"Ikinalulungkot kong gawin ito sa iyo, Luna." Si Lucas, kasama si Zach at ilan pang bodyguard, ay itinali sina Luna at Nigel. Ang Blue Bay Villa ay nasa ganap na kaguluhan. Si Lily, na nakayakap pa rin kay Nellie, ay bumungad sa kanila, "Ang lakas ng loob nyong tratuhin si Young Master Nigel ng ganito?" Napakagat labi si Nellie. Hindi siya umiiyak, ngunit nangingilid ang mga luha sa kanyang mga mata. "Alam ba ni Daddy na ganito ang trato ninyo kay Mommy at Nigel?" Napabuntong-hininga si Lucas at sumagot, “Ito ang gusto ni Sir. Sinabi niya sa amin na kung ayaw nyong sumama sa amin sa ospital, kailangan naming gumawa ng matinding mga hakbang." Pinikit ni Luna ang kanyang mga mata at sinabing, may panunuya na naglalaro sa kanyang mga labi, “Ito ay itinuturing na paglabag at pagpasok. Alam ninyo, maaaring kasuhan ko kayo at si Joshua sa kadahilanan ng pagkidnap." Binigyan siya ni Lucas ng mapait na ngiti. "Luna, dapat mas alam mo kaysa kanino man kung gaano kahirap ipakulon
Si Christian ay naging bahagi din nito. Natakot si Lucas na kapag hindi niya sinasadyang masaktan siya, sasabihin ni Christian kay Luna ang totoo sa lahat. Nang umandar na ang sasakyan, nagpakawala ng hininga si Christian at bumulong sa tenga ni Luna, “Huwag mag-alala, nandito ako para tulungan kayo. Pagkalabas natin ng sasakyan mamaya…” Bago niya matapos ang pagpapaliwanag sa kanyang plano kay Luna, gayunpaman, tumunog ang kanyang telepono. Ito ay isang mensahe mula kay Fiona. Walang text, isang larawan lang ang nakakabit sa mensahe. Larawan iyon ni Violet na nakahiga sa kanyang kama, ang kanyang mukha ay may malalim na lilim ng ube at asul, mukhang matigas at walang buhay. Napalakas ang paghatak ng kamay ni Christian nang makita niya ito na muntik na niyang itapon ang kanyang telepono. Nang sa wakas ay nakabawi na siya at tatanggalin na sana ang larawan, lumabas ang text ni Fiona sa screen. [Kung ayaw mong makulong, umupo ka at huwag mo akong guluhin.] Hinawakan ng ka
Ngumuso sa galit si Luna, saka tumalikod na balak umalis. Nang makitang aalis na siya, napakunot ang noo ni Joshua at hinawakan ang kanyang pulso. "Saan ka pupunta?" "Wala akong dapat sabihin kay Ms. Blake," sagot ni Luna habang binitawan niya ang kamay ni Joshua. “Noong una, hindi ko maintindihan kung bakit ikaw, ang pinakamakapangyarihang tao sa Banyan City, ay tila hindi nakahanap ng ibang makakapag-donate ng dugo sa iyong mahal na Ms. Blake, bukod kay Nigel. “Pero naiintindihan ko na ngayon. Ang dahilan kung bakit wala kang ibang gusto maliban kay Nigel ay dahil anak ko siya, tama ba?" Ang malamig na tono ni Luna ay parang isang matulis na talim sa puso ni Joshua. “Ang dahilan kung bakit naaksidente si Fiona ay dahil nag-away kayo. Iyon ang dahilan kung bakit sinusubukan mong makuha ang kanyang mabuting panig ngayon. Pinilit mo ang anak ko na mag-donate ng dugo sa kanya dahil gusto mong isipin niyang wala kang pakialam sa iba maliban sa kanya, hindi ba? "Joshua Lynch, wal
Bumuntong-hininga si Fiona at tinapunan ng simpatikong tingin si Luna. “Nang tinawagan kita kaninang umaga, sinabi ko sa iyo na i-pack mo ang iyong mga bag at umalis sa Banyan City, ngunit hindi mo ako pinakinggan. Ito ang makukuha mo sa pagsuway na iyon. Ito ba ang nais mo?" Napatingin si Luna kay Fiona at pinikit ang mga mata sa galit. "Sinasadya mo ito." "Hindi mahalaga kung sinasadya ko ito o hindi. Sa huli, mamahalin at ii-spoil ako ni Joshua.” Tumawa si Fiona sa tagumpay. “Luna, hayaan mo akong bigyan ka ng isa pang payo: Kung may pagkakataon kang umalis, kunin mo. Ano sa tingin mo na mababago mo ang resulta sa pamamagitan ng pananatili dito ng ilang araw? Bukod pa sa…" Pinikit niya ang kanyang mga mata at nagpatuloy, "Kung mas matagal kang mananatili sa Banyan City, mas matagal akong magkakasakit at mawawalan ng dugo. Kung mangyayari iyon, baka kailanganing isalin sa akin ni Nigel ang kanyang dugo araw-araw... Gusto mo bang mangyari iyon?" Pumikit si Luna. Sa wakas ay
Sa loob ng ward, nagtama ang mata ng dalawang babae sa isa't isa. Matapos ang mahabang katahimikan, pinulupot ni Fiona ang kanyang mga labi sa isang mapang-akit na ngisi at tinitigan si Luna. “Aminin mo na lang, Luna. Hindi ka makakalaban sa akin. Kung aalis ka kaagad sa Banyan City kasama ang iyong mga anak, baka pag-isipan kong palayain ka. “Gayunpaman, kapag naubos na ang pasensya ko, kahit na umalis ka at subukang magtago, hahayaan kong mahanap ka ni Joshua at ibalik ka rito. Kapag nangyari iyon, gusto kong panoorin mo ang iyong anak na magsalin ng dugo sa akin araw-araw, hanggang sa isang araw, ang kanyang buong katawan ay matuyo!" Pinaningkitan siya ng mata ni Luna. “Ang lakas ng loob mo!” "Bakit hindi ako maglalakas-loob?" Ngumisi si Fiona. "Huwag kang magpanggap na hindi mo alam kung gaano ako kahalaga kay Joshua at kung hanggang saan siya handa para sa akin." Pagkatapos, lumingon siya at sinulyapan si Luna na parang may naalala siya bigla. “Oo nga pala, naalala ko da
“Anak ko si Nigel. Wala siyang kinalaman sa iyo! Gusto mo siyang makita? Sa iyong panaginip!" “Lu…Luna…” ungol ni Fiona habang nakahiga sa kama. Ang kanyang mukha ay naging isang hindi kanais-nais na anino ng lila dahil sa nakaharang na paghinga. Nakita niyang may nagbukas ng pinto at mahinang tumawag, "Joshua... Joshua... Iligtas mo ako..." Bago pa man buksan ni Joshua ang pinto ay narinig na niya ang pagtatalo ni Fiona at Luna mula sa labas ng kwarto. Alam niyang pinagtatalunan nila si Nigel at kung makikita ba siya ni Fiona. Nang marinig niya ito, akala ni Joshua noong una ay nag-aaway lang sila at sumimangot, ngunit nang itulak niya ang pinto— Halatang natulala siya sa eksenang nasa harapan niya. Agad na pumasok si Joshua sa kwarto at hinila si Luna palayo kay Fiona. "Ano ba ang ginagawa mo? Kaaaksidente lang ni Fiona! Maraming dugo ang nawala sa kanya at kailangan ng pagsasalin ng dugo!" Lumingon si Luna at pinandilatan ng mata si Joshua na kumukulo ang galit sa kany
Nanlaki ang mga mata ng lahat ng tao sa kwarto nang marinig iyon. Napaatras si Luna at hindi makapaniwalang tinitigan ang batang nakahawak sa binti ni Joshua. Mas maputla siya kaysa noong dinala sila ni Lucas, at ang boses niya ay parang mas paos din. May sugat pa sa kanyang pulso kung saan natusok ng transfusion needle ang kanyang balat. Ang maliit na bata ay kumapit sa binti ni Joshua, nakayuko ang kanyang ulo, at lumuluhang sinabi, “Daddy, nabaliw na po si Mommy. Palagi po niyang sinasabi na hindi niya ako anak at sasabihin kay Nellie na huwag akong tawaging Nigel. Lagi po niya akong pisikal na inaabuso habang hindi nakatingin ang mga katulong." Dahil doon, itinaas ni Nigel ang kanyang manggas, ipinakita ang berde at kulay ube na mga pasa sa kanyang braso. "Tingnan mo po ito, Daddy. Ito po ang mga pinsalang iniwan ni Mommy.” Nagsimulang tumulo ang mga luha sa kanyang mukha, at nagpatuloy siya, “Daddy, maaari mo po bang ilayo kami ni Nellie sa kanya? Hindi ko na po gustong
“May kakambal si Nigel na si Neil. Siya ay—” “Patay na si Neil,” malamig na putol ni Joshua. Pagkatapos, ibinaba niya ang kanyang ulo para sulyapan ang batang nakatayo sa kanyang paanan. Patay na si Neil. Ang tanging posibleng paliwanag ay ang batang ito ay si Nigel mismo. Nakababahala, inakusahan ni Luna ang batang ito na ginagaya si Nigel, sa harap mismo ng napakaraming tao... Nabaliw na ba talaga siya? Sa sandaling naisip niya ito, napabuntong-hininga si Joshua, ibinaba ang kanyang sarili sa antas ng mata ng bata, at maingat na siniyasat ang mga pasa sa kanyang mga braso. Nagmukha silang mga marka ng kurot. Ipinikit ni Joshua ang kanyang mga mata at biglang naramdaman ang paghina ng kanyang paghinga. Bagama't matagal na siyang hindi nakapunta sa Blue Bay Villa, ina-update pa rin siya ng mga katulong sa sitwasyon sa loob ng bahay. Kaya naman, alam ni Joshua ang lahat tungkol sa kinaroroonan ni Nigel, kasama na ang mga taong madalas niyang nakakausap.Alam ni Joshua