Forty One
Drako
Mula sa bintana ng resto ay pinanood kong umalis ang sasakyan ni Savanah. I hope she's able to give Chleo the blueberry cheesecake. Kahit iyon man lang, sa ganoong paraan man lang, maibsan ko ang bigat ng loob na nararamdaman niya.
Nang masiguro kong nakaalis na si Savanah, tinimbrehan ko si Warren na lumabas mula sa opisina ko. Dala niya ang files na nakuha niya mula sa isang hindi nagpakilalang informant. Naghila siya ng upuan at inilapag sa harap ko ang folder bago tuluyang naupo.
"Mukhang tama ang hinala natin tungkol kay Grant. Take a look at those files, Drako. Putangina pati tatay ko nadadamay na sa katarantaduhan niya, ano bang nangyayari sa taong 'yan?" Galit niyang asik.
Forty TwoCHLEO'S POVNasapo ko ang noo ko at hindi na alam ang gagawin. Sinulyapan ko ang relos ko. Ilang minuto na lang bago mag-alas otso pero sabi ni Mrs. Perkins, alas syete pa raw umalis si Savanah kasama si Grant."It's been an hour, Warren. Hindi na natin sila maaabutan." Nanginginig na ang boses ko.Nilingon namin si Layco na panay ang paglinga sa paligid at tila hinahanap si Savanah. Mayamaya'y lumapit sa kanya si Jao. May ibinulong ito sa kanya. Bigla na lamang nagdilim ang kanyang ekspresyon. Dali-dali siyang sumakay sa kanyang sasakyan at ibinarurot ito paalis.Natataranta kong binalingan si Warren. "Tara sa kotse! Baka kung saan pumunta 'yon!"
Forty ThreeChleoMy heart is pounding hardly inside my chest as we hid behind the trees. Drako and the two Alphas from Galum and Astrid were trying to sense how many enemies are surrounding the perimeter. Lumalalim na ang gabi ngunit ang aking mga kasama ay halos buhay na buhay ang mga dugo dahil sa kasabikan para sa isang madugong labanan.Pearce lifted his finger, his golden yellow eyes flickered with excitement as his lips slowly lifted to form the kind of smile I only see from the pack leaders. "Looks like we're gonna have a lot of fun tonight."Umismid si Levi. "Siguraduhin mong tama ang calculations mo." He cracked his neck before his blue eyes changed into intense golden yellow. "I've been craving for a bloodbath since our las
Forty FourChleoMy knees almost gone weak as I watch the doctors do their best to revive my brother and his mate. Kung hindi ako niyakap ni Drako sa kanyang bisig, baka tuluyan akong bumagsak dahil sa panghihina sa napapanood.Ang kapatid ko, hindi na gumagalaw ang kapatid ko. Para akong binabalik sa nakaraan nang mawala sa amin ang aming mga magulang. Hindi ko kaya kapag pati si Layco ay nawala pa sa akin. He was my first friend. Kahit na mas matanda ako sa kanya ng dalawang taon, mas nagpakakuya pa siya sa akin.My tears rolled down my cheeks as pain struck my heart once more when I saw his body react with the machine the doctors are using to stabilize his vital signs. My memories brought me to the day I fel
A/N: This will be the final chapter. Maraming salamat sa pagsubaybay sa kwento ni Chleo at Drako. I hope you'll learn something from them and keep them in your hearts. Your thoughts about every chapter matter to me so feel free to leave a comment. Binabasa ko po ang lahat ng iniiwan ninyong kumento. Mahal ko kayo!Forty FiveChleoThe beeping sound, the familiar manly scent, and the gentle sobs while my hand is getting careful squeeze woke me up. Mapait pa ang aking mga mata nang imulat ko ang mga ito, ang puting kisame ay unang bumati sa akin hanggang sa luminaw ang aking paningin.Where am I? This isn't my room.Nakadinig akong muli ng tahimik na paghikbi ka
EpilogueDrakoHealing was a long process, and forgetting was never our option. Naging mahirap ang mga gabing nakakatulog kaming pareho na luhaan ang mga mata, ngunit sinigurado kong sapat ang higpit at init ng yakap ko upang hindi niya madamang mag-isa niyang hinihilom ang sugat ng pagkawala ng bunga ng pagmamahal namin.I gently stroke my fingers through her hair as we both watch the lightning strikes light up the lonely sky. Umurong pa siyang lalo sa akin na parang bata saka niya inangat hanggang leeg niya ang braso kong nakayakap sa kanya."Do you think he's playing in the clouds right now? Our little one looked really brave." She uttered.Hinalikan ko ang kanyang ulo bago ko ina
PROLOGUEMy life is another cliche' story young girls love to read. Kung inaakala nilang masaya ang buhay ni Cinderella, well,hindi.The Hemsworths used to rule Bersant. A small town located at the outskirt of Remorse. My great grand dad used to be the town's mayor. Kilala ang aming pamilya dahil kami ang may pinakamalaki at kilalang restawran sa Bersant. Madalas dumarayo ang mga tiga-karatig bayan para lang masubukan kumain sa aming restawran.Hemworth's Cuisine became famous over time. Ngunit nang maipasa na ang negosyo sa aking ama, nagsimula nang magbago ang lahat. Mula nang mamatay si Mama pitong taon na ang nakakalipas, nalulong si Papa sa pagsusugal. Napabayaan ang negosyo hanggang sa tuluyan itong nagsara. Our lives changed in just one snap.Two years ago, muling nag-asawa si Papa. At kagaya ng sa mga cliche' fairytales na madalas ikwento sa akin ni Mama noong wala pa akong muwang sa mundo, salbahe ang naging madrasta nami
Chapter • OneHalos matulala ako sa narinig. Something's wasn't right with these people. Pinilig ko ang aking ulo saka pilit na tumayo. Humugot ako ng malalim na buntong hininga bago nilabanan ang titig niya.My limbs were shaking. Bumabalot ang galit at takot sa sistema ko. "I-I'm so sorry pero nagkakamali kayo. Inutusan lang ako. Hindi ako pinalaking magnanakaw ng parents ko." Nakagat ko ang ibabang labi ko dahil sa panginginig nito.His eyes narrowed as he raised his brow in a dangerous manner. Amusement seems to be written on his God-like looking face. Umayos siya ng upo saka ikinalso ang mga siko sa kanyang magkabilang tuhod. May matipid na kurba ang gilid ng kanyang mapulang labi. "And who would even dare to do that?"Muli akong nakaramdam ng takot. There is something in his eyes. I know, I can feel it. Behind his angel face lies a dangerous beast. The way he looked at me makes me want to freak out. Ni minsan ay wala pang
Chapter • TwoThere was a time in my life when I thought braveness will only come out when you're too afraid of something. Pero sa mga oras na ito, ang inaakala kong nakatago lang na katapangan, hindi lumabas.Buong buhay ko, hindi pa ako lumaban sa mga taong mapanghusga. Mga taong mapanglamang.Mga taong mapanira.My fears always over power that's why I chose to stay where I'm safe. I always make the line that separates my comfort zone from the cruel world visible. Ayaw kong malalagay sa mga pagkakataong hindi ko na alam ang dapat gawin.I always have plan Bs... But I'm wasn't ready for this one.Napako ako sa kinatatayuan habang nakatitig sa kanya. Nagbago ang kanyang mukha. Lumabas ang kanyang mga pangil at ang kanyang mga mata ay naging kulay ginto. Punong-puno ng galit ang mga ito."W-what a-are you?!" Halos hindi na maintindihan ang mga salitang lumabas sa bibig ko. Horror is obviously written on my face.
PearceMy brows furrowed the moment I stepped out of my car, the others parked theirs next to mine. Mukhang napakahalaga ng bagay na kailangan naming pag-usapan ngayon at bakit halos kumpleto kaming lahat pati ang Beta ni Levi at si Hank na bumyahe pa mula Rosset.Levi went out of his car first, his brow cocked at me when he saw me smirked. Sinara ko ang pinto ng kotse ko saka ko tinaas ang ulo ko habang nakangisi sa kanya."How's your sleep? You were like sleeping beauty last week." Alaska ko na kinaigting ng kanyang panga."You're lucky my wife was on her red days when you came over. Kung hindi lang baka sayo at sa magaling mong anak ko naitarak ang lahat wolfabanes na tinatago ng asawa ko."I chuckled in a teasing way before I sighed. "Let's just admit it. You're the underdog in your relationship."Umismid siya at tiniklop ang braso sa tapat ng kanyang dibdib. "And you
Epilogue"Darling, hindi ba masyado naman yatang enggrande 'to? Baka masyadong malaki ang gastusin mo." Kunot-noo niyang sabi habang tinitignan ang listahan ng mga kakailanganin para sa kasal.I can't help but smile. Masyado niya talagang pinoproblema ang pera. Shantal is really a practical wife material. Ayaw niya ng masyadong magastos. She's business minded at gusto niyang palaging nakaplano ang mga pinaggagamitan ng pera. No doubt why Olympus is a success.But there's no way I'll just give her a cheap wedding. I want to make sure our marriage is something she'll never forget. I'll make every second of our lives together memorable. I'll start with our wedding day. I want her big day be the best one that every girl will get jealous to. She deserves all the best
Chapter • Thirty OneHindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko nang makita ang pagbagsak ni Jace sa harap ko. Ang sigaw at pagtawag nina Hank sa pangalan niya ang tangi kong narinig. Para bang pati ang pagtibok ng puso ko ay bigla na lamang tumigil."Kyran! Get King Bjourne!" Sigaw ni Baron kay Kyran.Nakatulala lamang ako sa kanila habang pilit nilang pinapakiramdaman si Jace. Hindi ko magawang humakbang muli palapit sa kanila. Parang pati ako ay mawawalan na ng malay dahil sa nangyayari. Hindi na kinakaya ng utak ko ito.Sunod-sunod na mura ang lumabas sa bibig ni Baron. Bakas na ang pagkabahala sa kanyang mga mata. Halos hindi na maipinta ang mukha niya habang nakatapat ang kanyang tenga sa dibdib ni Jace. Ang puti niyang damit ay namantsahan pang lalo dahil sa dugo ni Jace.Mayamaya'y nagsitakbuhan ang ilang kasamahan namin patungo kay Jace. Lahat ay halos manlumo nang makita ang kalunos-lunos na kalagayan ni Jace. Halos mamu
Chapter • ThirtyI ran as fast as I could. Hindi ko na inintindi ang makapal na luha sa aking mga mata o ang nakakabinging tibok ng aking dibdib. All I can think about right now is to get to Jace before King Karlos do.Ilang hakbang na lamang at mararating na ni King Karlos si Jace ngunit kaagad ko siyang niyakap bago pa man maiangat ni King Karlos ang katana sa ere. Mahigpit kong ipinulupot ang mga braso ko sa katawan ni Jace saka ako mariing pumikit at hinintay ang pagtama ng matalim na bagay sa likod ko.Pero hindi iyon nangyari...Nakaramdam ako ng kakaibang katahimikan. Tila biglang binalot ng matinding tensyon ang paligid na ni isa ay natakot na gumawa ng kahit na anong pagkilos. Even Jace didn't move.
Chapter • Twenty NineSomeone's POV"Fuck. Fuck. Fuck!"Sunod-sunod ang malulutong na murang lumabas mula sa bibig ni Layco habang binabarurot niya ang kanyang sasakyan patungo ng Camelot. He already had a bad feeling about this the moment Hank called him. Mula nang malaman niya ang pagsugod ni Xander sa distrito ni King Karlos, alam na niyang mauuwi sa hindi maganda ang lahat.He dialled Levi's number as soon as he reached the boundary of Brenther and Crescent. Titigil muna siya roon para hingiin ang tulong ni Alpha Pierre."The short-tempered son of a bitch just declared war while his wolf is dying." Inis niyang sabi bago pa man makapagsalita si Levi.
Chapter • Twenty EightMahigpit ang pagkakakuyom ng mga kamao ko habang tahimik akong humihikbi. Nakaupo kaming dalawa ni Klaus sa likod ng sasakyan habang si Jomyl at ang ama nina Kiara ay nasa harap. Ang pinuno ng Camelot ang siyang may hawak sa manibela. Walang ibang ingay na maririnig sa saradong sasakyan kun'di ang impit kong iyak at ang ingay na nagmumula sa aircon ng kotse.Ramdam ko ang panay na sulyap sa akin ni Jomyl. Dinig na dinig sa saradong sasakyan ang kanyang malalalim na hininga. He's blaming himself, I can feel it. Ayaw kong ganoon ang maramdaman niya kaya kaagad kong pinalis ang luha sa aking mga pisngi bago ako humugot ng malalim na hininga. I need to be strong for Jace and his people. I owe this to them. Hindi naman sila malalagay sa alangani kung hindi ako tangang padalos-dalos ng mga na
Chapter • Twenty SevenI never knew what sacrifice really means until this day came... The day when I have to make a choice for myself, for Jace, and for the rest of his people.Hinilot ko ang aking sintido habang nasa byahe patungong Camelot. I have to admit. Hindi madali itong gagawin ko. Umalis kami ni Jomyl kahit na hindi alam ni Jace ang naging pasya ko dahil hanggang ngayon ay wala pa rin siyang malay. Sinubukan akong pigilan ni Pearce pero buo na ang desisyon ko. There is a bigger picture that I need to consider. Hindi na lamang ito tungkol sa akin at kay Jace.Noong una ay nagdalawang-isip pa ako pero pagkatapos kong malaman ang mas malaking problema, naging buo na ang pasya kong magtungo ng Camelot.
Chapter • Twenty SixMahigpit ang pagkakahawak ko sa kamay ni Jace habang chinicheck siya ng doktor. Walang umiimik sa mga kasama namin sa pribadong silid. Tila ang lahat ay nakaabang din sa sasabihin ng doktor.Obviously, the doktor is not just a typical doctor I know. May kakaiba siyang paraan sa pagsuri kay Jace.Isang malalim na hininga ang pinakawalan nito bago bumaling sa seryosong si Pearce. "This is a big problem, Alpha. His wolf is dying."Nagsalubong ang kilay ni Pearce dahil sa narinig. "Dying? Pa'nong nangyari 'yon?" Puno ng pagtataka nitong tanong.Itinupi ng lalakeng doktor ang kanyang mga braso sa tapat ng kanyang dibdib saka niya seryosong tinign
Chapter • Twenty FiveDamang-dama ko ang matinding problemang kinakaharap ni Jace sa mga oras na ito. Ilang beses na siyang nagpakawala ng malalalim na hininga habang pabalik-balik na naglalakad sa sala.Mayamaya'y pumasok sa loob ng mansyon ang isang lalakeng may mahawk na istilo ng buhok, matangkad at may katamtamang kulay ng kutis, malaking pangangatawan ngunit may napakaamong mukha."Ramiel..." Ani Jace nang makita ang lalake."Alpha, wala talaga. We did everything but we can't trace the giver." Tila bigo nitong pahayag.Naihilamos ni Jace ang kanyang palad sa kanyang mukha saka siya napasabunot sa kanyang buhok. Marahas na naman siyang napabunto