Chapter 4 (2) Mischievous Unknown
(Sera POV)
Nakatulog ako ng hindi ko namamalayan. Kaya ng magising ako, inilalabas na ni Kuya sa likuran ng sasakyan ang mga gamit. Nang lumabas ako, agad na binati ako ng tunog na rumaragasang alon… At sa harapan ko, ang lugar na ito pamiliar sa akin. Ito yung hotel na pinagdausan nga ng kaarawan ni Ate Wilma.
Hindi ako binigo ni Kuya Ruel.
Kaya lumapit ako sa kanya at nakatangap siya ng hampas sa balikat nito.
“Ano ba Sera, hindi ka na nga nakakatulong, mananakit ka pa.”
“Seryoso ka talaga na dito mo ako dinala? Seryoso ka na mananatili tayo dito bago ako ikasal?”
“Excuse me, ikaw lang ang mananatili. May trabaho ako na kailangan panindigan.” At napabuntong-hininga siya. “Heto lang ang magagawa ko para sayo bago ka nga ikasal kay Nathaniel.”
“Kuya… Hindi mo ako sasamahan dito?”
“Klarado mong narinig ang sinabi
4050 Chapter 4 (3) Mischievous Unknown(Sera POV)Naririnig ko ang tahol ng mga aso, at hindi ako sumuko na humingi ng saklolo. Hangang sa may narinig akong lumangoy, ngunit huli na ng parang hinihila na nga ako pababa ng pababa sa tubig. Heto na ba ang aking katapusan?Tatangapin ko na lang ba na ito ang kakalabasan lang ng aking buhay?Hangang sa napamulat ako dahil may humila ng aking kamay, at kaagad naman akong pumulupot sa kanya. Nanlaki ang aking mga mata dahil ang mukha niya pamiliar sa akin… Siya din hindi niya inaasahan na… Magkakatagpo ulit kaming dalawa!Pero mas inuna ko na ipulupot ang binti ko sa kanya at yumakap ng mahigpit. Parang pati tuloy siya mahihila ko papunta sa ilalim ng dagat, pero hindi ito nagpatalo sa akin. Umangat kami pareho sa tubig.Sa nangyari… hindi ko na napigilan na tumili. “Ahhhhhhhhhhhhhhh!”Tili na gal
Chapter 4 (5) Mischievous Unknown (Sera POV)“Hoy babae! Wag mo akong inaartehan. Gising!” Yugyug niya sa katawan ko ng maipasok ako nito sa may kusina. Sa ginawa niya parang nahiya tuloy ang mga neurons ko para tangapin itong challenge niya at wag akong magpakahina.Iminulat ko ang aking mga mata. “May nagsabi na ba sayo kung gaano ka ka-killjoy?! Lahat na lang ba ng bagay sayo Kuya Ano, seryoso ang lahat?” Harapan ko sa kanyang sinabi at malapit nga ang mukha namin sa isa’t-isa.At bilang tugon niya sa akin, binitiwan ako nito at ang sumalo sa akin yung cushion rug na masarap na ngang matulog na muna.“Ayusin mo ang sarili mo. Umakyat ka na sa silid habang mahaba pa ang pasensya ko.” Turo niya ng hagdan saka muli ako nitong tinalikuran at may kinuha sa fridge. Alak?“Uuwi ako sa a
Chapter 4 (6) Mischievous Unknown (Sera POV) Ngunit sa bahay na ito sino ba ang magwawagi? Edi syempre yung tagabahay diba? Kesa naman wala akong masisilungan, sumunod na lamang ako sa silid ni Kuya Ano. Di ba niya maramdaman na awkward at medyo di tama na tumuloy ako sa silid niya? Naka-upo siya sa may study table at mas pinili na ngang magseryoso sa ginagawa nito. Ako? Nakatayo, at medyo nga hinahatak na sa higaan. Gusto ko na din talaga matulog kahit paano. Ngunit nanlaki ang mga mata ko ng marealize ko nga na… Baka gusto ako matulog ni Kuya Ano dito dahil may hindi siya magandang gagawin sa akin. Jusmiyo. Ang pagkabirhen ko, nangangamoy ba? Lumapit ulit ako sa nakasaradong pinto, ng bubuksan ko na… Naka-lock na. Hindi ito maganda. Pilit kong binubuksan… wala talaga. Di ko gaano kilala ang strangherong ito, para nga magtiwala na dito ko ibuhos ang
Chapter 4 (7) Mischievous Unknown (Sera POV) Tuwing umaga kapag nagigising ako… At napakaganda ng tulog at gising ko… Normal na sa akin ang magpagulong-gulong muna sa higaan, bago bumangon. At aaminin ko, napakaganda talaga ng tulog ko. Tipong natulog ako na kinabukasan lahat ng bulaklak sa mundong itong magsisi-bukadkaran. Tapos may paro-parong nagsisiliparan… Mga ibon nagsisi-awitan… Greenly at fresh na kapaligiran. Diyos ko po, sino naman ang hindi babangon kung maganda nga sa pakiramdam ang babati sayo? At pagkatapos ko nga magpagulong-gulong, nakatihayang napamulat ako. Saka ngumiti na parang nakakita ako ng isang bahaghari na talagang visible ang lahat ng kulay nito. Napakasariwa talaga ng umagang to! Good Morning myself! Thank you, Almighty Father, for giving me such a beautiful night and today is a new present for us. Thank you! Mapapasobra sana ang pag-gulon
Chapter 4 (8) Mischievous Unknown (Sera POV) Sira ulong Kuya Ano… Kinabahan ako doon ah! Heto sa harapan ko yung matandang lalaki na naghatid sa akin. Akala ko kung sino na ang naghihintay sa akin sa lounge. Sabagay kung si Mr. Yao nga ang naghihintay sa akin at tauhan nito… Hindi naman yun maghihintay, lalo na mas pinatagalan ko pa ang pagpapahintay dito bago ako lumabas ng silid. Siguradong pinilit na nitong pabuksan ang aking silid. Sinabi nito na nais lang malaman ng boss niya na maayos nga akong nakauwi. Teka may nararamdaman na ba si Kuya Ano sa akin? Yay. Alam naman niya na ikakasal na ako, at siya rin diba? Kung papatulan ko ba siya makakaligtas ba ako sa pamilyang Yao? Ang pamilya ko rin? Hindi. Alam kong walang sino man sa bansa namin ang makakatalo sa impluwensya ng pamilyang Yao, kahit si Kuya Ano na may kaangasan din, alam kong titklop din naman siya.
Chapter 4 (9) Mischievous Unknown (Sera POV) Sumama nga sa akin si Kuya Ano. Habang naglalakad nga kami pabalik ng hotel medyo nga napagsasalita ko na si Kuya Ano pero ang mga sinasabi niya masakit sa bangs. Minsan ako ang papunta sa period, at minsan naman siya. Ang hirap kaya gumawa ng mapagkwentuhan lalo na pareho nga kayo stranghero sa isat-isa. Pero di naman ako yung tipid magsalita. Madaldal din ako. Ngunit ng malapit na kami sa hotel natigilan ako. Naalala ko ang sinabi ni Kuya sa akin bago ito umalis. Na sa loob ng ilang araw kong pananatili sa hotel na ito, dapat lang na tahimik at masaya kong ninanamnam ang oras ko dito. Pero para saan nga ba ang ‘tahimik’? “Never get close to other man. Do you understand Sera?” Napakaseryoso pa ni Kuya ng sabihin niya yun sa akin. “Ayoko lang na may lumitaw na issue kapag ikinasal ka sa kanya. Hindi b
Chapter 4 (10) Mischievous Unknown (Sera POV) Hindi lang nabusog ako sa kinain ko… Nabusog din ako sa kayabangan ni Kuya Ano. May kayabangan na pinaglalaban ang mokong na’to. Saka natural na sa akin na puyatin pagkatapos kumain at busog nga. Worst nagkakaroon pa ako ng hiccup. “*hik.” Kalma ko sa aking sarili at lumapit nga muna ako sa may terrace. Medyo din nahihirapan ako huminga kapag may hiccup ako. “*hik.” “Glass of water.” Na di ko namalayan sumunod pala sa akin si Kuya Ano. “Thank you.” “You have a teary eyes…” “Oo. Ganto talaga ako kapag merong hiccup.” Tugon ko sa kanya bago inumin yung tubig. Saka ko naalala… “Nga pala Kuya Ano… If you don’t mind, maari bang ikaw na lang maghugas?” Mukha ni Kuya Ano, hindi makapaniwala sa sinabi ko. Hindi naman masama ang inutos ko sa kanya ah? Ngunit nakita ko nga ang kutis nito sa kanyang kamay. Pa
Chapter 5 To Protect Her (Nathaniel POV) Kanina ko pang naririnig ang familiar na ringtone… At ng mainis na ako, napilitan nga akong buksan ang aking mga mata. Tsk. Saka ko napagtanto na naririto nga pala ako sa Hotel room ng baliw na babae. Nakatulog pala ako. Honestly, aalis na sana ako pagkatapos ko nga maghugas ng plato at maglinis. Tsk. Ever since hindi ko yun nagawa. Pero dahil sa babaing yun na ubod ang kabaliwan, Palibhasa walang kaalam-alam kung sino ako, nagagawa ko ang kalokohan na ito. Si Secretary Taki ang tumatawag. Tsk. “Are you calling for your own dead Secretary Taki? Tsk. What it is?” Saka ko nga hinilot ang aking leeg. “Kailangan ang presensya ninyo Master Nathaniel ng Old Master Yao sa lunch date kasama ng pamilyang Mendevil. Magpapadala po ba ako ng chopper upang sunduin kayo?” “Tss. Anong gagawin ko sa lunch dat
Sunod-sunod na kulay itim ng sasakyan ang pumarada di kalayuan sa napaka-abalang simbahan sa araw na yun.Sa unahang sasakyan. Abalang tinatawagan ng isang nakangising lalaki ang numerong alam niya na makakausap ng sasagot nito ang sasalubong na kamatayan mamaya lang.Lalo siyang natawa dahil ano man ang siyang ginawa niyang pagbabanta dito. Hindi siya sineseryoso. Napasenyas sa leader ng tauhan niya.“The hero needs a lot of villains. Di lang nagtatapos sa isang kalaban ang challenge na kailangan niyang kaharapin.” Saka mala-demonyong tumawa.Nagsilabasan ang mga lalaking may kanya-kanyang dala na mga baril. Pumwesto na di namamalayan ng mga tao.“Well, I am needing a lot of blood.”Sinundan nito ang kilos nang isang photographer na siyang puntirya nga nilang lahat.“How pity you are filthy rat.”***Napangiti ang isang photographer dahil sa nakuha niyang larawan. Di man siya kabilang sa official na kinuhang photographer, di parin ito napigilan na pumunta at kumuha ng mga larawan par
(Jing-ER POV)Di ko narinig na sumagot ang babae kundi buntong hininga lamang ni Prince Kean.Malungkot ang aura ng lugar. Dahil nga may nangyayaring tangihan.Ouch.“KC, kung yan ang desisyon mo, kapag na-engage kami sa darating na araw ng babaeng di ko naman kilala, isipin mo na lang na ginagawa ko yun para sa ating dalawa. Nirerespeto ko ang desisyon mong ito. Nirerespeto ko ang pangarap mo. Gagawin ko ito para sa future natin at mabigyan ka nga ng oras para magtagumpay sa minimithi mong pangarap.”WOW! Ang supportive naman ni Prince Kean. Sana lahat ng lalaki sa mundong to naiintindihan ang mga babae. Yung tipong lalaki ng ang may mas maraming paraan na maunawaan ang babae.Ahaha. May saltik pa naman kaming babae kung minsan, diba?Nawawala sa sarili.“Hihiwalayan ko na lang siya balang araw para sayo.”OY! UNFAIR KA NAMAN PRINCE KEAN!
(Jing-ER POV)Sino man silang may privilege dito, sila na talaga ang rich Kid.Be thankful na ipinanganak talaga kayo sa mga magulang ninyong may kakayanan na manipulahin ang pera.Huhu. Magulang ko, kaya lang mangako kung kailan babayaran ang inutang nila.Lumabas ako at baka ano pa ang magawa ko. Makabasag pa ako sa mga magaganda nilang kitchen set. Tsk. Tsk. Wag.Binuksan ko naman yung sa kanan pinto.Isang library. Tipong CEO o isang scientist ang nag-aaral dito.Gusto tahimik ang boung paligid. Ngunit malaki ito para nga sa isang tao lang.Siguro lahat ng VIP students ginagamit to.Okey.Aanihin ko naman ang mga gamit dito? Mahalaga lang sa akin lapis at paint brush. Mas gugustuhin kong nasa labas ako para kumuha ng inspiration.Saka ako lumabas ulit sa library.Wala talagang tao. At kung may tao man at mahuli ako na di ako kaagad nakapagtago, edi bah
(Jing-ER POV)Pwede po ba wag na mag-aral?Na-ju-judge lang ako ng dahil sa pag-aaral. Kapag ganito, nakakatamad na talagang pumasok ng school.Mabuti na lang bag ni Aby ang nadala ko. Pareho kami. Parehong imitation na kala mo naman branded. Sa sinuswerte ka naman, andito ang chippy niya.Thank you so much Aby. Napaka-thoughtful mo talaga sa tummy mo. Pati ako mabibigyan ng blessing. Ang galing.Kahit paano, hindi ako alone. Bleehhh.Andito lang naman ang chippy ni Sena. Kaya, sarap na sarap akong naglalakad sa hallway na thankful walang korona at sash bilang maingay na studyante ngayong araw.Sa totoo lang di ko alam kung saan pupunta sa spare time na meron ako.Pero good idea na din itong pumasok sa isipan ko. Since papalayasin na din naman ako sa school na ito, bakit di ko na libutin habang meron akong pagkakataon?Sayang naman ng tuition fee na ginugol namin dito. Kapag w
(Jing-ER POV)Lagi kaming nasa likuran ng bawat -isa.Sandalan sa tuwing napapa-disaster ang lahat.Ahahaha.Sinusuportahan at ginagabayan sa tamang landas ang friendship namin.I treasure them na parang sila ata ang pangalawa kong pamilya. Wala palang ata. Sila talaga. Mahal namin ang isat-isa. Walang iwanan sa oras ng pangangailangan.Sa kalokohan lang naman, pare-parehong magkasabwat.Pwera na lang kay Aby. Laging nasa tamang daan ang choice niya. Hehe.Di yan sumasali kapag alam niyang kalokohan ang gagawin namin. Tinatakasan kami niyan after namin magplano ng mga prank na gagawin namin. Tipong makaganti man lang sa ibang taong gumagawa ng kalokohan sa amin. Pero kapag nasa action na, wala na talaga yan si Aby.Si Even ang full support sa akin kung paghihiganti lang naman ang usapan.At si Lost pang-paguilty ang ginagawa niyan sa amin.“Seryoso kayo
(Jing-ER POV)Napaka-helpless ng school na ito. Wala dapat na special treatment!Paano na kaming mga bobo?Edi mag-aral kayo ng maayos at maigi Jing-ER. Kailangan pa talagang mag-effort? Sa kontento na ako sa mga ginagawa ko ngayon.Pagkatapos ng first subject namin, nabuhayan ako ng marinig ko ang bell.Susunod na schedule yung special subject na ikaw mismo ang pipili at kung saan naroroon ang mga kaibigan ko.Excited to!My special class is Fine Arts!Sa klaseng to lang naman ako nabubuhayan ng kaluluwa. Plus ito talaga ang hilig ko. Ayoko ng ibang subject.Pagpasok ko. Andito na yung mga friends ko.Binati kaagad ako ni Lost kahit may kasalanan ako sa kanya. Masaya ako makita ang mga kaibigan kong to. Mga praning kagaya ko na di mo maintindihan kung saang genes ba talaga kami nangaling.Si Lost, Even at ang pinaka-malditang kaibi
(Jing-ER POV)Pagdating ko sa school, syempre di ako late. Mas maaga akong dumarating, mas maagang nakakakuha ako ng bagay na ikaka-peace offering ko kay Lost.Hahaha.Di nga ako nagkamali, makakabawi na ako kay Lost ng makita ko ang hinahawakan ni Aby.Isang collection book ng mga larawan ni Zendeo.Masaya ko itong ibinigay kay Lost ngunit nakalimutan niya isa akong patay gutom na kailangan pakainin.Kaya at the end nag-agawan kaming dalawa sa collection book ni Aby. Di kasi sumang-ayon sa deal ko sa kanya.Kaya naman biglang naging maldita si Aby ng nasira namin ang Album. Puro kay Zendeo nga ang larawan.Kapag ganito si Aby, lumalabas na ang sungay, kailangan ko nang lumayas sa harapan niya. Tatakbo ako na alam kong walang oras si Aby na habulin ako.Ang nakakagawa lang kay Aby para habulin niya ito, ay si Kevin.Minsan kapag nakikita ko silang nagbabangayan, kapag n
(Jing-Er POV)Ganoon talaga ang pangalan ko may pa-dash pang nalalaman si Author.Jing-Er.Wow!Ang sarap ng umaga! Unat ko ng aking mga kamay.Oo, masarap kahit wala naman talagang lasa.Wala lang, napaka-energetic ko lang ngayon dahil nga namiss ko na naman ang mga bestie ko sa haba ng summer vacation. Kailangan pa talaga namin umuwi ng probinsya para taguan lang ng mga magulang ko yung naniningil sa kanila.Bumalik naman dito na marami ding iniwang utang sa probinsya. Ibang klase talaga ang mga magulang kong yan. Kaya naman di na ako magtataka kung magulang ko talaga sila.Lumapit ako sa bike na katabi lang din ng bike ng kapatid ko.Bago ako umalis papunta sa school, set up na muna ng prank para sa kapatid ko.Hahaha. Kala niya di ako marunong gumanti. Isumbong mo pa kasi ako kila Mama.Ayan. Bahala na kung ano man ang mabasag na paso sa m
(Aby Sena POV)Ang secondhand camera ko na pinaghirapan namin ni Dada bilhin. Sa kamay lang bumagsak ni Kevin at ganito na ang sinapit niya.Sumusobra na siya!Ano naman kung secondhand yun?! Camera ba niya para ikahiya niya at mabawasan ang pagkatao?Ano naman kung ang pangit ng mga kuha ko?Expert ba siya pagdating sa mga larawan?!Sa ginawa niya, naghahamon siya ng World War Three!“Sena, malalate ka na.”Gising niya sa akin ulit.Muli niya akong nilapitan. Hinawakan ang balikat ko na ikina-angat ko ng mukha ko sa kanya.Talagang galit ako.Galit ako…At ng makita nito ang mukha ko, na ikinangiti niya.“Sira ulo ka ba Kevin?”“I am not. Bakit anong problema ng mukhang yan?”Gusto kong tumawa na parang traydor. Yung tipong inis ka tapos tumatawa ka.Yung effect na parang