Ang kanyang kamay na may hawak ng phone ay nanginginig na parang bumagsak na dahon tuwing taglagas. Hindi pa kailanman nakakita si Ray ng babaeng tulad niya. Hindi niya kailangan sabihin sa lahat ang kalungkutan niya. Kailangan niya lang umupo doon at mararamdaman na ng iba ang kalungkutan niya.Naramdaman ni Madam Dunn a sumisikip ang dibdib niya. Hindi niya alam kung anong klaseng emosyon ito. Hindi niya pa kailanman naramdaman ito. Ang tanging nababahala siya ngayon ay...“Jane, kamusta? Mr. Stewart…”“Sabi ni Mr. Stewart pagbibigyan niya ang Dunn Group.” Sinara ng babaeng nakaupo sa rattan ang kanyang mata at pinigilan si Madam Dunn sa pagtatanong.Merong saya sa mukha ni Madam Dunn. “Jane, Alam kong ikaw…” ‘Ang may pinaka malabot na puso.’“Ngunit, ako ang mamamahala sa Dunn household.” Ang boses ng babae ay hindi mababaw o walang emosyon.“Ano?” Para bang kinidlata siya. Binasag ng boses ni Madam Dunn ang katahimikan sa riverside ng Erhai. Dinuro niya ang babae dahil hindi
Si Haydn ay nasa Yunnan. Nakita niya ang babaeng iyon.Gusto niya itong lapitan… pero pakiramdam niya na ang paa niya ay gawa sa lead.Nang gabing iyon.Minsan ang hangin sa Erhai pag gabi ay sobrang malakas.Laging merong sasakyang nakaparada sa katapat na kalsada ng Memory Homestay.Minsan ito ay cab, minsan ito ay pang pribadong sasakyan. Ang plate number ay palaging iba, pero ang tao sa loob ay iisa. Haydn Soros.Wala siyang lakas ng loob para lumapit pa sa homestay na iyon. Kung sabagay, siya ay nasa loob.Ang hangin ngayong gabi ay sobrang lakas.Ang driver ng Didi ay walang pasensya. “Sir, nandito na tayo.” Kakaibang kostumer ito. Ang drayber ng ride-hailing request ay pangatlong beses ng dinadala ang lalaking ito sa lugar na ito.Kada sakay, parehas lang ang destinasyon.Kada sakay, hindi siya magsasalita papunta doon.Kada sakay, kapag nakarating sila, titingin lang siya sa iisang direksyon.“Sir, kung gusto mong manatili rito, pwede ka namang pumunta sa counte
Pabagsak na ang Dunn Group!Kamakailan, mabilis na umikot ang balita sa buong S City.“Ang Sean Stewart na iyon talaga.” Iyon ang nagiging usapan ng mayayaman tuwing nakakarami na sila ng inom kapag nasa magarbong pribadong mga party sila.“Tsk-tsk, wala siyang awa, kinalimutan ang nakaraan ng ganun-ganun na lang. Kahit na anong mangyari, naging biyenan niya pa rin si Joseph Dunn.Ngumiti si Zach nang hindi nagsasalita, humihithit lang ng sigarilyo sa pulong. Nagkalat ang puting usok ng sigarilyo sa paligid.Wala siyang pasensya sa mga ganitong pulong, pero kahit na sino sa grupong ito, kailangan mong makihalubilo kahit na hindi mo sila gusto.Para sa mga ibang presidente at CEO na nakaupo sa may lamesa, wala silang pinagkaiba sa mga chismosa sa palengke pag nalasing.“Mr. Lucas, naubos mo na kalahati ng kaha ng yosi mo! Ang atmosphere dito ay gumaganda pa lang. Bakit di ka sumali?” Ang katabi niya ay ang kalbong lalaki na may lasing na mata na sinusubukang imbitahin si Zach.“
Sa susunod na araw, isa sa pinakamalaking pahayagan ang nagbigay ng nakakagulat na balita.‘Coup sa Dunn Group!Ang misteryosong tagapagmana ay bumalik para magiganti.‘Ang tagapagmana’ ay bumalik ng tahimik! Nandito ba siya para iligtas ang Dunn Group o nandito siya para sa ibang bagay?’‘Kagulat-gulat! Ang tagamahala ng Dunn Group ay napalitan ng isang tulog lang, ang internal na trabaho ay nagkakagulo. Wala nang ibang Dunn ang pwedeng kumuha ng trabahong ito, desperadong mga oras!’‘Lumihis ang kapalaran ng bilyon-bilyon! Iniwan ni Miss Dunn ang pamilya at naglunsad ng walang awang kinuha ang kapangyarihan!’Kagulat-gulat at kapansin-pansin na mga headlines na nakakalat sa lahat ng malalaking pahayagan mag dama.Meron pang isang may tagong motibo na nagpakalat sa press na ang lalaking tagapagmana ng mga Dunn, si Jason Dunn, ay nasa kanyang death bed. isiniwalat nilang may Leukemia ito, at si Miss Dunn na tanging pwedeng pumalit sa kanya, ay tumangging na ibigay ang marrow niya
Sa bahay ng mga Dunn.Joseph Dunn pointed a finger at Mrs. Dunn’s nose, raging, “That’s the daughter you raised! What a wonderful filial daughter!”Dinuro-duro ni Joseph Dunn si Mrs. Dunn, galit na galit, “Iyan ang anak na pinalaki mo! Katuwa-tuwa maging anak!”He was furious. He did not want to just give up Dunn Group, but if he did not agree to Jane’s request, then Dunn Group would really fall apart.Galit siya. Ayaw niyang bitawan ang Dunn Group pero kung hindi siya pumayag sa kondisyon ni Jane, babagsak ang Dunn Group.He knew very well that as long as Dunn Group still stood, he would still be a wealthy man with a house, cars, and servants. Without Dunn Group, he was nothing.Alam niya na hanggang nakatayo ang Dunn Group, siya pa rin ay mayaman na may bahay, kotse, at mga utusan. Kung wala ang Dunn Group, wala siya.No matter how reluctant he was, Joseph Dunn just had to clench his teeth and give most of Dunn Group’s shares over to Jane.Kahit na anong pagaatubili niya, ang
Ang buong katawan ni Jane ay nanigas. Ang init ng lalaking iyon ay umabot sa kanya sa dalawang patong ng tela.Hindi siya naglakad loob na kumilos. Siya ay natatakot.Kahit papaano, dito mismo at ngayon, hindi siya makatanggap ng bagay na ganito.Sabi nila na ang oras ay nagpapagaaling ng lahat ng sugat, ngunit kadalasan, ang ginagawa lang ng oraas ay linisin ang ilang bagay papunta sa sakit na nakataga sa buto ng isang tao.Ang palad sa kanyang balikat ay nakakapaso ng sobra. Hindi lang ito ang kanyang kamay, ngunit ang kanyang dibdib at bawat ibang parte ng kanyang katawan. Lahat ay sobrang mainit.Nagngitngit ang ngipin ng babae. Nagpipigil lang siya o ito ay iba pa? Mayroong galit sa kanyang mga mata at patuloy nagnigngit ang kanyang ngipin.Sa parehong oras, nakasara ng mahigpit ang kanyang kamao, bumabaon ang kanyang kuko sa akanyang mga palad.Sinubukan niya ang kanyang lahat para iwasan ito. Sinabi niya sa kanyang sarili kailangan niyang kumapit ng kaunti pa, kaunti na l
Ang kanyang magaspang boses ay nagmamakaawa sa kanya, tunog na parang nahihiya ng sobra.Tumigil si Sean, ang kanyang katawan ay naging matatag. “Anong kalokohan ang sinasabi mo?!”Kinutya niya siya.Ang babae ay nakaipit sa ilalim niya ay tumalikod, ang kanyang mata ay mukhang nasaktan at matigas ang ulo. “Sean Stewart, ang iyong libanggan ay ang pahiyain ako, hindi ba?” Ang kanyang mata ay puno ng luha. “Gusto mo akong magmakaawa na parang aso? Gagawin ko ang gusto mo.”Hindi ba ito ang gusto niya?“Hindi.” Ang boses ng lalaki ay paos, ang kanyang mata ay kumikinang na may matalas na sakit. Tinignan niya ang babae sa ilalim niya at sinabi, “Ako’y...” ‘humihingi ng pasensya.’Niyakap niya siya ng mahigpit mula sa likod, niyayakap ang babae ng mahigpit sa kanyang yakap. Ang kanyang lalamunan ay parang nasasakal. Paano niya nagawang magsabi ng bagay na hindi maganda?Paano niya nagawang magsabi ng ganun na walang bahid ng karangalan?!Hindi!Mali!Siya iyon!Kasalanan niya la
Ayaw humingi ng tulong ni Sean, ngunit nabulabog na ang puso niya.Ang pag-ibig ay hindi isang bagay na makukuha mo mula sa pwersa.Umupo siya sa dulo ng kama ni Jane. Ang nakakakalma na aromatherapy ay nangangamoy sa buong guestroom habang tinititigan niya ang babaeng nasa kama. Wala siyang paraan para masabi niya ang pagkairita sa mga mata niya.Tinawagan niya si Elior. Gabing-gabi na, pero gayon pa man ay antok na sinagot ito ni Elior, pinapakinggan maigi lahat ng sinasabi ni Sean tungkol sa relasyon nila ni Jane. Ang malalim na boses ni Sean ay parang malungkot na tinig sa tahimik na gabi at katahimikan ng kwarto.Pinakinggan siya ni Eliot at tumahimik ng saglit.Hindi niya rin talaga maintindihan ang pag-ibig.Subalit, tiyak na naiintindihan niya si Sean, ang kanyang matalik na kaibigan.Nang marinig niya ang paliwanag ni Sean kung ano ang nangyari noong gabing yon, nararamdaman ni Elior na may sadyang tinatago si Sean sa kanya.Pero kahit na ganon, nararamdaman niya pa
Ang pangalan ko ay Luka Stewart. Ito ay kakaibang pangalan, ‘diba? Parang ‘Tignan mo! Sabaw.’Lolo ko ang nagbigay ng pangalan ko. Sa lahat ng maraming taon ng karanasan ko bilang bata ay nagsasabi na ang lolo ko ay hindi mabait na tao.Isang tabi na ang lahat, tignan mo na lang ang pangalan na binigay niya sa akin. Mayroon siyang mahusay na pangalan mismo, ngunit binigyan niya ako ng kakaibang pangalan.Subalit, bawat beses na mag protesta ako tungkol dito sa kanya, lagi niyang sinasabi na ito ay kasalanan ng aking ama. Kung si Dad ay naging babae, siya sana ang magkakaroon ng pangalan na iyon.Tignan mo, SI Grandpa ay ang siyang nagbigay sa akin ng ganito kasamang pangalan, ngunit sinisisi niya ang lahat sa aking ama.Ah, nakalimutan ko silang ipakilala ng ayos.Ang pangalan ng lolo ko ay Sean Stewart.Tila, siya ay medyo gwapo noong kanyang kabataan.Ang aking lolo ay nagngangalang Jane Dunn.Minsan, hindi ko maiwasang mapaisip kung paano sila nauwing magkasama. Sila talaga
Sa ospital, walang tunog na bumukas ang pinto ng ward. Sa oras na ‘to, hindi ipinahayag ni Dos ang pagdating ng mas maaga.Nang nagmamadaling dumating si Elior, mabilis niyang nakita ang babaeng iyon.Bago pa siya makapagsalita, hinila siya ni Alora papunta sa pasilyo. Nagbukas ang pinto at nagsara muli.Ang lalaki sa kama ay tumagilid, mahimbing ang tulog.Walang nakakaalam kung tungkol saan ang napapanaginipan ng lalaki, ngunit ang malalim na pagkakunot ng noo sa kanyang mukha ay nagpakitang hindi maganda ang mga panaginip niya.Ang kanyang kamay ay nagpapahinga sa panlatag, ang kanyang wedding ring ay suot niya pa rin sa kanyang daliri.Mabagal siyang nilapitan ng babae, sa wakas ay tumigil sa harap ng kanyang hospital bed.Ang mga mata nito’y maningning at maaliwalas, ang kanyang tingin ay lumapag sa singsing sa kamay ng lalaki.Wala ring nakakaalam kung ano ang iniisip ng babae.Tinitigan niya ang singsing ng mahabang, mahabang oras, hanggang mawalan siya ng ulirat.Mata
"Jane, hindi paraiso ang Erhai. Ang tinatawag mong kapayapaan ay pagtakas lamang," taimtim na sinabi ni Alora.Hindi nga dapat niya ito sinasabi, pero may mga nakikita siyang bagay na hindi nakikita ng mga taong sangkot.Siguro ang sitwasyon ay laging mas malinaw mula sa labas. Siguro hindi.Kahit na, malinaw niyang nakikita na nag-aalinlangan si Jane.Tatlong taon na ang nakalipas, tinulungan niya si Jane tumakbo palayo dahil taos puso niyang gustong mamuhay si Jane ng payapang buhay mula noon.Marami na ang nagbago sa tatlong taon. Nagmature na rin siya.Ito ay dahil sa bago niyang nalamang maturity na hindi siya tumigil kakaisip tungkol doon.Tama ba siyang tulungan si Jane na makatakas tatlong taon na ang nakalipas? O ito ay isang pagkakamali?Malabo, nagsimula siyang mag-isip na mali siya.Ang babaeng ito ay lubusang natakot. Walang paraan na titigil siya at titingin sa kanyang paligid para makita ang mga tao at katotohanan.Sa loob ng tatlong taon, nakita rin ni Alora k
So pumunta ka nga rito para pag-usapan ang matandang lalaki?” Natawa ang lalaki sa kama, may malinaw na hindi makapaniwala sa kanyang mga mata. “Michael Luther, ang matandang lalaki ay hindi takot na mamatay ako. Mayroon siyang isa pang apo para magmana ng trono niya.Si Michael ay tumawa ironically.“Sa tingin mo talaga na babalik ako sa Stewarts? Ang maruming lugar na iyon.”“Ayaw mo sa Stewart Industries?” malamig na sinabi ni Sean. “Well, sa kasong ‘yan, mukhang mabibigo ka.“Stewart Industries, huh.” Pinadaan ni Michael ang kanyang tingin kay Sean at tumingin sa labas ng bintana. “Mukha maganda, so palagay ko gusto ko nga ito. Ibibigay mo ba ito sa akin?”“Kung hindi, hindi mo ba ‘to kukunin ng pwersahan?”“Kung ikaw ang may hawak, sigurado.” Hindi sinubukan ni Michael itago ang kanyang ambisyon. “Pero kung mamatay ka, hindi ko ito kukunin mula sa kanya.”Naningkit ang mga mata ni Sean. “Well, siguradong tapat ka sa nararamdaman mo para sa kanya. Dapat bang sabihan kitang a
Si Michael Luther ay pumasok sa Stewart Old Manor.“Ikaw ang nasa likod ‘nun, hindi ba?”Walang kahit anong babala o konteksto, sinigawan niya si Old Master Stewart, na simpleng umiinom ng tsaa.“Bigla kang lumabas kung saan… para lang magpakita ng kabastusan sa lolo mo? Ibinaba ni Old Master Stewart ang kanyang tasa, naninigas ang kanyang matandang mukha.“Ikaw ang naglagay kay butler Summers doon, ‘di ba?“Kung hindi man, ay hindi siya maglalakas ng loob, ‘di ba?”“Anong ibig mong sabihin? Anong nagawa ni Summers na dahil sa akin?”“Ikaw ang nasa likod ng aksidente ni Jane. ‘Yan ang gusto kong malaman. Ikaw ba, o hindi ikaw?!” Si Michael ay nasa tabi niya.Sa sandaling narinig ni Old Master Stewart ang pangalan ni Jane, ang kanyang ekspresyon ay mabilisang naging madilim. “Ano ito? Lalabanan mo ang sarili mong lolo para sa kanya?”“Ibig sabihin niyan… inaamin mo.”Tinikom ni Michael ang kanyang kamay sa isang kamao, ang kanyang buong katawan ay nanginginig sa galit. “Ano ba
Sa sumunod na tatlong araw, ang taong iyon ay hindi humakbang kahit isa papasok ng bahay.Tumayo si Tres at si Cuatro sa may pinto na tila isang pares ng walang ekspresyong guardian gods.Ang dating tahanan ng babae ay wasak na, kaya bumalik siya sa Stewart Manor. Sa pinakamalalim na bahagi ng manor, hindi niya marinig ang mga ibon o maamoy ang mga bulaklak. Ang butler ay ganap na ganap na professional din, at lahat ay naayos na para sa kanya.Bukod kay Tres at kay Cuatro, wala siyang ibang makausap.Wala, kahit si Tres at si Cuatro ay hindi siya kinausap.At para sa family butler, laging mabuti ang pagkilos nito at tunay na magalang sa kanya sa tuwing sila’y nagkikita.Ang kanyang tainga ngayon ay halos wala nang pakinabang, ang kanyang bibig ay dekorasyon na lamang.Ang mga naglilingkod sa paligid ng bahay ay pamilyar ang mga mukha, habang ang iba ay mukhang bago. Hindi ito mahalaga. Kahit sino pa ang makakita sa kanya, sila’y tumatango lamang bilang paggalang at maglalakad sa
Nalalapit na ang araw para sa bone marrow transplant ni Jason.Nagpalit na siya sa isang surgical gown. Si Madam Dunn ang kasama niya.“Huwag ka kabahan, Jason. Walang mangyayari na mali.” Inalo siya ni Madam Dunn. Kahit na, ang anak niya ay nanatiling tahimik.Habang tinitignan niya ang payat na pisngi ng anak niya, minura niya ulit si Jane sa puso niya.“Kung hindi dahil sa mabuting-puso na tao na kamatch mo, iyong malditang Jane na iyon ay muntik ka na mapatay.”Mukhang nasaktan si Jason.“Mama! Tumigil ka!”“Huh? Anong mayroon sa iyo?“Naaawa si mama para sayo. Bakit mo ako sinisigawan?”“Mama, huwag ka magsalita ng ganyang kay Jane.”“Bakit hindi ko pwede gawin iyon? Wala nga siya pake sa sariling miyembro ng pamilya niya.”Kinamumuhian ni Madam Dunn ang anak niyang babae mula sa kailaliman ng puso niya.Ngunit kahit na napatunayan niyang na talgang napagkamalan niya na hindi niya sariling anak si Jane, si Madam Dunn ay nanatiling kampi laban sa anak niya.Kung sabaga
Lumipas ang mga araw. Lulutuin ng lalaki lahat ng pagkain niya. Kapag pupunta siya sa trabaho, isasama niya ang babae sa tabi niya, pinapanatili siya sa paningin niya sa lahat ng oras. Mukha silang matamis at mapagmahal na mag-asawa.Mayroon itsura ng kainggitan sa mga mata ng ibang tao kapag nakikita nila si Jane.Sa oras, lahat ng tao mula sa bilog ay alam na.May nag buntong hininga, ‘si Jane Dunn mula sa pamilyang Dunn ay nakaraos na. Noong hinahabol niya pa lang si Sean dati, siya ay isang mapamillit na go-getter.’Ang iba ay may katulad na sentimyento rin. Nakuha na rin Jane kung ano ang gusto niya/Isang katapusan ng linggo.“Gusto ko siya makita.”“Sino?”“...Kuya ko.”May kumislap sa mga mata ng lalaki. Kahit na, pinanatili niya pa rin ang itsura niya.“Hindi mo kailangan mag-alala kay Jason.”Isang casual na ugali.Piniga ni Jane ang mga kamao niya. Pagkatapos ng ilang saglit...“Ang kondisyon niya ay hindi maganda. Gusto ko siya makita.”“Hindi ba maayos ang pa
‘Di kinalauna’y nagising din si Jane. Madilim ang kuwarto nang siya’y magising. Bumangon siya at naglakad-lakad sa sala. Hindi na niya ikinagulat ang lalaking nakaupo sa may sofa sa ilalim ng mainit na ilaw habang nanonood ng telebisyon.Mahina lamang ang tunog ng telebisyon sa sala dahil nag-aalala itong baka magising niya ang kanyang kasama kapag masyado itong malakas.Maririnig ang mga magaang yapak mula sa pasilyo. Napalingon ang lalaki.Nagtagpo ang kanilang mga mata.Ni wala ma lang pagbabago sa kanilang mga emosyon. Tila’y matagal na panahon na silang kasal at nagsasama. Tila ri’y mayroon silang kasunduang hindi na kailangang sabihin pa. Walang nagtangkang pigilan ang kakaibang kapayapaang kanilang nararamdaman.Mistulang… payapa sila sa isa’t isa.Tumayo ang lalaki, naglakad patungo sa gilid na lamesa, ininit ang mga pagkain, at ibinalik ito sa lamesa.Tahimik na tumungo rito ang babae, at umupo sila upang kumain.Mistulang wala silang away-bati na pagsasama, na wala si