Ang laman ng USB Flash drive ay kinopya sa laptop na nasa tabi niya. Bubuksan na sana ni Elior ang file ng may kamay na pumatong sa likod ng kamay niya. “Paalala ko lang, siguraduhin mong kaya ng isipan mo.”Nagulat si Sean ng sandali. Ang ekpresyon ni Ray ay napaka seryoso. Bihira lang ito… Ganun ba talaga kalala?Nagdududang binuksan ni Elior ang bidyo.Ayos lang nung una. Pero biglang lumaki ang mata ni Elior at sumigaw, “Ano ‘to!” Tinuro niya ang bidyo na kasalukuyang umaandar.“Umpisa pa lang iyan.” Walang pakialam na sabi ni Ray.Nung panoorin din ni Ray ito, ganyan din halos ang itsura niya kung paano hindi sumang-ayon si Elior. Tulad ni Elior, ang hindi pagsang-ayon ni Ray ay naging hindi paniniwala sa dulo.Tinikom ni Elior ang bibig niya. Sa tahimik na silid, walang may alam sa kung anong nararamdaman nila pagkatapos nila panoorin ang video na may maraming malinaw na putol.Sa wakas, ang screen ay tuluyan nang naging madilim. Ang puso ni Elior mabilis na kumakabog. Ang
Ang panahon ay maganda ngayong umaga ng magising siya.Matapos na makaligo at ilagay ang bathrobe, mabagal siyang lumabas ng banyo at ng hahatakin niya ang kurtina pabukas ng marinig niya ang dalawang katok sa pintuan.Binaba ni Michael ang kanyang kamay na may hawak sa kurtina at naglakad papunta sa pintuan.Sa isang mahinang click, ang pintuan ay bumukas.Dalawang taong nasa loob at labas ng pintuan ay napatunganga ng parehong oras.Huminto sandali si Michael. Sa sumunod na sandali, isang tusong tingin ang lumitaw sa kanyang mata at nawala.“Mmhmm?” Ang kanyang malalim at mababang boses ay lumabas sa kanyang lalamunan. Ito ay tunog sobrang nakakaakit.Kakalabas niya lang ng shower at nakabalot sa manipis na bathrodbe, mukhang matamlay. Gayunpaman, mukha siyang nakakaakit.Sa labas ng pintuan, ang babae ay nilayo ang kanyang tingin at sinabi, “Ang almusal na gusto mo ay nandito na… Lahat ay abala. Natutulog pa si Jojo, kaya ako...” Iyon ang rason bakit nangyari na siya ang nag
Mayroong nakatuon na bus sa bawat maliit na bayan para makapunta mula Erhai papunta sa Dali Ancient City.Hindi tulad ng malaking bus sa siyudad, ang mga ito ay maliliit na mga bus ay mayroon lang na ilan dosenang upuan.Sa sandaling ito, ang babae at si Michael ay nasa pickup truck papunta sa Dali Ancient City.Mayroong ilang malalaking bukirin sa daan. Dito, ang mga matatangkad na gusali ay hindi makikita.Binaba ni Michael ang bintana. “Musika?”“Ikaw bahala.” Ang babae ay nanliit ang mga mata sa matamlay na parran. Sumandal siya sa harap na upuan ng pasahero medyo inaantok. Wala siyang gusto na makipagusap.Nanliit ang mata ni Michael at tumingin sa kanya.Ang hangin ay Sumugod mula sa bintana ng kotse. Ang kanyang itim na buhok, na mahaba hanggang sa kanyang bewang, ay biglang mukhang masakit sa mata.Ang hangin ay ginulo ang kanyang buhok. Isang hibla ng buhok sa kanyang noo ay bumaba mula sa kanyang tenga. Ang lalaki ay inunat ang kanyang manipis na dulo ng daliri at sum
Ngumiti ng kaunti si Michael.Mayroon nga talagang kwento sa likod ng tea set na ito.Tumigin siya sa likod ng kanyang kamay sa gilid ng kanyang mata. Ang pamumula ay nawala ng matindi, ngunit makikita pa din ito.Nanliit ang kanyang mata at ngumiti. Nakita niya ang matangkad at maskuladong lalaki na nakayayo sa tabi ng pickup truck. Ang kanyang likod ay nakaharap sa kalsada, ang kanyang mukha ay nakaharap sa upuan ng driver. Hindi niya alam kung ano ang ginagawa ng lalaki.Kung may lalagpas sa kanya ngayn, makikita nila na ang braso ng lalaki ay nangingingi ng kaunti.Kinuskos muli ni Michael ang likod ng kanyang kamay muli. Ang kanyang kilay ay nakakunot. Hindi siya natutuwa. Tapos, nagngitngit ang kanyang ngipin at kinurot ang laman sa likod ng kanyang kamay ng matindi. Pinihit niya ito ng 270 degrees ng buong pwersa niya bago ito tinapat sa ilalim ng araw. Hoy! Siya ay mas masaya na ngayon.Sinara niya ang pintuan ng kanyang kotse at tumalikod at bumalik sa babae.“Tapos ka
”Ang ganda mo.”Ng sinabi niya iyon, napahinto siya.Ang kanyang kamay ni Jane ay hawak pa din ang kay Michael.Si Michael ay masaya. ‘Maaari niya bang hawakan ang kamay ko ng mas matagal? Mayroong kuryenteng dumaloy mula sa kanyang mga kamay. Namanhid ito habang dumadaloy sa kanyang buong katawan. Hindi lang ito maganda sa pakiramdam. Mas mahusay pa ito kaysa sa kahit anong Thai massage.’“Hindi kita narinig ng ayos. Mr. Luther, ano ang sinabi mo?”Kumportableng nanliit ang mata ni Michael. “Sobrang ganda mo.”Ang mukha ng babae ay nanlamig. Mayroong panlalamig sa kanyang mata. “Lumabas ka.”“Ah?”Wala siyang pakialam sa kanya. Niliko niya ang kanyang katawan at umabot. Sa isang click, ang pintuan sa upuan ng driver ay bumukas. Walang ekspresyon niyang sinabi, “Labas.”Si Michael ay nalilito. Ang babae ay dapat masaya sa pagpuri, hindi ba?Ang pwede nilang gawin ay makaramdam ng kahihiyan?Um…“Lalabas ka ba o hindi?”Umiling si Michael na parang kumakabog na drum. Lumaba
Sa kalagitnaan ng gabi. Lahat sa Memory Homestay ay mahimbing na natutulog.Ang gabi sa Erhai ay sobrang tahimik. Ang umaga ay mainit, ngunit sa gabi, ito ay mahangin.Isang maitim na anino ang naglakad papunta sa isang gilid na gate ng Memory Homestay. Mayroong kahoy na pintuan doon na hindi madalas binubuksan. Kahit ang matagal ng nagtatrabaho sa Memory Homestay ay hindi pa nakita ang pintuang ito na bukas dati.Maps ang ilang kaluskos, ang susi ay inilagay sa susian at sa isang click, ang pintuan ay nagbukas. Matapos ang matagal na sandali, pumasok ang isang tao.Siya ang may ari ng Memory Homestay.Ang may ari ng homestay na ito ay mabuti, mabait at payapa sa harap ng lahat.Subalit, sa sandaling it, ang ta na kilala siya ay hindi maniniwala. Ang may ari na madalas mabuti sa paningin ng ibang tao ay ngayon nanlalamig. Mayroong sakit sa kanyang mata na hindi niya magawang maitago.Ang kanyang mukha ay nanlalamig sa paghihirap sa sakit sa kanyang mata. Naglalakad siya ng may
Wala ng boses sa loob ng kwarto.Ito ay talagang sobrang katahimikan. Ang paligid ay nakakatakot.Sa isang iglap...“Anak, anong sabi mo?”Ang mata ni Madam Dunn ay nanlaki. Umaasa siyang nakatingin kay Jason. Umaasa na nagkamali siya ng pagkakarinig sa kanya.Sinara ni Jason ang kanyang mga labi. “Ako ay nadiagnose na may leukemia.”Ang kanyang labi ay maputla. Kahit na sinabi ng doktor na mayroong mga konserbatibong panggagamot para dito, alam niya na ang pinaka mabuting paraan para mawala ang sakit na ito ay ang magkaroon siya ng panibagong kidney.Hindi kinaya ito ni Madam Dunn at kinapitan niya ang pader sa tabi niya para mapigilan ang kanyang pagbagsak.Tinignan ni Joseph ang tatlong report na binato pababa ni Jason at matapos ang ilang sandali, tinaas niya ang kanyang ulo. Tinanong niya, “Ano ang mga report na ito? Paano mo nakuha ang aming report?”Tinaas ni Jason ang kanyang ulo at tumingin sa mukha sa harap niya na kapareho ng sa kanya na hindi naniniwala.“Dad! May
”Ano ang ibig mong sabihin?” Gulat na tinignan ni Madam Dunn ang kanyang asawa.“Si Jane ay ang iyong anak at siya ay ang apo ni Old Master Dunn.”“Ano sa tingin mo ang mga Dunn ng ang old master ay buhay pa? Hindi tayo kasing husay ng mga Stewart, ngunit sino sa mayayaman at kilalang circle sa S City ang hindi tayo tinatrato bilang mas mataas sa kanila. Sinubukan nilang maging mabait sa atin!” Sinabi ni Joseph habang inaalala ito. Kahit na hindi niya gustong aminin ito, hindi siya kasing lakas tulang ni Old Master Dunn.Ng si Old Master Dunn ay buhay pa, ang mga Dunn ay maunlad. Si Madam Dunn ay napatunganga. “Hindi ko maintindihan.”Bakit nagkwekwento ang kanyang asawa tungkol sa old master?“Ano ang kinalaman ng kahusayan ng old master dito?”Ang kanyang puso ay nagkakagulo at kahit na ayaw niyang maintindihan, naintindihan niya.Nangutya ng kaunti si Joseph.“Sino ba sa tingin mo si old master? Si Jason ay lumaki kasama natin habang ang kahihiyan na iyon ay lumaki sa kany
Ang pangalan ko ay Luka Stewart. Ito ay kakaibang pangalan, ‘diba? Parang ‘Tignan mo! Sabaw.’Lolo ko ang nagbigay ng pangalan ko. Sa lahat ng maraming taon ng karanasan ko bilang bata ay nagsasabi na ang lolo ko ay hindi mabait na tao.Isang tabi na ang lahat, tignan mo na lang ang pangalan na binigay niya sa akin. Mayroon siyang mahusay na pangalan mismo, ngunit binigyan niya ako ng kakaibang pangalan.Subalit, bawat beses na mag protesta ako tungkol dito sa kanya, lagi niyang sinasabi na ito ay kasalanan ng aking ama. Kung si Dad ay naging babae, siya sana ang magkakaroon ng pangalan na iyon.Tignan mo, SI Grandpa ay ang siyang nagbigay sa akin ng ganito kasamang pangalan, ngunit sinisisi niya ang lahat sa aking ama.Ah, nakalimutan ko silang ipakilala ng ayos.Ang pangalan ng lolo ko ay Sean Stewart.Tila, siya ay medyo gwapo noong kanyang kabataan.Ang aking lolo ay nagngangalang Jane Dunn.Minsan, hindi ko maiwasang mapaisip kung paano sila nauwing magkasama. Sila talaga
Sa ospital, walang tunog na bumukas ang pinto ng ward. Sa oras na ‘to, hindi ipinahayag ni Dos ang pagdating ng mas maaga.Nang nagmamadaling dumating si Elior, mabilis niyang nakita ang babaeng iyon.Bago pa siya makapagsalita, hinila siya ni Alora papunta sa pasilyo. Nagbukas ang pinto at nagsara muli.Ang lalaki sa kama ay tumagilid, mahimbing ang tulog.Walang nakakaalam kung tungkol saan ang napapanaginipan ng lalaki, ngunit ang malalim na pagkakunot ng noo sa kanyang mukha ay nagpakitang hindi maganda ang mga panaginip niya.Ang kanyang kamay ay nagpapahinga sa panlatag, ang kanyang wedding ring ay suot niya pa rin sa kanyang daliri.Mabagal siyang nilapitan ng babae, sa wakas ay tumigil sa harap ng kanyang hospital bed.Ang mga mata nito’y maningning at maaliwalas, ang kanyang tingin ay lumapag sa singsing sa kamay ng lalaki.Wala ring nakakaalam kung ano ang iniisip ng babae.Tinitigan niya ang singsing ng mahabang, mahabang oras, hanggang mawalan siya ng ulirat.Mata
"Jane, hindi paraiso ang Erhai. Ang tinatawag mong kapayapaan ay pagtakas lamang," taimtim na sinabi ni Alora.Hindi nga dapat niya ito sinasabi, pero may mga nakikita siyang bagay na hindi nakikita ng mga taong sangkot.Siguro ang sitwasyon ay laging mas malinaw mula sa labas. Siguro hindi.Kahit na, malinaw niyang nakikita na nag-aalinlangan si Jane.Tatlong taon na ang nakalipas, tinulungan niya si Jane tumakbo palayo dahil taos puso niyang gustong mamuhay si Jane ng payapang buhay mula noon.Marami na ang nagbago sa tatlong taon. Nagmature na rin siya.Ito ay dahil sa bago niyang nalamang maturity na hindi siya tumigil kakaisip tungkol doon.Tama ba siyang tulungan si Jane na makatakas tatlong taon na ang nakalipas? O ito ay isang pagkakamali?Malabo, nagsimula siyang mag-isip na mali siya.Ang babaeng ito ay lubusang natakot. Walang paraan na titigil siya at titingin sa kanyang paligid para makita ang mga tao at katotohanan.Sa loob ng tatlong taon, nakita rin ni Alora k
So pumunta ka nga rito para pag-usapan ang matandang lalaki?” Natawa ang lalaki sa kama, may malinaw na hindi makapaniwala sa kanyang mga mata. “Michael Luther, ang matandang lalaki ay hindi takot na mamatay ako. Mayroon siyang isa pang apo para magmana ng trono niya.Si Michael ay tumawa ironically.“Sa tingin mo talaga na babalik ako sa Stewarts? Ang maruming lugar na iyon.”“Ayaw mo sa Stewart Industries?” malamig na sinabi ni Sean. “Well, sa kasong ‘yan, mukhang mabibigo ka.“Stewart Industries, huh.” Pinadaan ni Michael ang kanyang tingin kay Sean at tumingin sa labas ng bintana. “Mukha maganda, so palagay ko gusto ko nga ito. Ibibigay mo ba ito sa akin?”“Kung hindi, hindi mo ba ‘to kukunin ng pwersahan?”“Kung ikaw ang may hawak, sigurado.” Hindi sinubukan ni Michael itago ang kanyang ambisyon. “Pero kung mamatay ka, hindi ko ito kukunin mula sa kanya.”Naningkit ang mga mata ni Sean. “Well, siguradong tapat ka sa nararamdaman mo para sa kanya. Dapat bang sabihan kitang a
Si Michael Luther ay pumasok sa Stewart Old Manor.“Ikaw ang nasa likod ‘nun, hindi ba?”Walang kahit anong babala o konteksto, sinigawan niya si Old Master Stewart, na simpleng umiinom ng tsaa.“Bigla kang lumabas kung saan… para lang magpakita ng kabastusan sa lolo mo? Ibinaba ni Old Master Stewart ang kanyang tasa, naninigas ang kanyang matandang mukha.“Ikaw ang naglagay kay butler Summers doon, ‘di ba?“Kung hindi man, ay hindi siya maglalakas ng loob, ‘di ba?”“Anong ibig mong sabihin? Anong nagawa ni Summers na dahil sa akin?”“Ikaw ang nasa likod ng aksidente ni Jane. ‘Yan ang gusto kong malaman. Ikaw ba, o hindi ikaw?!” Si Michael ay nasa tabi niya.Sa sandaling narinig ni Old Master Stewart ang pangalan ni Jane, ang kanyang ekspresyon ay mabilisang naging madilim. “Ano ito? Lalabanan mo ang sarili mong lolo para sa kanya?”“Ibig sabihin niyan… inaamin mo.”Tinikom ni Michael ang kanyang kamay sa isang kamao, ang kanyang buong katawan ay nanginginig sa galit. “Ano ba
Sa sumunod na tatlong araw, ang taong iyon ay hindi humakbang kahit isa papasok ng bahay.Tumayo si Tres at si Cuatro sa may pinto na tila isang pares ng walang ekspresyong guardian gods.Ang dating tahanan ng babae ay wasak na, kaya bumalik siya sa Stewart Manor. Sa pinakamalalim na bahagi ng manor, hindi niya marinig ang mga ibon o maamoy ang mga bulaklak. Ang butler ay ganap na ganap na professional din, at lahat ay naayos na para sa kanya.Bukod kay Tres at kay Cuatro, wala siyang ibang makausap.Wala, kahit si Tres at si Cuatro ay hindi siya kinausap.At para sa family butler, laging mabuti ang pagkilos nito at tunay na magalang sa kanya sa tuwing sila’y nagkikita.Ang kanyang tainga ngayon ay halos wala nang pakinabang, ang kanyang bibig ay dekorasyon na lamang.Ang mga naglilingkod sa paligid ng bahay ay pamilyar ang mga mukha, habang ang iba ay mukhang bago. Hindi ito mahalaga. Kahit sino pa ang makakita sa kanya, sila’y tumatango lamang bilang paggalang at maglalakad sa
Nalalapit na ang araw para sa bone marrow transplant ni Jason.Nagpalit na siya sa isang surgical gown. Si Madam Dunn ang kasama niya.“Huwag ka kabahan, Jason. Walang mangyayari na mali.” Inalo siya ni Madam Dunn. Kahit na, ang anak niya ay nanatiling tahimik.Habang tinitignan niya ang payat na pisngi ng anak niya, minura niya ulit si Jane sa puso niya.“Kung hindi dahil sa mabuting-puso na tao na kamatch mo, iyong malditang Jane na iyon ay muntik ka na mapatay.”Mukhang nasaktan si Jason.“Mama! Tumigil ka!”“Huh? Anong mayroon sa iyo?“Naaawa si mama para sayo. Bakit mo ako sinisigawan?”“Mama, huwag ka magsalita ng ganyang kay Jane.”“Bakit hindi ko pwede gawin iyon? Wala nga siya pake sa sariling miyembro ng pamilya niya.”Kinamumuhian ni Madam Dunn ang anak niyang babae mula sa kailaliman ng puso niya.Ngunit kahit na napatunayan niyang na talgang napagkamalan niya na hindi niya sariling anak si Jane, si Madam Dunn ay nanatiling kampi laban sa anak niya.Kung sabaga
Lumipas ang mga araw. Lulutuin ng lalaki lahat ng pagkain niya. Kapag pupunta siya sa trabaho, isasama niya ang babae sa tabi niya, pinapanatili siya sa paningin niya sa lahat ng oras. Mukha silang matamis at mapagmahal na mag-asawa.Mayroon itsura ng kainggitan sa mga mata ng ibang tao kapag nakikita nila si Jane.Sa oras, lahat ng tao mula sa bilog ay alam na.May nag buntong hininga, ‘si Jane Dunn mula sa pamilyang Dunn ay nakaraos na. Noong hinahabol niya pa lang si Sean dati, siya ay isang mapamillit na go-getter.’Ang iba ay may katulad na sentimyento rin. Nakuha na rin Jane kung ano ang gusto niya/Isang katapusan ng linggo.“Gusto ko siya makita.”“Sino?”“...Kuya ko.”May kumislap sa mga mata ng lalaki. Kahit na, pinanatili niya pa rin ang itsura niya.“Hindi mo kailangan mag-alala kay Jason.”Isang casual na ugali.Piniga ni Jane ang mga kamao niya. Pagkatapos ng ilang saglit...“Ang kondisyon niya ay hindi maganda. Gusto ko siya makita.”“Hindi ba maayos ang pa
‘Di kinalauna’y nagising din si Jane. Madilim ang kuwarto nang siya’y magising. Bumangon siya at naglakad-lakad sa sala. Hindi na niya ikinagulat ang lalaking nakaupo sa may sofa sa ilalim ng mainit na ilaw habang nanonood ng telebisyon.Mahina lamang ang tunog ng telebisyon sa sala dahil nag-aalala itong baka magising niya ang kanyang kasama kapag masyado itong malakas.Maririnig ang mga magaang yapak mula sa pasilyo. Napalingon ang lalaki.Nagtagpo ang kanilang mga mata.Ni wala ma lang pagbabago sa kanilang mga emosyon. Tila’y matagal na panahon na silang kasal at nagsasama. Tila ri’y mayroon silang kasunduang hindi na kailangang sabihin pa. Walang nagtangkang pigilan ang kakaibang kapayapaang kanilang nararamdaman.Mistulang… payapa sila sa isa’t isa.Tumayo ang lalaki, naglakad patungo sa gilid na lamesa, ininit ang mga pagkain, at ibinalik ito sa lamesa.Tahimik na tumungo rito ang babae, at umupo sila upang kumain.Mistulang wala silang away-bati na pagsasama, na wala si