Chapter 28

Hindi na ko pumasok pagkatapos ng nangyari. Nagkulong na lang ako dito sa kwarto ko at umiyak ng umiyak.

Binalaan ko na ang sarili ko na wag aasa sa mga pinagsasabi ni Ice, pero naniwala pa rin ako. Naniwala pa rin ako na mahal niya ko. Akala ko totoo yung mga sinabi niya.

Lalo akong napahagulgol ng iyak. Uto-uto kasi ako eh. Nakakainis! Gusto kong sigawan si Ice, gusto kong magalit sa kanya pero naiisip kong wala naman akong karapatan. Sino ba naman ako? Nakikitira lang naman ako sa mansyon nila at pinag-aaral nila ng libre sa school na pag-aari nila.

Agad akong tumayo at tiningnan ang sarili ko sa salamin. Mugtong mugto ang mata ko. Kahit sa malayuan mo ko tingnan ay halatang halata na umiyak ako.

Hihiga sana ulit ako sa kama nang maramdaman ko ang pag-aalburoto ng tiyan ko. Nagutom tuloy ako dahil sa sobrang pag-iyak.

Tumingin ako sa orasan. Alas otso na pala. Siguro naman ay hindi ko makaka