Anuman ang pagkakakilanlan niya, iyon ang talagang hindi pinangahasang saktan ni Samuel.Ngayon lang siya nagsimulang makaramdam ng panghihinayang. Bakit ngayon lang siya naging mayabang? Hindi ba ayos lang kung sinunod lang niya ang utos ng mga bumbero at sinubukang ilipat ang sasakyan mula sa simula?Huli na para magsabi ng kahit ano.Sa kabilang banda, tinanong ni Angus si Thomas, "Mr. Mayo, ano ang maipaglilingkod ko sa iyo?"“Business is business, kung ano ang gusto mong gawin kay Samuel ay nasa iyo,” mahinahong sagot ni Thomas.“Naiintindihan kopo.”“Gayundin,” bulong ni Thomas habang nakasandal siya sa tainga ni Angus, “pansinin mong mabuti ang pamilya Dawson ngayon. Kung tama ang hula ko, hindi magtatagal bago nito sila magsimulang kumilos."Biglang nabuhayan ang loob ni Angus.Sa lahat ng oras na ito, palagi niyang binabantayan ang pamilya Dawson, ngunit malinaw niyang nasasabi na nakabantay silang lahat dahil kumilos sila ayon sa batas para sa bawat aksyon na kanilang
"Ito ay para tapusin din ang Skyworld Enterprise!" sabi niya habang nakatingin sa mga bituin sa kalangitan sa gabi.Oras na para pigilan ang taong ito na responsable sa pagpatay sa kanyang kapatid na si Scott. Ang larong pusa at daga na ito ay tumagal nang matagal, at ang bawat aspeto ng Skyworld Enterprise ay nasa estado ng pagbagsak.Malapit nang gumuho ang gusali.Nagsawa na rin si Thomas dito. Handa na siyang ipadala ang Skyworld Enterprise sa kanilang huling hantungan.Makalipas ang kalahating oras, huminto ang kanilang sasakyan sa gusali ng punong opisyal na namamahala. Hindi alam ni Vany ang sasabihin pagkababa niya ng sasakyan.Kahit na wala siyang alam, alam pa rin niya kung saan ang lugar na ito.“Bakit mo ako dinala dito, Thomas?“Ito ang sentro ng Southland District, isang lugar ng pangangasiwa. Hindi ka ba natatakot na masangkot sa gulo sa mga awtoridad kung dadalhin mo ako dito?"Ngumiti si Thomas.Hindi man lang nakasagot si Thomas nang bumukas ang pasukan ng gu
Sa isang madilim na gabi, pinaandar ni Thomas ang kanyang kotse at bumalik sa pamilyar na beranda ng kanyang bahay.Nakabukas pa rin ang mga ilaw sa bahay na nagpapahiwatig na hindi pa natutulog ang mga tao sa loob.Dahan-dahang lumapit si Thomas sa kanyang pintuan, inabot ang kanyang kamay at kumatok ng ilang beses. Knock, knock, knock…Sa isang langitngit, bumukas ang pinto.Tumayo si Emma sa pintuan, at naka-lock ang tingin niya kay Thomas.Bago siya bumalik, si Thomas ay may libu-libo at milyon-milyong mga salita na nais niyang sabihin, ngunit nang makita niya si Emma, lahat ng mga salita ay namatay sa kanyang dila.“Ema.”“Tom.”Yakap, Kaligayahan, Kagalakan, Kasiyahan.Agad na tumalon si Emma sa mga bisig ni Thomas, at mahigpit na niyakap ng dalawa ang isa't isa. Kahit wala pang isang linggo lang silang nagkahiwalay, parang ilang taon na sila.Tanging kapag ang pagmamahal ng isa ay sa isang tiyak na lawak ay mauunawaan ng isa ang sakit at pagdurusa ng paghihiwalay.M
Lalong sumama ang loob ni Felicia nang marinig iyon, at malapit nang tumulo ang kanyang mga luha.Mabilis na inabutan siya ni Johnson ng wet tissue. “Naku, 1.2 million lang. Hindi naman sa hindi namin kayang bayaran ito. Huwag kang umiyak, masakit sa puso ko na makita kang umiiyak."Tumalikod siya at inilagay ang isang kahon sa mesa. Pagkabukas nito, may isang pares ng berdeng jade bracelets sa loob.“Nag-grocery ang nanay mo at ang kanyang mga kaibigan kahapon, at nagkataon na nakatagpo sila ng bagong bukas na tindahan ng alahas. May ilang uri ng malaking opening sale na nagaganap, at lahat ay nagkaroon ng pagkakataong pumasok at makakuha ng ilang mga coupon ng discount.“Halimbawa, kung kukuha ka ng 40% discount coupon, maaari kang pumili ng kahit anong gusto mo mula sa mga alahas ng tindahan, at mabibili mo ito nang may 40% discount."At dahil sila ay mga babae, at may mga alahas na naka-discount, paano nila malalabanan yon? Kaya, ang iyong ina at ang kanyang mga kaibigan ay pu
Kinabukasan, dinala ni Thomas ang kanyang biyenan na si Felicia sa bagong bukas na chain store ng Stellar Jewellers. Natakot si Emma na baka magkaproblema sila at nagpasyang samahan din sila.Pagdating nila sa pintuan ng tindahan, nakita nila ang isang pulutong ng mga nasa mid-age na mga lalaki at babae, bawat isa sa kanila ay nagbibigkas ng mga masasakit na salita.Hawak nila ang lahat ng uri ng alahas sa kanilang mga kamay at sumisigaw para sa refund.Obviously, pareho sila sa sinapit ni Felicia. Sila ay mga ordinaryong tao na nahulog sa bitag ng mga walang prinsipyong mangangalakal.Ngunit ang tanging nagawa nila ay sumigaw at magreklamo tungkol dito.Dahil ang tindahan ng alahas ay inaasahan na ang ganitong insidente ay sumiklab, isang dosenang mga security guard ang kinuha upang harangan ang pinto. Kahit isang tao na gustong ipaglaban ang kanilang mga karapatan ay hindi pinayagang makapasok. Ang mga nagtangkang manggulo ay pinaalis.Kapag binu-bully ng isang merchant ang mga
Ngumiti si Thomas at sinabing, “Ang Stellar Jewellers ay sikat sa buong mundo na tatak at pinapahalagahan niya ang salitang ‘kredibilidad’. Kung alam ng iyong mga superyor sa punong-tanggapan sa Milan o sa rehiyonal na tanggapan ng Southland District na sinisira mo ang reputasyon ng Stellar Jewellers para ibenta ang iyong mga pekeng bagay, ano ang iisipin ng iyong mga superyor sa iyo?"'Seryoso?'Kung masasabi niya ang mga bagay na ganito, malamang alam niya nang husto ang operasyon ng Stellar Jewellers.'E ano ngayon?'Kung si Mr. McCain ay nangahas na gawin ang hakbang na ito, tiyak na tatalikuran niya ito at hindi siya matatakot na magdemanda.He said disdainfully, “Since nabanggit mo yan, sige kasuhan mo lang ako. Gusto mo bang sabihin ko sa iyo ang numero ng Complaints Line? Pwede ka nang tumawag doon."Bago makapagsalita si Thomas, may sumigaw mula sa likuran, "Kung kaya mo, gawin mo na lang!"Malamig na ngumuso si Mr. McCain, "Secretary, ibigay mo sa kanila ang numero."
Nagkatinginan sina Mr. McCain at Raymond, at tahimik nilang ipinakita ang kanilang mga taksil na ngiti.Sa oras na ito, lumapit si Emma at sinabing, "Maaari mo bang ipakita sa akin ang mga invoice at resibo?"“Oo.”Ipinasa sila ni Raymond kay Emma.Si Emma ay isang nangungunang executive ng Hill Manufacturing Company, at siya ay napakahusay sa ganitong uri ng aspeto. Masasabi niya kung ang mga dokumento ay peke o hindi sa isang sulyap.Matapos suriing mabuti, napabuntong-hininga si Emma."Mga pekeng dokumento talaga sila."Sa oras na ito, ang mga nasa mid-age na mga lalaki at babae ay naging higit na hindi mapagkakatiwalaan. Tinuro nila ang ilong ni Raymond at nagsisigawan, at gusto pang sumugod para bigyan ng dalawang malalaking sampal si Raymond.Sa kabutihang palad, agad na sumugod ang mga security guard upang hawakan ang kamay ng babae at direktang inilayo ito.“Erm, pwede bang tingnan mo kung anong klaseng lugar ito? How dare you try to create trouble? Ang lakas ng loob m
Sinusubukan ng mga tao sa site na pigilan ang kanilang galit, ngunit wala silang magawa.Gayunpaman, walang pakialam si Thomas at mahinahong sinabi, “Nang sinabi kong tutulungan kita na makakuha ng buong refund, sigurado akong gagawin ko ito. Hindi mahalaga kung mayroong anumang ebidensya o wala. Nasa iyo ang aking salita at maibabalik sa iyo ang iyong refund!”Tinitigan ni Raymond si Thomas na parang tulala, 'Whoa, bakit? Sa palagay mo ba ay isang uri ka ng isang dakilang diyos?”Bago mawala ang kanyang mga salita, dahan-dahang lumapit sa kanila ang isang silver BMW at huminto sa gilid ng kalsada.Pagkatapos, isang matandang ginoo ang lumabas sa kotse.Nang sumulpot ang taong ito sa harap ng lahat, sabay na nabigla sina Raymond at Mr. McCain. Nagmamadaling itinapon ng dalawa ang upos ng sigarilyo at magalang na tumayo.Ang taong ito ay eksaktong si Liam Quinn, ang deputy director ng Stellar Jewellers para sa sangay ng Southland District!"Ginoong Quinn, bakit ka nandito?" magal
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D