Chapter 7 A meant to be Groom and Bride (Secretary Taki POV) 2 PM ako nakarating sa rest house na tinutuluyan ni Master Nathaniel. Kaagad ako sinalubong ng mga tauhan ko. Hiningi ko ang ilang impormasyon na yung ilan pinag-aralan ko na sa sasakyan. Mga impormasyon kung saan nakita ni Master Nathaniel ang strangherang babae na pinapahanap niya. Nung una, tungkol sa batang naging kalaro niya sa dalampasigang ito, ngayon naman yung dalagita na sumusulpot na lamang kahit saan kung saan naroroon si Master Nathaniel. Kung sumusulpot na lamang bigla ang babae, hindi kaya di ito masasabing simpleng coincidental lang? Papansin ba ang babaing ‘to? O sa simpleng salita kilala ba niya si Master Nathaniel at meron siyang pakay dito. Planado ang lahat upang mag-cross ang landas nila. I have few hours to find out the woman. Isang hamon na inaakala kong madali ngunit parang nagkakamali ako. Bakit kasi bigla na lamang nagkaka-interest si Master Nathaniel sa mga babaing bigla na lang niya nakilala.
Chapter 7 (2) A meant to be Groom and Bride (Nathaniel POV) Bridal shower na igagawa sa residencia mismo ng pamilyang Mendevil. So, ngayon ko makikilala ng personal ang unfaithful kong bride. Nang lumapag sa napakalawak na kapatagan ang sasakyan namin, kaagad kaming sinalubong ng ilang tauhan. Kanina, di ko naman sinasadya na tumingin sa bintana, ngunit parang masusuka na ako sa aking nakikita. Ang malaking pangalan namin ni Sera. Tsk. Wala akong intension na pakasalan ito, kundi sirain ng walang gusot sa akin ang pamilya niya sa harapan ng napakaraming bisita. Mga bisita na sinadyang pinapunta dito ng aking ama, upang ipagmalaki nga na sa wakas ikakasal na ako, bukas. Bago umalis ang secretarya ko, inihanda na niya ang lahat. Lalo na ang napakalaking flower bouquet, na isang basura lang naman sa paningin ko. Agad na pinagtulungan ito ng ilang tauhan. Bahagyang inayos ko ang aking buhok at naglakad nga ng diretso papunta sa Venue. Sanay na sanay na akong sinasalubong ako ng napakar
Chapter 7 (3) A meant to be Groom and Bride (Nathaniel POV)Nang magkatitigan kaming dalawa, parang tumigil nga saglit ang mundo ko. Di ko na nga namalayan na para akong bata na hinila ng kalaro niya sa isang palaruan. Sinigurado ng babaing ito na mawala kaagad kami sa harapan ng maraming tao, ngunit marami ang nakakita. May mga sumunod sa aming tauhan ngunit senenyasan ko ito na walang sino man ang susunod sa aming dalawa.Siguro hindi naman ata ako nagkakamali na ang babaing ito, ay ang anak ni Dr. William. Ang babaing ipagkakasundo sa akin. Tss. Nga naman napakaliit ng mundong ito. Hindi ko aakalain na ang strangherang pakialamera ay siya din naman ang babaing pakakasalan ko. Hindi ko gusto ang ideya na anak siya ni Dr. William, ngunit meron ba akong magagawa sa lagay na yan? Tss. O baka pinain lang nila ang lahat ng nangyari kung bakit kami nagkatagpong dalawa.Tsk. Napakagandang strahiya. Bulsh*t. Nang bitiwan niya ako, Klarado sa aking paningin na ang babaing ito… ang matagal
Chapter 7 (4) A meant to be Groom and Bride (Sera POV)“Ngunit hindi naman aksidente siguro ng umamin ka sa akin, na may nararamdaman ka sa’kin Miss Sera.” Natigilan ako. Umangat ang paningin niya sa akin. Nagkasalubungan ang titig namin, hangang sa bigla akong tumingin sa ibang direksyon. “Hindi rin ba yun totoo?”Hinahabol ba ako ni Kuya Ano, dahil sa pag-aamin ko sa kanya? Ngunit dapat tigilan na niya ako dahil sinabi ko naman sa kanya na ikakasal na ako diba? Saka hindi talaga biro ang taong pakakasalan ko. Bakit ang kulit ni Kuya Ano? Anong gagawin ko.Itangi na hindi yun totoong sinabi ko sa kanya? Na kung napa-aga lang talaga ang pagtatagpo namin at hindi naging ganito kakumplikado ang lahat, tiyak… Haist. Wag ganyan ang isipin Sera. Wag na wag mong gagawing kumplikado ang lahat. May kailangan ka bitiwan… May kailangan ka panindigan. Ang pamil
Chapter 7 (5) A meant to be Groom and Bride (Sera POV) Kung hindi pa ako pinasundo ni Mama sa ilang utusan, didiretso na sana ako pabalik sa silid ko. Magkukulong na sana ako. Wala akong maihaharap na mukha sa Young Master ng pamilyang Yao. Naabutan nila ako sa sala, at nagmamakaawa sa akin na sumama sa kanila kundi sila ang malilintikan kay Mama. Hindi naman masungit si Mom. Sa akin nga hindi, sa mga utusan na nasa harapan ko, ewan lang. Sa palagi nga akong wala dito sa bahay. “Re-retouch lang ako.” Palusot ko. “Narito kami Madam Sera.” Madam? At paglingon ko ang grupo ng mga babaing nag-ayos sa akin kanina. Ano pa ba ang magiging palusot ko sa kanila? Kaya wala na akong nagawa na pagkatapos ng retouch bumalik na nga ako ng Venue. Narinig ko pang na-mention ulit ng MC yung pangalan ko. Kaya bongang-bonga ang entrada ko nito. Ang pakiramdam na ito… Dapat bukas pa diba? Since nga bukas ako ikakasal. Yang si Kuya Ano, makakatikim talaga siya sa akin. Kaya pala ang yabang-yabang. S
Chapter 7 (6) A meant to be Groom and Bride(Sera POV)Kung ano man ang nasa inumin, wala akong ideya kung ano yun. Ngunit sa tingin ko si Nathaniel meron at nais ako nitong iiwas. Tinapik ng Old Master Yao ang balikat ni Nathaniel. “Pinagmamasdan ko kayo kanina pa, parang matagal na kayong magkakilala.” Hangang sa tinitigan ng Old Master Yao ang kamay naming, hindi ko inaasahan na nakahawak pala ako kay Nathaniel. Napabitaw na lamang ako. Kaya lang, bahagyang na naman tumawa ang Old Master Yao. “Hindi ba mga biyenan?” Agad naman tumango si Mama ngunit hindi maganda ang paningin na ipinupukol nito sa akin. Si Papa naman di niya maintindihan, dahil nga ni minsan hindi kami nagkatagpo ni Nathaniel sa pagkaalam nila. Paanong bigla na lamang kami magkakilala? “Dahil ata sa influensya nila sa lipunan.” “Sabagay, kilala si Nathaniel bilang isang binatang napaka-workaholic, at ang anak ninyo William, hindi talaga maitatangi ang kagandahan niya. Kung tinangihan siya ni Nathaniel, maari nam
Chapter 7 (7) A meant to be Groom and Bride(Sera POV)Sa sinabi ni Nathaniel, parang nakikita ako ng Old Master Yao na paraosan lang ng binhi ng anak niya. Mas lalong hindi nga matutuloy ang kasalan na ito. Lalo na kung tinatangi nga ni Nathaniel na mayroon silang kinalaman tungkol sa sindikato na kinakasangkutan ng pamilya namin.Napabuntong-hininga na lamang ako. Ngumiti ng pilit… Hindi siya ang kailangan ko maka-usap ngayon. Kundi ang pamilya ko na parang marami talagang inililihim sa akin.“Sa sinabi mo kanina… At tanong, parang sa tingin ko… Wala naman sa akin na nangyari diba?”“Wala.”“Ngunit hubad ako ng magising ako. Katabi kita. Anong ibig sabihin noon?”“Talaga bang iniisip mo na wala na ang pagkababae mo?”“Yung nangyari… Nakunan pa nga ng video diba? Hindi ko alam kung bak
Chapter 7 (8) A meant to be Groom and Bride(Sera POV)Galit na galit sa akin si Ate Wilma. Kahit si Nathaniel na ang nasasaktan niya ayaw parin niyang paawat. Hangang sa inilayo na siya ng mga tauhan namin sa amin.“Ipag-paunmanhin niyo sana ang nangyari. Sadya lang talaga hindi mapigilan ng bata ang kanyang emotion. Lalo na talagang may nararamdaman si Wilma sa inyong anak, Cedrick.” Si Dad na idinepensa nga kaagad si Ate Wilma at kung hindi pa siya kumilos ang Old Master Yao mismo ang magbibigay ng parusa dito.“Binantaan na kita William na hindi maari sa akin na sasaktan nino man ang myembro ng pamilya ko. Pakisabi sa anak mong yan. Sa susunod hindi ko na rerespetuhin ang pagiging haligi mo ng tahanang ito. Hindi ka marunong magpakalma ng anak mo.” May kasamang singhal at panunuya ang salita ng Old Master Yao.“Ayos lang ho ako.” Sabat ko.“Tss. Dahil ako naman ang sumalo ng lahat na hampas at pagbubog ng ate mo sayo.” Ayaw paawat din ng mokong na’to.“Siguraduhin mo rin William n
Sunod-sunod na kulay itim ng sasakyan ang pumarada di kalayuan sa napaka-abalang simbahan sa araw na yun.Sa unahang sasakyan. Abalang tinatawagan ng isang nakangising lalaki ang numerong alam niya na makakausap ng sasagot nito ang sasalubong na kamatayan mamaya lang.Lalo siyang natawa dahil ano man ang siyang ginawa niyang pagbabanta dito. Hindi siya sineseryoso. Napasenyas sa leader ng tauhan niya.“The hero needs a lot of villains. Di lang nagtatapos sa isang kalaban ang challenge na kailangan niyang kaharapin.” Saka mala-demonyong tumawa.Nagsilabasan ang mga lalaking may kanya-kanyang dala na mga baril. Pumwesto na di namamalayan ng mga tao.“Well, I am needing a lot of blood.”Sinundan nito ang kilos nang isang photographer na siyang puntirya nga nilang lahat.“How pity you are filthy rat.”***Napangiti ang isang photographer dahil sa nakuha niyang larawan. Di man siya kabilang sa official na kinuhang photographer, di parin ito napigilan na pumunta at kumuha ng mga larawan par
(Jing-ER POV)Di ko narinig na sumagot ang babae kundi buntong hininga lamang ni Prince Kean.Malungkot ang aura ng lugar. Dahil nga may nangyayaring tangihan.Ouch.“KC, kung yan ang desisyon mo, kapag na-engage kami sa darating na araw ng babaeng di ko naman kilala, isipin mo na lang na ginagawa ko yun para sa ating dalawa. Nirerespeto ko ang desisyon mong ito. Nirerespeto ko ang pangarap mo. Gagawin ko ito para sa future natin at mabigyan ka nga ng oras para magtagumpay sa minimithi mong pangarap.”WOW! Ang supportive naman ni Prince Kean. Sana lahat ng lalaki sa mundong to naiintindihan ang mga babae. Yung tipong lalaki ng ang may mas maraming paraan na maunawaan ang babae.Ahaha. May saltik pa naman kaming babae kung minsan, diba?Nawawala sa sarili.“Hihiwalayan ko na lang siya balang araw para sayo.”OY! UNFAIR KA NAMAN PRINCE KEAN!
(Jing-ER POV)Sino man silang may privilege dito, sila na talaga ang rich Kid.Be thankful na ipinanganak talaga kayo sa mga magulang ninyong may kakayanan na manipulahin ang pera.Huhu. Magulang ko, kaya lang mangako kung kailan babayaran ang inutang nila.Lumabas ako at baka ano pa ang magawa ko. Makabasag pa ako sa mga magaganda nilang kitchen set. Tsk. Tsk. Wag.Binuksan ko naman yung sa kanan pinto.Isang library. Tipong CEO o isang scientist ang nag-aaral dito.Gusto tahimik ang boung paligid. Ngunit malaki ito para nga sa isang tao lang.Siguro lahat ng VIP students ginagamit to.Okey.Aanihin ko naman ang mga gamit dito? Mahalaga lang sa akin lapis at paint brush. Mas gugustuhin kong nasa labas ako para kumuha ng inspiration.Saka ako lumabas ulit sa library.Wala talagang tao. At kung may tao man at mahuli ako na di ako kaagad nakapagtago, edi bah
(Jing-ER POV)Pwede po ba wag na mag-aral?Na-ju-judge lang ako ng dahil sa pag-aaral. Kapag ganito, nakakatamad na talagang pumasok ng school.Mabuti na lang bag ni Aby ang nadala ko. Pareho kami. Parehong imitation na kala mo naman branded. Sa sinuswerte ka naman, andito ang chippy niya.Thank you so much Aby. Napaka-thoughtful mo talaga sa tummy mo. Pati ako mabibigyan ng blessing. Ang galing.Kahit paano, hindi ako alone. Bleehhh.Andito lang naman ang chippy ni Sena. Kaya, sarap na sarap akong naglalakad sa hallway na thankful walang korona at sash bilang maingay na studyante ngayong araw.Sa totoo lang di ko alam kung saan pupunta sa spare time na meron ako.Pero good idea na din itong pumasok sa isipan ko. Since papalayasin na din naman ako sa school na ito, bakit di ko na libutin habang meron akong pagkakataon?Sayang naman ng tuition fee na ginugol namin dito. Kapag w
(Jing-ER POV)Lagi kaming nasa likuran ng bawat -isa.Sandalan sa tuwing napapa-disaster ang lahat.Ahahaha.Sinusuportahan at ginagabayan sa tamang landas ang friendship namin.I treasure them na parang sila ata ang pangalawa kong pamilya. Wala palang ata. Sila talaga. Mahal namin ang isat-isa. Walang iwanan sa oras ng pangangailangan.Sa kalokohan lang naman, pare-parehong magkasabwat.Pwera na lang kay Aby. Laging nasa tamang daan ang choice niya. Hehe.Di yan sumasali kapag alam niyang kalokohan ang gagawin namin. Tinatakasan kami niyan after namin magplano ng mga prank na gagawin namin. Tipong makaganti man lang sa ibang taong gumagawa ng kalokohan sa amin. Pero kapag nasa action na, wala na talaga yan si Aby.Si Even ang full support sa akin kung paghihiganti lang naman ang usapan.At si Lost pang-paguilty ang ginagawa niyan sa amin.“Seryoso kayo
(Jing-ER POV)Napaka-helpless ng school na ito. Wala dapat na special treatment!Paano na kaming mga bobo?Edi mag-aral kayo ng maayos at maigi Jing-ER. Kailangan pa talagang mag-effort? Sa kontento na ako sa mga ginagawa ko ngayon.Pagkatapos ng first subject namin, nabuhayan ako ng marinig ko ang bell.Susunod na schedule yung special subject na ikaw mismo ang pipili at kung saan naroroon ang mga kaibigan ko.Excited to!My special class is Fine Arts!Sa klaseng to lang naman ako nabubuhayan ng kaluluwa. Plus ito talaga ang hilig ko. Ayoko ng ibang subject.Pagpasok ko. Andito na yung mga friends ko.Binati kaagad ako ni Lost kahit may kasalanan ako sa kanya. Masaya ako makita ang mga kaibigan kong to. Mga praning kagaya ko na di mo maintindihan kung saang genes ba talaga kami nangaling.Si Lost, Even at ang pinaka-malditang kaibi
(Jing-ER POV)Pagdating ko sa school, syempre di ako late. Mas maaga akong dumarating, mas maagang nakakakuha ako ng bagay na ikaka-peace offering ko kay Lost.Hahaha.Di nga ako nagkamali, makakabawi na ako kay Lost ng makita ko ang hinahawakan ni Aby.Isang collection book ng mga larawan ni Zendeo.Masaya ko itong ibinigay kay Lost ngunit nakalimutan niya isa akong patay gutom na kailangan pakainin.Kaya at the end nag-agawan kaming dalawa sa collection book ni Aby. Di kasi sumang-ayon sa deal ko sa kanya.Kaya naman biglang naging maldita si Aby ng nasira namin ang Album. Puro kay Zendeo nga ang larawan.Kapag ganito si Aby, lumalabas na ang sungay, kailangan ko nang lumayas sa harapan niya. Tatakbo ako na alam kong walang oras si Aby na habulin ako.Ang nakakagawa lang kay Aby para habulin niya ito, ay si Kevin.Minsan kapag nakikita ko silang nagbabangayan, kapag n
(Jing-Er POV)Ganoon talaga ang pangalan ko may pa-dash pang nalalaman si Author.Jing-Er.Wow!Ang sarap ng umaga! Unat ko ng aking mga kamay.Oo, masarap kahit wala naman talagang lasa.Wala lang, napaka-energetic ko lang ngayon dahil nga namiss ko na naman ang mga bestie ko sa haba ng summer vacation. Kailangan pa talaga namin umuwi ng probinsya para taguan lang ng mga magulang ko yung naniningil sa kanila.Bumalik naman dito na marami ding iniwang utang sa probinsya. Ibang klase talaga ang mga magulang kong yan. Kaya naman di na ako magtataka kung magulang ko talaga sila.Lumapit ako sa bike na katabi lang din ng bike ng kapatid ko.Bago ako umalis papunta sa school, set up na muna ng prank para sa kapatid ko.Hahaha. Kala niya di ako marunong gumanti. Isumbong mo pa kasi ako kila Mama.Ayan. Bahala na kung ano man ang mabasag na paso sa m
(Aby Sena POV)Ang secondhand camera ko na pinaghirapan namin ni Dada bilhin. Sa kamay lang bumagsak ni Kevin at ganito na ang sinapit niya.Sumusobra na siya!Ano naman kung secondhand yun?! Camera ba niya para ikahiya niya at mabawasan ang pagkatao?Ano naman kung ang pangit ng mga kuha ko?Expert ba siya pagdating sa mga larawan?!Sa ginawa niya, naghahamon siya ng World War Three!“Sena, malalate ka na.”Gising niya sa akin ulit.Muli niya akong nilapitan. Hinawakan ang balikat ko na ikina-angat ko ng mukha ko sa kanya.Talagang galit ako.Galit ako…At ng makita nito ang mukha ko, na ikinangiti niya.“Sira ulo ka ba Kevin?”“I am not. Bakit anong problema ng mukhang yan?”Gusto kong tumawa na parang traydor. Yung tipong inis ka tapos tumatawa ka.Yung effect na parang