KABANATA 44MYCA'S POVMahigpit kong hinawakan ang bag ko para roon ibaling ang gigil na nararamdaman ko. Kahit na sobra-sobrang inis ang nararamdaman ko kay Ian ay kinikilig pa rin ako ngayong magkasama kami. Nababaliw na ata ako sa kanya. Tama pa ba itong nararamdaman ko ngayon? Nagiging bipolar na ba ako? Jusko naman! This is so freaking unfair! Does he even feel the same? Naku, Myca, maling mangarap ng ganyan! "Sigurado kang alam mo kung saan tayo pupunta? Mukhang nalibot na natin ang buong Paris ah?" nagdududa kong tanong sa kanya.Tumikhim lang siya at hindi na nagsalita. I draw out my phone and clicked a specific app then handed it to him. "Here, use this. You can type the name of our destination then that app will give you the correct route!" I said while looking outside the car window."No need. Nandito na tayo," aniya at itinigil ang kotse sa harap ng isang malaking restaurant.Nilingon ko si Ian at sinamaan ng tingin. Kanina pa kami pabalik-balik dito ah! Akala ko ibang r
KABANATA 45MYCA'S POVDahil na rin sa lakas ng ulan ay sinabi ko kay Ian na sa isang hotel na lang ako ibaba para makapag check in. Hindi rin naman ako makakauwi ngayon dahil sa lakas ng ulan. Pero nagulat ako nang hindi niya ako sinunod at dinala na lamang sa kanyang sariling penthouse.Iginala ko ang buong paningin ko sa kabuuan ng sala niya. It is so spacious and extravagant that I had a second thought if I will step on the floor or not. Nanatili ako sa aking kinatatayuan habang siya ay nauna na sa pagpasok. "Come in," aya niya sa akin.Muli kong iginala ang aking mga mata sa kabuuan ng sala. Sa ibang pagkakataon ay mamamangha ako. But I can't bring myself to adore and be amaze with the astonishing interior design of his penthouse. Nakakasilaw ang ilaw lalo na ang mga kagamitang nandito. The floor is tidy and clean. Pakiramdam ko ay madudumihan ko lang ang sahig kapag tumapak ako rito."Myca..." pagkuha niya ulit sa atensyon ko.I am having a second thought. Ipinanganak din naman
KABANATA 46MYCA'S POVHindi na mawala pa ang ngiti sa mga labi ni Ian. Nahahawa na lamang ako kaya hindi ko rin namamalayan na napapangiti na lang din ako. We ate our breakfast and after that, we decided to go to the airport. Mabuting maaga na kami makauwi dahil siguro akong matatagalan ako sa pagpapaliwanag kay Allison. Knowing her, she won't let me come back in the Philippines without squeezing out all of the information she wants to know from me. "Don't forget to fasten your seatbelt."Halos mapatalon ako nang bigla akong bulungan ni Ian. Lumilipad na kasi kanina ang utak ko sa ibang bagay. I immediately do what he said. Ang totoo nyan ay kanina pa ako kinakabahan. Palakas na nang palakas ang tibok ng puso ko dahil kaming dalawa lang ang nandito at magkatabi pa. It's funny to think that I feel more excited each passing second. Hindi ko alam. Para bang may inaabangan akong mangyari na kapanapanabik kahit wala naman. "Are you coming home tomorrow? In the Philippines, I mean." Napa
KABANATA 47MYCA’S POVAgad na nagpaalam si Ian sa akin na aalis na siya pagkalabas ko ng kanyang kotse. Gusto pa sana niyang pumasok at ang palusot niya ay dadalawin niya lang si Aamon pero hindi ko siya pinaniwalaan. Sus! Nagpapalusot lang siya eh. Binati ako ng mga kasambahay nina Allison pagkapasok ko pa lamang sa kanilang mansion. Agad akong pinatuloy sa living room dahil doon naghihintay si Allison. Dinatnan ko siyang inaayos ang suot na short pants ng inaanak kong si Aziel. When Aziel saw me, he immediately drew near me. I crouched to give him a quick kiss on his cheek and he kissed my cheek too. Napangiti ako sa kanyang ginawa.“Welcome back, Tita Myca!” masigla nitong bati.“Thank you, Aziel.” I patted his head“Today, papa will teach me how to play soccer!”Mas lalong lumapad ang ngiti ko nang ipakita niya sa akin ang tatak ng kanyang suot na damit. He looks really excited as if he has been looking forward to play soccer.“Then you should enjoy.”Tumango-tango siya sa aking
KABANATA 48 MYCA'S POVNaalimpungatan ako nang tumunog ang alarm clock ng cellphone ko. I have set it so that I won't miss eating my brunch. Alam kong hindi pa sapat ang tulog ko kanina pero hindi ako pwedeng humiga na lang magdamag. Naramdaman ko ang panghihina at panginginig ng katawan ko. I am losing energy already. Kailangan kong bumawi ng lakas dahil hindi ako sanay na magpuyat habang nagtatrabaho. Bumangon ako nang magising ang buong diwa ko. Nagulat nga lang ako nang makita si Gigi na naglalapag ng mga pagkain sa round table ko. I don't remember asking her to bring me some food. Not to mention, she has a nice timing since I need energy and food right now. Hindi ko ata kayang bumaba. Nahulaan niya ba kung kailan ako gigising? "Gigi…" tawag ko sa pangalan niya. Napatingin siya sa akin. Tumigil siya sa kanyang ginagawa at hinarap ako."Miss! Gigisingin sana kita pagkatapos ko rito. I was worried since you didn't eat your breakfast."I smiled at her. "Thank you. I was planning
KABANATA 49IAN'S POV"I'll meet you at the lobby before six. Say five-thirty? May mga gagawin pa ako kaya aakyat na ako sa taas!" paalam ni Myca sa akin.Tumango na lang ako. At least I can see her again later. Tinanaw ko siyang pumasok sa loob ng lobby ng hotel hanggang sa lumiko ito para pumasok sa isang silid. It's probably her office since I saw her secretary Gigi going in and out of that room too. Hindi ko maitago ang tuwang nararamdaman ko ngayon. Kahit kaaalis lang ni Myca dahil may gagawin pa raw ito ay nanatili ako sa aking kinatatayuan. I've been smiling like an idiot for quite some time.Paulit-ulit sa aking isipan ang sinabi niya kanina. She can make time for me… Does that mean I am important to her? I bit my lower lip. I don't want to assume anything but damn I can't help it. Natutuwa akong isipin na kahit papaano ay may pakialam siya sa akin. Ang plano kong maligo sana sa dagat ay hindi natuloy dahil iginugol ko ang oras ko sa paghahanda para sa dinner namin mamaya. Tho
KABANATA 50IAN’S POVPareho kaming tahimik habang nagmamaneho ako. Hindi ko alam kung ano ba ang magandang sasabihin para magpatuloy ang pag-uusap namin kanina. Paminsan-minsan ay napapasulyap ako sa kanya. Myca is looking outside the car window. Mukhang wala rin siyang masabi.Tumikhim ako at iniliko ang kotse. She said she will buy something in the mall. Kaya naman sa pinakamalapit na malaking mall ako dumiretso. Hanggang sa nakarating na kami sa parking lot ay wala pa rin kaming imikan. I wonder if she is feeling bored right now.“Thank you.” Nagpasalamat siya nang pagbuksan ko siya ng pinto.Ngumiti na lamang ako. Ano bang magandang sabihin? Medyo nakakaramdam ako ng kaba ngayon. Hindi ko alam kung bakit. Pero baka normal lang ito. Nakasunod lamang ako sa kanya sa paglalakad hanggang sa makapasok na kami sa mall. Maraming tao ang nandito. Ang iba ay napapatingin sa kanya lalo na ang ibang mga lalaki.Medyo naiirita ako sa tuwing nakikita ko ang pagtitig nila kay Myca pero wala ak
KABANATA 51MYCA'S POV"Ace didn't invite you?" I asked Ian when he became silent for some moment.Nakakunot na ang kanyang noo habang naka-igting ang kanyang panga. I wonder what he is thinking right now. He looks mad or something. I heard him mutter some curses. He is now preoccupied since he didn't hear my question."Pwede ka namang magvolunteer. I am sure Mr. Monterial will allow you because I think he is a good guy," untag ko pa.He heaved a deep sigh. Napanguso ako nang maisip na baka ay may naalala siyang nakapagpapikon sa kanya ngayon. Ano kaya iyon? He doesn't usually act like this in front of me. Pakiramdam ko nga noong nasa isla pa kami ay hindi siya nag-iisip ng ibang bagay sa tuwing magkausap kami. He just say whatever idea that comes to his mind. "I think that Von Monterial you are talking about has invited me but I'm afraid, he gave my slot to another business tycoon," he replied honestly after a while.Kumunot ang noo ko sa kanyang sinabi. I showed him my confused loo