Chapter • Eighteen
Halos patapos ko nang ikarga ang mga gamit ko sa maleta nang mapansin ang pananahimik ni Layco. Nakaupo siya sa kama habang ang dalawang siko ay nakakalso sa kanyang mga hita at ang baba ay nakapatong sa magkasalikop niyang palad. Naroon na naman ang pamilyar na kunot sa kanyang noo. Something's bothering him. Is it his pack? The council? I hope I can be of any help.
Ibinaba ko ang ilang nakatuping pantalon na hawak saka ito inilapag sa upuan. Humakbang ako palapit sa kanya. Halos hindi na niya namalayan ang paglapit ko dahil sa lalim ng iniisip niya.
Bahagyang umalog ang kama nang naupo ako sa tabi niya. I cleared my throat. "What's bothering you? Kanina pa kita napapansin." untag ko.
He tilte
Chapter • NineteenPinanood ko ang paglubog ng araw mula sa balkonahe. Funny how something that's about to end be this beautiful. I guess mom was right. Not all endings are meant to hurt us.Dama ang tensyon sa kastilyo sa nakalipas na linggo pero magmula nang maipakilala si Gia sa council ay kahit paano nabawasan ang panggigiit ng mga ito kay Layco. Pero matapos ang full moon, halos araw-araw na ang naging meeting kaya halos araw-araw ding narito si Gia. I know something's going on. I just don't have the right to meddle. I'm not one of them.Nakaramdam ako ng lungkot dahil sa naisip. Nang yayain akong umuwi ni Layco sa Brenther, nagtalo ang isip at puso ko. Brenther isn't a safe place. This city is full of dangerous people, and surrounded with hundreds of enemies
Chapter • TwentyNapatakbo ako patungo sa balkonahe nang makitang tumalon si Layco. Kaagad kong inilibot ang aking paningin sa paligid pero wala siya. Dumidilim na ang kalangitan at mahirap nang makita ang madilim na bahagi ng driveway.Halos sampung minuto rin akong naghintay kay Layco na bumalik. Nang makita ko siyang lumabas mula sa kakahuyan at lumalakad papasok ng kastilyo ay tumakbo ako pababa. Habang nasa hagdan ako ng pangalawang palapag ay umalingaw ang baritonong boses ni Layco mula sa sala."WHO THE FUCK LET THAT BASTARD GET INSIDE MY PROPERTY?!"Napahinto ako sa paghakbang. Ngayon ko na lamang ulit nakitang ganito kagalit si Layco."We know Drako pre
Chapter • Twenty OneHabang nasa daan pauwi ay hindi naalis sa isip ko si DL. Nang tanungin ko kung paano niya nalaman ang last name ko ay hindi niya ako sinagot. Nagpaalam lamang siya bago tuluyang umalis.Saktong pagdating ko ng kastilyo ay nasa labas si Layco kasama ang ilang delta at si Gia na nakalingkis na naman ang mga kamay sa braso niya.Bahagyang tumaas ang kilay ko nang matitigan silang dalawa. Nang makita ako ni Layco na bumaba ng sasakyan dala ang mga pinamili ko ay kaagad niyang inalis ang mga braso ni Gia.Nag-iwas ako ng tingin at dire-diretsong lumakad. Hindi ko na makontrol ang inis ko. Minsan sobra na. Hindi ko na maatim ang pagpapanggap nila. Para kay Gia ay totoo ang ginagawa nila.
Chapter • Twenty TwoI flicked the pen on the table absent-mindedly. Muli kong pinasadahan ng tingin ang recipe na isinusulat ko.Narinig ko ang mga yapak na patungo sa pwesto ko. Napangiti ako nang maramdaman ang paghalik niya sa tuktok ng aking ulo bago siya naupo sa upuang katapat ko. His cup of coffee on his hand."What are your plans for today? Hmm?" he murmured before sipping his coffee.Napatingin ako sa itaas at nag-isip. "Gusto ko sanang gumawa ng bagong recipe," I mumbled. Tinanaw ko ang kalangitan mula sa salaming bintana. "Nagbabadya ang ulan. Siguro bibilisan ko na lang ang pamimili ng mga kailangan ko." untag ko saka muling bumaling sa kanya.His e
Chapter • Twenty ThreeTiningala ko ang madilim na langit pagkalabas ko ng resto. Malakas pa rin ang buhos ng ulan pero hindi na katulad ng kanina.Sa sidewalk na lamang ako lumakad at sumilong sa mga bubong ng mga stalls na nadaraanan ko. Malamig ang simoy ng hangin dahil na rin sa hindi magandang panahon."Shit." Mahina akong napamura nang makitang ilang metro pa ang layo ng sasakyang ginamit ko mula sa huling stall na nasisilungan ko.Humigpit ang hawak ko sa mga bitbit ko. Bahala na. Hindi naman siguro ako masyadong mababasa.Pinilit kong takbuhin ang sasakyan. Napakalamig ng bawat butil ng ulang pumapatak sa balat ko. Kaagad kong pinagpag at pinunasan ang s
Chapter • Twenty FourNanginginig ang mga tuhod ko nang lumuhod ako para damputin ang tray at mga natapong pagkain. Hindi ko magawang magfocus dahil sa narinig.Narinig ko ang pag-urong ng isang upuan. Kasunod nito'y ang mga yapak palapit sa akin. Lumuhod siya sa harap ko at tinulungan akong pulutin ang kalat.Nakagat ko ang ibabang labi ko nang masalubong ko ang kanyang nag-aalalang titig. Nararamdaman ko na ang paghapdi ng gilid ng aking mga mata."Ako nang magdadala nito sa kusina. Magpahinga ka na." Bulong niya.Huminga ako ng malalim saka mapaklang ngumiti bago umiling. "Ayos lang po ako. Medyo nawalan lang ng balanse kanina." untag ko saka tumayo at nagmam
Chapter • Twenty FiveWhen you love someone, you've got to be ready to do everything for that person because love isn't just about the happy moments. Love is measured by sacrifice.Madaling sabihin, napakahirap gawin. Hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas para ihakbang mga paa ko paakyat ng third floor. Nanlalambot ang mga tuhod ko at hindi pa rin ako makapaniwala sa naging pag-uusap namin ni Senior Thomas.Naabutan kong bahagyang nakaawang ang pinto ng kwarto ni Layco. Pasimple akong sumilip sa loob. Nakaupo sa kama si Gia at Miss Chleo habang siya ay nakasandal ang balakang sa gilid ng side table. Nakatupi ang kanyang mga braso at tila malalim ang iniisip."What are we gonna do now?" ani Miss Chleo na bak
Chapter • Twenty SixThree days... All I got is three days. Tatlong araw para magdesisyon kung mananatili ba ako sa Brenther o tuluyang iiwan si Layco.And now I'm down to one... Nakakapanghina ang bilis ng takbo ng panahon.Pinalis ko ang luha sa aking pisngi. Mapakla akong napangiti nang matitigan ang buwan. The silver-gray pearl up above reminds me of Layco's eyes. It shows pain, angst, fury yet it's still the most beautiful thing I've ever seen. Everytime it stares at me, I feel my insides turning into jelly. It melts all my worries away.I hope I can feel that way with someons else someday...kahit alam ko sa sarili kong imposible. Imposibleng may pumalit sa kanya sa puso ko.
PearceMy brows furrowed the moment I stepped out of my car, the others parked theirs next to mine. Mukhang napakahalaga ng bagay na kailangan naming pag-usapan ngayon at bakit halos kumpleto kaming lahat pati ang Beta ni Levi at si Hank na bumyahe pa mula Rosset.Levi went out of his car first, his brow cocked at me when he saw me smirked. Sinara ko ang pinto ng kotse ko saka ko tinaas ang ulo ko habang nakangisi sa kanya."How's your sleep? You were like sleeping beauty last week." Alaska ko na kinaigting ng kanyang panga."You're lucky my wife was on her red days when you came over. Kung hindi lang baka sayo at sa magaling mong anak ko naitarak ang lahat wolfabanes na tinatago ng asawa ko."I chuckled in a teasing way before I sighed. "Let's just admit it. You're the underdog in your relationship."Umismid siya at tiniklop ang braso sa tapat ng kanyang dibdib. "And you
Epilogue"Darling, hindi ba masyado naman yatang enggrande 'to? Baka masyadong malaki ang gastusin mo." Kunot-noo niyang sabi habang tinitignan ang listahan ng mga kakailanganin para sa kasal.I can't help but smile. Masyado niya talagang pinoproblema ang pera. Shantal is really a practical wife material. Ayaw niya ng masyadong magastos. She's business minded at gusto niyang palaging nakaplano ang mga pinaggagamitan ng pera. No doubt why Olympus is a success.But there's no way I'll just give her a cheap wedding. I want to make sure our marriage is something she'll never forget. I'll make every second of our lives together memorable. I'll start with our wedding day. I want her big day be the best one that every girl will get jealous to. She deserves all the best
Chapter • Thirty OneHindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko nang makita ang pagbagsak ni Jace sa harap ko. Ang sigaw at pagtawag nina Hank sa pangalan niya ang tangi kong narinig. Para bang pati ang pagtibok ng puso ko ay bigla na lamang tumigil."Kyran! Get King Bjourne!" Sigaw ni Baron kay Kyran.Nakatulala lamang ako sa kanila habang pilit nilang pinapakiramdaman si Jace. Hindi ko magawang humakbang muli palapit sa kanila. Parang pati ako ay mawawalan na ng malay dahil sa nangyayari. Hindi na kinakaya ng utak ko ito.Sunod-sunod na mura ang lumabas sa bibig ni Baron. Bakas na ang pagkabahala sa kanyang mga mata. Halos hindi na maipinta ang mukha niya habang nakatapat ang kanyang tenga sa dibdib ni Jace. Ang puti niyang damit ay namantsahan pang lalo dahil sa dugo ni Jace.Mayamaya'y nagsitakbuhan ang ilang kasamahan namin patungo kay Jace. Lahat ay halos manlumo nang makita ang kalunos-lunos na kalagayan ni Jace. Halos mamu
Chapter • ThirtyI ran as fast as I could. Hindi ko na inintindi ang makapal na luha sa aking mga mata o ang nakakabinging tibok ng aking dibdib. All I can think about right now is to get to Jace before King Karlos do.Ilang hakbang na lamang at mararating na ni King Karlos si Jace ngunit kaagad ko siyang niyakap bago pa man maiangat ni King Karlos ang katana sa ere. Mahigpit kong ipinulupot ang mga braso ko sa katawan ni Jace saka ako mariing pumikit at hinintay ang pagtama ng matalim na bagay sa likod ko.Pero hindi iyon nangyari...Nakaramdam ako ng kakaibang katahimikan. Tila biglang binalot ng matinding tensyon ang paligid na ni isa ay natakot na gumawa ng kahit na anong pagkilos. Even Jace didn't move.
Chapter • Twenty NineSomeone's POV"Fuck. Fuck. Fuck!"Sunod-sunod ang malulutong na murang lumabas mula sa bibig ni Layco habang binabarurot niya ang kanyang sasakyan patungo ng Camelot. He already had a bad feeling about this the moment Hank called him. Mula nang malaman niya ang pagsugod ni Xander sa distrito ni King Karlos, alam na niyang mauuwi sa hindi maganda ang lahat.He dialled Levi's number as soon as he reached the boundary of Brenther and Crescent. Titigil muna siya roon para hingiin ang tulong ni Alpha Pierre."The short-tempered son of a bitch just declared war while his wolf is dying." Inis niyang sabi bago pa man makapagsalita si Levi.
Chapter • Twenty EightMahigpit ang pagkakakuyom ng mga kamao ko habang tahimik akong humihikbi. Nakaupo kaming dalawa ni Klaus sa likod ng sasakyan habang si Jomyl at ang ama nina Kiara ay nasa harap. Ang pinuno ng Camelot ang siyang may hawak sa manibela. Walang ibang ingay na maririnig sa saradong sasakyan kun'di ang impit kong iyak at ang ingay na nagmumula sa aircon ng kotse.Ramdam ko ang panay na sulyap sa akin ni Jomyl. Dinig na dinig sa saradong sasakyan ang kanyang malalalim na hininga. He's blaming himself, I can feel it. Ayaw kong ganoon ang maramdaman niya kaya kaagad kong pinalis ang luha sa aking mga pisngi bago ako humugot ng malalim na hininga. I need to be strong for Jace and his people. I owe this to them. Hindi naman sila malalagay sa alangani kung hindi ako tangang padalos-dalos ng mga na
Chapter • Twenty SevenI never knew what sacrifice really means until this day came... The day when I have to make a choice for myself, for Jace, and for the rest of his people.Hinilot ko ang aking sintido habang nasa byahe patungong Camelot. I have to admit. Hindi madali itong gagawin ko. Umalis kami ni Jomyl kahit na hindi alam ni Jace ang naging pasya ko dahil hanggang ngayon ay wala pa rin siyang malay. Sinubukan akong pigilan ni Pearce pero buo na ang desisyon ko. There is a bigger picture that I need to consider. Hindi na lamang ito tungkol sa akin at kay Jace.Noong una ay nagdalawang-isip pa ako pero pagkatapos kong malaman ang mas malaking problema, naging buo na ang pasya kong magtungo ng Camelot.
Chapter • Twenty SixMahigpit ang pagkakahawak ko sa kamay ni Jace habang chinicheck siya ng doktor. Walang umiimik sa mga kasama namin sa pribadong silid. Tila ang lahat ay nakaabang din sa sasabihin ng doktor.Obviously, the doktor is not just a typical doctor I know. May kakaiba siyang paraan sa pagsuri kay Jace.Isang malalim na hininga ang pinakawalan nito bago bumaling sa seryosong si Pearce. "This is a big problem, Alpha. His wolf is dying."Nagsalubong ang kilay ni Pearce dahil sa narinig. "Dying? Pa'nong nangyari 'yon?" Puno ng pagtataka nitong tanong.Itinupi ng lalakeng doktor ang kanyang mga braso sa tapat ng kanyang dibdib saka niya seryosong tinign
Chapter • Twenty FiveDamang-dama ko ang matinding problemang kinakaharap ni Jace sa mga oras na ito. Ilang beses na siyang nagpakawala ng malalalim na hininga habang pabalik-balik na naglalakad sa sala.Mayamaya'y pumasok sa loob ng mansyon ang isang lalakeng may mahawk na istilo ng buhok, matangkad at may katamtamang kulay ng kutis, malaking pangangatawan ngunit may napakaamong mukha."Ramiel..." Ani Jace nang makita ang lalake."Alpha, wala talaga. We did everything but we can't trace the giver." Tila bigo nitong pahayag.Naihilamos ni Jace ang kanyang palad sa kanyang mukha saka siya napasabunot sa kanyang buhok. Marahas na naman siyang napabunto