ALLYSA’s POV
Gusto ko sana bumalik sa room para sa last subject namin pero mukhang wala naman planong magpakita ang last teacher. Well, kahit naman magpakita siya wala rin naman siyang ipapagawa sa first day kundi introduce yourself lang, tapos attendance, then goodbye.
Na badtrip na rin akong tumuloy ng cafeteria dahil sa grupo ng mga bebe kaya sa labas na lang ako mag-kakape. Sinabihan ko na lang ang dalawang paniki na pupunta akong bilyaran. Ýong pinakamalapit sa school.
Hinarang pa ako ng guard dahil hindi pa raw oras ng uwian. Pero dahil dyosa ako ay wala siyang nagawa kundi palabasin ako.
Joke!
Well, isa lang naman ang sinabi ko sa kanya. Wala siyang pakialam kung hindi ako papasok. Hindi siya ang nagbabayad ng tuition ko. At mas lalong hindi anak niya ang babagsak kung babagsak ako.
Oh ‘di ba ang very simple lang ng sinabi ko. Pero kung akala niyo ay pinalabas niya ako dahil doon pwes
Matapos maging superhero ay dumiretso na ako sa billiard hall. Wala pa masyadong tao dito dahil. May iilan lang na for sure nag-cutting o hindi rin pumasok na gaya ko. Ang taba ng utak ng may-ari nito. Nagtayo ng bilyaran malapit sa eskwelahan at lahat pinapapasok kahit oras ng pag-aaral.Pero syempre, wala na akong pakialam doon. Business niya ýon eh."Ateng dyosa sa table 8 ako!"sigaw ko sa taga bantay nang tuluyan akong makapasok. Nilapag ko lang sa gilid ang bag saka naglaro mag-isa.Tiningnan ko ang wristwatch ko. May fifteen minutes na lang ako para hintayin si tigidig at Iya dito.Dahil trip ko maglaro ay tinawag ko ang isang lalake na nakaupo sa gilid ng isang table. Kasama yata jowa niya o kalandian lang habang nanonood sa mga kasama. Sana all may kalandian ‘di ba?"Psst!"Sitsit ko sa kanya. Nang lumingon ito ay tinuro niya ang sarili niya."Oo ikaw! Wag kang tanga. Alangan sarili ko ýong tinawag ko,"&n
=ALLYSA’s POV=Napapapikit ako dahil sa silaw ng liwanag na direktang tumama sa mukha ko. Nakakainis! si manang Purin na naman naghawi ng kurtina ng bintana ko para maaga akong magising.Maaga tuloy akong nagising dahil nakisabay pa ang ingay ng alarm clock. Hinampas ko ito ng unan kaya nalaglag sa sahig pero imbes na huminto ay mas lalo pa itong umingay. Tumayo ako saka pinatay ang alarm clock. Ihahagis ko na sana sa basurahan ng saktong naalala ko na hindi pala kami nakapag-usap ni Cassy kagabi dahil wala siya ng dumating ako.Walang konek sa alarm clock sadyang na-alala ko lang.Tss! Kailangan ko na mag-ayos dahil for sure hindi ako tatantanan ng dyosa kong elder dearest sister hangga't hindi kami nakapag-usap ng bongga.Matapos maligo ay pinatuyo ko lang ang buhok ko. Nagbihis ako ng pamatay kong outfit at saka bumaba. Hindi uso suklay sa'kin since hanggang batok lang ang buhok ko. Bangs lang sinusuklayan ko p
=ALLYSA's POV= Angat na naman ang ka-dyosahan ko pagpasok pa lang ng gate kung saan ay nakita ko si tatang guard na humabol sa akin kahapon. Nginitian ko siya at nag peace sign nang mapatingin siya akin dahil nilapitan siya ni Iya at binigaya ng gamot sa rayuma. Binili ko pa ýon sa pharmacy, as a sign of my sincere peace offering and deepest apology. Napailing pa siya nang makita ako. Akala ko ay sisitahin niya ako at tatanungin, pero sumenyas lang siya ng 'alis'. Sa hindi kalayuan sa pwesto namin ay may napansin akong nag-uumpukan na parang nagkakagulo. Nasa pwesto sila ng bulletin board at naghihiyawan. Sinenyasan ko ang dalawang itlog na sumunod sa akin para maki-chismis. Sýempre mga alagad kami ni Senyora kaya kailangan maki-tsismis. "Tabi!"Utos ko habang hinahawi sila isa-isa. Humaygad! Nawindang ang bangs ko mga bes nang marating ko ang bulletin board. Litr
=ALLYSA’s POV=Nasa tapat na kami ng parking lot ni Iya habang hinihintay si tigidig. Hanggang ngayon ay wala pa rin ang hinayupak. Humanda talaga sa akin ang bulutong na 'yon at may sermon de gulat siya sa akin mamaya. Tatawagan ko na sana ang ina ng mga nana nang may marinig ako sa likuran ko."Oo naman, darating ako ano ka ba. Yup, magpapaalam lang ako. Okay bye, ikaw din ingat."Aba ang malandi may kausap pa sa phone. At kung kiligin akala mo walang naghihintay sa kanya. Kung makangiti daig pa si joker na may binabalak na masama."HiAllys, Hi Iya,"bati niya sa amin pero hindi kami sumagot. "Galit kayo?"tanong niya na tinaasan ko ng kilay."Okay, payn! Galit nga kayo, sorry atpinaghintayko kayo ng-----""Isangoras Faith.Isangoras kamingpinagpipyistahanng mgalamok.Pagkaminagka-dengueniAllysa, dugo mo talagaipapa-abuno 
=ALLYSA's POV= Pagpasok namin sa loob ay nakita agad namin si Cassandra na nakatayo sa main door habang nakatingin sa amin. Malaki ang awang ng railings ng pader namin kaya kita sa loob kung ano nangyayari sa kalsada. Maliwanag din ang mga poste sa kalsada. Umayos ako ng lakad saka hinawakan sa braso si Iya. Mas madali kasing kurutin kapag nagkamali ng sagot. "Hi Cass,"simpleng bati ko sa kanya pero hindi niya ako pinansin."Hey! something wrong?"patay malisya kong tanong nang mapatapat kami sa kanya. "Who dropped you?"Kalmado niyang tanong sakin pero hindi ako hinintay na sumagot tapos ibinaling kay Iya ang tingin."Sinongnaghatidsa iyo?" "Manong driver."Pinisil ko si Iya dahil sa sagot niya. Sumingkit naman ang mata ni Cassy ng mapa-aray si Iya. "I'll ask you again WHO-DROPPED-YOU?"Sinenyasan ko si Iya na pumasok na sa loob. Nag-alangan siyang sumunod
Sinipat ko ang kung sinumang paki-alamera na nasa harap ko only to find out na walang iba kundi si dora the betty.Kung mamalasin ka nga naman oh!Kaklase ko pa talaga 'tong pangit na 'to."Hoy wag kanga'ngepal?Pangit netong paki-alamera na 'to,"pabulong kong sabi sabay tulak ng mahina sa upuan niya."Wowpogimo eh! Fyi, 'di ako nangingi-alamnagsasabilang ako ng totoo."Aba! 'di pa daw siya nakiki-alam sa lagay na yon."Hindi nangingi-alam, ee anongtawagmo doon?"Medyo tumataas na ng konti ang boses ko. Nakakapikon kasi ang kapangetan ng babaeng ito."Hoy, bobo ka ba? Ang nangingi-alam ýong sumasali sa usapan, nakisali ba ako? Kausap ko sarili kotangaka, kaya komento ang tawag doon."Ang daming alam magsuklay lang hindi."Kahit ano pa ang tawag mo doon ka-epalan pa rin yon! Paki-alamera ka pa rin!"Medyo napataas na ang boses ko
=ALLYSA's POV=Paglabas ko ng building ay nakita ko agad sina Faith at Iya."Allys, ano okay ka lang?"tanong ng nanay ng mga bulutong. Tiningnan ko siya ng masama saka pinandilatan ng mata."Ano sa tingin mo!"singhal ko sa kanya." Sa tingin niyo ok ako? For Pete's sake ngayon lang ako na-tambay sa detention room. Nagiging sadista na 'tong isip ko at naisip ko ng ipa-terorista sa mga abu-sayaf 'tong skwelahan na 'to!"reklamo ko sabay talikod sa kanila.Badtrip na badtrip talaga ako at pakiramdam ko kapag may nakita ako o narinig na hindi kanais-nais ay mababalatan ko talaga ng buháy.Ginigigil talaga ako ng pikon na yon. Dinamay niya pa talaga ako sa walang kwenta niyang buhay. Pag talaga Villafrancia ay isang malaking sumpa sa buhay namin mga Enrile.Well not all, kasi feel ko si Benedict my labs lang ang makakatanggal ng sumpa.Aish! Pag talaga si Benny dear talaga naiisip ko ay nawawala lahat ng ba
"Ngeh! Ang lapit na lang pala. Kung hindi pala akolumikoat pumasok sa park ay naka-uwi na ako. Hehehe! Alam ko na ang lugar na 'to. Makaka-uwi na ako,"sabi niya habang nakangiti ng mapalad.Honestly, I find her cute every time she smiles. Ýong tipong nakakahawa ang ngiti at energy niya."Salamat sa paghatid sa akin ha! I'm sure napagod ka sa paglalakad."Yes! You heard it right. Naglakad lang kami dahil nag-enjoy akong kasama siya. Saka ang lapit lang naman kaya hindi ko na sinabi na may kotse ako."Its fine! Are you sure na alam mo na ang bahay niyo?"Sunod-sunod naman ang pagtango niya. Ayaw ko sana siyang iwan kaso baka pag hindi ko agad binalikan ang sasakyan ko ay ma-carnap na yon."Bakit hindi mo sila tawagan at magpasundo ka na dito?"Nag-alangan kasi talaga akong iwan siya dito."Lowbatt ako. Kung hindi ako lowbatt ay 'di sana kanina ko pa sila tinawagan."Oo nga naman!A
"Anongkailangan mo?"tanong ko sa kanya pero sa totoo lang gusto ko ng umiyak dahil siya dapat ang kailangan ko ngayon. I saw the sadness in her eyes. Lungkot, sakit at bigat nang kalooban."Paalisna angeroplanoat bakamaiwananka."I remain cold dahil gusto kong ipakita sa kanya na malakas ako at hindi ako talunan. "Thank you for coming.Salamatatnagpakitaka at pinalakas mo ang loob niya kahit paanoparalumaban."Ayokong umiyak. Ayoko masaktan, pinipigilan ko ang sarili ko dahil after all si Adrian pa rin ang nasa isip niya kahit ako ang kaharap niya. Pero traydor ang mga luha ko dahil isa-isa silang bumabagsak. "Hindi naman ikaw angipinuntakorito, kaya bakit ikaw angnagpasalamat?"Yumuko naman siya, pero matapos noon ay agad din siyang lumapit saka hinawakan ako sa kamay. Gusto kong itakwil ang mga kamay niya. Pero hindi ko magawa dahil nanabik ako s
=ALLYSA's POV=Looking at him from afar, I realized something.I love him. I really really love him and honestly, I don't want to lose him. Ayokong malayo sa kanya at gusto ko siyang manatili sa tabi ko.Pero paano?Kung everytime na nakikita ko siya ay hindi talaga maiwasan na hindi ako masaktan. He's a living witness of my pain. Para ba'ng everytime I saw him ay kasama na doon ang nakaraan. Ang nakaraan kung paano nasira ang pamilya ko.Nakita ko siya na parang may hinahanap at alam kong ako yon. Hindi ako makapagdesisyon sa sarili ko. While seeing him na papaalis ay unti-unti nagsi-sink in sa isip ko ang nakaraan. Kung paano kami nagkakilala, kung paano kami naging magka-away, nagsigawan, nagbullyhan.Naalala ko ang aming first dance at kung paano namin pareho na witness ang kadramahan ni Cass at B. My first heartbroken na nagpatunay sa kasabihang "crush na nga lang, na brokenhearted pa."But the best part was when we t
=ADRIAN's POV="Pikon."Napahinto ako sa paglalakad nang marinig ko ang isang pamilyar na boses. Agad akong lumingon at nakita ko si Manang na tumatakbo palapit sa akin. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Akala ko ay hindi na ako mahalaga sa kanya. Pero nandito siya at nagpakita sa akin.Nagulat ako nang bigla niya akong yakapin. Mahigpit at puno nang pagmamahal. I heard her crying saying I'm sorry. But as of now it doesn't matter kung ano ang mga sinasabi niya dahil ang mahalaga sa akin sa mga oras na ito ay pagdating niya. Whats important is she's here. She came."I'm glad you came,"I said while hugging her back. I miss her a lot. God knows paano ko pinanabikan na mayakap siya ulit."Thank you for coming.Akalako hindi
=ADRIAN's POV=Panay ang buntong hininga ko at namimigat ang dibdib ko habang papasok sa loob ng Airport. May kung anong pwersa ang pumipigil sa akin na wag tumuloy.Ayaw ng puso ko, simple as that.Pero kailangan para sa ikakabuti ko.Nagpalingon-lingon ako sa paligid to check if nandito si Allysa. Baka sakaling dumating siya at kausapin ako pero kahit anino niya ay hindi nagpakita kaya mas lalong bumigat ang hakbang ko."Adrian." Tapik sa akin ni K na sasama sa akin sa Bahrain. "Tara na sa loob, nandoon na mga pinsan mo."Kahit sa pagpasok ay hindi ko inalis ang mga mata ko sa mga taong labas pasok ng pintuan ng airport."Hindi na siya darating, please don't expect at baka masaktan ka lang." I bitterly smile to K saka pinunasan ang luha kong nag-umpisa na naman tumulo.Nang nasa loob na kami ay nakita ko doon ang mga pinsan ko na nag-aabang sa amin. I smiled at them saka sila nilapitan."Ingat k
=CASSANDRA's POV=Nandito ngayon sina Olivia at Anton sa bahay at gustong maka-usap si Allysa. Siguro tungkol na naman ito kay Adrian."Please leave us alone, tama na dahil sobrang pagod na kami."Nakakapagod ng makipag-usap sa kanila. Kaya ko lang naman sila pinakisamahan noon ay dahil kay Allysa at Adrian."We did not come here para mag-umpisa ng gulo Cassy, we came just to ask a little favor. Please, allow us to talk to Allysa."Si Anton na halata na ang pagod sa mukha."Ayaw ko, mahirap ba intindihin yon? So, please leave.""Hayaan mo sila Cass, gusto ko rin malaman bakit sila nandito."Lahat kami napatingin kay Allysa na pababa na ng hagdanan."Allysa."They both smile at kulang na lang magpaligsahan sa paglapit kay Allysa."Anong kailangan niyo?"tanong niya sa dalawa."We came here to ask you a favor, please come to the airport. Makipagpakita ka kay Adrian bukas." Na
"A-Ally-sa."Humihikbi kong tawag sa pangalan niya."Wala ng silbi ang buhay ko. Alam mo ba na ikaw lang dahilan kong bakit ako lumaban. Alam mo ba na ikaw lang dahilan kung bakit ko nilalabanan ang sakit ko. Dahil sa'yo Allysa kaya gusto kong mabuhay ng matagal. Dahil gusto kitang makasama. Pero ngayon na mawawala ka na sa buhay ko. Wala na rin halaga kong mabuhay pa ako. Hindi na ako magpapa-opera at hihinitayin ko na lang ang kamatayan ko."Nang matutunan kong mahalin si Allysa. Alam ko sa sarili ko na siya na ang gusto kong makasama habang buhay. Pero ngayon na mukhang buo na ang desisyon niya na iwan ako. Sa tingin ko ay wala ng halaga pa ang operasyon at hindi ko na yon kailangan. Maghihintay na lang ako ng kamatayan, dahil parang ganoon na rin naman ang gagawin ko araw-araw kung wala si Allysa sa buhay ko."Sa totoo lan
Mas lalo akong pinanghinaan ng loob nang makita siya.Tinanggalan daw siya ng life support dahil gumagana pa naman ang puso niya. Tanging oxygen lang ang meron siya at iilang aparato. Para lang siyang natutulog. Peacefully sleeping. Sa ICU lang siya nilagay para every now and then ay ma-check siya."Manang."I hold her hand and kiss. Nasa tabi ako ng kama niya."I'm sorry. Patawarin mo ako sa ginawa ko."Umiiyak na ako. Naawa ako sa kalagayan niya. Ako na lang, sa akin na lang mangyari yan. Ang sakit makita na ang babaeng minahal mo ay nasa bingit ng kamatayan. Ang babaeng nagturo pagmamahal ng totoo sayo ngayon ay nahihirapan. Lumalaban para mabuhay at isa ka sa mga dapat sisihin sa nangyari sa kanya."Manang, remember our first met? Binangga kita, kasi para kang tanga na nakayuko. Wala lang gusto lang kitang pagtripan. Pero 'di ko akalain na ikaw pala ang kilabot na manang sa campus. Lagi tayong nag-aaway everytime we met, naiinis ako sayo kasi
=ADAM's POV="Are you ok?" Nasa labas kami ni Iya ng ospital kung saan dinala sina Allysa at Adrian, sa may garden kami tumambay para magpalipas ng oras. Kasalukuyan ng uma-agaw ang liwanag sa dilim."Iya,"tawag ko ulit sa kanya. Siguro malalim talaga iniisip niya dahil hindi niya ako pinapansin.Tiningnan ako ni Iya saka niyakap. Hanggang sa narinig ko na ang paghikbi niya."Shh, magiging ok din siya." Pag-aalo ko saka siya niyakap pabalik. Hinayaan ko lang siyang umiyak sa balikat ko. She need to released her pain, she needs me to comfort her dahil sa mga pinagdadaanan ng pamilya niya ngayon.Kusa rin siyang bumitaw nang matapos siyang umiyak."Ka
"Adrian, calm down. I'll bring you to the----""ANSWER ME!" sigaw ni Adrian saka napaluhod sa sahig. Aalalayan sana siya ni Olivia pero hindi niya ito hinayaan na makalapit sa kanya."Stop, wag mo akong hawakan. Your silence means yes to me. How dare you?"Mas lalong humigpit ang kapit ni Adrian sa dibdib niya. Kaya si B na ang bumitaw sa akin at nilapitan si Adrian."Bakit hindi mo pa sabihin ang totoo, Olivia, ang lahat-lahat ng nangyari."Umpisa ulit ni Allysa ng bagong usapan."Stop it Allysa!"sigaw ni Olivia."Why, ayaw mo ba malaman ni Adrian na buhay pa ang mommy niya ay may lihim na kayong relasyon ng daddy niya?"