Pagdating nila sa training camp, dumating ang bawat miyembro ng team para batiin si Frog. Nadama ng lahat na masuwerte siyang nakabalik na buhay.Dahil sa magandang relasyon nila ni Frog, hindi ganoon kaganda ang ugali ng mga miyembro ng team kay Thomas.Sa kanilang opinyon, naging kung ano siya ngayon dahil kay Thomas. Kaya't, nang makita ng lahat si Thomas, may isang alon ng kawalang-kasiyahan sa kanilang mga tingin.Sinadya nilang lahat nakalimutan ang pangyayari kung saan sinubukang sagasaan ni Frog ang mga tao gamit ang sasakyan.Nang bumalik si Thomas, walang sinuman ang may kaaya-ayang ekspresyon na maibibigay.“Tingnan mo, may mukha pang babalikan ang bastos na iyon. Talagang walang hiya siya."“Ganoon na niyang sinaktan si Frog. Gusto ko talaga siyang sampalin ng ilang beses. Kung hindi dahil sa kapakanan ni Mr. Barlow, tiyak na papatayin ko siya!"“Let’s go, and don’t stay too close to those kind of people, Nakakadiri Siya!”Si Thomas ay ibinukod ng lahat.Wala nang
Maraming tao ang nanliligaw sa isa't isa, at biglang nagbago ang ekspresyon ni Frog.Halos sa isang iglap, ang mukha ni Frog ay tila nasunog. Pulang pula lahat ng eyeballs niya at halos lumuwa na ang dalawang mata niya.'Bang!'Nahulog si Frog sa lupa mula sa wheelchair. Nanginginig ang mga kamay at paa niya at agad siyang nawalan ng malay.May mga hindi pa tapos na tonic supplement na nakakalat sa tabi niya.“Frog!!!”Ang biglaang pangyayaring ito ay ikinagulat ni Larry, at agad siyang tumulong kay Frog.Kumunot ang noo ni Thomas.Kumunot ang noo ni Thomas, 'Ito ang kinahinatnan ng hindi pakikinig sa payo ng nakatatanda.'Hindi nakinig si Frog sa payo ni Thomas at iginiit na uminom ng tonic supplements. Dahil dito, sobra siyang kumain. Madali siyang magkaroon ng bara sa kanyang mga ugat. Ngayon pagkatapos kumain ng tonic supplements, mas kumapal ang kanyang dugo, at mabilis itong nagdulot ng mas maraming blockage.Kung hindi siya magagamot sa oras, baka mawalan siya ng buhay
Pagkaraan ng ilang sandali ay nag-alinlangang lumabas si Harry ng operating theater.Nag-aalalang lumapit si Larry at nagtanong, "Doktor Harry, kumusta na si Palaka?"Ibinaba ni Harry ang kanyang ulo at hindi alam kung ano ang sasabihin.Tumikhim siya at nagtanong, “Buweno, nasaan si Thomas ngayon?”“Thomas? Doktor Harry, bakit mo hinihiling si Thomas?""Kailangan mo lang sabihin sa akin kung nasaan si Thomas ngayon.""Ermm... Nasa training site pa rin si Thomas.""Okay. Alam ko kung ano ang gagawin."Walang sinabi si Doctor Harry, at diretso siyang lumabas ng ospital na suot ang kanyang puting amerikana. Direkta siyang nagmaneho papunta sa lugar ng pagsasanay.Wala pang sampung minuto, nakarating na siya sa venue.“Thomas!”Nagmamadaling tumakbo si Doktora Harry at sinabi kay Thomas, “Thomas, namamatay si Frog. Paano ka nakakaupo dito ng mapayapa?"Mahinang tanong ni Thomas, "Kung naghihingalo si Frog, hindi ba dapat na ikaw, ang attending doctor, ang may responsibilidad n
‘Heh! Imposible!‘Frog, huwag mo akong sisihin sa pagiging walang awa mo, kahit mamatay ka, hindi kita hahayaang iligtas ni Thomas.‘Naniniwala akong hindi mo rin gustong iligtas ka ni Thomas, di ba?’ Napakasama ng puso ni Larry.Pagkakaibigan? Lahat ng iyon ay walang laman na usapan!Mas gugustuhin niyang isakripisyo ang kaibigan kaysa magpakumbaba para humingi ng tulong kay Thomas.Samantala, napasandal si Thomas sa isang upuan sa field ng pagsasanay at nakacross ang tuhod sa kanyang binti habang nakatingala sa asul na langit.Oras na dapat ngayon.Nagpakawala siya ng mahabang buntong-hininga.“Buntong-hininga, Larry Beckett, mas gugustuhin mong isakripisyo si Frog kaysa lumapit sa akin para humingi ng tulong."Dapat ko bang sabihin na ikaw ay mapagmataas, o walang awa?" Tumayo si Thomas at pumunta sa kotse.Lumapit si Maya at nagtanong, “Thomas, I saw Dr. Johnson asking for you just now. Para saan iyon?”Napabuntong-hininga si Thomas na may tipid na ngiti."Para sa isang
Naipit ang ulo ni Larry sa upuan sa harap ng operating theater, ngunit sa wakas ay inalis niya ito, at sakto namang nakita niya ang naka-recover na Frog at Maya sa labas.“Frog? Ikaw… okay ka lang?”Si Frog ay orihinal na naging sunud-sunuran kay Larry, ngunit sa sandaling iyon, nang makita niya si Larry, ang kanyang mga mata ay napuno ng disgust, at talagang gusto niya itong sampalin.Natagpuan ni Larry ang kanyang sarili na namimilipit sa ilalim ng tingin..Paos na sabi ni Frog, “Larry Beckett, I’m fine now. Hindi ba ito nakakalugod sa iyo?”Natigilan si Larry bago siya ngumiti at sinabing, “Paano posible iyon? Magkaibigan tayo! I'm ecstatic that you recovered, so paano ako hindi magiging masaya?"“Magkaibigan? Hah!” Sumigaw si Frog, "Alam ko na ngayon ang totoo, kaya bakit ka pa nagpapanggap?"“Katotohanan? Anong katotohanan?” Tumingin si Larry kay Maya at may masamang pakiramdam sa puso niya. Sabi niya, "Frog, huwag kang maniwala sa mga salita ng ibang tao at maapektuhan nit
Matapos ang pangyayaring ito, sa wakas ay nakita ni Frog ang lahat ng tsismis at hinanakit.Masasabi pa rin niya kung sino ang mabuti at kung sino ang masama.Nakangiting tumango si Thomas. "Mabuti yan. Ngayon, mayroon akong gawain para sa iyo.""Sabihin mo sa akin kung ano iyon, Thomas."“Hmm... gusto kong bumalik ka at humiga sa ilalim ng araw. Huwag kumain ng junk, lalo na ang mga supplement na iyon."Namumula ang mga mata ni Frog.Kung nakinig lang sana siya sa mga mungkahi ni Thomas noon, hindi na sana siya dumaan ng ganito karaming paghihirap ngayon.Tumango siya para ipakita na naiintindihan niya.Habang nag-uusap sila, biglang tumunog ang cellphone ni Thomas.Ang tumawag ay si Samson.Hindi tatawagan ni Samson si Thomas kung hindi importante. Ngayong tumawag siya, ibig sabihin may nangyari.Pumunta si Thomas sa gilid. "Kamusta?"“Boss, nahanap ko na si Vany. Yung pinahanap mo sa akin nung nakaraan."Si Vany ang babaeng pinapahalagahan ni Ryan, at si Ryan ay kapatid
Nang gabing iyon, nang makauwi sila, sinabi ni Thomas kay Emma na gusto niyang umalis ng bahay para sa isang business trip na tatagal ng ilang araw sa South City.Gayunpaman, wala siyang nakapirming numero kung ilang araw ang biyahe.Nag-pout si Emma at labis na nalungkot.Nangangahulugan ito na magkakaroon sila ng mahabang panahon kung saan hindi sila magkikita, at kailangan nilang tiisin ang sakit ng pagkakaroon ng lovesick.Matapos mamuhay nang magkasama sa panahong ito, naging lubos na umaasa si Emma kay Thomas, at hindi niya kayang iwan siya, lalo na sa mahabang panahon. Hindi niya ito matanggap.“Kailangan mo bang pumunta?” Tanong ni Emma na parang nag-aatubili na iwan siya.Pakiramdam ni Thomas ay nagbitiw.Kung makakapili man siya, ayaw niya ring iwan si Emma, pero ito ang sitwasyon nila ngayon. Kung hindi siya pumunta sa South City, paano niya ililigtas si Vany?"Emma, ipinapangako ko sa iyo, babalik ako sa lalong madaling panahon."“Hmph!” Kahit na ito ang sinabi
"Ano ang nangyayari? Bakit biglang kinidnap ang tatay mo?”Ipinasa ni Adery ang sulat na ipinadala ng mga kidnapper kay Thomas.“Sinabi ko sa iyo noon na ang aking ama ay kailangang umalis sandali sa Southland District para bumili ng gamot. Actually, nagpunta siya sa South City, which is a region where good and evil intertwine.”South City?South City na naman?Kumunot ang noo ni Thomas. Mukhang kailangan niyang ayusin ang problema sa South City.Patuloy na sinabi ni Adery, “Nakabisita na ang tatay ko sa lugar na iyon noon, at kadalasan ay babalik siya pagkatapos ng kalahating buwan. Ngunit sa pagkakataong ito ay matagal na siyang nawala dahil siguro sa trabaho.“Naramdaman kong may mali, kaya tinawagan ko ang aking ama. Siya ay kukuha noon, ngunit hindi niya sinasagot ang alinman sa aking kamakailang mga tawag.“May nagpadala pa nga ng sulat na ito sa Owen Medical Center kaninang gabi. Tapos, Noon ko lang nalaman na kinidnap na pala ang tatay ko!”Binuksan ni Thomas ang sulat
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D