‘Kung makikita ko ang tao sa mundo na gugulo sa aking mga emosyon isang araw, ako mismo ang papatay sa kanya.’Iyon ang naintindihan ni Sean Stewart ng siya ay binata pa lamang.Bilang tagapagmana ng Stewart family at ang kinabukasan na hahawak sa manibela, ang edukasyon na natanggap ni Sean Stewart ay ang pinaka strikto at ang pinaka walang awa simula pagkabata pa lang. Ang kanyang lolo ay personal na tinuruan ang kanyang apo na maging walang awa at walang pusong robot.Sabi ng lolo niya, :”Hindi ka pwedeng magkaroon ng kahinaan. Isang araw, kapag may dumating na tao na makakaimpluwensya sa iyong mga desisyon at emosyon ng mabilis, ang taong ito ay ang iyong magiging pinaka matinding kalaban. Sean, kailangan mong patayin ang kalabang ito mismo.”Ng si Sean Stewart ay sinabi kay Elior White ang tungkol dito, maliban sa nagulat siya, si Elior White, na siyang binata pa noon, ay akala na si Sean Stewart ay sinasabi lang ito na walang ibig sabihin. Ang lahat ay nagsasabi ng mga bagay
Nakadagan sa kanya si Sean Stewart. Binaba niya ang kanyang ulo at tinignan ang babae at siay ay umiiyak ng tahimik.Nakapikit ang mata ni Jane Dunn.Ang oras ay lumilipas.Sa wakas, ang kanyang kilay ay kumalma na.Tumingin si Sean Stewart sa saline water bah. Ito ay halos umaabot na sa pinakaibaba.Matapos ang ilang sandali pa, hinatak niya ang karayom para sa kanya ng mahusay.Noong bata pa siya, ang kanyang lolo ay pinagaral siya ng martial arts, kung kaya maraming beses na siyang nakahawak ng tunay na baril at talagang sumabak sa tunay na labanan. Hindi mabilang na pinsala ang nakalipas, ang gawain na pagtanggal ng karayom para sa kanya ay napaka dali na lamang.“Tumayo ka.” Matapos na mahugot ang karayom, sinabi ni Sean Stewart kay Jane Dunn ng galit. “Gaano katagal mo ba na planong manatili dito? Umalis ka na. Bumalik ka na kung saan ka nararapat.”Pinalalayas na niya ito.Si Jane Dunn ay nakababa ang ulo at tumayo ng walang sinasabi. Kumapit siya sa kama bilang suporta
Si Susie Thompson ay nakaramdam ng parehong pangingilabot sa sandaling ito.Ang taong nasa harapan niya ay tao na matagal na niyang inaasam asam.Subalit, mukhang siya ay ibang tao mula sa kung ano ang iniisip niya.Isang maliit na ngiti ang nakasabit sa gilid ng bibig ni Haydn Soros. Hinatak niya ang isang European-styled na upuan at umupo sa harapan ni Susie Thompson. “Upo.” Tinuro niya ang kabilang panig.Sa sandaling ito, an kulay ni Susie Thompson ay nagmukgang kakaiba. Ang apat na mimnuto ng pagkakalunod sa tubig ay pinaramdam sa kanya na sinusundo na siya ni kamatayan.“Mr. Soros, Ako...”“Shh.” Ang lalaki sa may upuan ay tinaas ang kanyang daliri at dahan dahan itong nilagay sa kanyang bibig. “Huwag kang magsalita. Hayaan mong tignan kita ng maigi.”Ang boses ni Haydn Soros ay nakakaakit. Kahit ang ngiti sa gilid ng kanyang bibig ay mapanlinlang. Sa isang swoosh, ang mukha ni Susie Thompson ay nakakaawang namula. Ang kanyang puso ay pumipintig ng sobra… Ano ang ibig sabi
Lumipas ang araw at pinipilit ni Alora na bumalik lang si Jane matapos na makabawi na siya ng tuluyan.Matapos makabawi ni Jane, makakabalik na siya sa kanyang trabaho tulad ng dati.Subalit, gaano pa man siya maghirap na magtrabaho ng mga araw na ito, hindi man lang siya makakita ng trabaho.Ang kanyang superior, si Manager Kohr, ay talagang tumatanggi na bigyan siya ng trabaho.Sa kabilang banda, si Alora ay natatakot na kumontra sa mga sinabi ni Sean.Nakaupo si Jane sa break room ng hostess division ng magisa. Nakaupo siya doon hanggang sa matapos ang kanyang travaho.“Oras na para makauwi na! Hay, napagod ako. Ang kliyenteng iyon ay sobrang galante.”Ang break room ay dahan dahan napuno ng tao. Ang lahat ay nagkwekwentuhan at nagtatawanan habang pinaguusapan ang kanilang trabaho sa araw na iyon. Tanging si Jane lang ang nakaupo doon na nakatitig sa kawalan.Tinaas niya ang kanyang ulo para tumingin sa paligid at nakita ang isang babae na naglabas ng bulto ng pera. Mukha an
“Hm?” Ang mata ng lalaki ay kumikinang sa kamanghaan. Ang kanyang mata ay nakatuon sa babaeng nasa gilid ng kalsada.Ang ilaw ay madilim. Ng ang babae ay tumayo sa ilalim ng ilaw sa kalsada, ang kanyang anino ay mukhang ulila. Nakatayo siya doon magisa at akala niya na ang taong nakatayo doon ay isang matandang tao na nakaranas ng iba’t ibang klase ng paghihirap sa kanyang buhay. Bawat sulok ng kanyang katawan, kasama na ang kanyang buhok ay nagpapakita ng pakiramdam ng isang tao na dumaan sa isang gilingan.Ang kanyang pagtataka sa kanya ay lalong lumakas. Anong klaseng babae ang magmumukha na naghihirap siya at nasa harapan ng pintuan ng kamatayan kahit na siya ay nasa kanyang pinakamagagandang taon?“Sa aking dorm… meron lang akong noodles at scallions. Mayroon din akong ilang itlog. Hindi na ako makakapagluto ng kahit na anong mas maganda para ibigay sayo.”Sa gabi, ang kanyang magaspang na boses ay kumakalat sa hangin. Ang puso ng lalaki ay napatalon. Ang babaeng ito ay mataga
“Sabi mo na pakikiusapan mo na kaawaan ako, ngunit hindi mo ito ginawa? Gusto mo bang napakabait mo? Jane Dunn, ang pinakamasamang tao dito ay ikaw!”Ng pumasok si susie sa pintuan, nagsimula siyang ilabas ang galit na nasa kanyang puso.“Mayroon kang relasyon kay boss, tama ba? Mayroon ka ng relasyon sa kanya, kaya bakit ka pa din nangaakit ng iba’t ibang lalaki? Inakit mo na si Haydn at ang foregner na iyon din.”“Pakinggan mo ang aking boses. Pakinggan mo. Kung talagang naghiningi ka ng kaawaan para sa akin, hindi ako magkakaroon ng hyperemia sa aking voicebox matapos na malunod sa tubig.”“Sabi ng doktor na kailangan ko na magpahinga ng mahabang panahon bago ito gumaling. Kahit na gumaling man ito, hindi na ito babalik sa kung papaano ito dati!”“Hindi ba’t sabi mo na hihingi ka na awa para sakin?”“Nagmakaawa pa ako sayo ng buong loob at inamin na mali ako, ngunit wala kang ginawa matapos na sabihin sa akin na gagawin mo!”“Jane Dunn, hindi pa ako nakasalubong ng ipokritang
Walang masabi si Susie. Naiilang siya, ngunit hindi siya makalaban pabalik laban kay Jane.Sabi ni Jane, “Wala akong utang sayo na kahit ano simula umpisa. Sa tingin mo ba gusto ko na humingi ng kaawaan para sayo ng sobra.”Sa mata ni Susie, ang nakaraang Jane ay duwag at isang bobo. Subalit, amng isang bobo ay hindi palaging bobo at ang isang duwag ay hindi palaging mahina.May bias laban kay Jane si Susie. Tapos, nagselos siya sa kanya ng dahil kay Haydn. Kung si Jane ay si Alora o iba pang mahusay na babae, ang selos ni Susie ay maaaring naging inggit.Mayroon lamang manipis na linya sa pagitan ng selos at inggit.Siya ay mas magaling kay Jane sa bawat paraan, kaya bakit ang nakikita lang ni Haydn ay si Jane at hindi siya.Si Jane ay tanging isang walang silbing p*ta na gagawin ang kahit na ano para sa pera. Sa kabilang banda, si Susie ay nanatiling malinis. Bakit tanging si Jane lang ang nasa puso ni Haydn?Kung ang taong ito ay hindi si Jane ngunit ibang mahusay na babae… K
”Alora, dito.”Si Alora ay nabigla ng sandali. Ng makita niya ang bulto ng pera na nasa lamesa, ang kanyang ulo ay nablangko ng matagal na panahon. “Saan mo ito nakuha?”Ang unang tanong na lumitaw sa isip niya ay, “Sino ang nagbigay ng trabaho kay Jane?”Hindi nagisip masyado siy Jane. Sinabi niya kay Alora kung ano ang nangyari kagabi. Matapos niyang marinig ito, ang kilay ni Alora ay kumunot ng sobra.“Siya iyon?” Tinignan niya si Jane. “Jane hindi ba sabi ko sayo na huwag kang lumapit sa lalaking iyon?”“Binigyan niya ako ng pera.”‘Binigyan niya ako ng pera.’ Kung hindi siya kilala ng tao o ang sitwasyon na nangyayari ngayon, iisipin nila na si Jane ay isang gold digger.Sa maikling sandali, si Alora ay walang masabi.Si Jane ay nakatayo sa isang kanto na para bang wala siya doon. Subalit, alam ni alora na ang mga hind makitang babae ay talagang matigas ang ulo.“Jane, halika dito.” Tumingin si Alora kay Jane. Pakiramdam niya na kailangan niya itong bigyan ng payo. Inilag
Ang pangalan ko ay Luka Stewart. Ito ay kakaibang pangalan, ‘diba? Parang ‘Tignan mo! Sabaw.’Lolo ko ang nagbigay ng pangalan ko. Sa lahat ng maraming taon ng karanasan ko bilang bata ay nagsasabi na ang lolo ko ay hindi mabait na tao.Isang tabi na ang lahat, tignan mo na lang ang pangalan na binigay niya sa akin. Mayroon siyang mahusay na pangalan mismo, ngunit binigyan niya ako ng kakaibang pangalan.Subalit, bawat beses na mag protesta ako tungkol dito sa kanya, lagi niyang sinasabi na ito ay kasalanan ng aking ama. Kung si Dad ay naging babae, siya sana ang magkakaroon ng pangalan na iyon.Tignan mo, SI Grandpa ay ang siyang nagbigay sa akin ng ganito kasamang pangalan, ngunit sinisisi niya ang lahat sa aking ama.Ah, nakalimutan ko silang ipakilala ng ayos.Ang pangalan ng lolo ko ay Sean Stewart.Tila, siya ay medyo gwapo noong kanyang kabataan.Ang aking lolo ay nagngangalang Jane Dunn.Minsan, hindi ko maiwasang mapaisip kung paano sila nauwing magkasama. Sila talaga
Sa ospital, walang tunog na bumukas ang pinto ng ward. Sa oras na ‘to, hindi ipinahayag ni Dos ang pagdating ng mas maaga.Nang nagmamadaling dumating si Elior, mabilis niyang nakita ang babaeng iyon.Bago pa siya makapagsalita, hinila siya ni Alora papunta sa pasilyo. Nagbukas ang pinto at nagsara muli.Ang lalaki sa kama ay tumagilid, mahimbing ang tulog.Walang nakakaalam kung tungkol saan ang napapanaginipan ng lalaki, ngunit ang malalim na pagkakunot ng noo sa kanyang mukha ay nagpakitang hindi maganda ang mga panaginip niya.Ang kanyang kamay ay nagpapahinga sa panlatag, ang kanyang wedding ring ay suot niya pa rin sa kanyang daliri.Mabagal siyang nilapitan ng babae, sa wakas ay tumigil sa harap ng kanyang hospital bed.Ang mga mata nito’y maningning at maaliwalas, ang kanyang tingin ay lumapag sa singsing sa kamay ng lalaki.Wala ring nakakaalam kung ano ang iniisip ng babae.Tinitigan niya ang singsing ng mahabang, mahabang oras, hanggang mawalan siya ng ulirat.Mata
"Jane, hindi paraiso ang Erhai. Ang tinatawag mong kapayapaan ay pagtakas lamang," taimtim na sinabi ni Alora.Hindi nga dapat niya ito sinasabi, pero may mga nakikita siyang bagay na hindi nakikita ng mga taong sangkot.Siguro ang sitwasyon ay laging mas malinaw mula sa labas. Siguro hindi.Kahit na, malinaw niyang nakikita na nag-aalinlangan si Jane.Tatlong taon na ang nakalipas, tinulungan niya si Jane tumakbo palayo dahil taos puso niyang gustong mamuhay si Jane ng payapang buhay mula noon.Marami na ang nagbago sa tatlong taon. Nagmature na rin siya.Ito ay dahil sa bago niyang nalamang maturity na hindi siya tumigil kakaisip tungkol doon.Tama ba siyang tulungan si Jane na makatakas tatlong taon na ang nakalipas? O ito ay isang pagkakamali?Malabo, nagsimula siyang mag-isip na mali siya.Ang babaeng ito ay lubusang natakot. Walang paraan na titigil siya at titingin sa kanyang paligid para makita ang mga tao at katotohanan.Sa loob ng tatlong taon, nakita rin ni Alora k
So pumunta ka nga rito para pag-usapan ang matandang lalaki?” Natawa ang lalaki sa kama, may malinaw na hindi makapaniwala sa kanyang mga mata. “Michael Luther, ang matandang lalaki ay hindi takot na mamatay ako. Mayroon siyang isa pang apo para magmana ng trono niya.Si Michael ay tumawa ironically.“Sa tingin mo talaga na babalik ako sa Stewarts? Ang maruming lugar na iyon.”“Ayaw mo sa Stewart Industries?” malamig na sinabi ni Sean. “Well, sa kasong ‘yan, mukhang mabibigo ka.“Stewart Industries, huh.” Pinadaan ni Michael ang kanyang tingin kay Sean at tumingin sa labas ng bintana. “Mukha maganda, so palagay ko gusto ko nga ito. Ibibigay mo ba ito sa akin?”“Kung hindi, hindi mo ba ‘to kukunin ng pwersahan?”“Kung ikaw ang may hawak, sigurado.” Hindi sinubukan ni Michael itago ang kanyang ambisyon. “Pero kung mamatay ka, hindi ko ito kukunin mula sa kanya.”Naningkit ang mga mata ni Sean. “Well, siguradong tapat ka sa nararamdaman mo para sa kanya. Dapat bang sabihan kitang a
Si Michael Luther ay pumasok sa Stewart Old Manor.“Ikaw ang nasa likod ‘nun, hindi ba?”Walang kahit anong babala o konteksto, sinigawan niya si Old Master Stewart, na simpleng umiinom ng tsaa.“Bigla kang lumabas kung saan… para lang magpakita ng kabastusan sa lolo mo? Ibinaba ni Old Master Stewart ang kanyang tasa, naninigas ang kanyang matandang mukha.“Ikaw ang naglagay kay butler Summers doon, ‘di ba?“Kung hindi man, ay hindi siya maglalakas ng loob, ‘di ba?”“Anong ibig mong sabihin? Anong nagawa ni Summers na dahil sa akin?”“Ikaw ang nasa likod ng aksidente ni Jane. ‘Yan ang gusto kong malaman. Ikaw ba, o hindi ikaw?!” Si Michael ay nasa tabi niya.Sa sandaling narinig ni Old Master Stewart ang pangalan ni Jane, ang kanyang ekspresyon ay mabilisang naging madilim. “Ano ito? Lalabanan mo ang sarili mong lolo para sa kanya?”“Ibig sabihin niyan… inaamin mo.”Tinikom ni Michael ang kanyang kamay sa isang kamao, ang kanyang buong katawan ay nanginginig sa galit. “Ano ba
Sa sumunod na tatlong araw, ang taong iyon ay hindi humakbang kahit isa papasok ng bahay.Tumayo si Tres at si Cuatro sa may pinto na tila isang pares ng walang ekspresyong guardian gods.Ang dating tahanan ng babae ay wasak na, kaya bumalik siya sa Stewart Manor. Sa pinakamalalim na bahagi ng manor, hindi niya marinig ang mga ibon o maamoy ang mga bulaklak. Ang butler ay ganap na ganap na professional din, at lahat ay naayos na para sa kanya.Bukod kay Tres at kay Cuatro, wala siyang ibang makausap.Wala, kahit si Tres at si Cuatro ay hindi siya kinausap.At para sa family butler, laging mabuti ang pagkilos nito at tunay na magalang sa kanya sa tuwing sila’y nagkikita.Ang kanyang tainga ngayon ay halos wala nang pakinabang, ang kanyang bibig ay dekorasyon na lamang.Ang mga naglilingkod sa paligid ng bahay ay pamilyar ang mga mukha, habang ang iba ay mukhang bago. Hindi ito mahalaga. Kahit sino pa ang makakita sa kanya, sila’y tumatango lamang bilang paggalang at maglalakad sa
Nalalapit na ang araw para sa bone marrow transplant ni Jason.Nagpalit na siya sa isang surgical gown. Si Madam Dunn ang kasama niya.“Huwag ka kabahan, Jason. Walang mangyayari na mali.” Inalo siya ni Madam Dunn. Kahit na, ang anak niya ay nanatiling tahimik.Habang tinitignan niya ang payat na pisngi ng anak niya, minura niya ulit si Jane sa puso niya.“Kung hindi dahil sa mabuting-puso na tao na kamatch mo, iyong malditang Jane na iyon ay muntik ka na mapatay.”Mukhang nasaktan si Jason.“Mama! Tumigil ka!”“Huh? Anong mayroon sa iyo?“Naaawa si mama para sayo. Bakit mo ako sinisigawan?”“Mama, huwag ka magsalita ng ganyang kay Jane.”“Bakit hindi ko pwede gawin iyon? Wala nga siya pake sa sariling miyembro ng pamilya niya.”Kinamumuhian ni Madam Dunn ang anak niyang babae mula sa kailaliman ng puso niya.Ngunit kahit na napatunayan niyang na talgang napagkamalan niya na hindi niya sariling anak si Jane, si Madam Dunn ay nanatiling kampi laban sa anak niya.Kung sabaga
Lumipas ang mga araw. Lulutuin ng lalaki lahat ng pagkain niya. Kapag pupunta siya sa trabaho, isasama niya ang babae sa tabi niya, pinapanatili siya sa paningin niya sa lahat ng oras. Mukha silang matamis at mapagmahal na mag-asawa.Mayroon itsura ng kainggitan sa mga mata ng ibang tao kapag nakikita nila si Jane.Sa oras, lahat ng tao mula sa bilog ay alam na.May nag buntong hininga, ‘si Jane Dunn mula sa pamilyang Dunn ay nakaraos na. Noong hinahabol niya pa lang si Sean dati, siya ay isang mapamillit na go-getter.’Ang iba ay may katulad na sentimyento rin. Nakuha na rin Jane kung ano ang gusto niya/Isang katapusan ng linggo.“Gusto ko siya makita.”“Sino?”“...Kuya ko.”May kumislap sa mga mata ng lalaki. Kahit na, pinanatili niya pa rin ang itsura niya.“Hindi mo kailangan mag-alala kay Jason.”Isang casual na ugali.Piniga ni Jane ang mga kamao niya. Pagkatapos ng ilang saglit...“Ang kondisyon niya ay hindi maganda. Gusto ko siya makita.”“Hindi ba maayos ang pa
‘Di kinalauna’y nagising din si Jane. Madilim ang kuwarto nang siya’y magising. Bumangon siya at naglakad-lakad sa sala. Hindi na niya ikinagulat ang lalaking nakaupo sa may sofa sa ilalim ng mainit na ilaw habang nanonood ng telebisyon.Mahina lamang ang tunog ng telebisyon sa sala dahil nag-aalala itong baka magising niya ang kanyang kasama kapag masyado itong malakas.Maririnig ang mga magaang yapak mula sa pasilyo. Napalingon ang lalaki.Nagtagpo ang kanilang mga mata.Ni wala ma lang pagbabago sa kanilang mga emosyon. Tila’y matagal na panahon na silang kasal at nagsasama. Tila ri’y mayroon silang kasunduang hindi na kailangang sabihin pa. Walang nagtangkang pigilan ang kakaibang kapayapaang kanilang nararamdaman.Mistulang… payapa sila sa isa’t isa.Tumayo ang lalaki, naglakad patungo sa gilid na lamesa, ininit ang mga pagkain, at ibinalik ito sa lamesa.Tahimik na tumungo rito ang babae, at umupo sila upang kumain.Mistulang wala silang away-bati na pagsasama, na wala si