Damn it! No! Zari is mine! Sana sinabi ko na lang ang totoo. Kung sinabi ko sa kanya nang mas maaga ay hindi aabot ng ganito."Let me explain, Zari-" mahina kong sambit, pero pinutol niya ang sasabihin ko.Heto na ang kinakatakot ko. Niloko ko siya. Pinagmukha ko siyang tanga. Pinaniwala ko siya na kasal kami kahit hindi naman. Natatakot ako sa magiging desisyon niya pagkatapos ng mga nalaman niya."You know what, Ate Zari is a good person, base noong nakasama ko siya, so napapatanong rin ako kung bakit, but knowing Kuya, siguro ginawa niya iyon kasi wala siyang tiwala kay Ate Zari. Galit si Kuya sa mga gold digger and baka iyon ang tin--"Fucking shit! That's not true! Oo at iyon ang dahilan kaya ko pinalabas na hindi na ako mayaman, na wala na sa'min ang kompanya, pero hindi totoo na iyon ang dahilan kaya ko hindi pinasa ang marriage contract! I want to explain my part, pero paano?Nanghihina ako nang kwelyuhan ako ni Miguel. Wala naman na roon ang atenyon ko. Titig na titig ako kay
Zariah's POV "Zariah, are you listening?" I blinked, catching a glimpse of my boss. When I noticed the eyes of my co-worker with me in the conference room, I immediately sat up straight. Gusto kong murahin ang sarili ko dahil nawala nanaman ako sa sarili ko. Zari, ano ba! Wala ka na dapat pakealam kay Sebastian. Hindi kayo kasal, walang kayo. Pinaniwala ka lang niya at niloko. Bakit ba hindi ko siya maalis sa isip ko? Dapat ang gawin ko ay kalimutan na siya. "I'm sorry, Ms. Zoler. What is it again?" Nahihiyang tanong ko. "My ghad, Ms. Fuente! Pinagbigyan na nga kita na bumalik ulit rito sa trabaho mo tapos hindi ka man lang nakikinig," pagalit na sambit ni Ms. Zoler. "I'm sorry, Ms. Zoler," sambit ko na lang ukit. Kinagat ko ang labi at napayuko na lang. She said it again so I could hear it. I couldn't help but gasp. It's been two weeks, but it feels like yesterday. Hindi ako makauwi sa bahay dahil siguradong papagalitan ako ni Daddy sa pag-uwi at pag-alis sa probinsya. Sigu
Hindi ko maiwadang isipin kong sino ang dating CEO ng Samaniego Corporation. Ang papa ba ni Sarmiento? O ang Kuya niya? Bumuntong hininga ako. Wala pa talaga akong kaalam alam sa buhay ni Sabastian.Nang uwian ay nakita ko agad si Sandara na hinihintay ako sa labas ng kotse niya. Na miss ko na rin ang mag drive. King pwede lang na pumuslit sa bahay para kunin ang kotse ko ay ginawa ko na."At bakit para kang sinakluban ng langit at lupa?" Tanong nito sa'kin habang lumalapit sa driver seat.Hindi ako sumagot at pumasok muna. Nang makapasok na kaming dalawa ay saka ako nagsalita."May tatrabahuin agad ako," sambit ko habang nakasimangot."Dapat masaya ka diba?" Tanong nito.Inirapan ko siya. "Paano ako magiging masaya? Ms. Zoler want me to designed a uniform of a construction worker. Ayoko. Gusto ko gown gagawin k-- What the hell!" Inis kong sambit ng batukan ako ni Sandara."Bumalik ka lang dito parang bumalik ka nanaman sa pagiging maarte mo! Nasaan na 'yung kaibigan kong walang arte
"Pasok ka na?" Napasulyap ako kay Sandara na nakahiga sa sofa habang nanonood sa TV.Minsan hindi ko mapigilang mainggit sa babaeng 'to. Ang sarap sarap nang buhay niya. Kahapon pa pasyal ng pasyal. Gusto niya akong isama, pero hindi ako makasama dahil nagpapabango ako sa boss ko. Dalawa lang silang magkapatid, ang panganay ay si Russel, mas matanda siya ng dalawang tao sa'min ni Sandara.Sigurado na ang future ni Sandara dahil both her parents and brother want her happy, spoiled siya. Lahat ng gustuhin ay ibibigay sa kanya."Ano pa nga ba? Oo papasok na ako. Ano gagawin mo ngayon? Mamamasyal ulit? Date?" Tanong ko habang tinitignan ang bag ko dahil baka may nakalimutan ako.Napasulyap ako sa kanya nang maupo siya. "Wala kang pasok bukas diba? Bar tayo mamaya?" Tanong nito."Ayo--""Come on, Zari! Don't say no! You are single kaya dapat lumabas ka. Simula noong dumating tayo rito ay trabaho at condo ka na lang," sambit nito."Pero, Sand--""Palagi mo na lang ginagawang busy ang saril
Sabi na, sana hindi na lang ako pumunta at sumama rito. Nakaupo na kami sa round table ni Sandara at mula sa kinauupuan namin ay nakikita ko ang papalapit na si Miguel. He want to talk to me after that night, but minabuti ko na sabihing kailangan ko muna ng time. Binigay naman niya sa'kin 'yun."You know what? Akala ko ang unang mangyayare pagkatapos nang nangyare sa probinsya ay magbabalikan kayo ni Miguel," sambit ni Sandara na nasa gilid ko."Miguel is my sister's fiance, Sandara," sambit ko.I don't know. Parang wala na akong planong balikan si Miguel. Hindi ko alam kung bakit naging ganito? I'm in love with him. Hindi naging maayos ang paghihiwalay namin dahil hindi ko ginustong hiwalayan siya, pero ngayon, wala sa isip ko ang magkaroon ulit ng relasyon sa kanya."Really? 'Yun ba talaga ang dahilan? O baka iba na ang tinitibok niyan," sabay sulyap niya sa dibdib ko."Si Miguel pa rin, Sandara, kilala ko ang sarili ko. Sadyang kapatid ko lang talaga si Trixie-""You still consider
I kissed Miguel. Ramdam ko ang pagkatigil niya, pero hinawakan rin naman niya ang likod ko para mapalapit pa sa kanya. Ayokong imulat ang mata ko, pero hindi ko mapigilan. Umaasa ako na wala na ang matang nakatitig sa'kin, pero halos manghina at napahiwalay ako kay Miguel nang makita ko pa rin si Sebastian na nakatitig sa'kin. Umiigting ang panga nito at kitang kita na hindi nito nagustuhan ang nakikita. Fuck! Is he real? Mas lalayo na sana ako kay Miguel, pero nagulat ako nang may marahas na humila sa braso ko at tuluyang napahiwalay kay Miguel. Bago ko pa makita kung sino ang humila sa'kin ay isang sampal na ang natanggap ko. Malakas na sampal. Damn! "How dare you, Bitch!" Namumuyos sa galit si Trixie. Hindi ako makapagsalita sa gulat. Masakit ang sampal nito at damang dama ko ang sakit. "Trixie!" Tumayo si Miguel at hinarang niya ang sarili nang sasampalin ulit ako ni Trixie. Napasulyap na rin ang iba sa amin. Rinig ko na rin ang bulungan nila. Hindi ko alam kung anong gagawi
"Hey! We are here."Napakurap kurap ako at napaayos ng upo. Napasulyap ako kay Sandara na ngayon ay nakaka kunot noo na nakatingin sa'kin. Nakagat ko ang labi at sumulyap sa labas, nakita kong nasa parking lot na nga kami. Damn! "Sorry, mukhang naparami ang inom ko," wala sa sariling sambit ko. Paglabas ko ay lumabas rin si Sandara galing sa driver seat. "Huwag mo na isipin ang nangyare sa bar at ang mga sinabi ng kapatid mo," sambit nito.I don’t know if I’ll laugh or not. The thought of Trixie slapping me never entered my mind. Only Sebastian is on my mind. Sebastian has occupied my mind ever since I came out of the comfort room.What is he doing here? Bakit pa siya sumunod? Anong gusto niya?Hanggang sa maligo ako ay siya ang iniisip ko. Hindi mawala sa isip ko ang paraan ng tingin niya. Kung ganoon ay hindi guni-guni nang makita ko siyang nakaupo sa isang upuan sa likod ni Miguel. Kinagat ko ang labi ko nang maalala ang pagpunas niya rito. What's with him?Hindi pa ba siya tapos
That night, I couldn't sleep because I was confused about what he was doing here. What brought him here? This irritates me! I had so many questions, but none were answered.Ikaw ang nakakainis, Zariah! Bakit mo ba kasi siya iniisip? Imbes na ang nangyare sa pagitan niyo ni Trixie ang isipin mo ay ang probinsyanong 'yun ang iniisip mo!When I came out of the room, I was surprised to see Miguel on the sofa."M-Miguel," takang tanong ko. Nilibot ko ang tingin para hanapin si Sandara."Wala siya, nag jogging saglit," sambit nito na para bang alam na hinahanap ko si Sandara.Napatango na lang ako. Mukhang si Sandara ang nagpapasok kay Miguel. Hindi naman sa ayaw kong papasukin si Miguel, pero kasi shempre ayoko ng gulo. Alam ko naman na hindi na sila engage gaya ng sabi ni Miguel, pero alam ko na hindi magugustuhan ni Trixie kapag nalaman na pumunta rito sa condo si Miguel."What do you want to eat? Magpapadeliver ako," sambit nito at sumunod sa'kin papunta sa kusina.Binuksan ko muna ang
"Mr. Fuente, thank you for coming. Zariah will be happy because you are here," I said to Mr. Fuente and sat next to him.Sinabi nito na hindi siya pupunta, pero nandito siya ngayon. Tinapik nito ang balikat ko."Sana lang ay masaya ito na nandito ako," sambit nito.Busy ang iba sa pag-aayos pa ng kailangang ayusin. This place is a perfect place to marry her again. Hindi na ako makapaghintay."Huwag mong sasaktan ang anak ko. Buong buhay niya ay nagkulang ako bilang ama niya. Gusto ko na ngayon ay maging masaya siya," sambit nito.Natahimik ako at pumasok sa isip ko ang sinabi ni Papa kanina. Nakita raw ni Papa si Mr. Fuente noong kinasal kami sa tabing dagat ni Zariah. Hindi ito sigurado kong siya nga iyon kaya hindi niya nasabi agad, kaya ngayon gusto kong tanong 'yun. "Noong kasal namin sa tabing dagat, pumunta ka po ba? My dad saw you," ani ko. Ramdam ko ang pagkatigil niya."Gusto kong dumalo, pero nauunahan ako nang hiya kay Zariah. I hurt my daughter many times. Hindi ko deserv
Sebastian's POV"What? Can you repeat what you said, Sebastian!" Mula sa gilid ni Papa ay dumungay si Mama.I called Papa through video call to say that I wanted to marry Zariah. I am alone here in my room because she still prefers to sleep in the guest room. Kanina pa ako tingin ng tingin sa pinto ko na baka magbago ang isip niya at matulog ngayon dito sa tabi ko. Sinabi ko naman sa kanya na hindi ko ila-lock ang pinto, pero wala ata siguro siyang balak.When she showed me the marriage certificate, I went straight to the house to ask my dad and get the mayor's number. I'll call and ask the mayor that night, and there I'll learn what really happened."Ma, can you all come here tomorrow? Can you help me surprise my wife?" Umayos ng upo si mama nang marinig iyon. Iniharap pa niyang mabuti ang camera sa kanya."Surprise? Can kind of surpris--""I want to marry her again in the hidden garden." Ang hidden garden kung nasaan ang treehouse na pinuntahan namin ni Zariah ay binili noon ni lol
I sat next to Trixie and handed her the jacket I was holding. It's cold here, especially tonight, and she didn't bring a jacket. I had extra, so I gave it to her."Salamat," sambit nito at kinuha ang jacket na iniaabot ko. Nang masuot niya ito ay muli siyang tumitig sa dagat.Nagpaiwan kami rito nila Sebastian. Sila Mama Lani kasama sila engineer ay umuwi sa bahay dahil kukulangin talaga kami ng tutulugan kapag nanatili kaming lahat dito.Ako, si Sebastian, Miguel at Trixie lang ang naiwan dito ngayon."I still can't believe that this day will come. I'll hear you say thank you and we'll be able to talk like this," I couldn't help but say that. I was smiling and just staring at the sea."Nag-uusap naman tayo noong mga bata tayo," sambit nito.Tumawa ako. "Bata pa tayo non, pero bigla kang nagsungit na lang bigla," sambit ko."Kasi naiinggit ako sayo," sambit nito na ikinatigil ko, sumulyap ako sa kanya. Seryoso lang ito habang nakatitig sa harapan niya."Ako dapat yung naiinggit sa'tin
"Hintayin mo ako," sambit ni Sebastian nang mas nauna akong sumulong sa dagat.Hindi ko siya pinansin at nagsimula nang lumangoy. Subrang linaw ng tubig. Kahit walang suot na goggles ay nakikita ko ng malinaw ang ilalim ng dagat. Ilang buwan akong namalagi rito, pero hindi pa rin ako nagsasawa sa ganda nitong lugar.Lagpas na sa ulo ang tubig nang umahon ako. I immediately looked around to look for Sebastian, but I couldn't find where he was.. Kanina lang ay nasa likod ko ito. Nang sulyapan ko sila Engineer ay abala sila. Medyo malayo sila sa'min dahil mas gusto ko nang malayo sa kanila. Kilala ko si Sebastian, mahilig mag PDA 'yun.Kung makapal ang mukha niya at walang pake sa sasabihin ng iba, ako hindi. "Ahh!" Sigaw ko nang may humawak sa paa ko. Mabilis ang kilos ko na lumangoy palayo roon, pero mas mabilis ang kamay na humawak sa bewang ko."Relax, Baby. It's me," sambit ni Sebastian. Dumako agad ang masamang titig ko sa kanya. Inihilamos ko ang palad ko sa mukha ko para matan
I am busy arranging our food on the table. Nasa tabing dagat na kami. Si Danica ay busy sa pagkuha ng letrato kaya hinayaan ko na. Kanina pa ito namamangha rito. Hindi na ako nagulat, subrang linis ng tubig dagat at ang buhangin ah subrang puti at maninipis.Natigilan lang ako sa ginagawa nang may tumayo sa tabi ko."Engineer? Architect? May kailangan kayo?" Tanong ko kila Engineer nang makita ko silang nakatayo sa tabi ko na animo'y may gustong sabihinNasa loob ng bahay pa si Sebastian. Sinabi ko kasi na maglabas siya ng mga upuan. "I'm sorry. Naging insensitive kami," paunang sabi ni Engineer."Don't mind that, Engineer. Kasalanan ko rin naman at hindi ko pinaalam sa inyo. Ayos na 'yun. Kalimutan niyo na," sambit ko sabay ngiti. Binalik ko ang tingin sa inaayos na mga pagkain."I'm sorry talaga. Please. Can you tell Sir Sebastian na huwag akong tanggalin sa trabaho? I'm the breadwinner of my family, kailangan ko ang trabahong 'to," pagmamakaawa ni Architect. Muli ay napasulyap ako
"I just can't get it. We all know that Sir Sebastian and Miss Sandara have something, pero bakit noong umalis si Miss Sandara ay naging malapit 'yung dalawa?" Natigilan ako sa pagkatok nang marinig iyon galing sa loob.Nakagat ko ang labi ko. Tatawagin ko sana sila kasi aalis na kami para pumunta sa pupuntahan namin, kailangan pa namin pumunta sa site para sa picture. Hindi ko alam kung tutuloy ba ako sa pagkatok o hindi pagkatapos kong marinig 'yun."Hindi pa ba malinaw? Sir Sebastian is a cheater, and Miss Sandara is a kind of you know... ahas. Balita ko nga ay mag bestfriend pa sila ni Miss Sandara."Sa ibang pagkakataon ay kaya kong ipagtanggol ang sarili ko, pero hindi ko alam kung bakit hindi ko magawang ipagtanggol ngayon ang sarili. "Haist! Naiinis na talaga ako sa kanila. May pinag-aralan nga, pero kung makapag chismiss wagas." Gulat akong napasulyap kay Danica. Nakasandal ito sa kwarto na tinutulugan niya. Mag-isa na lang roon si Danica dahil ang isa sa Engineer ay umuwi da
"Galit ka?" Tanong ko nang hindi pa rin niya ako kinakausap. Malapit na kami sa site, pero hindi pa rin ito nagsasalita. "I'm not," sambit nito gamit ang seryosong boses. I'm not daw, pero wala man lang itong ka rea-reaksyon. Blanco lang ang titig nito habang nag dadrive."Galit ka nga," sambit ko sa kanya at napasimangot."I'm not," sambit niya ulit."You are," mabilis ulit na sambit ko."I'm not, Zariah," sambit pa nito."Stop the car," seryosong sambit ko. Doon na siya napasulyap sa'kin. Naging malambot ang tingin niya nang makita ang seryoso kong tingin sa kanya."Hindi nga ako galit," sambit niya ulit.Inirapan ko siya. "I said, stop the car, Sebastian," sambit ko. He sighs and stops the car, just like I said."Hindi talaga ako gali--" Mabilis ko siyang hinalikan."You are," nakasimangot na sambit ko pagkatapos ng isang halik.He bit his lower lip and stared at my lips. "Yes, baby. Galit nga ako," sambit nito at tinanggal ang seatbelt niya. Pagkatanggal na pagkatanggal niya ay h
:Sandara, naman," sambit ko.Alam ko kasi na hindi pa dapat ito uuwi, pero kinabukasan ay sinabi na niya na uuwi na siya. Inaayos nito ang buhok at nakaharap sa salamin. Humarap ito sa'kin."Wala naman akong gagawin rito, Zari. Beside, I'm not part of this project," sambit nito."Per-" When she took my hand in hers, I was taken aback. She locked her gaze on my ring finger, which held both my wedding ring and the engagement ring Sebastian had given me.She smiled as she examined my ring. I slowly took her hand in mine and tucked it behind my back. I bit my lower lip. Hindi ko matagalan ang tignan siya. "I'm sorry. I just love him," mahinang sambit ko, hindi ako makatingin sa kanya. Hindi ko siya magawang tignan sa mata dahil alam ko nasasaktan ko siya."Don't be sorry. If you love him, then it's a nice thing. Kasal kayo. Asawa ka niya. I'm happy for the both of you. Yes, I'm inlove with Sebastian and to be honest I am really hurting right now, but I'm not lying when I say that I'm rea
Zariah's POV"Kailan nagsimula na nagustuhan mo si Sebastian?" Wala sa sarili kong tanong sa kanya.Natapos na niyang gamutin ang mga sugat ko at mabuti na lang at walang naiwan na bubog. We are just both silent while still sitting here.Akala ko ay hindi niya sasagutin, pero mali ako."I don't know, but maybe when I saw that he really cares about you. One day, I said to myself, I want to feel that. I want to feel his care and thoughtfulness towards you, and when you said that you don't have feelings for him, I'm determined to get his attention," sambit nito habang tulala.Hindi ako nagsalita at napatitig na lang sa paa ko. Hindi ko rin naman alam ang sasabihin ko pagkatapos kong marinig iyon mula sa kanya. Muling namayani ang katahimikan."Ngayon malinaw na sa'kin ang lahat. You really avoid me. Akala ko guni-guni ko lang 'yun at sadyang busy ka lang sa trabaho mo," sa pagkakataong iyon ay siya ang pumutol sa katahimikan."I'm sorry," sambit ko.Tumingin ito sa'kin at sumimangot. "Do