Naakit si Harvard sa presyo. Ang two thirds ng presyo sa merkado ay talagang isang malaking konsesyon. Wala sa mga pabrika sa merkado ang magbibigay ng napakalaking konsesyon.Pero, may kasabihan nga tayong nga tao, wala talagang libre.Bakit nila gagawin ang konsesyon na ito?Hindi tanga si Harvard, kaya hindi siya madaling malinlang.Sinubukan niyang pigilan ang kaligayahan sa kanyang puso. Sumandal siya sa upuan at mukhang interesado habang nakatitig kay Ted. Sinubukan niya ang tubig at nagtanong, “Two-thirds, Mr. Morrison. Napakalaking sakripisyo ang ginagawa mo, at hindi ko maiwasang magtaka kung bakit napakalaking konsesyon ang gagawin mo?"Mukhang seryoso si Ted habang sinabi niya, "Tulad ng sinabi mo, ang aking pabrika ay isang normal na maliit na pabrika, at hindi kami napakahusay. Hindi namin lubos na maihahambing sa malalaking pabrika."Kaya, Mr. Hill, kung hindi ako gagawa ng ganoong konsesyon, pipiliin mo bang makipagtulungan sa akin kaysa sa mga mas sikat na malalak
Hindi maiwasan ni Stanley na mataranta, at tinanong niya, “Mr. Morrison, maliit lang ang factory mo, pero bakit ang dami mong naipon na raw materials? Kung naipon ng iyong pabrika ang batch ng stock na ito sa loob ng halos limang buwan, malamang na malugi ang iyong pabrika, tama ba?”Ang halaga ay napakalaki na parang di na nila kayang i-bear ito.Agad na nagpakita ng mapait na ekspresyon si Ted. “Gah, wag mo nang banggitin. Noong una, nagkaroon kami ng kasunduan sa isang kumpanya, kung saan kami mag-i-manufacture, at bibili sila sa amin. Ngunit, hindi nagtagal pagkatapos naming makumpleto ang paggawa ng mga hilaw na materyales, ang kumpanyang iyon ay nabangkarote sa ilang kadahilanan. Nang magsara sila, naging kamalasan din natin. Mayroon kaming isang malaking batch ng mga hilaw na materyales, at hindi namin nagawang ibenta ang mga ito."Pagkatapos, narinig namin na ang Hill Nuclear Manufacturing Company ay nangangailangan ng isang malaking halaga ng mga raw materials.“So, I reco
Pagkaraan ng ilang sandali, bumalik si Stanley sa Hill Nuclear Manufacturing Company.Hindi makapaghintay si Harvard na magtanong, "Stanley, kumusta? Kumusta ang inspeksyon?"Matapat na sinabi ni Stanley, "Tinuri ko ang listahan ng imbentaryo at pati na rin ang sample ng stock. Kasabay nito, naobserbahan ko rin ang mga damdamin at kondisyon ng mga manggagawa. Ang kumpanya ay mukhang mahusay mula sa lahat ng mga anggulo. Ayos lang."“Galing!” Sa pagkakataong ito, nakadama ng kagaanan ang Harvard."Pero..." nag-aalangan si Stanley na magsalita.Kumunot ang noo ni Harvard. "Pero ano? Stanley, huwag mag-atubiling magsalita. May mali ba?"Sabi ni Stanley, “Actually, walang mali. May nakita lang akong kakaiba."“Anong kakaiba?”"Ginoo. Hill, ang mga hilaw na materyales na aking siniyasat ay talagang mataas ang kalidad. Gayunpaman, hindi ko alam kung bakit naramdaman ko pa rin na mukhang masyadong katulad sila sa mga hilaw na materyales sa iba pang dalawang kumpanya. Parehong-pareho a
Pagkalipas ng dalawang araw...Si Thomas at Emma ay nakaupo sa bahay at nanood ng TV. Naging mas close silang dalawa, at muli din silang natulog nitong mga nakaraang araw. Kaya naman, silang dalawa ay laging magkadikit na parang iisang katawan.Higit sa lahat, inalis ni Thomas ang titulong "lousy man," dahil sa madaldal na bibig ni Johnson.Si Johnson ay naging mapagmataas ngayon. Sa tuwing nakakakilala siya ng mga pamilyar na tao, palagi niyang pinupuri at ipinagyayabang si Thomas. Sasabihin niya kung gaano kahusay si Thomas dahil maaari siyang kumita ng ilang dosenang milyon sa isang buwan at siya ang tagapamahala ng pagbili ng ilang kumpanya ng alahas.Ang bagay tungkol kay Thomas ay siya ang tagapamahala ng sales ng Stellar Jewellers.Parang kwento talaga ng ugly duckling.Si Johnson ay hinahamak noon ng mga tao dahil kay Thomas, at ang mga manugang ng ibang tao ay mas magaling kaysa sa kanya.Paano naman ngayon?Ang kanyang mga dating kaibigan at kamag-anak ay labis na ing
Nang imulat ni Harvard ang kanyang mga mata, napagtanto niyang nakahiga siya sa isang kama sa ospital, at isang karayom ang naipasok sa likod ng kanyang kamay.Si Emma ay nakaupo sa tabi ng kama at nakatitig sa kanya, habang sina Thomas at Stanley ay nag-uusap sa pintuan."Ikaw ay gising?" tanong ni Emma.Tumango si Harvard at nahirapang umupo. Hindi siya nananatiling kalmado. Parang napuno ng malaking bato ang puso niya.Lumapit si Thomas at mahinahong sinabi, “Sinabi ng doktor na mayroon ka lang pansamantalang hypoxia sa utak. Kailangan mong alagaan ang iyong sarili at magpahinga ng mabuti. At saka, hindi ka pwedeng magalit or mainis."Haha! Makakatiis pa kaya siya?Nakahiga si Harvard sa kama habang nakatitig sa liwanag. Nagsuot siya ng mapait na ekspresyon habang sinasabing, “Wala na! Nawala ang lahat! Lahat ay tapos na! Mayroon akong utang na $200,000,000 mula sa bangko. Paano ko babayaran ang ganoong kalaking halaga?"At saka, ang $200,000,000 ay ginamit sa pagbili ng mg
Nakatingin si Jade sa gilid habang may hawak na tasa ng tsaa."Lucas, nakakatuwang gamitin mo si Ted para tanggalin ang Harvard.“Tapos, gumastos ka lang ng $2,000,000 at ginawa mong malaking pabor si Ted."Wala kang mahahanap na iba na makakagawa ng mga ganoong bagay sa murang halaga."Ngumisi si Lucas at sinabing, "Hindi niya ako tinulungan. Tinutulungan niya ang sarili niya. Gamit ang pera, matagumpay niyang nabayaran ang utang ng kanyang kumpanya, at nagtatago siya sa ibang bansa para i-enjoy ang kanyang buhay ngayon. Yan ang tinatawag na win-win situation para sa aming dalawa."Tumango si Jade. "Narinig ko na nagalit si Harvard kaya nakahiga siya sa ospital dahil dito. Lucas, puntahan natin siya?""Oo, siyempre dapat bisitahin natin siya." Tumigil sa pagsasayaw si Lucas. “Pumunta tayo sa ospital at bisitahin ang pinsan nating may mentally injured. Haha!”Pagkatapos niyang magsalita ay magkasunod na lumabas ng opisina ang dalawa.Sa isang maikling sandali, kumalat ang balit
Nang makita ni Thomas si Lucas at Jade na lumabas ng sasakyan, alam na niya kung sino ang nasa likod ng lahat.Siguradong sila iyon.Nagpunta sina Lucas at Jade sa Inpatient Department bago sila tumuloy sa ward ng Harvard.Pagpasok pa lang ni Lucas sa ward, sarcastic niyang sinabi, “Hoy, mahal kong pinsan, paano ka napunta sa ganito?”Ayaw siyang pansinin ni Harvard.Malinaw na walang magandang intensyon ang pagdating ni Lucas.Napangisi si Harvard. "Bakit ka nandito?"Sabi ni Lucas, “Nabalitaan ko na na-admit ka sa ospital. Nag-alala ako na baka may mangyari sa iyo, kaya pinuntahan talaga kita. Gayundin, nakaramdam ng labis na pagkabalisa si Jade pagkatapos niyang marinig na ikaw ay may sakit at nasa ospital."Balisa? Haha! Bakap masaya siya!“Wag kang kumilos sa harap ko. Umalis ka na. I don’t want to see you,” malamig na sabi ni Harvard.Ang kanyang mga salita, "magwala" ay nagpadilim ng ekspresyon ni Lucas.Umupo siya ng tuwid, inayos ang kanyang kamiseta, at nagsalita s
Not to mention, pasikretong ginugulo ni Lucas ang mga bagay-bagay. Kung sino man ang humingi kay Harvard, sasabihin ni Lucas ng masama ang tungkol sa Harvard sa taong iyon at pipigilan si Harvard sa pagkamit ng anuman.Nakakahiya talaga ang underhanded action na ito, pero maganda ang epekto nito.Si Harvard ay pinilit na patayin ni Lucas.“Gah…”Nakaupo siya sa opisina niya habang bumuntong-hininga. Kung magpapatuloy ang ganitong sitwasyon, kakasuhan siya ng Urban Construction Bureau sa loob ng isang linggo.Ano ang dapat niyang gawin?Nang makaramdam siya ng kaguluhan, biglang tumakbo ang kanyang sekretarya sa kanyang opisina na balisa, at sinabing, “Mr. Hill, dumating ang miyembro ng korte. Gusto nilang pumunta ka sa korte."“Korte?”Natigilan si Harvard. Tinanong niya si Stanley na nakaupo sa tapat niya, "Stanley, bakit ako pinuntahan ng korte?"hula ni Stanley. “Hindi kaya nagsampa na ng kaso ang Urban Construction Bureau? Sila ang mga opisyal ng gobyerno. Kung gusto ka ni
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D