Chapter 11
“WHAT’s happening here?” Isang tinig ang nagpatigil sa aming dalawa ni Joshua. Napasulyap kaming pareho sa pintuan at nakita namin doon si Sir Leo. “Ni-ninong?!” ani Joshua na kaagad nag-iba ang mood ng mukha. Ako naman ay tahimik na napatungo at hinintay ang susunod na mangyayari. Naglakad si Leo palapit sa amin. Nakangiti pa ito na tila natutuwang makita kaming dalawa. “Ang aga naman ng meeting ninyong dalawa. Sa labas pa lang ay naririnig ko na ang pagdedebate ninyo.” Nakangiti ngunit naroon pa rin sa itsura ang pag-aalala. “Sorry po, Sir Leo. Ako po ang may kasalanan kung bakit nagagalit si Boss Joshua. HindChapter 12 SA isang ampunan sa Tayabas Quezon Province kami nagtungo. Medyo may kaliitan ang lugar kaya naman madali nitong nahanap ang ampunan na tinutukoy ng ninong niya. Kaagad kaming pumasok sa loob at tinanong kaagad ang tagamahala ng ampunan. “Naku iho, matagal nang wala rito ang batang iyan. May ilang taon na ring nakakalipas nang kunin siya at dalahin sa ibang bansa ng mag-asawang nakaampon sa kaniya.” Mahabang paliwanag nito kay Joshua. “Ganoon po ba? Mayroon po ba kayong address or contact number sa mga taong ito?” ani Joshua. “Mayroong address na iniwan ang mag-asawa sa amin. Ngunit hindi ko alam kung active pa rin ang number na ibinigay nila. Kaano-ano mo ba ang batang hinahanap mo iho? Curious lang ako kung bakit hinahanap mo siya.”
Chapter 13 NANIBAGO ako ng tanghali ng pumasok sa trabaho si Josua, kaya naman ng makita kong tuloy-tuloy na ito patungo sa opisina niya’y sumunod na ako papasok.“Sir, bakit tanghali ka na yata ngayon?” tanong ko rito na biglang kinairita naman niya.Huminto ito sa harap ng table niya at hinarap ako na nakaarko ang mga kilay.“Bakit mo kinu-question ang pagpasok ko sa trabaho? Baka nakakalimutan mo na boss mo ako at ano mang oras na naisin kong pumasok ay wala ka na roon!”“Galit kaagad? Hindi ba puwedeng concern lang ako kasi ngayon ka lang pumasok ng ganitong oras?” tugon ko.“Concern? Bakit?”Natigilan ako sa tanong niya, bakit nga ba iyon ang nasabi ko? Kaagad akong umiwas ng tingin at bumaling sa aking dala-dalang mga folder.“Ah... kasi ga-gawa nito sir, kailangan mo kasi itong permahan para maayos ko na kaagad ang iba ko
Chapter 14 ILANG oras ang nakalipas ng muling tawagin ako ni Joshua, upang utusang magtimpla ng kape niya. Sa inis ko ay dinamihan ko ang asukal para lalo siyang magalit sa akin.“Ito na po ang kape mo sir.” Inabot ko ang kape sa kaniya, sobrang lapad pa ng pagngiti ko na kaagad namang napuna ni Joshua.“Ano na namang ginawa mo?” seryosong tanong nito.“Ha? Anong ibig mong sabihin sir?” pagmamaang-maangan ko pa.Saglit itong nag-isip, pinagmasdan ang kape niya na dapat ay iinumin na bago muli akong tinitigan. Pakurap-kurap lang naman ang mata ko, pero kinakabahan na ako sa mga titig niya.“Iyang mga ngiti mo ang ayaw na ayaw kong makikita. Alam mo ba kung bakit?” anito sabay baba ng tasa sa lamesa. Bigla akong nainis dahil naudlot ang pag-inom nito sa kape.“Ha? Ba-bakit?”“Dahil hindi katiwatiwala ang itsura mo, lalo na pag ganiyan an
NANIBAGO ako ng tanghali ng pumasok sa trabaho si Josua, kaya naman ng makita kong tuloy-tuloy na ito patungo sa opisina niya’y sumunod na ako papasok. “Sir, bakit tanghali ka na yata ngayon?” tanong ko rito na biglang kinairita naman niya. Huminto ito sa harap ng table niya at hinarap ako na nakaarko ang mga kilay.“Bakit mo kinu-question ang pagpasok ko sa trabaho? Baka nakakalimutan mo na boss mo ako at ano mang oras na naisin kong pumasok ay wala ka na roon!” “Galit kaagad? Hindi ba puwedeng concern lang ako kasi ngayon ka lang pumasok ng ganitong oras?” tugon ko. “Concern? Bakit?” Natigilan ako sa tanong niya, bakit nga ba iyon ang nasabi ko? Kaagad akong umiwas ng tingin at bumaling sa aking dala-dalang mga folder. “Ah... kasi ga-gawa nito sir, kailangan mo kasi itong permahan para maayos ko na kaagad ang iba ko pang gagawin,” nauutal kong pagdadahilan.Napatingin naman ito sa dala-dala ko na kaagad kong inabot sa kaniya. Inis na inabot naman niya sa akin iyon bago ak
Chapter 14 ILANG oras ang nakalipas ng muling tawagin ako ni Joshua, upang utusang magtimpla ng kape niya. Sa inis ko ay dinamihan ko ang asukal para lalo siyang magalit sa akin.“Ito na po ang kape mo sir.” Inabot ko ang kape sa kaniya, sobrang lapad pa ng pagngiti ko na kaagad namang napuna ni Joshua.“Ano na namang ginawa mo?” seryosong tanong nito.“Ha? Anong ibig mong sabihin sir?” pagmamaang-maangan ko pa.Saglit itong nag-isip, pinagmasdan ang kape niya na dapat ay iinumin na bago muli akong tinitigan. Pakurap-kurap lang naman ang mata ko, pero kinakabahan na ako sa mga titig niya.“Iyang mga ngiti mo ang ayaw na ayaw kong makikita. Alam mo ba kung bakit?” anito sabay baba ng tasa sa lamesa. Bigla akong nainis dahil naudlot ang pag-inom nito sa kape.“Ha? Ba-bakit?”“Dahil hindi katiwatiwala ang itsura mo, lalo na pag ganiyan an
Tarantadong BabaeChapter 15 MULI na naman akong nag-isip ng idadahilan para makalusot. Ayoko munang sabihin na niloloko siya ng girlfriend niya. Kahit na nakokonsensiya akong ilihim ang lahat.“Ha? I mean naloloko sa mga binibili mong gamit. Kayo kasi hindi kayo magtipid, porke may pera kayo lahat na lang ng gusto ninyo ay bibilhin n'yo!” irita kong sabi.“Ano? Sinong may sabi sa 'yo na magastos ako? Tsaka bakit ba pinoproblema mo ang iba kung anong gusto nila sa buhay, e lahat naman iyon ay pinaghihirapan nila. Hindi katulad mo na kinukuha mo ng walang paalam ang mga pinaghirapan nila.”Napanganga ako sa sinabi ni Joshua.“Hoy! Hindi ako kumukuha ng pinaghirapan ng iba no!”“E ano palang tawag mo sa ginagawa mo?” tanong nito sa akin na hindi ko nasagot.Kahit kailan talaga pahamak ’tong bunganga ko. Tuloy ako ang ginigisa ngayon.&ldq
Tarantadong BabaeChapter 16 “MAY problema ba?” tanong ni Wilbert sa akin.“Wala naman, nalimutan ko lang ’yong kuwintas ko sa bahay ng boss ko.”Napakunot-noo si Wilbert sa sinabi ko.“Sa bahay ng boss mo? Bakit sa bahay ng boss mo?” seryosong tanong nito.“Doon kasi ako galing kanina, natapunan ng pagkain ang damit ko kaya ganito ang suot ko–”“So you mean sa boss mong t-shirt iyang suot mo ngayon?” putol nito sa sasabihin ko.“Oo. Bakit ganiyan ka magtanong?”“Ah... wala naman, masyado lang akong napaisip dahil sa boss mo. Anyways, puwede ba kitang dalawin sa work mo? Yayayain lang sana kitang kumain minsan.”“Sige,” mabilis kong tugon na kinagulat niya.“Really? Yes! Thanks, Kim.” Tuwang-tuwang sabi nito na may pagsuntok pa sa hangin.“Uuwi na ako
Tarantadong BabaeChapter 17 HINDI ko maintindihan kung bakit isinama pa ako ni Joshua dito sa bahay ni Sir Leo. Medyo naguguluhan din ako dahil hindi ito mapakali at hindi maipinta ang mukha nito. Mayamaya pa’y dumating na si Sir Leo na nagmula pa sa kung saan. Para itong natataranta na pumasok sa pintuan at kaagad na nilapitan kami na nakaupo sa mahabang sopa.“Nong,” maikling tawag ni Joshua.“Good morning po sir,” bati ko rin kay Sir Leo.Nakakunot-noo naman si Sir Leo na hinarap si Joshua.“Joshua, totoo ba ang sinabi mo sa akin? Nahanap mo na siya... nasaan siya?” Nagpalinga-linga ito sa buong sala ngunit wala itong natagpuan. Maging ako ay napalingon din dahil hindi ko alam kung sino ang tinutukoy nito na nahanap ni Joshua.“Opo. Nahanap ko na po siya nasa harapan n’yo po siya,” anito na napatitig sa akin si Sir Leo.Naguluhan naman ako dahi