"Anong? Paanong? Miguel? " Hindi ko alam kung anong tanong ba ang pwede kong sambitin.Wala sa isip ko na pupunta siya rito. Kung ano man ang rason nito ay hindi ko alam. Hindi ko maisip kong ano bang rason niya.He is engaged to my half sister, and I know that he knows that I am married, so why? What is he doing here? What is he doing here? Anong kailangan niya?Nanghihina ako. Parang gusto kong umiyak, pero nangunguna ang gulat sa'kin. Akala ko ayos na ako, pero ngayon na nakita ko si Miguel, biglang nagbalik sa'kin 'yung sakit na naramdaman ko noong naghiwalay kami, kahit na sa mga panahon na 'yun ay ayaw ko naman talagang makipaghiwalay."Let's go, Zari," nagulat ako nang mabilis ang paglakad nito papalapit sa'kin. "Miguel, bakit ka ba-"Mabilis ang kilos nito at hinawakan ang kamay ko para hilahin, pero may humila sa isa ko pang kamay."Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?" Seryosong seryosong tanong ni Sebastian kay Miguel."Miguel! What the hell are you doing!" Si Sandara at si
Akala ko tapos na ang usapan ni Jandee at Sindy, pero mas lalo akong nanlumo sa sunod nitong sinabi."But how? Bakit naman hindi pinasa ng Kuya mo ang papers?" Rinig ko ang pagtataka ni Jandee sa tanong niya.Ang sunod na sinabi ni Sindy ay naging dahilan kaya unti-unting pagtulo ng luha ko."You know what, Ate Zari is a good person, base noong nakasama ko siya, so napapatanong rin ako kung bakit, but knowing Kuya, siguro ginawa niya iyon kasi wala siyang tiwala kay Ate Zari. Galit si Kuya sa mga gold digger and baka iyon ang tin--""Fuck! Patayin mo yan!" Si Sebastian at sinubukang kunin ang phone ni Miguel, pero hindi ito hinayaan ni Miguel."Hayaan mong marinig ni Zari kung gaano ka kagago! Pinaniwala mo siyang kasal na kayo. Pinagmukha mo siyang tanga!" Galit na bulyaw ni MiguelGusto kong awatin si Miguel nang kwelyuhan niya si Sebastian, pero wala akong lakas. Pinunasan ko ang luha ko at natawa. Hanggang kailan ba ako masasaktan? Bakit ako nasasaktan sa nalaman ko? Bakit nanini
Sebastian's POV"Let's try to work it out, our marriage. Let's try to work it out. Malay na 'tin baka pwede pala."That is also want I want. I can't express how happy I was to hear that from her. She wanted us to try to work things out in our marriage. I was about to smile, but I suddenly remembered something."What about the divorce you want?" Seryosong tanong ko sa kanya.Nakagat nito ang labi habang umiiling. "Pag-usapan na'tin 'yan kapag talagang hindi talaga nag work ang marriage na'tin," sambit niya.I couldn’t help but gasp. I wish she would get the word divorce out of her mind, but who am I to ask for that?Pinalapit ko siya sa'kin at nang makalapit ay niyakap ko siya, binaon ko ang mukha sa leeg niya."That is also what I want. Subukan na'tin, but if this marriage really doesn't work... pipilitin ko," paos na sambit ko at hindi maiwasang halikan ang leeg niya.Akala ko hindi siya seryoso sa sinabi niya noong gabing 'yun. Oo at may parte sa'kin na naniwala, pero may parte rin
"Mangangahoy ha?" Rinig ko ang pang-aasar sa kanya nang sabihin niya iyon.I can't help but smile. Damn! I can't control myself. Gusto ko siyang paligayahin ng pa-ulit ulit. Gusto ko siyang angkinin.'Yong ngiti ay naging tawa. "Mangangahoy naman talaga dapat tayo, pero bakit kasi nagpabuhat ka sa'kin? Nagising tuloy," sambit ko.I'm just joking a while ago. Wala naman kasi akong nakitang ahas kanina doon, pero hindi ko akalain na ganoon siya magugulat. Yumakap ito at nagpabuhat pa. Kasalanan ko ba kung ibang ahas ang nagising.Kinurot niya ako. "Bakit ka kasi nanggugulat? Natatakot na nga ako na baka may ahas."Again, I can't stop myself from smiling. Damn! May ahas naman kasi talaga,kaya lang nakakabit sa'kin. "How can you be so gwapo kahit may balbas?" Tanong nito sa'kin pagkatapos niya akong titigan ng matagal.Why, Zari? Inlove ka na ba sa'kin? Sabihin mo lang at pakakasalan na kita, pero sa puntong 'to hindi na simple, mas engrande pa sa engrande.I still can't believe it. I fe
A few months have passed, and I want to tell her the truth. I have a feeling that if I don't tell him as soon as possible, I'll regret it, but I really can't find the right time to tell her."Pa, gusto ko nang sabihin sa kanya," sambit ko at binitawan ang ballpen na hawak ko.Inihilamos ko ang kamay ko sa mukha ko. Hindi ako maka concentrate sa ginagawa ko. Habang tumatagl ay mas lalo akong kinakabahan. Habang tumatagal ay mas lalong ayaw ko na siyang pakawalan. Habang tumatagal ay gustong gusto ko na siyang angkinin"Then tell her, Son," sambit ni Papa at lumapit para lagyan ng wine ang baso ko."But how?" Napahilot ako sa ulo ko.Bumuntong hininga siya. Wala itong sinabi. Tinapik lang niya ang likod ko. Alam ko na kapag siya ang nasa lugar ko ay hindi niya rin alam kung paano sasabihin kay Zari. Hanggang sa dumating ang araw na kinakatakotan ko. Damn! Napatitig ako sa kamay ko nang bitawan iyon ni Zari dahil nasa harap niya ang taong kakompitensiya ko sa puso niya. Binitawan niya
Damn it! No! Zari is mine! Sana sinabi ko na lang ang totoo. Kung sinabi ko sa kanya nang mas maaga ay hindi aabot ng ganito."Let me explain, Zari-" mahina kong sambit, pero pinutol niya ang sasabihin ko.Heto na ang kinakatakot ko. Niloko ko siya. Pinagmukha ko siyang tanga. Pinaniwala ko siya na kasal kami kahit hindi naman. Natatakot ako sa magiging desisyon niya pagkatapos ng mga nalaman niya."You know what, Ate Zari is a good person, base noong nakasama ko siya, so napapatanong rin ako kung bakit, but knowing Kuya, siguro ginawa niya iyon kasi wala siyang tiwala kay Ate Zari. Galit si Kuya sa mga gold digger and baka iyon ang tin--"Fucking shit! That's not true! Oo at iyon ang dahilan kaya ko pinalabas na hindi na ako mayaman, na wala na sa'min ang kompanya, pero hindi totoo na iyon ang dahilan kaya ko hindi pinasa ang marriage contract! I want to explain my part, pero paano?Nanghihina ako nang kwelyuhan ako ni Miguel. Wala naman na roon ang atenyon ko. Titig na titig ako kay
Zariah's POV "Zariah, are you listening?" I blinked, catching a glimpse of my boss. When I noticed the eyes of my co-worker with me in the conference room, I immediately sat up straight. Gusto kong murahin ang sarili ko dahil nawala nanaman ako sa sarili ko. Zari, ano ba! Wala ka na dapat pakealam kay Sebastian. Hindi kayo kasal, walang kayo. Pinaniwala ka lang niya at niloko. Bakit ba hindi ko siya maalis sa isip ko? Dapat ang gawin ko ay kalimutan na siya. "I'm sorry, Ms. Zoler. What is it again?" Nahihiyang tanong ko. "My ghad, Ms. Fuente! Pinagbigyan na nga kita na bumalik ulit rito sa trabaho mo tapos hindi ka man lang nakikinig," pagalit na sambit ni Ms. Zoler. "I'm sorry, Ms. Zoler," sambit ko na lang ukit. Kinagat ko ang labi at napayuko na lang. She said it again so I could hear it. I couldn't help but gasp. It's been two weeks, but it feels like yesterday. Hindi ako makauwi sa bahay dahil siguradong papagalitan ako ni Daddy sa pag-uwi at pag-alis sa probinsya. Sigu
Hindi ko maiwadang isipin kong sino ang dating CEO ng Samaniego Corporation. Ang papa ba ni Sarmiento? O ang Kuya niya? Bumuntong hininga ako. Wala pa talaga akong kaalam alam sa buhay ni Sabastian.Nang uwian ay nakita ko agad si Sandara na hinihintay ako sa labas ng kotse niya. Na miss ko na rin ang mag drive. King pwede lang na pumuslit sa bahay para kunin ang kotse ko ay ginawa ko na."At bakit para kang sinakluban ng langit at lupa?" Tanong nito sa'kin habang lumalapit sa driver seat.Hindi ako sumagot at pumasok muna. Nang makapasok na kaming dalawa ay saka ako nagsalita."May tatrabahuin agad ako," sambit ko habang nakasimangot."Dapat masaya ka diba?" Tanong nito.Inirapan ko siya. "Paano ako magiging masaya? Ms. Zoler want me to designed a uniform of a construction worker. Ayoko. Gusto ko gown gagawin k-- What the hell!" Inis kong sambit ng batukan ako ni Sandara."Bumalik ka lang dito parang bumalik ka nanaman sa pagiging maarte mo! Nasaan na 'yung kaibigan kong walang arte
"Mr. Fuente, thank you for coming. Zariah will be happy because you are here," I said to Mr. Fuente and sat next to him.Sinabi nito na hindi siya pupunta, pero nandito siya ngayon. Tinapik nito ang balikat ko."Sana lang ay masaya ito na nandito ako," sambit nito.Busy ang iba sa pag-aayos pa ng kailangang ayusin. This place is a perfect place to marry her again. Hindi na ako makapaghintay."Huwag mong sasaktan ang anak ko. Buong buhay niya ay nagkulang ako bilang ama niya. Gusto ko na ngayon ay maging masaya siya," sambit nito.Natahimik ako at pumasok sa isip ko ang sinabi ni Papa kanina. Nakita raw ni Papa si Mr. Fuente noong kinasal kami sa tabing dagat ni Zariah. Hindi ito sigurado kong siya nga iyon kaya hindi niya nasabi agad, kaya ngayon gusto kong tanong 'yun. "Noong kasal namin sa tabing dagat, pumunta ka po ba? My dad saw you," ani ko. Ramdam ko ang pagkatigil niya."Gusto kong dumalo, pero nauunahan ako nang hiya kay Zariah. I hurt my daughter many times. Hindi ko deserv
Sebastian's POV"What? Can you repeat what you said, Sebastian!" Mula sa gilid ni Papa ay dumungay si Mama.I called Papa through video call to say that I wanted to marry Zariah. I am alone here in my room because she still prefers to sleep in the guest room. Kanina pa ako tingin ng tingin sa pinto ko na baka magbago ang isip niya at matulog ngayon dito sa tabi ko. Sinabi ko naman sa kanya na hindi ko ila-lock ang pinto, pero wala ata siguro siyang balak.When she showed me the marriage certificate, I went straight to the house to ask my dad and get the mayor's number. I'll call and ask the mayor that night, and there I'll learn what really happened."Ma, can you all come here tomorrow? Can you help me surprise my wife?" Umayos ng upo si mama nang marinig iyon. Iniharap pa niyang mabuti ang camera sa kanya."Surprise? Can kind of surpris--""I want to marry her again in the hidden garden." Ang hidden garden kung nasaan ang treehouse na pinuntahan namin ni Zariah ay binili noon ni lol
I sat next to Trixie and handed her the jacket I was holding. It's cold here, especially tonight, and she didn't bring a jacket. I had extra, so I gave it to her."Salamat," sambit nito at kinuha ang jacket na iniaabot ko. Nang masuot niya ito ay muli siyang tumitig sa dagat.Nagpaiwan kami rito nila Sebastian. Sila Mama Lani kasama sila engineer ay umuwi sa bahay dahil kukulangin talaga kami ng tutulugan kapag nanatili kaming lahat dito.Ako, si Sebastian, Miguel at Trixie lang ang naiwan dito ngayon."I still can't believe that this day will come. I'll hear you say thank you and we'll be able to talk like this," I couldn't help but say that. I was smiling and just staring at the sea."Nag-uusap naman tayo noong mga bata tayo," sambit nito.Tumawa ako. "Bata pa tayo non, pero bigla kang nagsungit na lang bigla," sambit ko."Kasi naiinggit ako sayo," sambit nito na ikinatigil ko, sumulyap ako sa kanya. Seryoso lang ito habang nakatitig sa harapan niya."Ako dapat yung naiinggit sa'tin
"Hintayin mo ako," sambit ni Sebastian nang mas nauna akong sumulong sa dagat.Hindi ko siya pinansin at nagsimula nang lumangoy. Subrang linaw ng tubig. Kahit walang suot na goggles ay nakikita ko ng malinaw ang ilalim ng dagat. Ilang buwan akong namalagi rito, pero hindi pa rin ako nagsasawa sa ganda nitong lugar.Lagpas na sa ulo ang tubig nang umahon ako. I immediately looked around to look for Sebastian, but I couldn't find where he was.. Kanina lang ay nasa likod ko ito. Nang sulyapan ko sila Engineer ay abala sila. Medyo malayo sila sa'min dahil mas gusto ko nang malayo sa kanila. Kilala ko si Sebastian, mahilig mag PDA 'yun.Kung makapal ang mukha niya at walang pake sa sasabihin ng iba, ako hindi. "Ahh!" Sigaw ko nang may humawak sa paa ko. Mabilis ang kilos ko na lumangoy palayo roon, pero mas mabilis ang kamay na humawak sa bewang ko."Relax, Baby. It's me," sambit ni Sebastian. Dumako agad ang masamang titig ko sa kanya. Inihilamos ko ang palad ko sa mukha ko para matan
I am busy arranging our food on the table. Nasa tabing dagat na kami. Si Danica ay busy sa pagkuha ng letrato kaya hinayaan ko na. Kanina pa ito namamangha rito. Hindi na ako nagulat, subrang linis ng tubig dagat at ang buhangin ah subrang puti at maninipis.Natigilan lang ako sa ginagawa nang may tumayo sa tabi ko."Engineer? Architect? May kailangan kayo?" Tanong ko kila Engineer nang makita ko silang nakatayo sa tabi ko na animo'y may gustong sabihinNasa loob ng bahay pa si Sebastian. Sinabi ko kasi na maglabas siya ng mga upuan. "I'm sorry. Naging insensitive kami," paunang sabi ni Engineer."Don't mind that, Engineer. Kasalanan ko rin naman at hindi ko pinaalam sa inyo. Ayos na 'yun. Kalimutan niyo na," sambit ko sabay ngiti. Binalik ko ang tingin sa inaayos na mga pagkain."I'm sorry talaga. Please. Can you tell Sir Sebastian na huwag akong tanggalin sa trabaho? I'm the breadwinner of my family, kailangan ko ang trabahong 'to," pagmamakaawa ni Architect. Muli ay napasulyap ako
"I just can't get it. We all know that Sir Sebastian and Miss Sandara have something, pero bakit noong umalis si Miss Sandara ay naging malapit 'yung dalawa?" Natigilan ako sa pagkatok nang marinig iyon galing sa loob.Nakagat ko ang labi ko. Tatawagin ko sana sila kasi aalis na kami para pumunta sa pupuntahan namin, kailangan pa namin pumunta sa site para sa picture. Hindi ko alam kung tutuloy ba ako sa pagkatok o hindi pagkatapos kong marinig 'yun."Hindi pa ba malinaw? Sir Sebastian is a cheater, and Miss Sandara is a kind of you know... ahas. Balita ko nga ay mag bestfriend pa sila ni Miss Sandara."Sa ibang pagkakataon ay kaya kong ipagtanggol ang sarili ko, pero hindi ko alam kung bakit hindi ko magawang ipagtanggol ngayon ang sarili. "Haist! Naiinis na talaga ako sa kanila. May pinag-aralan nga, pero kung makapag chismiss wagas." Gulat akong napasulyap kay Danica. Nakasandal ito sa kwarto na tinutulugan niya. Mag-isa na lang roon si Danica dahil ang isa sa Engineer ay umuwi da
"Galit ka?" Tanong ko nang hindi pa rin niya ako kinakausap. Malapit na kami sa site, pero hindi pa rin ito nagsasalita. "I'm not," sambit nito gamit ang seryosong boses. I'm not daw, pero wala man lang itong ka rea-reaksyon. Blanco lang ang titig nito habang nag dadrive."Galit ka nga," sambit ko sa kanya at napasimangot."I'm not," sambit niya ulit."You are," mabilis ulit na sambit ko."I'm not, Zariah," sambit pa nito."Stop the car," seryosong sambit ko. Doon na siya napasulyap sa'kin. Naging malambot ang tingin niya nang makita ang seryoso kong tingin sa kanya."Hindi nga ako galit," sambit niya ulit.Inirapan ko siya. "I said, stop the car, Sebastian," sambit ko. He sighs and stops the car, just like I said."Hindi talaga ako gali--" Mabilis ko siyang hinalikan."You are," nakasimangot na sambit ko pagkatapos ng isang halik.He bit his lower lip and stared at my lips. "Yes, baby. Galit nga ako," sambit nito at tinanggal ang seatbelt niya. Pagkatanggal na pagkatanggal niya ay h
:Sandara, naman," sambit ko.Alam ko kasi na hindi pa dapat ito uuwi, pero kinabukasan ay sinabi na niya na uuwi na siya. Inaayos nito ang buhok at nakaharap sa salamin. Humarap ito sa'kin."Wala naman akong gagawin rito, Zari. Beside, I'm not part of this project," sambit nito."Per-" When she took my hand in hers, I was taken aback. She locked her gaze on my ring finger, which held both my wedding ring and the engagement ring Sebastian had given me.She smiled as she examined my ring. I slowly took her hand in mine and tucked it behind my back. I bit my lower lip. Hindi ko matagalan ang tignan siya. "I'm sorry. I just love him," mahinang sambit ko, hindi ako makatingin sa kanya. Hindi ko siya magawang tignan sa mata dahil alam ko nasasaktan ko siya."Don't be sorry. If you love him, then it's a nice thing. Kasal kayo. Asawa ka niya. I'm happy for the both of you. Yes, I'm inlove with Sebastian and to be honest I am really hurting right now, but I'm not lying when I say that I'm rea
Zariah's POV"Kailan nagsimula na nagustuhan mo si Sebastian?" Wala sa sarili kong tanong sa kanya.Natapos na niyang gamutin ang mga sugat ko at mabuti na lang at walang naiwan na bubog. We are just both silent while still sitting here.Akala ko ay hindi niya sasagutin, pero mali ako."I don't know, but maybe when I saw that he really cares about you. One day, I said to myself, I want to feel that. I want to feel his care and thoughtfulness towards you, and when you said that you don't have feelings for him, I'm determined to get his attention," sambit nito habang tulala.Hindi ako nagsalita at napatitig na lang sa paa ko. Hindi ko rin naman alam ang sasabihin ko pagkatapos kong marinig iyon mula sa kanya. Muling namayani ang katahimikan."Ngayon malinaw na sa'kin ang lahat. You really avoid me. Akala ko guni-guni ko lang 'yun at sadyang busy ka lang sa trabaho mo," sa pagkakataong iyon ay siya ang pumutol sa katahimikan."I'm sorry," sambit ko.Tumingin ito sa'kin at sumimangot. "Do