Nang makabalik na si Davina sa hotel ay dumiretso na siya sa kwarto niya at ibinalik na uli sa hidden pocket ng maleta niya ang mga ginamit niya. Mabilis siyang nagtungo ng banyo para makaligo. Nilinisan niya ang buo niyang katawan at nang matapos siya ay pinatuyo niya na rin ang buhok niya gamit ang blower.Pinatuyo niya na nang pinatuyo ang buhok niya saka siya dumiretso sa kama niya at nahiga na. Hindi siya pwedeng mahalata ng mga taong nakakasama niya sa lugar na ito. Tiningnan pa niya ang cell phone niya at may ilang tawag na dun si Caspian pero hindi niya na iyun pinansin at ipinikit niya na ang mga mata niya.Subalit, ilang minuto pa lamang ang nakalipas ay may kumatok na sa pintuan niya. Hindi niya na muna iyun binuksan dahil kailangan niyang magpanggap ng tulog na siya pero nagpaulit-ulit lang ang katok sa pintuan niya kaya isinuot niya na ang pang-ibabaw niyang pangtulog saka nagtungo sa pintuan. Kunwaring pakurap-kurap pa ang mga mata niya saka niya tiningnan kung sino ba a
Nang makabalik sila ng Manila ay naiwan na silang dalawa sa bahay ni Caspian. Nakasimangot naman si Sophia dahil labag sa loob niyang iwan si Davina at Caspian ng silang dalawa lang sa iisang bahay. “Hindi mo kailangang mag-alala sa kanila, sigurado namang aalagaan ni Davina si Caspian.” Pangungumbinsi ni Railey kay Sophia. “Aalagaan? Ano bang alam ang babaeng yun? Baka siya pa itong maging dahilan para lumala ang kalagayan ni Caspian eh.” “Hindi man sila lubos na magkakilala, mukha namang mapagkakatiwalaan si Davina.” Sabat na rin ni Max habang nananatiling tahimik si Evander. “Siya nga itong dahilan kung bakit may tama si Caspian diba? Kung hindi lang siya pinuntahan ni Caspian at yakapin malamang baka ang babaeng yun ang may tama ngayon, tssss. Saka hindi ba kayo nagtataka? Bakit si Davina ang puntirya ng lalaki? Sige nga.” “Sophia, enough.” Maawtoridad na saad ni Evander kaya napairap na lang sa hangin si Sophia dahil kapag si Evander na ang nagsalita natatahimik na rin silang
Nakatitig lang si Caspian kay Davina habang ito ang naglilinis ng mga sugat niya. Pagaling naman na ang nasa braso niya at patuloy na pagpapagamot pa ng tama niya sa tagiliran niya. Maingat na nililinis na naman ni Davina ang sugat ni Caspian sa tagiliran niya. Napakagaan ng kamay niya na para bang hindi mo na maramdaman ang panggagamot niya.Mariing tinititigan ni Caspian ang mukha ng dalaga, mula sa maganda niyang kilay, ang sakto ng laki ng mga mata niya at medyo may kahabaan na pilik mata niya, matangos na ilong na para bang retoke pero natural lang naman, ang pinkish niyang labi.Naiiwas ni Caspian ang paningin niya sa dalaga dahil bigla siyang nakaramdam ng init nang makita na naman ang labi ng dalaga. Naaalala pa rin niya ang lambot nun noong hinalikan niya ito.“Okay na yan, inumin mo na lang itong gamot mo para mabilis humilom ang sugat mo. Talagang tinotoo mo sinabi ko no? Ang dabi ko partneran mo sa kabilang braso mo yung tama mo pero sa tagiliran ka naman nagpalagay, tssss
Paggising ni Caspian ay ramdam niya ang isang bagay na nasa noo niya kaya kinuha niya iyun. Kunot noo pa niyang tiningnan ang isang towel, wala naman siyang matandaan na may inilagay siya dun na towel kagabi o si Davina kaya ilalapag niya na sana ito sa side table niya nang magulat siya kay Davina.Nagtataka siya kung anong ginagawa dito ng dalaga kung umalis naman na ito kagabi. Napaisip siyang baka si Davina nga ang naglagay ng towel sa noo niya.“Do I have a fever?” natanong niya na lang sa sarili niya. Kinapa-kapa niya pa ang noo niya pero hindi naman na masyadong mainit yun. Tiningnan niya si Davina at kung dito ito natulog ng magdamag malamang ngalay na ang leeg niya. Kahit na gustuhin niyang buhatin si Davina at ilipat sana sa kama hindi niya naman kayang gawin dahil sa kalagayan niya kaya kinuha niya na lang ang kumot niya saka niya ipinatong sa likod ni Davina.Tinitigan niya ang mukha ng dalaga habang tulog pa ito. Napangiti na lang siya dahil ang lakas ng loob niyang manghi
Lumipas ang mga araw at nagiging okay na rin ang mga sugat ni Caspian. Nakakakilos na rin siya ng mag-isa niya dahil hindi naman na nakirot kapag gumagalaw siya. Salubong na naman ang mga kilay ni Davina habang nakatingin kay Caspian, naghahanda ng umagahan nila si Caspian dahil simula nang gumaling siya ay siya na ang nagluluto ng makakain nilang dalawa.Nakapangalumbaba pa si Davina habang nakatingin lang siya sa likod ni Caspian. Isang Buwan na rin siyang nananatili sa pamamahay ni Caspian at hanggang ngayon wala rin ni isa ang tumatawag o nagtetext sa kaniya na mga katrabaho niya lalo na ang mga magulang niya. Napabuntong hininga na lang siya, malamang hanggang ngayon galit pa rin sa kaniya ang Daddy niya o baka nga hindi na siya nito mapatawad eh.“I’m going at the hotel later, you want to come with me?” tanong ni Caspian nang inihahain niya na ang mga pagkain na niluto niya.“Can I? Wala naman akong ginagawa rito eh.” Bakas na ang pagkabagot niya dahil wala na lang siyang ibang
Humugot ng malalim na buntong hininga si Davina. Ang pinakaayaw pa naman niya ay ang minamaliit siya. Siya man ang baguhan dito o kahit na intern lang siya wala silang karapatan na gawing impyerno ang buhay niya sa pagtatrabaho niya. Pare-pareho lang silang nagtatrabaho rito kung sakali.Inis na ibinagsak ni Davina ang mga hawak hawak niyang papeles na ikinagulat nila at mas lalo namang ikinainis ng babaeng nagbigay nun sa kaniya. Dapat nakaayos yun ayon sa pagkasunod-sunod pero dahil sa ginawa ni Davina, nagulo na ito.“What did you do?! You stupid woman!” galit niyang sigaw kay Davina pero nang-aasar lang na ngumiti si Davina sa kaniya. Namamasyal lang siya sa hotel tapos ito pa ang mangyayari sa kaniya.“Hindi mo ba nakita? Kailangan ko bang ulitin?” bakas na ang inis sa tinig niya pero pilit pa rin niyang kinakalma ang sarili niya lalo na at baka masaktan niya physically ang mga empleyado ni Caspian na akala mo kung sino ng nasa mataas na posisyon para magmayabang.“What the hell
Pagdating nila ng office ni Caspian ay tanong niya kaagad ang unang narinig ni Davina.“Ano ba kasing ginagawa mo dun? At talagang nakipag-away ka pa? What are you? A kid?” inirapan na lang siya ni Davina. Dumiretso naman si Davina kung nasaan ang bag niya para manguha ng wipes dahil sa tumapon na kape sa mukha niya kanina.“I’m not the kid here kundi ang mga empleyado mong ang taas taas ng tingin sa mga sarili. Hindi ako mahilig sa gulo. I also tried my best to calm myself—““You just tried, bakit hindi mo ginawa? Sinubukan mo lang Davina but you failed.” Sinamaan ng tingin ni Davina si Caspian dahil hindi pa man siya tapos magsalita ay pinutol na siya nito.“Pwede ba? Patapusin mo muna ako? Pinapangunahan mo na kasi ako kaagad eh. Oo, sinubukan ko, sinubukan ko hanggang sa sagarin nila kaya anong magagawa ko? Hindi mo ba kayang disiplinahin ang mga empleyado mo? Kung anong ugali mo ay siyang ugali rin nila.”“What the hell?” napapamura na lang si Caspian dahil nadamay pa siya sa pak
Nakasimangot na lang si Davina dahil sa kalagayan niya ngayon. Nakaupo siya sa wheelchair habang itinutulak siya ni Caspian.“Are you okay?” malumanay na tanong sa kaniya ni Caspian. Ramdam niya ang pagiging tahimik ni Davina kanina pa, nag-aalala siyang baka may dinadaing pa ang dalaga. Tanging iling lang naman ang sagot sa kaniya ni Davina, rinig pa niya ang pagbuntong hininga nito. “If you need something just tell me and I will give it to you, everything.” Dagdag pa ni Caspian.Napangiti na lang si Davina dahil ramdam niya ang pagiging sinsero ngayon ni Caspian. Naipilig na lang tuloy niya ang ulo niya dahil anong inginingiti-ngiti niya?Patuloy ang pagtulak ni Caspian ng wheel chair para bumalik na sila sa office niya nang may biglang humarang sa kanila. Nakayuko naman si Davina kaya sapatos lang ang nakikita niya. Wala siyang ganang tingnan kung sino man ang empleyado ni Caspian ang nasa harapan niya.“Ganiyan na lang ba ang nangyayari sayo?” biglang natauhan si Davina sa boses n
“AAAAHHHHHHHH!” malakas na sigaw ni Davina nang magulat siya sa isang mannequin na nagmukhang white lady. Inis siyang napakuyom ng mga kamao niya dahil sigurado siyang kagagawan na naman ito ng Kuya niyang wala na lang yatang magawa sa buhay. “Humanda ka talaga sa aking Oliver ka!” naiinis pa rin niyang wika. Pakiramdam niya ay panandaliang humiwalay sa katawan niya ang kaluluwa niya sa sobrang gulat niya. Kinuha niya ang toy gun niya saka niya hinanap kung nasaan na naman ang magaling niyang Kuya. Nang makita niya itong prenteng nakaupo sa sala at nanunuod ng tv ay dahan-dahan niya itong nilapitan. Itinutok niya ang toy gun niya sa leeg ng Kuya niya saka niya iyun sunod-sunod na ipinutok. “Ouch! Aray, Davina it hurt!” sigaw niya kay Davina pero hindi siya tinigilan ni Davina. Kinuha ni Oliver ang unan sa sofa at iniharang niya sa sarili niya para hindi siya tamaan ng toy gun ni Davina. “Ano bang problema mo? Masakit kahit na laruan lang yan!” sigaw niya na naman kay Davina. “Ah t
Akala ko dun na lang kami matatapos, akala ko hindi na kami makakabalik. Sa mga araw na nagdaan sa nakalipas na isang taon, wala kaming makita kundi kadiliman lang. Tatlong buwan kaming naging bihag ng mga gagung yun. Akala ko habang buhay na lang kaming nasa kadiliman, ang mga pagkain nilang hindi mo alam kung anong lasa pero dahil kailangan naming mabuhay, kailangan naming mapanatiling malakas ang katawan namin, pinilit namin at pikit mata naming kinain ang mga pagkain na iniaabot sa amin kahit na pinagtatawanan na nila kami habang nginunguya ang mga pagkaing yun. Nang magising ako mula sa coma, hindi kaagad ako nakapagsalita nang sabihin ni Danielle na ilang buwan na kaming tulog ni Evander. Halos gusto ko nang patayin si Danielle dahil pinipigilan nila akong bumalik ng Pilipinas kung nasaan si Lorelie. Halos mabaliw ako kapag iniisip kong inakala niyang patay na ako, na pinagluluksaan niya na ako. Wala akong ibang inisip kundi si Lorelie, tang-ina, ibang babae na pala ang naaala
Halos hindi sila makapaniwala sa kwento ni Evander at Caspian tungkol sa nangyari sa kanila. Mapait na ngumiti si Max at Railey, nakayuko naman na si Lorelie dahil pare-pareho silang naguilty nang maiwan sila ng helicopter. Iniisip nila kung hindi lang siguro nila naiwan si Evander at Caspian, hindi sana nila naranasan ang hirap na nangyari sa kanila sa loob ng isang taon. “Hindi niyo kasalanan kung anong nangyari dahil kung nagpaiwan pa kayong lahat, kung hindi pa kayo umalis baka lahat tayo maiiwan, baka lahat tayo naging bihag ng mga terorista. We never blame you guys dahil naiwan kami. The most important is we’re still complete.” Wika ni Caspian sa kanila. Napangiti na lang ako nang magyakapan silang lahat. Pinunasan ko ang luhang tumulo sa mga mata ko. Pakiramdam ko hanggang ngayon nananaginip pa rin ako dahil nandito sila at kasama namin. Tiningnan ko si Kuya Danielle na tahimik lang sa dulo ng sofa. Nilingon ko rin si Daddy na patingin-tingin kay Kuya, napangiti ako, sigurado
Halos hindi ako makapaniwala sa mga sinasabi nila sa akin ngayon. Nang bumalik ang ala-ala ni Caspian dun lang nalaman ni Danielle ang tunay niyang pagkatao. Ako na lang ang nahihirapan na isink in sa utak ko ang lahat ng mga nalaman ko.Naupo na muna ako sa sofa at ganun din sila. Ramdam ko ang mga titig nila sa akin pero masyadong naguguluhan ang isip ko.“Alam naming magulo para sayo. Matagal na panahon naming minanmanan ang grupo ni Dead Angel kaya marami na kaming alam sa background niya, kung anong mga ginawa niya na dati pa. Sa kaniya lumaki si Danielle but he never treated him as his own son dahil kinidnap lang naman niya ito noong bata pa siya para makapaghiganti sa ama mo Davina. Napatay ni Mr. Flores ang anak ni Dead Angel kaya kinidnap niya si Danielle para gawing anak niya o kapalit ng namayapa niyang anak. Ilang taon din naming pinag-aralan ang tungkol kay Dead Angel at nang mapatay namin siya, nagkaroon kami ng acces sa lahat ng mga gamit at ari-arian niya. Lahat ng mga
DAVINA’S POVIt’s been a year pero hanggang ngayon sariwa pa rin ang sakit. Sa bawat araw na lilipas hindi ko alam kung paano ko yun nalalampasan. Nagpapasalamat pa rin ako dahil binigyan mo ako ng isang anghel, may iniwan ka pa ring ala-ala para sa akin. Bumabangon at nagiging malakas ako sa bawat araw kasama ng anak natin Caspian.Ni hindi man lang kita nakita, nayakap, nahalikan at nahaplos ang bawat parte ng katawan mo. Ginawa ko lahat ng makakaya ko para maipaglaban ka sa mundong ito pero wala akong nagawa nang si Kamatayan na ang naging kalaban ko. You promised me that everything gonna okay, sinabi mo sa’kin na may aayusin ka lang pero bakit hindi ka na bumalik?Isang taon na ang nakalipas pero yung sakit nandito pa rin sa’kin. Araw-araw ko pa ring nararamdaman yung sakit, yung pangungulila ko sayo. Nakakalimutan kita panandalian kapag nandito ang mga kaibigan mo pero sa tuwing kami na lang ng anak mo ang naiiwan, nandyan na naman ang sakit.Kahit araw-araw kong hilingin na san
Iniayos ni Kenzo ang mga dala-dala niyang pagkain saka niya iyun ibinaba. Inilatag niya na rin ang isang tela at dinoblehan pa yun para hindi tumagos dun ang Bermuda baka kasi katihin si Caleb kapag hindi niya dinoblehan. “Pwede bang buhatin ko muna si Caleb, hi baby Caleb, dito ka muna kay Tito Max okay?” natutuwang wika ni Max habang kinakausap niya ang bata. “Da..da,” tawag niya rito, lahat sila na may ginagawa ay napatingin kay Caleb. Bakas ang gulat sa mukha ni Max dahil sa tinawag sa kaniya ni Caleb. “Sandali, ako ba ang tinawag niyang Dada? Tinawag niya akong Dada hahahaha.” Tuwang tuwang sigaw ni Max kaya lumapit silang lahat kay Davina na siyang may buhat buhat kay Caleb. “Assuming mo naman, normal lang na magsalita siya ng ganun naitaon lang na ikaw ang kaharap.” Nakangiwing wika ni Sophia kay Max. “Well, ako talaga ang Daddy ni Caleb, ano nga baby Caleb? Ang cute cute naman ng prinsipe naming iyan.” Paglalaro pa ni Max kay Caleb. “When did he said a word?” tanong ni K
Tulalang nakatingin sa karagatan si Davina. Hinahayaan niyang tangayin ng hangin ang mahaba niyang buhok. Sa bawat araw na dumadaan ay ito ang gawain niya, ang pumunta sa dagat at manatili ng isa o dalawang oras.Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan niya at tipid siyang ngumiti. Sa tuwing naaalala niya ang araw na natanggap niya ang sulat mula kay Caspian, ramdam pa rin niya yung sakit. Kahit lumilipas ang oras araw-araw, masakit pa rin.1 year ago.....“Pareho na silang wala Davina.” Ang mga salita na nakapagpabagsak ng mundo niya. Umiling nang umiling si Davina, napaatras pa siya dahil ayaw niyang maniwala, wala siyang pinaniniwalaan.“I don’t believe you, Max I’m begging you. Huwag naman ganito oh, huwag niyo naman akong biruin, please.” Nagmamakaawa niyang wika. Mabilis na inalalayan ni Railey si Davina nang muntik pa itong matumba dahil sa panghihina.Walang magawa si Railey at Max para pagaanin ang nararamdaman ni Davina. Sa mga mata pa lang niya alam mo ng araw-araw
Bago gawin nina Caspian ang misyon nila sa Presidente ay binilin niya na silang lahat kung anong mga dapat nilang gawin. Nang malaman niyang isa si Davina sa nagbabantay sa Presidente ay binilin niya si Lorelie na ilayo niya si Davina kahit sa anong klaseng paraan basta mailayo niya ito.Nang lumabas si Davina kasama ang Presidente ay akma na sanang hihilain ni Lorelie si Davina pero umatras siya. Umiling siya sa sarili niya, hanggang ngayon ramdam pa rin niya ang inis at galit kay Davina. Sinisisi niya ito kung bakit nasaktan siya ni Caspian kaya pinabayaan niya si Davina. Iniwan niya ito at hinayaan na kung anong mangyayari sa kaniya.Nang mabaril si Davina wala man lang naramdamang kahit kaunting awa si Lorelie para sa kaniya. Hindi niya kasi matanggap na minahal ni Caspian ng sobra si Davina habang siya hanggang ngayon nasasaktan pa rin dahil hindi niya naramdaman ang pag-aalaga at pag-aalala kay Caspian na nagagawa niya ngayon kay Davina.Naggagayak na silang lahat dahil aalis na
Flashback Galit na galit si Caspian nang makabalik siya ng headquarter nila, kulang na lang ay kainin ka niya ng buhay sa sobrang galit niya. “Goddamn it! Who said I was in a bar?!” halos gumuhit lahat ng mga litid ni Caspian sa leeg niya dahil sa lakas ng sigaw niya at sa tindi ng galit niya. Nakapila na silang lahat at nakakunot ang noo maliban kay Lorelie na nakayuko na ang ulo niya at nilalaro niya na ang mga daliri niya dahil sa kabang nararamdaman niya. Umayos siya nang tayo dahil baka mahalata siya ni Caspian. “Why? What happened?” tanong ni Evander. Inis na sinabunutan ni Caspian ang buhok niya. “Davina is there, she’s there and she saw us! Damn it!” nanggagalaiti pa rin niyang sigaw. Hindi niya alam kung paano siya magpapaliwanag kay Davina. Inis siyang napasuntok sa pader nang maalala niya ang mga mata ni Davina kanina, punong puno ng sakit, lungkot at para bang sinasaksak nang paulit-ulit ang puso niya. “What do you mean? Nasa bar si Davina kung saan may operation ka?”