Kabanata 01 • A Man With Serious Illness

Chapter One: A Man With Serious Illness

"Ahhhm... F*ck, Treyton! Ahh!" paulit-ulit na ungol ng babae habang patuloy na inaangkin ito ni Treyton.

Naghahalo na ang pawis nilang dalawa habang ang isa't-isa ay nasasarapan sa kanilang ginagawa. Pero hindi 'yon ang tingin ni Treyton. Halos nalibot na niya ang buong kwarto at katawan ng babae ngunit hindi pa rin siya nilalabasan.

This is his problem.

Hindi na nga mabilang ni Treyton kung ilang beses nang nilabasan ang babae. Alam niya na rin na pagod na ang babae, ngunit hindi niya hahayaan na pumalya nanaman ang pag subok niya na labasan. In fact, ang babae naman ang nag insist na sumama sa kaniya, kaya hindi dapat ito umangal.

Hinawakan ni Treyton ang bewang nito at saka pinatihaya. Ang dalawang kamay nito ay inangat sa uluhan at saka ikinandado. This is gonna be wild and bloody, pero susubukan niya.

"What... What the f*ck are you doing?!" singhal ng babae kay Treyton.

Hinihingal si Treyton na tumayo sa harap nito.

"Just do my command, Liza," sambit ni Treyton.

"I'm Laura, not Liza! Oh gosh!" inis na sigaw ng babae saka nagpumiglas. "Pakawalan mo ako! You piece of sh*t! Psycho!"

"Whatever."

Kinuha ni Treyton ang kadena na nasa baba ng kama at kinuha ang dalawang paa ni Laura. Nagpumiglas ng malakas ang babae at nakaramdam ng takot. Tila ba wala na sa katinuan si Treyton. She's a slut bitch, that's why pumayag siya sa pustahan ng mga kaibigan nila na sumama kay Treyton, pero hindi niya inaasahan na ganito pala ito pagdating sa kama.

Nang maikadena ni Treyton ang babae ay kaagad niya itong pinakubabawan. Sa pagkakataong 'yon ay may hawak na siyang latigo. Ipinasok niyang muli ang kaniyang alaga sa pagkababae ni Laura. As he entered wildly, kaagad na napaungol si Laura, ngunit hindi dahil sa sarap kung hindi dahil sa sakit, dahil kasabay nito ang paghampas sa kaniya ni Treyton ng latigo.

"S-stop... I'm begging you..." naluluhang pagmamakaawa ni Laura. "Let m-me go, Treyton. It's hurt. Ah!" muling napasigaw si Laura nang tumama muli sa kaniyang d*bdib ang latigo.

Ngayon ay punong-puno siya ng pagsisisi kung bakit pa siya pumayag sa dare nilang magkakaibigan. Kung sana ay nakinig na lamang siya kay Keira, na isa itong halimaw at hindi dapat lapitan ay sana wala siya sa ganoong posisyon ngayon.

But everyone dream, Treyton in bed with them. Dahil bukod sa matipuno ang katawan nito, gwapo at hindi maitatangging kilala ito dahil sa pinanggalingang pamilya, ang pamilyang Fuentevalle at bilang isang magaling na Architect.

"I will not stop until I cum!"

Kitang-kita ni Laura sa mga mata ni Treyton na wala na ito sa katinuan. Ang mga mata nito ay nanlilisik at tila madilim. Nakailang beses na siyang labasan ngunit nagtataka siya kung bakit si Treyton ay nananatiling buhay ang alaga. Halos matuyo na ang kaniyang pagkababae at alam niyang mapula na ito. Ilang minuto na lang ay hindi niya alam kung may malay pa siya.

Walang pakialam si Treyton kung nakikita man niya na nagdudusa na ang babae. Baliw na kung baliw ang tawag sa kaniya ngunit ganito siya ka-disedido na labasan at wakasan ang alaala mula sa nakaraan.

Ilang ulit na pagbayo pa ang ginawa niya at nararamdaman na niya ang namumuong kuryente at tila sasabog na ang kaniyang alaga. Mabilis siyang napapikit, at sa pagpikit niyang 'yon ay may nakita siyang lalaki mula sa kaniyang nakaraan, n*******d ito at may isang babaeng nakapatong sa lamesa habang binabayo ng lalaki.

Mabilis siyang napailing at napadilat.

"F*ck!"

Lumayo siya kay Laura at saka napaupo. Naninikip ang dibdib niya sa pagkakataong 'yon. Kasabay nito ang panlalabo ng kaniyang paningin. Sa mga oras na 'yon alam niya sa kaniyang sarili na hindi nanaman siya nagtagumpay. Muli nanaman niyang naalala ang nakaraan.

Ang nakaraan kung saan kitang-kita niya kung paano magtaksil ang Daddy niya sa Mommy niya at ang mas malala, sa mismong Auntie niya pa.

Gumapang si Treyton palapit sa small table saka kinuha ang susi ng pagkakakandado kay Laura. Hanggat may malay pa siya ay nais niyang pakawalan ito. Hindi naman siya isang masamang tao. Nagkataon lang na isa ang babae sa mga naging kasangkapan niya para wakasan ang trauma niya.

"F-Free yourself... and leave. Ugh, don't show y-yourself to me from now on," nahihirapang humingang sambit ni Treyton.

Lumuluhang tumango si Laura. Nakahinga siya ng maluwag dahil pakiramdam niya ay isang himala pa ang makakalabas ng buhay sa kamay ni Treyton.

"T-Thank you," nagawa pang sambit ni Laura.

Tanging ang mga kamay lamang ni Laura ang natanggalan ni Treyton ng kandado dahil bumagsak na siya at nahihirapang huminga. Ipinagpatuloy naman ni Laura ang pagtatanggal ng kandado sa kaniyang mga binti. Hindi na niya pinagtuunan pa ng pansin si Treyton.

Nang makawala siya ay kaagad niyang pinulot ang mga damit saka sinuot at kinuha niya pa ang ibang gamit niya. Kahit masakit ang kaniyang buong katawan ay mabilis siyang naglakad papalabas sa condo unit ni Treyton. Kasabay no'n ang mga luhang tumutulo at pangakong hinding-hindi na siya magpapakita pa sa lalaki.

Nang makalabas si Laura ay dahan-dahang lumapit si Treyton sa kaniyang pantalon na nakalagay sa sahig hindi kalayuan sa kama niya. Napahiga pa siya saka kinuha ang cellphone sa bulsa. Tinawagan niya si Storm, upang sabihin na lumabas na sa condo niya ang babaeng nakasama niya sa kama.

"M-Make sure she's safe na makakauwi sa kanila, and r-remind her na dapat w-walang makakaalam ng kung ano man ang nangyari. Give her a money or what she want," nahihirapan niyang sambit sa personal bodyguard niya.

"Copy that, Sir."

Sunod naman niyang tinawagan ay si Doctor Wobster. Ito ay isang urologist na siyang nagmomonitor sa kaniya sa tuwing dumadating siya sa ganitong sitwasyon. Ito lamang din ang nakakaalam sa sitwasyon niya bukod sa Mommy niya.

"H-Help..." 'yon lamang ang sinabi niya.

Pinatay na niya ang tawag at nanatiling nakatingin sa kisame habang unti-unting nawawalan ng malay. Hindi na rin siya nakakalanghap ng hangin. Ganito ang nangyayari sa kaniya sa tuwing naaalala niya ang nangyari noon.

He's now alone, nahihirapan mula sa nangyari sa nakaraan.

Tomorrow morning ay nagising na lamang siya sa kaniyang sariling kama. Namataan niya si Doctor Wobster na maiging sinusuri ang vital signs niya.

"Great, you're awake. Alam mo bang wala kang malay ng tatlong araw?"

Ito na siguro ang masasabi niyang pinakamalalang nangyari sa kaniya matapos maalala ang nakaraan, dahil umabot sa puntong hinimatay siya at walang malay ng tatlong araw. For the Pete's sake? It's three days! Napailing si Treyton saka dahan-dahang naupo.

"Is my Mom knows about this?"

Sinalinan ni Dr. Wobster ang baso ng tubig saka 'yon inabot kay Treyton. Inayos rin nito ang salamin bago tingnan sa mukha ang binata. Napasingkit pa siya at napailing bago umupo.

"She didn't know. Alam ko na magagalit at mag aalala siya para sa isang katulad mo na matigas ang ulo. Makakasama lamang sa pakiramdam niya kung malalaman niya pa," napabuntong hininga si Dr. Wobster. "Alam kong alam mo naman ang mangyayari sa tuwing ipipilit mo gawin ang bagay na 'yon."

"Yeah, I know. Hindi ko na dapat ipilit pa pero nagbabakasakali lang ako. You know Dr. Wobster, I'm already twenty-eight and I never been feel or experience to cum. What a shame, right? That's why I'm trying!"

"I understand naman, Hijo. Gumagawa ako ng paraan, nag re-research ako, naghahanap ako ng same case mo. Huwag ka mawalan ng pag-asa, mararanasan mo rin ang bagay na 'yon."

Sandaling nagkaroon ng katahimikan sa pagitan ng dalawa. Tumingin si Doctor Wobster sa kaniyang suot na relo, bago tumayo.

"Maauna na ako, kailangan na ako sa Hospital. Okay naman na ang pakiramdam mo but call me immediately kapag umatake nanaman ang sakit mo."

"Yes, thank you, Dr. Wobster. Drive safely."

Naglakad na si Dr. Wobster patungo sa pinto ngunit kaagad din itong nahinto at humarap kay Treyton.

"Huwag matigas ang ulo, Treyton," muling paalala nito.

Napangiti ng mapakla si Treyton.

"Got it."

Sinenyasan niya pa ito ng kaniyang kamay na umalis na. Nang mapag isa siya ay namayaning muli ang katahimikan sa buong silid niya. He doesn't want to force himself, it's just happened na lasing din siya at the same time ay labis na gumana ang kagustuhan niyang labasan at wakasan ang kung ano mang problema sa kaniyang p*********i.

Mayamaya ay narinig niyang tumunog ang kaniyang cellphone. Kaagad naman niya 'yong dinampot sa small table sa kaniyang gilid. Mula sa screen ng kaniyang cellphone ay nakita niya ang nakarehistrong number at nakalagay na 'Mommy's Calling'.

Napabuntong hininga siya bago 'yon sagutin.

"Thank God! You finally answer your phone!" iyon ang sinabi ng kaniyang Mommy na bumungad sa kaniya.

"Why? May problema ba? Ba't napatawag kayo?" tanong niya rito.

"Treyton! Huwag mo akong papaandaran ng kasungitan mo ngayon, ipapaalala ko lang sa'yo na tatlong araw kang hindi nagparamdam sa'kin!"

Napakamot si Treyton sa kaniya noo.

"Ah, kase I have important meeting in Cebu, sa pagmamadali ko nakalimutan ko yung phone ko sa condo and ngayon ko lang nakuha. Sorry for not updating you, but Mom I'm already twenty-eight can you just give me some freedom?"

"Puwede mo naman akong ipa-contact sa secretary mo! At kahit anong edad mo pa ay anak pa rin kita kaya nay karapatan akong mag alala. Alam mo naman kung gaano kita kamahal."

Naiimagine ni Treyton kung anong itsura ng kaniyang Mommy ngayon. Siguro ay palakad-lakad ito at hindi mapakali dahil sa pag aalala sa kaniya. Napailing siya sa isiping kung gaano siya ituring na bata hanggang ngayon ng kaniyang Mommy.

"Babawi na lang ako sa'yo Mommy, I will visit you there."

"About that... Your Daddy want to talk to you."

Napakunot si Treyton ng noo.

"Talk about what? Ano nanaman ang kailangan ng matandang 'yon sa'kin?"

"Treyton, this is family matters and so much important. Bumisita ka dito sa bahay bukas para mapag usapan natin."

Naging malumanay ang boses ng kaniyang Mommy.

"Bakit kailangan pa bukas? Puwede naman ngayon?"

Ibinaba na ni Treyton ang tawag at saka mabilis na nag asikaso at nagtungo sa bahay ng mga magulang niya. Nang makababa siya sakay ng kaniyang kotse madali siyang dumiretso sa pinto ng mansion. Napahinto siya nang mapansin ang isang bulto ng lalaki na nakasandal sa gilid hindi kalayuan sa pinto.

"Kanina pa kita hinihintay. Long time no see, Kuya Treyton," sambit ng lalaki habang hinahagis ang susi sa ere.

Napangisi si Treyton.

"Ano namang ginagawa ng bastardong anak dito?"

"Ouch! You're so mean until now," at umaakto itong nasaktan sa puso saka naglakad papalapit sa kaniya.

"Tsk, and you still act like a child."

Nang magkatapat ang dalawa ay kapwa nagtitigan ang mga ito. Tila ba sa pagitan ng mga tingin nila ay may namumuong kuryente. Matindi ang galit ni Treyton kay Theo na siyang anak ng Daddy niya sa kaniyang Autie Alice.

Kinse anyos si Treyton nang sabihin ng kaniyang Mommy na kapatid niya si Theo at doon niya mas naintindihan noong kung ano bagay ang ginagawa ng kaniyang Daddy.

Sakto naman ang pag labas ng Mommy ni Treyton sa pinto.

"Narito na pala kayo? Bakit hindi pa kayo pumapasok?"

Naunang lumapit si Treyton sa Ina upang h*****k saka sinundan ni Theo. Unlike his mother, wala itong sama ng loob sa naging babae ng Daddy niya at kahit sa anak nitong si Theo, dahi ang katuwiran ng kaniyang Ina ay nagmahal lamang ang ito at nagkataon na ang Daddy niya ang minahal nito.

For him, there's no coincidence. That woman knows na pamilyado na ang Daddy niya, kung disente itong babae sana ay umiwas na lamang. Kaya sobra ang galit niya rito dahil pakiramdam niya ay sinadya nito at sinamantala ang kabaitan ng kaniyang Mommy.

"I thought this emergency meeting is called 'family' matters? Eh, bakit narito ang bastardo mong anak?" salubong ni Treyton sa kaniyang Daddy nang makitang prente itong nakaupo ito sa dulo ng lamesa.

Naramdaman niya ang paghawak ng kaniyang Mommy sa kaniyang braso, na para bang pinapaalala na huminahon siya. Kaya naman napakibit-balikat siya saka umupo sa upuang katapat niya. Habang si Theo naman ay lumapit sa ama nila at yumakap ito.

Napangisi si Treyton sa isiping kahit kailan ay s****p talaga ang bastardo niyang kapatid.

"Ano ba ang importanteng sasabihin mo tanda? Sabihin mo na para hindi na masayang ang oras ko. Ano? Mamamatay ka na ba?"

"Treyton!" sigaw ng kaniyang Mommy.

Napatingin si Treyton sa kaniyang Mommy na nagpipigil ng galit at napadako din ang tingin niya kay Theo na masama ang tingin sa kaniya ngayon. Kaya naman nakipagtitigan siya muli dito ng tingin. Hindi siya papatalo kung sa tingin o kahit patayan pa.

Napakuyom siya ng kamao, nadagdagan 'yon ng inis nang makitang ngumiti si Theo.

"Nagbibiro lang si Kuya Treyton, Dad," sambit ni Theo habang nakatingin sa ama nila.

"Treyton, alam kong may galit ka sa'kin, pero hindi mo maiaalis na ako pa rin ang Ama mo at kailangan mo pa rin akong galangin!" sigaw ng Daddy nila.

Napangisi siyang muli. Wow, galangin? Bakit si Mommy ginalang niya ba noon? The f*ck his words.

"Like what I've said, I don't waste my time. Sabihin mo na ang sasabihin mo."

Pinigilan na niyang magsalita ng hindi maganda dahil alam niyang magagalit na talaga ang kaniya Mommy.

"You'll get married two weeks from now."

Napatayo si Treyton.

"What the f*ck are you saying?! Anong kasal? Girlfriend nga wala ako tapos sasabihin mong ikakasal na ako? Anong kalokohan 'to Mommy?!" tumingin siya sa kaniya ina.

"My kumpadre, Danilo. Remember him? He died three years ago at bago lumago ang Dream Builders ay nagkaroon kami ng kasunduan, na kapwa namin ipapakasal ang panganay namin na anak para sa ikakatatag at patuloy na pamumuno sa company. This is the right time Treyton, wether you like it or not."

"Wow, so ikaw na magdedecide kung sinong babae ang mamahalin at pakakasalan ko? Wow! Just wow!"

Napapalakpak si Treyton habang tumatawa ng mapakla.

"I'm sorry, Son. Pumayag ako noon, and we already sign it. Kung hindi ka papayag maikasal ay kailangan ng bumaba ng Daddy mo sa position at mapipilitan kaming ipalit si Theo," sambit ng kaniyang Mommy.

Mabilis siyang napatingin kay Theo na halatang gulat rin. No way! Isang bastardo ang makikinabang sa pinaghirapan ng Daddy at ng Mommy niya? At isa pa dito nabuo ang pangarap at ang propesyon niya ngayon bilang Architect. Also he knows Danilo Romero, naging malapit ito sa kaniya at pangalawang ama, pero hindi niya inaasahan na may anak pala ito, dahil wala naman itong dinadala sa tuwing may occasion ang bawat pamilya.

"Pumapayag ako sa kasal, pero sa isang kondisyon."

"What kind of condition?" tanong ng kaniyang Daddy.