhit ng panibagong sugat sa kaniyang puso. Kahit sa telepono, nagagawa pa rin siyang saktan ng lalaki. “Give me one of your properties and I’ll call it quits.”
Hindi nagawang makapagsalita ni Domino sa kabilang linya. Para siyang nawalan ng boses dahil hindi niya inaasahang manggagaling ang mga salitang ’yon kay Tasha.Nagbuntonghininga ang dalaga. “Pagod na ako, Domino. Sa susunod na lang natin ‘to pag-usapan,” walang buhay nitong sabi. Ang totoo ay ayaw pa muna sana niyang marinig ang boses nito.“Sige, magpahinga ka na lang muna,” saad nito pagkatapos ay ibinaba na ang linya.Naiiling na pinagmasdan niya ang kaniyang cellphone nang tuluyang mamatay ang tawag. Ibababa na sana niya iyon nang sa isang ekspertong kilos ay nagawang agawin ni Dimitri ang aparato.Gulat na pinagmasdan niya ang lalaki upang alamin ang ginagawa nito. At doon niya napagtantong inilalagay na pala ng lalaki ang numero nito sa cellphone niya. “Anong ginagawa mo?” salubong ang kilay na kaniyang tanong.“Saving my phone number to your cell. Dito mo ako tawagan kung may mga tanong ka sa susunod,” balewala nitong tugon.Nang matapos sa paglalagay ng numero niya sa dial pa
Hindi lubos na maiproseso ni Anastasha ang mga naririnig at nakikita niya kay Dimitri; kung paano ito balewalang namimili ng mga panloob niya na para bang malalim na ang pagkakakilala nila sa isa’t isa. Ibinaling niya ang kaniyang paningin sa sales lady na masayang pina-punch ang mga pinamili nila.Samantalang siya, hindi na alam kung paano itatago ang kaniyang mukha na pulang-pula na dahil sa hiya. Halos wala na ngang takpan ang mga underwear na napili ng binata! Okay lang naman sana kung para sa sarili niya iyon. Kaso hindi! Kaya hindi niya alam kung anong tumatakbo sa isip nito at naisipan siyang bilhan ng mga gano’ng klase ng kasuotan!Baka…Tasha mentally shook her head. Hindi naman siguro.Ngunit nagkamali siya nang isipin niyang doon na natatapos ang pagbili ni Dimitri ng mga damit para sa kaniya. Dahil pagkatapos na pagkatapos nila sa underwear section ay dumiretso sila sa mga sapatos at bag. Hanggang sa hindi na niya napagtantong tila ba ang hangarin ng lalaki ay baguhin siya
Napuno nang katahimikan ang dining area ng mga Lazatine. Walang sinuman ang naglakas-loob na magsalita dala nang gulat sa inanunsyo ni Dimitri. Hindi nila alam kung ano ang dapat na itanong at kung sino ang gagawa no’n.Nagpalitan sila ng tingin habang nagkakapaan. Masyado nila itong hindi inaasahan.The Chairman cleared his throat. “Kung hindi si Venice ay sino?” tanong niya sa wakas. Ibinaba rin niya ang gamit niyang kubyertos habanghinihintay ang sagot ng kaniyang anak.Patagong sinulyapan ni Dimitri ang kaniyang ama, inaarok ang reaksyon nito. “Si Anastasha,” kalmado niyang tugon.Sa dalawang salitang binitawan niya, tila ba bagyo ang naging sunud-sunod na ingay na nagmula sa kaniyang pamilya. Halos hindi na sila magkariningan dahil nagpatong-patong na boses nilang lahat na naroon sa hapag-kainan.“Anong sabi mo? Tama ba ang narinig ko?” Salubong ang kilay na binalingan siya ng kaniyang ama dahil sa hindi pagkapaniwala.While the others remained lost in , caught off guard, includi
“Don’t you ever dare leave, Dimitri! Kinakausap pa kita!” galit na pigil ni Adelaide sa kaniyang anak na palabas na sana.Nagmamarstang nilapitan ni Adelaide ang lalaki na nasa entrada na ng dining area. He was still holding on his wheelchair’s wheels, ready to leave anytime. He’s done having this conversation with them. Hindi naman kasi nila maiintindihan.Sa sobrang galit niya sa kaniyang anak ay namumula na ang buo niyang mukha. Huminto siya sa harapan nito at tinangnin siya gamit ang kaniyang matatalim na mata. At bago niya pa magawang pigilan ang sarili niya ay naduro na niya ito.“Tingnan mo nga, Dante!” galit niyang sumbong sa kaniyang asawa. “Kinakausap ko pa’t tinalikuran ako bigla! Ganyan ba ang dapat na trato ng isang anak sa magulang niya?! Ganyan ba dapat maging kuya? Just becuase you’re wearing your military uniform doesn’t mean you deserve the honor! Dapat nga hindi ka na bumalik dito, eh. Hindi ka karespe-respeto! Nagawa mo ngang sulutin ang babaeng pakakasalan ng kapa
Nanatiling kalmado si Dimitri kahit pa nakita niyang muling pinulot ng kaniyang ina ang rehistro ng kaniyang kasal kay Anastasha. Nakita rin niya ang pagiginig nito. Unti-unti na ring nalulukot ang papel sa sobrang higpit ng kaniyang pagkakahawak roon.“You’re imposible, Dimitir! Hindi mo nga halos kilala si Anastasha katulad nang relasyong mayroon sila ni Domino. Tell me, what did you do to her, huh?” Humakbang ito palapit sa kaniya habang nanlilisik pa rin ang mga mata. “Paano mo siya napapayag, ha? Kilala ko si Tasha, hindi niya basta-basta lang ipapagpalit si Domino!”Alam ni Dimitri ang hangganan ng relasyong mayroon sila ng kaniyang ina. Na hindi man sila magkasinglapit tulad ng relasyong mayroon sila ni Domino, kahit papaano ay umaasa siyang maiintindihan nito.Sa kabilang dako, puno nang pagkadismaya si Adelaide dahil sa ginawa ng anak niya. She knew how distant he is to every member of their family. And she still wants to give him the benefit of the doubt. Pero kung ganitong
Taliwas sa nais ni Dimitri na manatili siya sa penthouse nito, mas pinili niyang umuwi na lang sa kanila. May isang oras lang siyang nanatili roon kung saan niya nilinis ang sugat niya at nagpalit ng damit.Umuwi siya bitbit ang ilang pirasong paper bag na bigay ni Dimitri na naglalaman ng mga bagong biling damit para sa kaniya. Ngunit ilang hakbang bago ang bahay nila ay napahinto siya at napatingala.Hindi niya mapigilan ang sarili niya na magbalik-tanaw sa mga naging kaganapan ngayong araw. Tuloy, hindi na naman niya mapigilan ang mapabuntong-hininga. She’s a wreck, anyone would notice that. Pero mas wasak-wasak ang puso niya ngayon. Problemado pa siya dahil hindi niya alam kung paano ipaliliwanag sa kaniyang ina ang nangyari sa kaniya.Hindi niya alam kung paano sisimulan. Ang hirap naman kasing ipaliwanag na pakakasalan niya ang Kuya ng lalaking mahal niya dahil lang sinaktan siya nito? Kahibangan!“Maiintindihan naman siguro ni Mama?” pagkausap niya sa kaniyang sarili.She menta
Anastasha tasted bitterness at the tip of her tongue after she let those words out. Hindi na niya kayang timbangin kung ano pa ang dapat na gawin.“Naririnig mo ba ang sarili mo? Iyan ba talaga ang gusto mo?” malamig na tanong ni Dimitri.Mapait na napangiti si Anastasha pagkatapos ay marahang napatango. “Oo,” sagot niya.Mariin siyang napakagat sa pang-ibaba niyang labi. Kahit siya, hindi rin sigurado sa naging sagot niya.Napanguso si Tasha bago napakagat sa kaniyang ibabang labi. Pagkaraan, pilit na naman siyang napangiti. Napako ang kaniyang paningin sa kawalan, umaasang makakahanap doon ng sagot sa mga tanong sa kaniyang isip.“Mas okay na siguro iyong ako na lang ang masaktan sa gulong ‘to,” malungkot niyang sabi. “Mag-isa lang naman ako. Kaysa sa maraming taong maaapektuhan kung malalaman nila ang totoo.”The corners of her eyes sting it mare her tilt her hear upwards to stop her tears from falling. Binati siya ng makakapal na ulap sa dagat ng asul na kalangitan. Looking at the
Matalim ang mga mata na nilingon siya ni Dimitri. “Natatakot ka bang baka maging pabigat lang ako sa ’yo? Na baka dumepende ako at mahirapan kang alagan ako?” matalim ang boses na tanong niya sa akin.Maagap naman ang naging pag-iling ni Tasha. “What? Of course not!”Nagbawi ito ng tingin sa kaniya at ipinako na lamang sa kawalan. “Naiintindihan ko naman. Kahit sino naman hindi gugustuhan na pakasalan ang paralisadong tulad ko. Kahit pa mismo ang babaeng mahal ako, walang hirap akong tatalikuran dahil sa kalagayan ko.”Napayuko si Anastasha nang marinig ang kaunting lungkot sa boses nito. Agad na naghagilap siya ng mga salitang maaaring makapagpagaan ng loob nito ngunit bigo siya. Wala naman kasing higit na makakaintindi sa nararamdaman ni Dimitri kundi siya lang.But Anastasha still tried to come up with something. Para kahit papaano ay hindi bumaba ang tingin ng lalalki sa sarili niya. “Huwag mo ngang sabihin iyan,” aniya kay Dimitri. “Hindi ibig sabihin na niloko ka ni Venice ay hi
“Why are you holding him captive, Dad?” tanong ng kaniyang ina sa Lolo niya. “Si Dimitri ang may mali rito. Kung may dapat na magpaliwanag ay siya iyon hindi si Domino!” agresibong pagtatanggol sa kaniya ng kaniyang ina. Nakita rin niya ang matalim nitong tingin sa Lolo niya.“That’s not it, Mom…” alangan niyang pagkontra rito. Aminin man niya o hindi, talagang kinakain siya ng kaniyang konsensya dahil sa mga pagkakamaling nagawa niya sa kaniyang Kuya.Napabaling ang lahat sa nakatatandang Lazatine nang naging sunud-sunod ang pag-ubo nito. “Kung may gusto ka mang aminin o sabihin, sabihin mo na, Domino. Let’s not make this conversation long,” anito pakatapos ay nagpatuloy ito sa kaniyang pag-ubo.Sinundan niya ng tingin ang kaniyang ina nang daluhan nito ang matanda. Marahan niyang hinagod ang likod nito upang kalmahin ang agresibo nitong pag-ubo. “It’s okay, Dad. Don’t force yourself too much. For sure naman may rason si Domino. Pakinggan natin ang side niya.” Binalingan siya ng kani
“Ako ang bahala sa iyo. Kung totoong mahal ka ni Kuya, magagawa ka niyang palayain. Maiintindihan niya ang sitwasyon. Kung hindi man, sigurado akong hindi papayag ang mga magulang ko na hindi kita mapanagutan. I got you,” pangako ni Domino. “As long as I’m here, no one would be able to touch even the tip of your hair.”Hindi na napigilan pa ni Venice ang pagbalong ng luha sa kaniyang mga mata. At bago niya pa magawang pigilan ang kaniyang sarili ay pumaloob na siya sa mga bisig ng lalaki. “Domino…”“Dito ka lang at hintayin mo ako. Babalik ako mamaya. Magpahinga ka na muna,” bilin pa nito pagkatapos ay kinantilan ng magaang halik ang kaniyang noo. Naiwan doon si Venice na nakasunod lang ng tingin sa papalayong bulto ng kaniyang kasintahan.Domino drove himself to their home carrying a mind full of worries. Hindi rin naman nagtagal ay narating na rin nila ang kanilang tahanan.Bumati sa kaniya ang kaniyang Lolo na walang imik na nakaupo sa sofa suot ang seryosong ekspresyon sa kaniyan
Matalim ang mga mata na nilingon siya ni Dimitri. “Natatakot ka bang baka maging pabigat lang ako sa ’yo? Na baka dumepende ako at mahirapan kang alagan ako?” matalim ang boses na tanong niya sa akin.Maagap naman ang naging pag-iling ni Tasha. “What? Of course not!”Nagbawi ito ng tingin sa kaniya at ipinako na lamang sa kawalan. “Naiintindihan ko naman. Kahit sino naman hindi gugustuhan na pakasalan ang paralisadong tulad ko. Kahit pa mismo ang babaeng mahal ako, walang hirap akong tatalikuran dahil sa kalagayan ko.”Napayuko si Anastasha nang marinig ang kaunting lungkot sa boses nito. Agad na naghagilap siya ng mga salitang maaaring makapagpagaan ng loob nito ngunit bigo siya. Wala naman kasing higit na makakaintindi sa nararamdaman ni Dimitri kundi siya lang.But Anastasha still tried to come up with something. Para kahit papaano ay hindi bumaba ang tingin ng lalalki sa sarili niya. “Huwag mo ngang sabihin iyan,” aniya kay Dimitri. “Hindi ibig sabihin na niloko ka ni Venice ay hi
Anastasha tasted bitterness at the tip of her tongue after she let those words out. Hindi na niya kayang timbangin kung ano pa ang dapat na gawin.“Naririnig mo ba ang sarili mo? Iyan ba talaga ang gusto mo?” malamig na tanong ni Dimitri.Mapait na napangiti si Anastasha pagkatapos ay marahang napatango. “Oo,” sagot niya.Mariin siyang napakagat sa pang-ibaba niyang labi. Kahit siya, hindi rin sigurado sa naging sagot niya.Napanguso si Tasha bago napakagat sa kaniyang ibabang labi. Pagkaraan, pilit na naman siyang napangiti. Napako ang kaniyang paningin sa kawalan, umaasang makakahanap doon ng sagot sa mga tanong sa kaniyang isip.“Mas okay na siguro iyong ako na lang ang masaktan sa gulong ‘to,” malungkot niyang sabi. “Mag-isa lang naman ako. Kaysa sa maraming taong maaapektuhan kung malalaman nila ang totoo.”The corners of her eyes sting it mare her tilt her hear upwards to stop her tears from falling. Binati siya ng makakapal na ulap sa dagat ng asul na kalangitan. Looking at the
Taliwas sa nais ni Dimitri na manatili siya sa penthouse nito, mas pinili niyang umuwi na lang sa kanila. May isang oras lang siyang nanatili roon kung saan niya nilinis ang sugat niya at nagpalit ng damit.Umuwi siya bitbit ang ilang pirasong paper bag na bigay ni Dimitri na naglalaman ng mga bagong biling damit para sa kaniya. Ngunit ilang hakbang bago ang bahay nila ay napahinto siya at napatingala.Hindi niya mapigilan ang sarili niya na magbalik-tanaw sa mga naging kaganapan ngayong araw. Tuloy, hindi na naman niya mapigilan ang mapabuntong-hininga. She’s a wreck, anyone would notice that. Pero mas wasak-wasak ang puso niya ngayon. Problemado pa siya dahil hindi niya alam kung paano ipaliliwanag sa kaniyang ina ang nangyari sa kaniya.Hindi niya alam kung paano sisimulan. Ang hirap naman kasing ipaliwanag na pakakasalan niya ang Kuya ng lalaking mahal niya dahil lang sinaktan siya nito? Kahibangan!“Maiintindihan naman siguro ni Mama?” pagkausap niya sa kaniyang sarili.She menta
Nanatiling kalmado si Dimitri kahit pa nakita niyang muling pinulot ng kaniyang ina ang rehistro ng kaniyang kasal kay Anastasha. Nakita rin niya ang pagiginig nito. Unti-unti na ring nalulukot ang papel sa sobrang higpit ng kaniyang pagkakahawak roon.“You’re imposible, Dimitir! Hindi mo nga halos kilala si Anastasha katulad nang relasyong mayroon sila ni Domino. Tell me, what did you do to her, huh?” Humakbang ito palapit sa kaniya habang nanlilisik pa rin ang mga mata. “Paano mo siya napapayag, ha? Kilala ko si Tasha, hindi niya basta-basta lang ipapagpalit si Domino!”Alam ni Dimitri ang hangganan ng relasyong mayroon sila ng kaniyang ina. Na hindi man sila magkasinglapit tulad ng relasyong mayroon sila ni Domino, kahit papaano ay umaasa siyang maiintindihan nito.Sa kabilang dako, puno nang pagkadismaya si Adelaide dahil sa ginawa ng anak niya. She knew how distant he is to every member of their family. And she still wants to give him the benefit of the doubt. Pero kung ganitong
“Don’t you ever dare leave, Dimitri! Kinakausap pa kita!” galit na pigil ni Adelaide sa kaniyang anak na palabas na sana.Nagmamarstang nilapitan ni Adelaide ang lalaki na nasa entrada na ng dining area. He was still holding on his wheelchair’s wheels, ready to leave anytime. He’s done having this conversation with them. Hindi naman kasi nila maiintindihan.Sa sobrang galit niya sa kaniyang anak ay namumula na ang buo niyang mukha. Huminto siya sa harapan nito at tinangnin siya gamit ang kaniyang matatalim na mata. At bago niya pa magawang pigilan ang sarili niya ay naduro na niya ito.“Tingnan mo nga, Dante!” galit niyang sumbong sa kaniyang asawa. “Kinakausap ko pa’t tinalikuran ako bigla! Ganyan ba ang dapat na trato ng isang anak sa magulang niya?! Ganyan ba dapat maging kuya? Just becuase you’re wearing your military uniform doesn’t mean you deserve the honor! Dapat nga hindi ka na bumalik dito, eh. Hindi ka karespe-respeto! Nagawa mo ngang sulutin ang babaeng pakakasalan ng kapa
Napuno nang katahimikan ang dining area ng mga Lazatine. Walang sinuman ang naglakas-loob na magsalita dala nang gulat sa inanunsyo ni Dimitri. Hindi nila alam kung ano ang dapat na itanong at kung sino ang gagawa no’n.Nagpalitan sila ng tingin habang nagkakapaan. Masyado nila itong hindi inaasahan.The Chairman cleared his throat. “Kung hindi si Venice ay sino?” tanong niya sa wakas. Ibinaba rin niya ang gamit niyang kubyertos habanghinihintay ang sagot ng kaniyang anak.Patagong sinulyapan ni Dimitri ang kaniyang ama, inaarok ang reaksyon nito. “Si Anastasha,” kalmado niyang tugon.Sa dalawang salitang binitawan niya, tila ba bagyo ang naging sunud-sunod na ingay na nagmula sa kaniyang pamilya. Halos hindi na sila magkariningan dahil nagpatong-patong na boses nilang lahat na naroon sa hapag-kainan.“Anong sabi mo? Tama ba ang narinig ko?” Salubong ang kilay na binalingan siya ng kaniyang ama dahil sa hindi pagkapaniwala.While the others remained lost in , caught off guard, includi
Hindi lubos na maiproseso ni Anastasha ang mga naririnig at nakikita niya kay Dimitri; kung paano ito balewalang namimili ng mga panloob niya na para bang malalim na ang pagkakakilala nila sa isa’t isa. Ibinaling niya ang kaniyang paningin sa sales lady na masayang pina-punch ang mga pinamili nila.Samantalang siya, hindi na alam kung paano itatago ang kaniyang mukha na pulang-pula na dahil sa hiya. Halos wala na ngang takpan ang mga underwear na napili ng binata! Okay lang naman sana kung para sa sarili niya iyon. Kaso hindi! Kaya hindi niya alam kung anong tumatakbo sa isip nito at naisipan siyang bilhan ng mga gano’ng klase ng kasuotan!Baka…Tasha mentally shook her head. Hindi naman siguro.Ngunit nagkamali siya nang isipin niyang doon na natatapos ang pagbili ni Dimitri ng mga damit para sa kaniya. Dahil pagkatapos na pagkatapos nila sa underwear section ay dumiretso sila sa mga sapatos at bag. Hanggang sa hindi na niya napagtantong tila ba ang hangarin ng lalaki ay baguhin siya