Iisa ang iniisip ng lahat, kaya lahat sila ay nagmadaling pumasok.Biglang napuno ang Food and Medicine Hall, at wala pang isang minuto ay puno na ang restaurant. Ang isang malaking grupo ng mga customer ay nagtipon pa sa labas.Kung gusto nilang mag-dine in, kailangan nilang pumila.Gayunpaman, karamihan sa mga tao sa labas ay ayaw talagang kumain. Sa halip, gusto lang nilang tumayo sa kalye at manood ng palabas. Gusto nilang makita kung talagang masustansya ang pagkain.Bago opisyal na nagsimulang magluto si Thomas, pinagmasdan niyang mabuti ang mga customer sa bawat mesa. Gumawa siya ng isang tiyak na pagtatasa ng bawat customer na dumating upang kumain.Pagkatapos, naglakad siya papuntang kusina.Ang chef ang namamahala sa pagluluto, habang si Thomas ang responsable sa pagdaragdag ng ilang "seasonings" sa pagkain. Ang mga pampalasa na ito ay maingat na ginawa ni Thomas, at lahat ng mga ito ay mabuti para sa kalusugan ng isang tao.Pagkatapos kainin ng mga tao ang pagkain, it
Sa gitna ng Celandine City, mayroong isang 118-palapag na gusali, at ito ang punong-tanggapan ng Art Trading Corporation. Ito rin ang simbolo ng Celandine City.May kasabihan, "Hangga't umiiral ang Art Trading Corporation, magkakaroon ng Celandine City!"Ang isang gusaling tulad noon ay ang operating core ng buong Celandine City. Ito rin ang lifeline ng lungsod.Ang opisina ng chairman ng grupo, si Lord Vedastus, ay nasa ika-44 na palapag.Ito ay isang malas na numero at isang malas na palapag. Sa normal na mga pangyayari, ang isang palapag na may numerong "4" ay karaniwang sarado at hindi bukas para magamit.Dahil ang "4" ay sumasagisag sa kamatayan, ito ay bawal para sa maraming negosyo. Samakatuwid, ang gayong mga kaayusan ay mangyayari.Gayunpaman, si Lord Vedastus ay hindi mapamahiin."Kaya kong kontrolin ang aking buhay" ang motto ng buhay ni Lord Vedastus. Siya pa nga ang nagkusa na pumili ng ika-44 na palapag para sa kanyang opisina, na sumasakop sa buong palapag.Hindi
Tumango si Hayden. "Okay, pupunta ako at kukuha ako ng isang tao."……Sa Food and Medicine Hall, umupo si Thomas sa tabi ng bintana sa ikatlong palapag. Pinagmasdan niya ang mga customer na lumalabas-pasok sa restaurant, at ang kanyang mga mata ay kumikislap sa palihim. Hinihintay niyang kumilos si Lord Vedastus.Nakagawa siya ng napakagandang pasukan. Hindi ba siya papansinin ng Art Trading Corporation?Imposible naman.Nagawa na ni Thomas ang kanyang unang hakbang, kaya makikita niya kung paano tutugon ngayon si Lord Vedastus.Lumapit si Aquarius at bumuntong-hininga habang sinabi niya, “We’re currently operating at a loss. Nagdurusa kami ng mga pagkalugi sa bawat deal sa negosyo. Ang mas maraming mga customer na mayroon kami, mas maraming pagkalugi ang aming nararanasan. Kung patakbuhin namin ang aming negosyo tulad nito, sa palagay ko ay hindi magkakaroon ng pangalawang negosyo."Ito ay hindi lamang tungkol sa pagpapatakbo ng negosyo nang lugi. Parang naghagis sila ng pera s
Pagkatapos pumasok ni Blake sa Food and Medicine Hall, ibinaba ng lahat ng customer ang kanilang mga tinidor at kutsilyo. Dinilat nila ang kanilang mga mata at tinitigan siya.Ang matandang ito ay may mataas na reputasyon sa industriya ng gourmet.Halatang puno ng tao ang buong restaurant. Kung gusto ni Blake na kumain, kailangan niyang maghintay ng ilang oras. Gayunpaman, talagang may nagkusa na tumayo at bigyan siya ng kanyang upuan.Tanda iyon ng kanyang katayuan."Ginoo. Winslow, umupo ka muna."Hindi na napigilan ni Blake. Hindi man lang niya pinasalamatan ang tao bago siya umupo sa upuan na binitawan ng taong iyon.Nahiya naman ang ibang customer sa iisang table na ipagpatuloy ang pagkain, at tumayo na rin silang lahat.Napaka bait ng waiter. Mabilis siyang lumapit at niligpit ang mesa bago niya inilagay ang menu sa harap ni Blake. "Ginoo. Winslow, pwede ko bang kunin ang order mo?" magalang na tanong niya.Kalmadong binuksan ni Blake ang menu at dahan-dahang pumili ng mg
One-fifth ng pagkain ang kinain. Hindi naman masyadong kumain si Blake. Para sa isang gourmet, hindi niya natapos ang pagkain.Kumuha siya ng napkin at pinunasan ang bibig niya bago siya nagbigay ng review. "Ito ay may lasa, aroma, at kulay. Ang mga sangkap nito at ang paraan ng pagluluto nito ay top-notch. Ang chef na naghanda ng dish na ito ay dapat na isang nangungunang chef."Ito ay talagang pareho sa kanilang hinulaan. Nagbigay ng positibong pagsusuri si Blake.“Pero…”Ang kanyang "ngunit" ay muling nakakuha ng kanilang atensyon. Bakit nagkaroon ng "pero"?Blake continued to say, “Pero yun lang. Ang ulam ay niluto nang mekanikal. Hindi man lang inilagay ng chef ang kanyang nararamdaman sa pagkain. Ang ganitong pagkain ay mukhang maganda sa ibabaw. Ito ay maituturing na maganda sa pamamagitan ng normal na mga customer, ngunit para sa akin, ang pagkain na walang damdamin ay walang kaluluwa, at mayroon lamang isang salita upang ilarawan ito: Basura!"Ano…Natigilan ang lahat.
Ang hika ni Blake ay nagpahirap sa kanya ng higit sa sampung taon. May ilang beses nang muntik na siyang mamatay sa ospital, at isang bangungot na inakala niyang hindi na siya makakatakas.Sa hindi inaasahang pagkakataon, naibsan ng isang plato ng fish and chips ang sakit na matagal nang bumabagabag sa kanya.Nakakagulat naman.Naghinala pa si Blake kung kumakain ba siya ng pagkain o gamot.Ang pagkain na maaaring magpagaling ng sakit ay talagang umiral sa mundo, at ito ay mas kapaki-pakinabang kaysa sa gamot. Ito ay katawa-tawa. Kahit na ang gourmet ay may kaalaman at nakakain ng lahat ng uri ng delicacy sa mundo, siya ay kumbinsido sa puntong ito.Tanong ni Blake, “Mr. Mayo, paano mo nagawa iyon?"Bahagyang ngumiti si Thomas, at sinabi niya, “Tulad ng sinabi ko sa simula, lahat ng pagkain sa aming restaurant ay naka-customize para sa aming mga customer. Nang suriin kita, natuklasan kong may hika ka. Kaya, noong inihanda ko ang plato ng mga isda at chips, sinadya kong gumamit ng
Kung hindi alam ni Hayden si Blake, magdududa siya kung si Thomas ang nag-ayos.“Wow, kamangha-mangha! Medyo matalino ka."Ngunit paano naging posible na ito lang ang paraan ni Hayden?Pinitik niya ang kanyang mga daliri. Pagkatapos, agad na tumakbo ang isang lalaking may nakakadiri ang mukha. Tumango siya, yumuko, at sinabing, “Mr. Barlow, maaari ko bang malaman kung mayroon kang anumang nais mong gawin ko?"Kilala rin ang lalaking ito sa Celandine City, at ang pangalan niya ay Viv Hudson.Si Viv ay sikat sa Celandine City hindi dahil sa kung gaano siya kagaling, kundi dahil ang taong ito ay magaling lalo na sa pang-blackmail, pag-frame, at pag-uudyok. Marami ring big boss at enterprise ang natalo niya.Hindi siya dapat masaktan ng mga tao. Ang lalaking ito ay isang klasikong walanghiyang tao. Kung gaano mo siya nasaktan, mas gusto ka niyang ipaglaban hanggang sa huli. Iko-frame up ka niya at gagamit ng lahat ng uri ng kasuklam-suklam na pandaraya sa iyo.Palaging sinasabi ng m
Kakaakyat pa lang ni Thomas sa hagdan kanina ay may narinig siyang ingay mula sa ibaba. Halos alam na niya ang nangyayari.Nandito na ang second assessment."Bumaba tayo at tingnan natin."Dinala ni Thomas si Aquarius sa unang palapag. Pagkababa pa lang nila ay nakita na nila na mahigit sampung malalaking daga ang tumatakbo sa loob ng restaurant.Laking gulat ng mga customer kaya naghiyawan sila nang makita ito. Gumapang pa ang ilang maselan na babae sa mga mesa.Nang makita ni Thomas ang sitwasyon, alam niya kung ano ang mangyayari.Nagtanim sila ng mga daga, inihanda ang mga ito sa tamang panahon, at sinasadyang siraan si Tomas.Wow, hindi naman kakaiba ang diskarteng ginamit nila.Habang sinusubukang hulihin ng mga waiter ang mga daga gamit ang kanilang buhay, isang customer ang biglang nahulog sa lupa. Nagkaroon siya ng seizure habang bumubula ang bibig. Mukhang mamamatay na siya.Nagulat ang iba sa table na iyon at agad silang lumapit para makita ang nangyari."Anong nan
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D