Ang kapaligiran sa meeting room ay naging awkward. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na gumawa si Richard ng ganitong deal sa isang batang miyembro ng pamilya.Tinanong ni Richard, "Paano kung hindi mo makamit ang dalawang bagay na ito?"Tiwala na sinabi ni Thomas, "Kung hindi ko magawa ito, hihiwalayan ko si Emma, at hindi ako aapak sa presensya ng Hill family.""Sige! Aalalahanin ko ang sinabi mo.""Syempre!"Muling tinanong ni Richard, "Ilang araw ang kailangan mo upang makumpleto ito?"Nagpakita si Thomas ng dalawang figure. "Sapat na ang dalawang araw."Ang lahat ng mga tao sa room ay nagkatinginan, at ang kanilang mga mata ay napuno ng mga ngiti. Dalawang araw nga lang ba talaga upang makuha ang investment at mag-sorry ang Kennedy family?“Haha! Supernatural being lang ang makakagawa nito.” Naglakad si Thomas kay Emma, at dahan-dahang sinabi, "Umuwi na tayo ngayon."Hinawakan niya ang kamay ni Emma, umalis silang dalawa sa meeting room.……Habang sila ay papa-u
Sumulyap si Emma kay Thomas at nagtaka kung ano ang sinusubukang gawin ng kanyang ama.Narinig niyang sadyang ibinaba ni Johnson ang boses at sinabing, "Emma, Thomas, hali kayo dito at maupo."Masunurin na umupo ang dalawa sa tapat ni Johnson.Patuloy na huminga ng malalim si Johnson. Bigla, hinampas niya ang coffee table at sumigaw, "Kayong dalawang good-for-nothing, anong ginawa niyo!”Nagulat si Emma. "Dad...""Manahimik ka nga!" Matigas na sinabi ni Johnson, "Narinig ko ang lahat. Nagpunta ka upang pag-usapan ang mga bagay sa Kennedy family, pero nagawa niyong paduguin at bugbugin ang walong tao. Haha, nakapaka-husay at capable niyo!"Alam mo bang may isa mula sa Kennedy family na tumawag sa akin at pinag bantaan ako? Nakakahiya kayong dalawa!”Tumingin si Emma sa baba, at hindi na lang nag salita”Huminga ng malalim si Johnson. “At ikaw Thomas, alam kong nakipag-pustahan ka kay Richard. Napaka tapang mo naman. Kailan ka pa naging ganito ka-capable? Kaya mong makakuha ng
Balak sanang i-persuade ni Emma at Felicia si Johnson ngunit sili ay pinahinto nito."Wala na kayong kahit na ano pang dapat sabihin. Ang pagbibigay sa kanya ng dalawang araw ay aking pinakamalaking concession. Kung meron ka pang sasabihin, kakailanganin mong hiwalayan siya bukas."Inilapag na ni Johnson ang kanyang paa, kaya't hindi na sila nakapag salita pa.Tumayo si Thomas at mahinanahon na nag-lakad papunta sa pintuan. Tumayo agad si Emma at agad siyang sinundan.Dumating ang dalawa sa labas ng bahay.Sinabi ni Emma sa isang nabilaukan na tinig, “Thomas, sinabi lang ni Dad ang mga yon dahil siya ay galit. Huwag mo sanang isapuso."Tumango si Thomas. "Alam ko.""Hindi mo kailangan mag-tuon ng masyadong atensyon sa pusta. Kung hindi mo ito magagampanan pwede pa rin tayong manghingi ng paumanhin kay lolo at humingi na rin ng kapatawaran. Hindi natin kailangan maghiwalay."Ngumiti si Thomas. "Dapat tuparin ng isang tao ang kanyang salita.""Gusto mo talaga akong iwan?"Nagk
Sabay-sabay na itinaas ng tatlo ang kanilang baso."Cheers! sa pagkamatay ni Thomas sa loob ng dalawang araw!"…Sa isang malamig at mahangin na gabi, isang lone figure ang lumakad sa kalsada.Isang mamahaling supercar ang huminto sa tabi ng kalsada, at bumukas ang pinto ng kotse. Lumabas dito si Samson at nagbigay ng military salute."Boss, narito ako upang sunduin ka.""Sige."Sumakay si Thomas sa sasakyan, at agad umalis ang kotse.Sa sasakyan, sinabi ni Samson, "Boss, sinabi mo sa akin na asikasuhin ang libing ng Kennedy family. Gusto ko lang sana mag tanong. Nais mo bang gawin itong maliit na bagay o tanggalin na mismo ang buong Kennedy family? Paalisin sila sa mundong ito."Malamig na sinabi ni Thomas, "Wala sa nabanggit.""Oh? Boss, paano mo gagampanan ang mga ito?""Pagkalipas ng dalawang araw, ipaalam mo sa pinuno ng Kennedy family na ipadala ang ilang mga taong tagapamahala nila at papuntahin sa bahay ng Hill family para humingi ng tawad."Tumawa si Samson. "Tsk.
Kinaumagahan, sa chairman’s office ng Alliance Enterprise’s buildingBilang isa sa nangungunang sampung malalaking business sa city, si David Williams, ang chairman ng Alliance Enterprise, ay may isang napakahigpit na schedule. Pumunta siya sa kumpanya upang gumawa ng mga pagpupulong at ma-discuss ng maaga ang trabaho.Knock knock knock knock. Ang pinto ng opisina ay kinatok."Pasok ka."Bumukas ang pinto, nang ang isang babaeng secretary na nakasuot ng isang professional na suit ang lumakad papunta kay David na dala-dala ang sulat. Pagkatapos, inilagay niya ang sulat sa mesa."Mr. Williams, ito ang invitation letter na ipinadala ni Emma Hill, ang taong namamahala sa projectng Hill Manufacturing Company."“Isang invitation letter? Tungkol saan ito?"“Investment. Inaasahan ni Emma kung pwede kang mag-invest sa muling pagbubuo ng project ng Hill family, at nangangako siyang magbibigay ng isang malaking halaga ng mga dividend ng project bilang kapalit.""Haha."Humigop si David n
"Talaga? Mabuti naman!" Sinabi ni Capricorn, "Kapag natapos na ito, ang lupa na nais mo ay maaprubahan na sa lalong madaling panahon.""Salamat. Salamat.""Okay, naipasa ko na ang mensahe, kaya aalis na muna ako.""Ingat."Matapos paalisin ni David ang Capricorn, agad niyang tinawag ang kanyang secretary "Bilisan mo at dalhin mo sa akin ang invitation letter na ipinadala ng Hill family. Gusto kong tingnan ito.”Inabot ng secretary ang invitation letter at naguguluhan na tinanong, “Mr. Williams, hindi mo sinabi na hindi ka pupunta? Kung sino mang pupupunta ay magiging mga kaaway ng ibang mga company sa city."Inirapan siya ni David ng tingin."Bobo ka ba?”"Ang sinabi ba ni Capricorn na ngayon lang ay hindi pa ba malinaw para sayo? Ang lupa na gusto ng company natin ay maaaprubahan kung tutulungan natin ang Hill family na makumpleto ang mga funds sa pagsisimula. Ito na ang susi! Alin ang mas mahalaga? Isipin mo ang sarili mo.”"Kapag naaprubahan na ang lupa, maaari na natin sim
Lumipas ang oras, at ang dalawang araw na deadline ay dumating sa isang iglap lang ng mata.Sumakay ng taxi si Thomas at pumunta sa pasukan ng building ng Hill Manufacturing Company ng mahinahon. Ang kanyang asawa, si Emma, na hindi niya nakita ng dalawang araw, ay matagal nang naghihintay sa pintuan.Ang muling pagsasama matapos ang isang maikling paghihiwalay ay nagbigay sa kanila ng pagnanasa na sumugod at yakapin ang bawat isa, ngunit pinigilan nila ito dahil sa kanilang mga kadahilanan."Dumating ka na.""Yeah.""Umakyat na tayo pagkatapos."Hindi sila masyadong nagsabi na ang lahat ay nasa katahimikan. Nakita nila ang pananabik at pag-asa ng nakaraang dalawang araw mula sa mata ng bawat isa.Dumating ang dalawa sa meeting room ng kumpanya.Ang head ng family na si Richard, ang nag-lead sa mga pangunahing miyembro ng company at maagang naghintay.Sila Harvard, Jade, Donald, at ang iba pa ay nag-ayos ng maraming tauhan para harangan ang lahat ng mga exit. Hangga't naglak
Lumipat si Thomas sa isang upuan at umupo. Pagkatapos ay naghintay siya na parang walang mali.Kinakabahan si Emma. Sa katunayan, ayon sa reply ng messenger, ang chairman ng bawat company ay hindi plinanong pumunta. Ito ay tulad ng sinabi ni Donald.Hindi niya alam kung saan nagmula ang confidence ni Thomas. Matibay siyang naniniwala na dadating ang mga chairman mula sa sampung companies.Patagong nagdasal si Emma. “Hindi kinakailangang dumating lahat ng chairman kahit isa o dalawang chairman lang ay sapat na para ma-resolve ang crisis, nakikiusap ako sainyo guys, kailangan niyong pumunta“Bawat minuto at segundo ay isang pagpapahirap.Sa mahabang paghihintay, oras na. Wala pa ring dumating.Mapangahas na tumawa si Richard. “Thomas, ang trick mo ay tapos na, di ba? Ngayon, papayagan kita ..."Bago siya matapos magsalita ay may bigla siyang narinig na anunsyo mula sa labas."Ang chairman ng Alliance Enterprise, David Williams, ay narito upang mag-participate sa meeting ng proje
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D