=BEVERLY's POV=
Anong ginagawa ng babae'ng 'to dito?
Nandito ba siya para makita ako sa ganitong sitwasyon at may mapagtawanan siya?
Hindi ko siya pinansin kahit binagsak na niya sa harap ko ang panyo. Pero imbes na umalis ay dumungaw siya sa rooftop at umupo sa tabi ko.
"Bakit 'di ka na lang tumalon kaysa sa ngumangawa ka diyan?" sabi niya saka humarap sa akin at nang makitang hindi ko kinuha ang panyo ay napapa-iling siya. "So, paninindigan mo na talaga yan pagiging dugyot mo. Kadiri, may Villafrancia pala na dugyot."
Talagang pinanindigan niyang tawagin akong dugyot.
"Dugyot, kadiri," sabi niya at aktong nasuuska pa.
Tiningnan ko ang manggas ng damit ko na ngayon ay sobrang basa na at pati ako ay hindi makapaniwala na ganito na ako karumi.
Ganoon pala pag may malalim ka'ng ini-isip nawawala ka sa sarili. Ako na sobrang arte pagdating sa kalinisan naging baboy sa
=ALLYSA'sPOV=Friends na daw kami. Ano ba kasing pumasok sa isip ko at ginulo ko pa siya doon?Ayon tuloy naging friends kami bigla. Pero siguro naman ay hindi kalabisan na pumayag ako 'di ba?Isa pa maayos naman ang usapan namin. Ang sabi ni papa noon ay kapag hinarap ka ng maayos harapin mo rin ng maayos. Kaya feel ko ay walang masama kung kinaibigan ko na siya. Ang masama lang kapag nalaman ni Cassy. Mag-aalburuto na naman yon panigurado.Hay naku! Ewan ko ba sa isang yon at ang laking big deal kapag napapalapit kami sa mga Villafrancia. Hindi pa rin maka-get-over kaya tuloy 'di niya makuhang maging truely happy. Well, happy pa rin naman siya dahil may kapatid siyang maganda kagaya ko.Isa pa yong pikon na yon na masyadong assuming ang peg! Hindi naman siya ang magiging friend ko pero siya ang nag-re-react.Graveh!Akala naman niya gusto ko rin siyang maging friend. Sus, hindi ko rin siya gusto n
=ALLYSA'sPOV="Where have you been?"Nagulat ako nang biglang sumulpot si Cassy sa likuran ko. Langya, akala ko wala pa siya. Nahuli tuloy ako sa akto na kararating ko lang."Where'sIya?"Nakataas kilay niyang tanong sa akin."Si Iya?"Kunwari patay malisya ako na hindi ko alam. Tumingin-tingin pa ako sa paligid na kunwari hinahanap siya."Wala pa ba? Sabi niya u-uwi daw siya mag-isa."Cassy took a deep breath saka inabot sa akin ang cellphone. It was Adam's Instagram profile. Posted a picture of him with Iya with a caption saying"happy"na may emoji na nagha-heart ang mata.Bobo.Kasasabi ko lang kanina na wag magpahuli tapos nagpost sa ig. Tanga talaga bagay sila.'Teka, na pala si Cassy ng mga Villafrancia.'"Anongginagawamosarooftop kanina?"Tss, bakit ba ayaw niya akong tigilan kaka-pasunod sa mga tauhan niya. Pa-bantay
=ADRIAN's POV= KHORRINE 'Akala ko ay hindi na ako makakapag-move on sayo. But thanks to Dotty dahil sa inis ko sa kanya nawala ang isip ko sayo.' Kailan ba ako huling nagbukas ng I*? One year or more. Since nagkahiwalay kami ni Khorinne ay hindi ko na binuksan pa ang account ko na ko. Wala naman siguro masama kong buksan ko ngayon para lang bisitahin. At least malalaman ko kung naka-move on na ba talaga ako. Nilog-in ko ang username. Combination pa ng name namin ni Khorinne ang gamit ko noon. Pati password ay anniversary namin. Napangiti na lang ako ng ma-open ko ang account saka napapa-iling. KHOR_RIAN Pfft! Cringy. I decided to change the username first bago gumala. 'Hmp! Ano kaya magandang username?' "Poging pikon." Tss! Bakit ko ba naririnig ang boses ng pangit na yon. Nagulat ako ng makita ko ang naka-type sa username. Nakasulat na doon ang u
=ALLYSA'sPOV=Napapansin ko na para'ng wala kahit isang tumambay sa hallway ngayon. Sobrang tahimik ng school na akala mo may namatay. May mga studyante akong nakikita pero halatang nagmamadali na umalis. Walang nag-uumpukan at walang nagchichismisan sa kahit saan."Betty, na zombie apocalypse ba ang VUS, Anyare sa mga studyante?" tanong ni Faith. habang si Iya ay kumapit sa akin ng mahigpit nang marinig ang sinabi ni Faith."Oo yata! Hanapin mo ang queen zombie tigs at ialay natin si Iya para hindi tayo gambalain.------aray." Namputa! Pinairal na naman pagiging exaggerated slowpoke."Allys, kahit lagi mo akong inaaway ay mahal pa rin kita. Pero ikaw, kaya mo akong ipahamak."Saka siya nag sad face. Tss! Di man lang 'to nabahagian ni Adam ng konting IQ kagabi. O baka pati si Adam wala na din utak at siya ang nahawa sa isang 'to."Manahamik ka nga! Kahit kailan ka talaga ubod ka ng katangahan. Siguro adik ka! kaya nang nagsaboy ang
"Wow! You're so handsome and more than perfect, Adrian. You look like a knight in a shining dazzling shimmeringarmor."I arched my brow sa papuri'ng sabi ni Julian kay Adrian. OA lang sa papuri ang baklang 'to at masyadong napaghahalataan.I am not against lgbtq+ as I said I am a supporter and I love them with all my heart. I like Julian as well, pero hindi lang ako agree sa mga sinasabi niya sa tukmol na pikon na 'to.'Knight? Baka night dahil nagdidilim paningin ko pag nakikita ko ang isang 'to. Tss!'"Alam ko Julian. Don't state the fucking obvious."Wow, pa cool? Akala mo naman talaga cool."And a handsome knight deserve a beautiful and stunning princess-like ----"Tumingin sa akin si Julian. Nginitian niya ako saka nag iba ng sasabihin."Nakapili ka na ba miss Allysa?"TSS! Buti na lang hindi niya tinuloy kasi hindi ko type ang mayabang na to."Nope!""Black nga, kasi mukha kang mangkukulam."
=TYLER's POV=Nagpresenta akong bit-bitin ang damit na napili ni Faith. At first she refused, but I keep on insisting kaya wala rin siyang nagawa. After namin makapili ng damit ay niyaya ko siya sa isang coffee shop. Ayaw nga sana niya sumama pero pinilit ko siya kaya um-okay na siya.Naka-upo kaming magkatapat habang hinihintay ang order namin. Nakapangalumbaba siya habang panay ang buntong hininga. "Hey! What's with the sad face?" tanong ko.Inirapan niya lang ako sabay tingin sa labas. Halatang ayaw niya talaga akong kasama.My presence irritates her, so, I should have to please her.Maganda talaga si Faith para sa akin. Kahit pa marami siyang tigyawat ay hindi nawawala ang ganda niya sa paningin ko. Aaminin ko na bata pa lang kami ay cute na cute na ako sa kanya. Grade three pa lang kami noon nang makita ko siyang sumayaw sa stage. Kilig na kilig na ako sa kanya habang kumi-kending siya at pinapalakpakan ng lahat.Lumakas lalo paghanga k
=ALLYSA’sPOV="Hey!" sigaw ni Cassy nang pumasok siya sa loob ng kwarto ko."Kontina lang!"Nakangiti kong sagot."For god sake,Allys, make it hurry,walarinnamanmangyayaridiyansamukhamo."Inirapan ko si Cassy saka kinuha ang shoes na isusuot ko.The party will start at 7pm, but everyone should be in the hall before the party start. Pero dahil maganda ako ay dapat ako ang hinihintay.Sobra akong excited dahil si Benedict ang date ko. Imagine susunduin ako ng one and only ko. I'm pretty sure na bagay na bagay kami tonight. And I feel na sa gabing ito na magsisimula ang lahat sa amin.Gosh!
=TYLER’sPOV="Wag ka na magalit! Ang ganda mo pa naman sa gown mo?"But she remain quite. Nagalit yata siya. Nainis lang naman ako dahil nakita ko ang lalaking iyon. Tapos naunahan pa akong magbigay ng regalo. Which is kwentas din ang dala ko at pina-urgent ko ang gawa neto kagabi sa pendant na pangalan niya ang nakalagay.Ibibigay ko pa ba? Malamang hindi na."Hey! Wag ka na magalit oh, sige ka papangit ka niyan,"pag-aamo ko."Don't state the obvious, Ty, matagal na akong pangit. See kahit yong concealer naubos ko pero hindi pa rin natakpan lahat ng tigidig ko kaya aware na ako doon,"sagot niya habang nakatingin sa labas.Galit nga siya.Walanghiya! Bakit kasi nagpakita ang isang yon. Siya talaga may kasalanan nito eh! Sumulpot-sulpot pa kasi hindi naman kailangan.Pinatay ko ang makina. Naramdaman naman niya yon kaya tumingin siya sa akin.‘Magseryoso ka Tyler. Nakasasalay ang pina
"Anongkailangan mo?"tanong ko sa kanya pero sa totoo lang gusto ko ng umiyak dahil siya dapat ang kailangan ko ngayon. I saw the sadness in her eyes. Lungkot, sakit at bigat nang kalooban."Paalisna angeroplanoat bakamaiwananka."I remain cold dahil gusto kong ipakita sa kanya na malakas ako at hindi ako talunan. "Thank you for coming.Salamatatnagpakitaka at pinalakas mo ang loob niya kahit paanoparalumaban."Ayokong umiyak. Ayoko masaktan, pinipigilan ko ang sarili ko dahil after all si Adrian pa rin ang nasa isip niya kahit ako ang kaharap niya. Pero traydor ang mga luha ko dahil isa-isa silang bumabagsak. "Hindi naman ikaw angipinuntakorito, kaya bakit ikaw angnagpasalamat?"Yumuko naman siya, pero matapos noon ay agad din siyang lumapit saka hinawakan ako sa kamay. Gusto kong itakwil ang mga kamay niya. Pero hindi ko magawa dahil nanabik ako s
=ALLYSA's POV=Looking at him from afar, I realized something.I love him. I really really love him and honestly, I don't want to lose him. Ayokong malayo sa kanya at gusto ko siyang manatili sa tabi ko.Pero paano?Kung everytime na nakikita ko siya ay hindi talaga maiwasan na hindi ako masaktan. He's a living witness of my pain. Para ba'ng everytime I saw him ay kasama na doon ang nakaraan. Ang nakaraan kung paano nasira ang pamilya ko.Nakita ko siya na parang may hinahanap at alam kong ako yon. Hindi ako makapagdesisyon sa sarili ko. While seeing him na papaalis ay unti-unti nagsi-sink in sa isip ko ang nakaraan. Kung paano kami nagkakilala, kung paano kami naging magka-away, nagsigawan, nagbullyhan.Naalala ko ang aming first dance at kung paano namin pareho na witness ang kadramahan ni Cass at B. My first heartbroken na nagpatunay sa kasabihang "crush na nga lang, na brokenhearted pa."But the best part was when we t
=ADRIAN's POV="Pikon."Napahinto ako sa paglalakad nang marinig ko ang isang pamilyar na boses. Agad akong lumingon at nakita ko si Manang na tumatakbo palapit sa akin. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Akala ko ay hindi na ako mahalaga sa kanya. Pero nandito siya at nagpakita sa akin.Nagulat ako nang bigla niya akong yakapin. Mahigpit at puno nang pagmamahal. I heard her crying saying I'm sorry. But as of now it doesn't matter kung ano ang mga sinasabi niya dahil ang mahalaga sa akin sa mga oras na ito ay pagdating niya. Whats important is she's here. She came."I'm glad you came,"I said while hugging her back. I miss her a lot. God knows paano ko pinanabikan na mayakap siya ulit."Thank you for coming.Akalako hindi
=ADRIAN's POV=Panay ang buntong hininga ko at namimigat ang dibdib ko habang papasok sa loob ng Airport. May kung anong pwersa ang pumipigil sa akin na wag tumuloy.Ayaw ng puso ko, simple as that.Pero kailangan para sa ikakabuti ko.Nagpalingon-lingon ako sa paligid to check if nandito si Allysa. Baka sakaling dumating siya at kausapin ako pero kahit anino niya ay hindi nagpakita kaya mas lalong bumigat ang hakbang ko."Adrian." Tapik sa akin ni K na sasama sa akin sa Bahrain. "Tara na sa loob, nandoon na mga pinsan mo."Kahit sa pagpasok ay hindi ko inalis ang mga mata ko sa mga taong labas pasok ng pintuan ng airport."Hindi na siya darating, please don't expect at baka masaktan ka lang." I bitterly smile to K saka pinunasan ang luha kong nag-umpisa na naman tumulo.Nang nasa loob na kami ay nakita ko doon ang mga pinsan ko na nag-aabang sa amin. I smiled at them saka sila nilapitan."Ingat k
=CASSANDRA's POV=Nandito ngayon sina Olivia at Anton sa bahay at gustong maka-usap si Allysa. Siguro tungkol na naman ito kay Adrian."Please leave us alone, tama na dahil sobrang pagod na kami."Nakakapagod ng makipag-usap sa kanila. Kaya ko lang naman sila pinakisamahan noon ay dahil kay Allysa at Adrian."We did not come here para mag-umpisa ng gulo Cassy, we came just to ask a little favor. Please, allow us to talk to Allysa."Si Anton na halata na ang pagod sa mukha."Ayaw ko, mahirap ba intindihin yon? So, please leave.""Hayaan mo sila Cass, gusto ko rin malaman bakit sila nandito."Lahat kami napatingin kay Allysa na pababa na ng hagdanan."Allysa."They both smile at kulang na lang magpaligsahan sa paglapit kay Allysa."Anong kailangan niyo?"tanong niya sa dalawa."We came here to ask you a favor, please come to the airport. Makipagpakita ka kay Adrian bukas." Na
"A-Ally-sa."Humihikbi kong tawag sa pangalan niya."Wala ng silbi ang buhay ko. Alam mo ba na ikaw lang dahilan kong bakit ako lumaban. Alam mo ba na ikaw lang dahilan kung bakit ko nilalabanan ang sakit ko. Dahil sa'yo Allysa kaya gusto kong mabuhay ng matagal. Dahil gusto kitang makasama. Pero ngayon na mawawala ka na sa buhay ko. Wala na rin halaga kong mabuhay pa ako. Hindi na ako magpapa-opera at hihinitayin ko na lang ang kamatayan ko."Nang matutunan kong mahalin si Allysa. Alam ko sa sarili ko na siya na ang gusto kong makasama habang buhay. Pero ngayon na mukhang buo na ang desisyon niya na iwan ako. Sa tingin ko ay wala ng halaga pa ang operasyon at hindi ko na yon kailangan. Maghihintay na lang ako ng kamatayan, dahil parang ganoon na rin naman ang gagawin ko araw-araw kung wala si Allysa sa buhay ko."Sa totoo lan
Mas lalo akong pinanghinaan ng loob nang makita siya.Tinanggalan daw siya ng life support dahil gumagana pa naman ang puso niya. Tanging oxygen lang ang meron siya at iilang aparato. Para lang siyang natutulog. Peacefully sleeping. Sa ICU lang siya nilagay para every now and then ay ma-check siya."Manang."I hold her hand and kiss. Nasa tabi ako ng kama niya."I'm sorry. Patawarin mo ako sa ginawa ko."Umiiyak na ako. Naawa ako sa kalagayan niya. Ako na lang, sa akin na lang mangyari yan. Ang sakit makita na ang babaeng minahal mo ay nasa bingit ng kamatayan. Ang babaeng nagturo pagmamahal ng totoo sayo ngayon ay nahihirapan. Lumalaban para mabuhay at isa ka sa mga dapat sisihin sa nangyari sa kanya."Manang, remember our first met? Binangga kita, kasi para kang tanga na nakayuko. Wala lang gusto lang kitang pagtripan. Pero 'di ko akalain na ikaw pala ang kilabot na manang sa campus. Lagi tayong nag-aaway everytime we met, naiinis ako sayo kasi
=ADAM's POV="Are you ok?" Nasa labas kami ni Iya ng ospital kung saan dinala sina Allysa at Adrian, sa may garden kami tumambay para magpalipas ng oras. Kasalukuyan ng uma-agaw ang liwanag sa dilim."Iya,"tawag ko ulit sa kanya. Siguro malalim talaga iniisip niya dahil hindi niya ako pinapansin.Tiningnan ako ni Iya saka niyakap. Hanggang sa narinig ko na ang paghikbi niya."Shh, magiging ok din siya." Pag-aalo ko saka siya niyakap pabalik. Hinayaan ko lang siyang umiyak sa balikat ko. She need to released her pain, she needs me to comfort her dahil sa mga pinagdadaanan ng pamilya niya ngayon.Kusa rin siyang bumitaw nang matapos siyang umiyak."Ka
"Adrian, calm down. I'll bring you to the----""ANSWER ME!" sigaw ni Adrian saka napaluhod sa sahig. Aalalayan sana siya ni Olivia pero hindi niya ito hinayaan na makalapit sa kanya."Stop, wag mo akong hawakan. Your silence means yes to me. How dare you?"Mas lalong humigpit ang kapit ni Adrian sa dibdib niya. Kaya si B na ang bumitaw sa akin at nilapitan si Adrian."Bakit hindi mo pa sabihin ang totoo, Olivia, ang lahat-lahat ng nangyari."Umpisa ulit ni Allysa ng bagong usapan."Stop it Allysa!"sigaw ni Olivia."Why, ayaw mo ba malaman ni Adrian na buhay pa ang mommy niya ay may lihim na kayong relasyon ng daddy niya?"