Magtiwala.Habang ang mga tagalabas ay hindi naniniwala na babalik si Thomas, pinili ni Adery na maniwala kay Thomas sa huli dahil ang taong ito ay gumawa ng napakaraming mga himala.Bukod dito, si Adery ay lihim na nagkaroon ng matinding pagmamahal kay Thomas, kaya naniwala siya sa lahat ng sinabi ni Thomas nang labis at walang pagdududa."Sige, naniniwala ako na babalik ka!"Ngumiti ang konduktor. "Bumalik? Haha. Mangarap pa! Tanga ako kung hahayaan ko siyang bumalik mamaya! Tara na.”Habang binabantayang mabuti ng ilang pulis ng tren, si Thomas ay sinamahan sa isang walang laman na independyenteng sasakyan. Ginamit nila ang lugar na ito para ikulong ang mga pansamantalang kriminal.Nang dumating ang mga kriminal sa lugar na ito, imposibleng makaalis sila.Pagkatapos ay isinara ang pinto ng tren.Umupo ang punong konduktor, at tiningnan niya si Thomas nang may paghamak. “Naglakas-loob ka bang lumaban sa tren? Haha! Ikaw ay nakakabilib. Hintayin mo na lang makapasok sa kulunga
Hindi nagalit ang punong konduktor. Sa halip, natawa siya dahil sa sinabi ni Thomas.Bilang punong konduktor, siya ay itinuturing na pinakamakapangyarihan, kaya lahat ng naroon ay kailangang makinig sa kanya.Pero, gusto pa rin siyang paalisin ni Thomas?Sino siya para gawin iyon?Ngumisi ang punong konduktor at sinabing, “Binata, sa palagay mo ba dahil magaling ka sa martial arts at kaya mong lumaban, kailangan kang pakinggan ng lahat? Hayaan mong sabihin ko sa iyo, kahit na gusto mong makatakas sa kapahamakan ngayon, hindi mo ito magagawa!"Hindi nagpakita ng kahit anong ekspresyon si Thomas habang inilabas niya ang isang itim na cardholder mula sa kanyang jacket at inihagis ito sa mesa.Wala siyang ibang sinabi.Sandaling natigilan ang punong konduktor. Ano ito?Isang suhol?Hindi niya namamalayan na kinuha ang cardholder. Pagkakuha pa lang niya ay bigla siyang nakaramdam ng takot. Nakita niyang medyo pamilyar ang cardholder na para bang nakita niya ito kung saan.Pagkatap
Binaling ni Mandrill ang kanyang ulo sa pagsuway."Binabalaan ko kayo sa pangalawang pagkakataon. Bumangon ka ba o hindi?"Ito ang aking ikatlong babala!"Agad na binigyan ng konduktor ng awtorisasyon ang mga opisyal ng tren nang makita niyang hindi gumana ang kanyang tatlong babala. "Hulihin ang lahat ng mga taong ito at ipasa sila sa pulisya sa susunod na istasyon!""Opo, ginoo!"Ang ilang mga opisyal ng tren ay sumugod at kinulong si Mandrill, pati na rin ang kanyang mga barkada bago sila dinala.Matapos maayos ang insidente, malumanay na sinabi ng punong konduktor kay Adery, “Miss, I’m really sorry. Mali talaga ang ginawa ko. Pinahintulutan ko ang mga gangster na ito at naging sanhi ng iyong pagkawala. Patawarin mo ako."Si Adery ay ganap na nagulat. Hindi niya ito naintindihan. Ibang-iba ang ugali ng punong konduktor na para bang nag-transform siya. Dahil doon ay naguguluhan siya sa nangyayari.Maging ang crew member ay mukhang tulala.Ang punong konduktor ay naging nap
Nasiyahan si Adery. Lumingon siya, tumingin kay Thomas, at nagtatakang nagtanong, “Paano mo nagawang baguhin ng punong konduktor ang kanyang saloobin sa loob lamang ng ilang minuto?”"Wala naman talagang espesyal na dahilan. Sinabi ko sa kanya na nag-record ako ng video, at gusto ko siyang isumbong sa kanyang superior. So, he took the initiative to solve the problem for me,” iba ang pagkasabi ni Thomas sa totoong nangyari.“Huh?”Ang isang normal na tao ay hindi maniniwala sa ganoong kalokohan, ngunit si Adery.Ang kanyang tiwala kay Thomas ay lumampas sa nararapat na limitasyon. Siya ay lubos na nagtiwala sa kanya nang walang anumang dahilan.Nang dumating ang tren sa susunod na istasyon, si Mandrill at ang kanyang mga barkada ay dinala ng mga pulis. Pagkatapos, nagpatuloy ang tren patungo sa destinasyon nito.Antok na antok si Adery sa daan.Hindi siya nakatulog kagabi, at inagawan pa siya ng upuan ni Mandrill at ng kanyang barkada kanina. Napagod na siya, kaya hindi niya nama
Nilagyan ng transparent glass ang banyo kaya nahiya si Adery na maligo sa harap ni Thomas. Gayunpaman, nagtitiis lang siya ngayong gabi.Humiga siya sa kama, tumalikod, at tumingin sa likod ni Thomas. Mas naantig siya at mas marami siyang inaasahan.kung…Kung matagal na niya nakilala si Thomas, baka hindi na siya mag-isa ngayon.Maaari siyang maging isang ina na may dalawang anak ngayon, tama ba?Gah! Bakit ang isang napakahusay na lalaki ay nakuha ng ibang babae?Habang iniisip niya iyon, mas lalo siyang nakaramdam ng lungkot.Nag pout si Adery at ginamit ang kumot para takpan ang ulo niya habang mariing nakapikit. Hindi niya pinagtuunan ng pansin ang bagay na namamagitan sa kanila ni Thomas dahil wala itong silbi kahit na anong isipin niya.May asawa na siya. Ano pa ang maaari mong gawin?Tahimik ang gabi.Kinabukasan, naghanda si Thomas ng pagkain para kay Adery, na natutulog pa, bago niya kinuha ang kanyang maleta at lumabas ng hotel.Nagrenta siya ng kotse at nag-iisan
Sa kritikal na puntong iyon, lumipat si Thomas nang patagilid sa bilis na lampas sa limitasyon ng tao at iniwasan ang pag-atake mula sa mga pit bull.Pagkatapos, naglabas siya ng punyal. Nang sumugod ang susunod na pit bull, inipit niya ito sa sahig at tinusok ang punyal sa leeg ng pit bull.Agad na namatay ang aso.Ang pangatlong aso ay sumalakay mula sa likuran, ngunit tila nakikita ito ni Thomas sa likuran niya. Itinaas niya paatras ang kanyang punyal nang hindi lumilingon. Hinampas niya ang pit bull sa likod niya, at nahulog ito sa sahig na may malaking hiwa sa tiyan nito.Dumudugo ito.Karaniwang inaapi ng mga aso ang mahinang kalaban at natatakot sa malakas na kalaban. Matapos makita ng mga aso na ang kanilang mga kasamang aso ay namatay nang malungkot, ang iba pang tatlong pit bull ay natakot kaya tumalikod sila at tumakbo palayo. Hindi na sila nangahas na manatili pa doon.Tumayo si Thomas at inilayo ang punyal.Palakpak! Palapak! Malakas at malinaw na pagpalakpak ang na
Sinipa ng alipin na iyon ang likod ni William, at nagpasuray-suray si William habang naglalakad siya pasulong. "Matanda, maaari ka nang umalis."Umiiyak si William habang naglalakad papunta kay Thomas.Direktang inilabas ni Thomas ang kanyang punyal at pinutol ang magaspang na lubid ng abaka. Pagkatapos, naglabas siya ng panyo at pinunasan ang dumi sa mukha ni William."Thomas, pasensya na kung nadala kita dito." Ang boses ni William ay parang mahina at mahina."Mag-usap tayo pagkatapos nating bumalik."Noon, kinailangan ni Thomas na panatilihing ligtas si William higit sa lahat. Gusto man ni Thomas na turuan agad ng leksyon ang mga kidnapper, nagpipigil pa rin siya nang maisip niyang maaari nitong ilagay sa panganib si William kapag ginawa niya iyon.Inuna niya ang kaligtasan ni William.Mabagal siyang makapaghiganti sa hinaharap."Iiwan ko lang ang pera dito."Itinapon ni Thomas ang maleta sa isang tabi bago niya tinulungan si William na makalabas ng site. Agad na sumulong a
Ayaw na ring maghintay ni Tripp nang makita niyang tumanggi si Thomas na sumuko at sumama sa kanya. Ikinumpas niya ang kanyang kamay, at sumugod ang ilang subordinates.Ang mga aliping ito ay nangahas na hindi maging pabaya pagkatapos nilang makita ang labanan sa pagitan ni Thomas at ng mga pit bull.Dalawang tao ang sabay na umatake sa kanya mula sa harap at likod. Ang isa sa kanila ay may hawak na punyal habang ang isa naman ay may hawak na palakol. Pareho silang mukhang walang awa at mabangis.Nang malapit na silang makarating kay Thomas, nakarinig sila ng ilang huni.Dalawang matulis na palaso ang lumipad sa hangin.Pfft!Pfft!Sabay-sabay na tinusok ng mga palaso ang kanilang mga braso!Ibinagsak ng dalawa ang kanilang mga sandata sa sahig, at sa sobrang sakit ay napaluhod sila sa sahig at nagsisigawan. Hindi nila napigilang umiyak ng walang tigil.Mga arrow?Natigilan din ang ibang gangster. Bakit nagkaroon ng ambush?Nagtaas sila ng ulo at gustong hanapin ang gumagawa
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D