(Wilma POV)“Napakaganda naman pala ng asawa ni Master Nathaniel…”“Kahit kanina na wala siyang kulerete, napakaganda niya.” Ani ng isa pang babae.“Sa tingin niyo, talaga bang magagawa ng isang madam Yao na magnakaw? Eh, parang may loko-loko sa tabi na naframe up lamang siya.”“Bakit naman siya magnanakaw, eh nasa kanya na ang lahat. Sa lahat ng babae dito sa mundo, siya ang pinagpala at pinakamaswerte. Sigurado talaga na naframe-up lamang siya.”Punyeta. Naiinis ako sa aking naririnig. At napalingon nga ako sa dumaan na grupo… Si Sera na nangunguna at parang pupunta sa may Greenhouse kung nasaan ang masungit na matandang Yao. Bakit kasi hindi ko makuhakuha ang loob ng matandang yun. Tsk. Saka wala ba talagang patutunguhan yung paninira ko sa kanya kanina. Sobra nga akong nahirapan, at ganito lang ang maririnig ko?! Bwisit ta
(Sera POV)“Madam Yao, kailangan niyo kumain ng maayos. Yun ang habilin kanina ni Master Nathaniel ng tumawag siya sa akin.” Paki-usap ni Mrs. Dorris sa akin. Nakatitig lamang ako sa pagkain na hinanda. “Kung hindi niyo gusto ang nakahanda, maari namang ipagluto ka namin ng gusto niyo.”Ngumiti na lamang ako kay Mrs. Dorris. “Kakain po ako.”Na sinubukan ko nga kumain, pero sa huli nailuha ko ang kinain ko. Pinagpapawisan na ako ng malamig. “Kailangan niyo na atang magpatingin niyan sa doktor Madam Yao.”“Uhmmm. Hawaiian Pizza. Ma-aari bang ipa-order niyo na lang?”“Ah, sige Madam Yao.” Para nga makahinga si Mrs. Dorris sa nakikita niyang situation sa akin.“Saka nga pala Mrs. Dorris, wag niyo sanang ipaalam kay Nathaniel ang tungkol sa pagsusuka ko. Please…” At ang matandang babae, walang nagawa kundi tumango. “Iga
(Sera POV)“Paniguradong kagagawan na naman yan ng Ate Wilma mo yan sayo. Grabe ang pagka-ingit niya sayo. Maluwag na ata ang turnilyo niya Sera. Worst ikaw ang pinag-iinitan niya.” Halos gusto ko nga maiyak…“Hindi ko ito magagawa.”“Alam ko yan. Ikaw ang pinaka-santang nakilala ko sa mundong ito Sera. Sa sobra mo ngang kabaitan, pati sarili mong buhay idudusay mo riyan sa pinagbubuntis mo. Sabagay yan naman talaga ang nararamdaman ng isang ina. Wag mo na yan pansinin Sera, mawawala din ang issue na yan. Saka impossible naman na walang gawin dyan ang grandpa ng baby mo. Kung walang kwenta talaga yang asawa mo. Kung sino pa ang kabit siya pa ang pinapanigan ng karamihan. Bakit kaya? Dahil ba sila yung matapang? Chill na buntis, ako lang ang nastress para sayo.”Napapikit na lamang ako, at tinapik nga ako sa balikat ni Gail.“Kukunin ko lang ang bitamina mo at makakatulo
(Sera POV)“Ang katotohanan? Nagpapatawa ka ba Sera?” Saka ngumisi siya sa akin at kumilos siya para may gawin sa phone ko. Hindi ko inaasahan na ide-delete niya ang video saka ang back-up ko sa aking photo album. Kaagad ko man na inagaw kay Nathaniel ang phone ko ngunit huli na ang lahat… Nabura na niya lahat.“Bakit mo binura? Bakit? Akala ko pa naman may papupuntahan itong katotohanan na hindi ako ang nagnakaw ng bracelet, saka nilagay lang ito sa akin ni Ate Wilma. Bakit mo binura? Alam mo ba na maraming tao sa SocMed ang hinahamak ang pangalan ko dahil sa video clip na hindi nila alam ang buong kwento? Yun lang naman na video sana ang magpapatunay na inosente ako at hindi ako magnanakaw. Nakakatuwa ba na ang asawa ng isang matatag na Nathaniel Yao ay isang magnanakaw?” Na hindi ko na talaga napigilang umiyak. Naiinis ako sa kanya ng sobra. Talagang naiinis ako sa kanya!“Tss. Ang punto dito
(Nathaniel POV)Ginagawa ko lang na magulo ang sitwasyon namin ni Sera. Paano pa ba ako makakabawi sa kanya… At ang pakiramdam na ito, yung init at galit na bigla lang sumibol sa akin ng malaman ko ngang kasama ng asawa ko si Ruel. Si Ruel na halata naman na merong pagtingin kay Sera, o sadya lang talaga ako nagseselos? Heto ba ang pakiramdam na yun?Siguro kailangan ko muna bigyan ng space at oras na mapag-isa ang asawa ko… At yun din ang kailangan ko. Oras para ma-asses ang nangyayari ngayon sa akin. Saka ayokong mawala sa akin si Sera.Ano ba talaga ang plano ko? Tss.Paglabas ko sa sasakyan, “Siguraduhin niyo na kumain ng maayos ang Madam Yao niyo.”Ang iniwan kong bilin kay Mrs. Dorris.Dumaan ako sa silid ni Sera, at may kung ano sa akin na nais buksan ito at puntahan si Sera para yakapin siya at humingi ng kapatawaran sa mga nasabi ko sa kanya. Pero hindi yun ma
(Sera POV)Nang nasa harapan na ako ng pamamahay ni Nathaniel, matapos nga ako hatirin ng taxi… “Manong wait lang… Ibaba ko lang ito sa may tarangkahan…”Dahil hindi ako susuko na mawalan ng trabaho. Maghahanap ako… Personal, at sana man lang wala na itong impluwensya tungkol nga sa paratang na isa akong magnanakaw. Instant sikat talaga ako, kapag ganoon parin ang nangyari.Iniwan ko nga sa may tarangkahan ang gamit ko, at bumalik sa taxi. Naghanap ako sa online kung saan ako maaring pumasok bilang isang designer… Ang sabi nila bagay na trabaho sa akin ang maging isang modelo, pero ang totoo niyan ang hinangad ko nga ang maging designer, at isa lang ang jewelry design ang alam ko. Marami naman akong nakita na maari kong pag-applayan ng personal. Kaya nagpahatid ako kay Manong, ngunit sa kasamaang palad… Naubos ang oras ko, kapag nakikita ako ng mga mag-iinterview sa akin, kaagad
(Sera POV)Pinuntahan nga namin ni Kuya Ruel kung nasaan si Lolo… Wala nga siyang malay… Sinabi naman ng doctor na malapit na itong magising dahil araw-araw maganda ang progress na ipinapakita nito. Yun ang magandang balita na narinig ko sa buong araw.Ang pangalan nito si Lolo Theo, marami ang nakapagsabi na ito daw ang kasama ko palagi, bago pa man ako damputin at ampunin ng mag-asawang Mendevil. Kumpirmado, dahil nga sa mga CCYV footage na nagawa pang i-retrieve kahit matagal na ito.“Maraming salamat talaga Kuya Ruel.” Na ang luha ko ngayon ay dahil sa kaligayahan na nararamdaman ko.“Shhh. Tatangapin ko lang yan Sera, kung sasamahan mo akong kumain ng hapunan. Gutom na din talaga ako.”“Sige Kuya… Pero… Baka ano na naman ang isipin ni Nathaniel kung…”“Kapag sumulpot siya ulit, ako ang unang susuntok sa kanya.&nbs
(Sera POV)“Sige ka Sera, kung nais mo talagang lumuhod dyan, edi manatili kang lumuhod. Akala mo naman maniniwala si Nathaniel sa mga sasabihin mo. Hinding-hindi. Galit na galit siya sayo. Hindi ka niya mapapatawad dahil sinaktan mo ako. Ahahaha.”Napatitig lamang ako sa kanya. Alam kong may-araw din si Ate Wilma. Mas malala pa sa nangyayari ngayon sa akin.“Ako na muna ngayon Sera ang magpapaligaya sa asawa mo ha. Soon to be husband ko na din naman.” At tuluyan na siyang pumasok sa loob ulit.Di ko na pinatulan si Wilma dahil masama na ang aking pakiramdam. Nathaniel akala ko ba… Ang usapan natin hangang tumila ang ulan? Nasaan ka na ngayon? Ang baby natin, kailangan mo siya sagipin sa inang nais ngang patunayan sayo na nagsasabi ng totoo. Nasaan ka na… At muli na naman pumatak ang luha sa aking pisngi na akala ko ubos na.Hindi ko na maramdaman ang aking kamay
Sunod-sunod na kulay itim ng sasakyan ang pumarada di kalayuan sa napaka-abalang simbahan sa araw na yun.Sa unahang sasakyan. Abalang tinatawagan ng isang nakangising lalaki ang numerong alam niya na makakausap ng sasagot nito ang sasalubong na kamatayan mamaya lang.Lalo siyang natawa dahil ano man ang siyang ginawa niyang pagbabanta dito. Hindi siya sineseryoso. Napasenyas sa leader ng tauhan niya.“The hero needs a lot of villains. Di lang nagtatapos sa isang kalaban ang challenge na kailangan niyang kaharapin.” Saka mala-demonyong tumawa.Nagsilabasan ang mga lalaking may kanya-kanyang dala na mga baril. Pumwesto na di namamalayan ng mga tao.“Well, I am needing a lot of blood.”Sinundan nito ang kilos nang isang photographer na siyang puntirya nga nilang lahat.“How pity you are filthy rat.”***Napangiti ang isang photographer dahil sa nakuha niyang larawan. Di man siya kabilang sa official na kinuhang photographer, di parin ito napigilan na pumunta at kumuha ng mga larawan par
(Jing-ER POV)Di ko narinig na sumagot ang babae kundi buntong hininga lamang ni Prince Kean.Malungkot ang aura ng lugar. Dahil nga may nangyayaring tangihan.Ouch.“KC, kung yan ang desisyon mo, kapag na-engage kami sa darating na araw ng babaeng di ko naman kilala, isipin mo na lang na ginagawa ko yun para sa ating dalawa. Nirerespeto ko ang desisyon mong ito. Nirerespeto ko ang pangarap mo. Gagawin ko ito para sa future natin at mabigyan ka nga ng oras para magtagumpay sa minimithi mong pangarap.”WOW! Ang supportive naman ni Prince Kean. Sana lahat ng lalaki sa mundong to naiintindihan ang mga babae. Yung tipong lalaki ng ang may mas maraming paraan na maunawaan ang babae.Ahaha. May saltik pa naman kaming babae kung minsan, diba?Nawawala sa sarili.“Hihiwalayan ko na lang siya balang araw para sayo.”OY! UNFAIR KA NAMAN PRINCE KEAN!
(Jing-ER POV)Sino man silang may privilege dito, sila na talaga ang rich Kid.Be thankful na ipinanganak talaga kayo sa mga magulang ninyong may kakayanan na manipulahin ang pera.Huhu. Magulang ko, kaya lang mangako kung kailan babayaran ang inutang nila.Lumabas ako at baka ano pa ang magawa ko. Makabasag pa ako sa mga magaganda nilang kitchen set. Tsk. Tsk. Wag.Binuksan ko naman yung sa kanan pinto.Isang library. Tipong CEO o isang scientist ang nag-aaral dito.Gusto tahimik ang boung paligid. Ngunit malaki ito para nga sa isang tao lang.Siguro lahat ng VIP students ginagamit to.Okey.Aanihin ko naman ang mga gamit dito? Mahalaga lang sa akin lapis at paint brush. Mas gugustuhin kong nasa labas ako para kumuha ng inspiration.Saka ako lumabas ulit sa library.Wala talagang tao. At kung may tao man at mahuli ako na di ako kaagad nakapagtago, edi bah
(Jing-ER POV)Pwede po ba wag na mag-aral?Na-ju-judge lang ako ng dahil sa pag-aaral. Kapag ganito, nakakatamad na talagang pumasok ng school.Mabuti na lang bag ni Aby ang nadala ko. Pareho kami. Parehong imitation na kala mo naman branded. Sa sinuswerte ka naman, andito ang chippy niya.Thank you so much Aby. Napaka-thoughtful mo talaga sa tummy mo. Pati ako mabibigyan ng blessing. Ang galing.Kahit paano, hindi ako alone. Bleehhh.Andito lang naman ang chippy ni Sena. Kaya, sarap na sarap akong naglalakad sa hallway na thankful walang korona at sash bilang maingay na studyante ngayong araw.Sa totoo lang di ko alam kung saan pupunta sa spare time na meron ako.Pero good idea na din itong pumasok sa isipan ko. Since papalayasin na din naman ako sa school na ito, bakit di ko na libutin habang meron akong pagkakataon?Sayang naman ng tuition fee na ginugol namin dito. Kapag w
(Jing-ER POV)Lagi kaming nasa likuran ng bawat -isa.Sandalan sa tuwing napapa-disaster ang lahat.Ahahaha.Sinusuportahan at ginagabayan sa tamang landas ang friendship namin.I treasure them na parang sila ata ang pangalawa kong pamilya. Wala palang ata. Sila talaga. Mahal namin ang isat-isa. Walang iwanan sa oras ng pangangailangan.Sa kalokohan lang naman, pare-parehong magkasabwat.Pwera na lang kay Aby. Laging nasa tamang daan ang choice niya. Hehe.Di yan sumasali kapag alam niyang kalokohan ang gagawin namin. Tinatakasan kami niyan after namin magplano ng mga prank na gagawin namin. Tipong makaganti man lang sa ibang taong gumagawa ng kalokohan sa amin. Pero kapag nasa action na, wala na talaga yan si Aby.Si Even ang full support sa akin kung paghihiganti lang naman ang usapan.At si Lost pang-paguilty ang ginagawa niyan sa amin.“Seryoso kayo
(Jing-ER POV)Napaka-helpless ng school na ito. Wala dapat na special treatment!Paano na kaming mga bobo?Edi mag-aral kayo ng maayos at maigi Jing-ER. Kailangan pa talagang mag-effort? Sa kontento na ako sa mga ginagawa ko ngayon.Pagkatapos ng first subject namin, nabuhayan ako ng marinig ko ang bell.Susunod na schedule yung special subject na ikaw mismo ang pipili at kung saan naroroon ang mga kaibigan ko.Excited to!My special class is Fine Arts!Sa klaseng to lang naman ako nabubuhayan ng kaluluwa. Plus ito talaga ang hilig ko. Ayoko ng ibang subject.Pagpasok ko. Andito na yung mga friends ko.Binati kaagad ako ni Lost kahit may kasalanan ako sa kanya. Masaya ako makita ang mga kaibigan kong to. Mga praning kagaya ko na di mo maintindihan kung saang genes ba talaga kami nangaling.Si Lost, Even at ang pinaka-malditang kaibi
(Jing-ER POV)Pagdating ko sa school, syempre di ako late. Mas maaga akong dumarating, mas maagang nakakakuha ako ng bagay na ikaka-peace offering ko kay Lost.Hahaha.Di nga ako nagkamali, makakabawi na ako kay Lost ng makita ko ang hinahawakan ni Aby.Isang collection book ng mga larawan ni Zendeo.Masaya ko itong ibinigay kay Lost ngunit nakalimutan niya isa akong patay gutom na kailangan pakainin.Kaya at the end nag-agawan kaming dalawa sa collection book ni Aby. Di kasi sumang-ayon sa deal ko sa kanya.Kaya naman biglang naging maldita si Aby ng nasira namin ang Album. Puro kay Zendeo nga ang larawan.Kapag ganito si Aby, lumalabas na ang sungay, kailangan ko nang lumayas sa harapan niya. Tatakbo ako na alam kong walang oras si Aby na habulin ako.Ang nakakagawa lang kay Aby para habulin niya ito, ay si Kevin.Minsan kapag nakikita ko silang nagbabangayan, kapag n
(Jing-Er POV)Ganoon talaga ang pangalan ko may pa-dash pang nalalaman si Author.Jing-Er.Wow!Ang sarap ng umaga! Unat ko ng aking mga kamay.Oo, masarap kahit wala naman talagang lasa.Wala lang, napaka-energetic ko lang ngayon dahil nga namiss ko na naman ang mga bestie ko sa haba ng summer vacation. Kailangan pa talaga namin umuwi ng probinsya para taguan lang ng mga magulang ko yung naniningil sa kanila.Bumalik naman dito na marami ding iniwang utang sa probinsya. Ibang klase talaga ang mga magulang kong yan. Kaya naman di na ako magtataka kung magulang ko talaga sila.Lumapit ako sa bike na katabi lang din ng bike ng kapatid ko.Bago ako umalis papunta sa school, set up na muna ng prank para sa kapatid ko.Hahaha. Kala niya di ako marunong gumanti. Isumbong mo pa kasi ako kila Mama.Ayan. Bahala na kung ano man ang mabasag na paso sa m
(Aby Sena POV)Ang secondhand camera ko na pinaghirapan namin ni Dada bilhin. Sa kamay lang bumagsak ni Kevin at ganito na ang sinapit niya.Sumusobra na siya!Ano naman kung secondhand yun?! Camera ba niya para ikahiya niya at mabawasan ang pagkatao?Ano naman kung ang pangit ng mga kuha ko?Expert ba siya pagdating sa mga larawan?!Sa ginawa niya, naghahamon siya ng World War Three!“Sena, malalate ka na.”Gising niya sa akin ulit.Muli niya akong nilapitan. Hinawakan ang balikat ko na ikina-angat ko ng mukha ko sa kanya.Talagang galit ako.Galit ako…At ng makita nito ang mukha ko, na ikinangiti niya.“Sira ulo ka ba Kevin?”“I am not. Bakit anong problema ng mukhang yan?”Gusto kong tumawa na parang traydor. Yung tipong inis ka tapos tumatawa ka.Yung effect na parang