Kinabukasan, nag-aya ang mga bata na mamasyal. Sa kasamaang palad ay si tito Jero nila ang kanilang kinulit total kamukha naman daw siya ng kanilang daddy. Pinilit kong sumama si Lucio sa amin ngunit may gagawin daw ito kaya kaming anim na lang ang lumabas kasama si bunso at ang kapatid ko. Medyo naiilang pa ko kay Jero dahil sa mga nakaraang nakasama ko siya. "Tito, sa mall tayo," ani ni Johann."Sure Johann," sagot niya. Nasa backseat ang dalawa kasama si bunso at ang kapatid ko samantalang ako ay narito sa front seat.Tumikhim siya. "Ikaw? Gusto mo din ba sa mall tayo pumunta?" Hindi ko alam kung sino ang kan'yang tinatanong. Hindi ko naman kasi magawang makatingin sa kan'ya eh. "Tsk! parang wala naman ata akong kausap ah," ani niya.Nilingon ko siya. "Ako ba ang kinakausap mo?""Yeah," sabay tango niya."Pasensiya ka na. Kung ano ang gusto ng mga bata, ay doon tayo pupunta," sagot ko."Okay, sabi mo nga."Nakarating din kami agad sa mall. Medyo may kalayuan ng konti kaya parang
Bumangon ako at ramdam ang pananakit ng aking ulo. "Anong nangyari?" bulalas ko rito. Iginala ko ang mga mata ko sa kapaligiran at tila hindi ito yung kuwarto ng aking anak. Nang unti-unti kong naalala ang nangyari kagabi. Sumilay din ang ngiti sa aking labi nang maalala ko ang mga sinabi ko. Halos matampal ko ang aking bibig dahil hindi ako makapaniwalang sinabi ko iyon sa kan'ya.FlashbackIkaw ang gusto ko Arman. Ikaw! Halos paulit-ulit ko lang binibigkas ito sa kan'ya. "Oh maygad! Sinabi ko ba iyon sa kan'ya? Ang tanga mo Karyrelle," sita ko sa isip ko. Nang maamoy ko na lang ang aking hininga. Amoy alak pa ang bunganga ko.Hindi ko alam na narito pala ako sa silid ni Arman. Ano ba nangyayari sa akin at nagawa kong uminom?Bumangon ako at lumabas ng kan'yang silid. Hinanap ko siya. Wala naman siya dito nang magtungo ako sa kusina. Agad akong lumabas para hanapin siya pero wala dn siya sa labas nang hanapin ko.Nagtungo ako sa kan'yang bakery ngunit huminto ako at dinig kong m
"Paano nangyaring ikaw si Jeho? Please magsabi ka ng totoo. Yung babaeng kayakap mo kanina? Sino sila? Gusto kong malaman ang lahat. Gusto kong malaman kung totoo ang mga sinasabi mo," ani ko. "Gusto mong malaman?" malamig na tanong ni Jeho. Tumango ako habang nakatitig ako kay Arman. Gusto ko sana itong yakapin muli at halikan sa labi niya dahil sobra kong namiss si Jeho. Ngunit naiilang pa rin ako sa kan'ya na gawin iyon subalit pakiramdam ko naman ay parang siya si Jeho. Pero mas mainam kung may pruweba at maipaliwanag niya ang lahat sa akin kung siya nga si Jeho."OKAY... Isasama kita sa pupuntahan ko ngayon. But once you go with me. Hindi na kita ibabalik dito. Sasama ka na sa akin sweetheart. Ako na ang bahala sa mga bata," ani niya na parang may part sa akin na kinabahan ako."Bakit hindi mo na ko ibabalik dito Arman?""May tiwala ka ba sa akin o wala?" Napanguso ako na parang gusto kong umiyak "Nakakatakot ka naman. Huwag mo naman ako takutin Arman. Please, last naman na sa
JEHOBiglang bumuhos agad ang malakas na ulan kaya agad kaming napatakbo at tinungo ang sasakyan. Nabasa kaming dalawa ni Kayrelle pagkapasok namin sa loob. Mariin siyang napayakap sa kan'yang katawan at tila nilamig ito. Nagtanggal na din ako ng suot kong damit dahil nabasa na din ito. "Gamitin mo muna itong jacket ko," sabay abot ko sa kan'ya."Thank you," kinuha niya ito pero hindi naman niya sinuot. Napangiwi ako. Bakit hindi mo suotin 'yan? You're getting cold."Ngumuso ito. "Ikaw na ba talaga si Jeho ha Arman?" Hindi makapaniwalang tanong niya sa 'kin.Kasalukuyang pauwe na kami at papunta na kami sa isang bahay kung saan kami manunuluyan. Medyo gabi na din kasi para umuwe at baka kung mapaano pa kami sa daan sa lakas ba naman ng ulan ay baka maistranded lang kami sa daan."Ano sa tingin mo Kayrelle?" Mahinahon na tanong ko.Napasinghap siya. "Ang gulo mo naman Jeho. Kanina sinabi mong sweetheart bakit ngayon Kayrelle na naman. Paano mo nalaman na iyon ang tawag mo sa akin? Pi
JEHOPagkatanggal ko ng boxer short ko ay tila unti-unti naman ang pagpikit ng mga mata niya. Hindi ko alam kung nakatulog lang ito. "Sweetheart!" tawag ko. Kung kailan ready na ko ay doon naman niya ko tinulugan. Bahagyang nilapitan ko siya at ginising. Napamura ako. Tila nahimatay siya o baka tinulugan lang niya ko."Ang malas mo talaga Jeho!" sita ko sa isip ko. "Siya tuloy ang nasorpresa sa alaga ko."Humiga na lang ako sa tabi niya. Pinagmamasdan ko siya habang natutulog sa aking tabi. Magkadikit ang mga hubad naming katawan na may kumot na nakatabing sa amin."Goodnight sweetheart," sabay halik ko sa kan'yang noo.Kinabukasan, dinig ko ang pagbusina ni Harris sa labas ng bahay. Bumaba ako para tignan siya. Medyo may paulan-ulan pa kaya napasarap ang tulog ni Kayrelle. Bumungad sa akin na may ngisi ang labi niya. "Ano? Target locked na ba?" sabay halakhak niya. "Nakascore ka ba kagabi?" dagdag pa niya."Heto, gusto mo?" Ani ko sa kamao ko. "Sinasadya mong hindi ibigay ang mga
Pinagpahinga muna ni Jeho si Kayrelle dahil maya't-maya ay itutuloy nila ang naudlot nilang pagta*****. Kayrelle was the only thing his body wanted. He also regretted whatever he had done before. So now that he's back, Kayrelle and the kids are his priority now. But now that Kayrelle is already with him, and after just happenned to them ay hindi niya na mapigilan ang sarili niya na paulit-ulit itong angkinin.Jeho is like a good, satisfying food that he keeps on craving. Hindi siya magsasawa rito kahit paulit-ulit niyang angkinin ito.Hindi na siya makapaghintay pa na makasama si Kayrelle habang buhay kasama ang mga anak nila.Marahang hinaplos niya ang hubad na katawan ni Kayrelle nang tabihan niya ito saka niya niyakap. Nagising ang mahimbing nitong pagkakatulog nang ipatong niya ang kamay sa malusog nitong dibdib. He missed massaging her boobs before sleeping. Ngayon, magagawa na niya iyon at hindi na siya makapagpigil na gawin ulit ang sumuso sa kan'ya.Nagmulat siya ng mga mat
Lumipas ang tatlong araw na pamamalagi nila sa Probinsiya ay agad na umuwe ang mga ito ng Maynila. Tawag kasi ng tawag ang mga anak niya kaya napilitan silang dalawa na umuwe agad kahit hindi pa ito ang araw para umuwe. Nakaset na kasi ang araw para sa kanilang pag-uwe kaya ngayon pa lang ay uuwe na si Kayrelle kasama si Jeho ang ama ng mga bata."Ihahatid lang kita sweetheart. Babalik din ako kapag naayos ko na ang ga dapat na ayusin," ani ni Jeho."Ha? Bakit aalis ka na naman? Huwag mong sabihin na iiwan mo na naman kami?" Ngumuso ito."Sweetheart, marami pang dapat na ipaliwanag na ako talaga si Jeho na buhay ako para mapaniwalang ako si Jeho," paliwanag nito."Jeho... May DNA test na pwedeng mong patunayan na ikaw si Jeho. Ano ba? Ayaw mo bang makita at makasama ang mga anak natin? Please Jeho, huwag ka ng umalis," sabay cross arm nito.Napakamot tuloy ng ulo si Jeho. Alam naman niya ang bagay na iyon. Gusto lamang niya na ipaayos ang nasirang mukha nito upang masigurado niya na s
Lumipas pa ang ilang mga araw, matagumpay ang facial plastic surgery kay Jeho. Bumalik na sa dati ang kan'yang guwapong mukha. Sa tulong ng kan'yang mga magulang, nalaman nila agad na siya nga si Jeho dahil sa lukso ng dugo ng kanilang anak. Salubong naman ang dalawang mga kilay ni Jero, parang siya pa ang tutol dahil may kambal siyang kaagaw sa mga bata lalong lalo na kay Kayrelle na lihim na din siyang nagkakagusto. Hindi magkasundo ang dalawang kambal dahil sa pagmamahal na ipinapakita ni Jero kay Kayrelle. Natutunan na din niyang mahalin ito at napalapit na din siya sa mga bata. Gusto niyang lapitan sana si Kayrelle ngunit nariyan palagi si Jeho na nakabantay sa magiging asawa niya. Malapit na din silang ikasal at sa nalalapit na kaarawan ng dalawang kambal na sina Johann at Joharra ay doon na nila isasabay ang pag-iisang dibdib ng dalawang nagmamahalan. Tanaw ni Jero mula sa terrace ng kan'yang kuwarto. Masaya ang mga ito habang minamasdan niya na may ngiti sa kanilang mga labi