“Anong problema?” Bahagyang bumukas ang pinto at sinilip ni Lina ang ulo niya. “Bakit ka nagtatago sa labas para tumawag?”Inayos ni Zuko ang ngiti niya para magmukhang natural at inakbayan niya siya para gabayan papasok. “Lina, mayroon akong kailangang sabihin sa'yo.”Natigilan si Lina at sinalubong niya ang tingin niya. Habang hawak niya ang kamay niya, naramdaman niya ang init ng lakas niya, pero naguluhan siya sa kaseryosohan ng mga mata niya. Napahinto ang puso niya at para bang nanahimik ang lahat ng nasa paligid nila. Dinilaan ni Zuko ang labi niya nang may mahina at malalim na boses habang humihinto sa bawat isang salita. “Hindi Zeke Hamerton ang pangalan ko, at lahat ng kakaibang pangyayaring nangyari sa'yo pagkatapos mong dumating sa Southeast Aciatic ay konektado sa'kin…“Lina, prinoprotektahan kita sa sarili kong paraan.”Marahang hinaplos ng kamay niya ang mukha niya at gumawa ng linya papunta sa collarbone niya, kung saan niya hinawakan ang kwintas na may star pen
“Lina, hindi ako nagsisinungaling sa'yo,” paos ang boses ni Zuko habang pinanatili niya ang distansya nila sa pag-aalangang lapitan siya. “Kung di ka naniniwala sa'kin, may ipapakilala ako sa'yo.”Pagkatapos ng isang sandali, kumalma si Lina at napansin niyang naghandang umalis si Zuko. Nagmadali siyang kumuha ng jacket at sinundan niya siya. May ilang taxi na naghihintay sa labas ng hotel at isa ang huminto sa harapan nila. Binuksan ni Zuko ang pinto ng kotse, pero umupo siya sa harapan sa halip na tumabi sa kanya sa likuran. Mula sa upuan sa likuran, inobserbahan ni Lina ang gwapong itsura, malalim at determinadong mga mata, at malapad na likod ni Zuko mula sa rearview mirror. Alam niyang nakaupo siguro siya sa harapan nang magkapatong ang braso kagaya ng kadalasan. Para bang pamilyar ngunit naiiba ang lahat na nagbigay ng hindi maipaliwanag na emosyon sa loob ng Lina. Bigla na lang, naalala niya ang sinabi ni Gia noon. Pumasok si Gia sa university para makahanap ng mayamang
Kinakabahang hinawakan ni Lina ang laylayan ng damit niya habang kumukurap nang mas madalas kumpara sa kadalasan. Marahang hinawakan ni Zuko ang balikat niya na nagpanginig sa kanya nang bahagya. Tahimik siyang tumingin sa kanya at hinayaan niya ang malaking kamay niya sa balikat niya nang hindi kumikilos. “Lina…” Gustong magsalita ni Zuko pero nahirapan siyang maghanap ng tamang salita. Sinubukan niyang abutin ang maliit na kamay niya. “Maggagabi na. Umuwi na tayo?”Nabigla si Lina. Nagsalita siya nang may pataas na tono sa huli. Maingat niya siyang tinanong imbes na direkta niya siyang inutusan. Natunaw kaagad ang puso niya. Lumitaw sa isipan niya ang mga eksena simula nang nakilala niya si Zuko nang parang isang pelikula. Hindi siya kailanman nagsalita nang malakas sa kanya. Ang malamig na ekspresyon na pinapakita niya sa iba ay nagiging isang maliwanag na ngiti kapag nakita niya siya. Sinunod niya siya at inaalagaan na parang pinakapaborito niya. Nang narinig niyang muntik n
Sumigla si Zuko na parang araw at pinakawalan niya ang sarili niya na parang naging isip-bata siya. Pero bago nakatanggi si Lina, mabilis na nilagay ni Zuko ang mga braso niya sa manipis na baywang niya at hinalikan siya nang para bang isa siyang mabangis na hayop. Natunaw si Lina sa yakap niya at sumuko siya sa malalim na halik niya. Nang naramdaman niyang humina ang depensa ni Lina, nag-aalangan niya siyang binitiwan, sabay marahang inayos ang magulo niyang buhok. Nakakita siya ng bakas ng gulat at matamis na lambing sa mga mata niya. Nang medyo nanghina siya, hinayaan ni Lina na buhatin siya ni Zuko na parang prinsesa habang nagpatuloy silang maglakad sa ilalim ng buwan. "Zuko."“Ano yun?”“Pwede ba kitang matanong?”Yumuko si Zuko, tumitig sa kanya, at mahinang sumagot, “Sige lang.”“Bakit mo biglang sinasabi sa'kin ang tunay mong pagkatao?”Huminto si Zuko at naging kumplikado ang ekspresyon niya. Hindi siya sumagot kaagad. Dumating sila sa isang maliit at liblib na
“Zuko, anong iniisip mo?” tanong ni Lina. “Hmm?” Bumalik ang atensyon ni Zuko at hinaplos niya ang buhok niya. “Wala lang.”“Narinig mo ba ang sinabi ko?” tanong niya. Nang nagtataka, kitang-kita sa ekspresyon ni Zuko na wala siyang narinig. Ngumiti si Lina at inulit ang sinabi niya, “Ang sabi ko, wag mo ring ipapaalam sa mga kaklase ko ang tungkol sa pagkatao mo, okay?”"Oh..."“Nag-aalala ako na baka magdala to ng problema para sa'yo…”Lumingon palayo si Lina para magmukhang walang pakialam, pero mahina at halos di marinig ang boses niya. Anong ibig sabihin niya sa “problema?”Sa madaling salita, kapag nalaman ng mga babaeng kaklase niya ang pagkatao ni Zuko, walang dudang hahabulin nila siya. Kahit ang anak ni Mrs. Nash ay kinukuntsaba siya, hindi ba?Mas maganda para sa kanyang panatilihin ang imahe ng isang pangkaraniwang tao!Sumimangot si Lina at nakita ni Zuko ang maliit na plano niya. Marahan niya siyang niyakap at hinila pabalik sa mga braso niya. “Wag kang mag
Nang unang nakita ni Toph si Lina, hindi niya napigilang titigan siya. Hindi lang siya tumitig, direkta niya pa siyang nilapitan para tignan siyang maigi. Gayunpaman, nang papalapit na siya, isang malaking kamay ang biglang humawak sa kanya sa likod ng leeg niya! Isang strikto at malamig na boses ang sumunod. “Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?”Bumalik si Toph sa kinauupuan niya nang may nahihiyang ngiti habang kinamot niya ang ulo niya. “Hindi, hindi… Zuko, bitawan mo ko!”Sumali si Lina nang nakangiti at bahagyang umubo para mabawasan ang nakakailang na ere.Lumingon si Zuko sa kapatid niya at hinila ang bangko ni Lina papalapit sa kanya. Hindi pa niya nakitang ganito kaseloso ang kuya niya noon. Tumawa siya at tumayo, tapos ay nagkusang nagpakilala, “Ako si Toph, ang paborito niyang kapatid!”Suminghal si Zuko. “Hindi na ngayon.”“Kuya, sumakay ka naman!”Tumingin si Zuko kay Toph at nagtagpo ang mga mata nila, kung kaya't natawa sila nang malakas. “Siya si Renee Thompso
May pumasok sa isipan ni Zuko. ‘Siguro hindi sila “parang magkapatid,” sa halip…’“Zuko, anong problema?” Kumaway si Toph sa harapan ni Zuko. “Bakit ka nakatulala? Tara na. Pumunta sila roon para bumili ng ice cream!”“Oh.” Bumalik sa realidad si Zuko at tumingin sa kapatid niya. “Anong problema sa pagbili ng ice cream? Gusto yun ni Lina.”“Pero di pwede si Renee ngayon!”“Hindi pwede?”Napahinto si Toph at namula ang mukha niya. Mabilis niyang hinablot ang braso ni Zuko at nagmadaling sumunod sa kanila. ...Mabilis na natapos ang masiglang araw. Nakauwi sina Zuko at Lina nang sakto para sa hapunan. Puno ang mesa ng mga espesyal na luto ni Melissa. “Zeke, Lina! Maghapunan na kayo!” Masaya silang hinainan ni Melissa. Bilang isang ina, palagi siyang nag-aalala na hindi kumakain nang sapat ang mga anak niya. Ang malaking mangkok na gamit ni Zuko ay madaling ilagay sa ulo ni Lina na parang sumbrero. Ngumiti na lang si Zuko at hinimas ang tiyan niya. Nag-aalala siyang ang pinagh
“Zeke, kung… Kung hindi ka naniniwala, patutunayan ko sa'yo!” Hinila ni Jesse ang manggas ni Melissa para paupuin siya at kumain, pero hindi niya ito pinansin at nagpumilit na pumunta sa kwarto para kalkalin ang mga kabinet. Hindi nagtagal, may hawak na siyang manipis na birth certificate at nilapag niya ito sa harapan ni Zuko. “Tignan mo, ito ang birth certificate ni Lina!” Nanginig ang boses ni Melissa nang tinuro niya ang pangalan dito. “Ama: Jesse Jenner, Ina: Melissa Jones. Anong mali diyan!? Ang ospital ang nagbigay nito!”Mabilis na tumayo si Zuko. “Tita, kumalma kayo. Hindi ko pinagdudahan—”“Wag kang makikinig sa kalokohan ni Mary!” Nanginig si Melissa habang galit niya siyang pinagalitan at binalik ang birth certificate sa kwarto niya. Ayaw na niyang tapusin ang hapunan niya. Pagkatapos ng hapunan, tinawagan ni Zuko si Toph sa bukana ng eskinita. “May tanong ako sa'yo,” sabi niya nang may mahinang boses. “Anong magiging reaksyon mo kung may anak ka, pero sinasabi ng l
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala