“Kilala? Matagal na…” Nagbuntong hininga si Joshua, pagkatapos ay lumuhod siya para tumingin sa sugat ni John. “Ano ang nangyari?”Bago pa may makasagot, nagbuntong hininga si Andy. Sa tulong ni Gwen, mabagal siyang tumayo mula sa sahig. “Kasalanan ko ang lahat. Pumayag na kami sa isang plano para tumakas, pero hindi ko mapigilan ang sarili ko na sumigaw noong nakita ko na pumunta ang mga taong ito para iligtas ako.”“Tinutok ng kidnapper ang baril niya para patayin ako, pero…”Tumingin siya ng malungkot kay John na siyang walang malay na nakahiga sa sahig. “Ang lalaking ito ay prinotektahan ako. Hindi ako nasaktan, pero siya ang nasaktan sa huli…”Pagkatapos, lumingon si Andy para tumitig kay Gwen. “Kasalanan ko ang lahat ng ito. Hindi lang sa nadamay ko kayong lahat dito… nasaktan ko pa ang kawawang inosenteng lalaking ito.”Tumulo ang luha ni Gwen nang marinig niya ito. “Hindi niyo ito kasalanan, tatay. Para naman ka John…”Suminghot siya at may sasabihin sana siya nang magsal
Kumunot ang noo ni Joshua. “Tingnan natin.”Simula noong namatay si Anne, napuno ng konsensya si Luna kay John at naging sensitibo siya sa kahit anong balita tungkol sa kinaroroonan ni John. Ito ang rason kung bakit pinili niya na sumama kay Joshua sa Sharnwick City. Umaasa siya na makita sina John at Sammie.Kapag natuklasan ni Luna ang tungkol sa sugat ni John, hindi niya makokontrol ang sarili niya at baka may gawin siyang hindi rasyonal.Hindi balak ni Joshua na makialam sa buhay ni John dito sa Sharnwick City, at kapag natuklasan ni John na nandito sila para silipin siya, sasama ang loob ni John at baka magalit pa siya kay Joshua sa hindi pagtupad ng pangako nila.“Baka dapat natin sabihin kay Luna kapag naging mabuti na ang sitwasyon ni John,” Ang mungkahi ni Luke.Tinanggap ni Gwen ang sagot na ito, tumalikod siya, at tinulungan niya bumaba ng hagdan ang tatay niya.Ang ambulansya ay mabilis na umandar patungo sa pinakamalapit na hospital kasama ang dalawang biktima, malak
Binagsak ni Luna ang phone, naglakad siya palabas ng hotel, at tumawag siya ng taxi papunta sa hospital.Galit na galit siya habang nasa biyahe, hindi niya maintindihan ang pananaw ni Joshua. Isang workaholic lang ba talaga si Joshua, o pinili niyo na hindi alagaan ang kalusugan niya?Wala siyang oras magpahinga, ngunit pinili niyang tulungan si Tara—isang pinsan na hindi niya kadugo—sa ‘problema’ nito.Hindi makapaniwala si Luna sa lalaking ito. May apat na anak si Joshua na dapat nitong alagaan, ngunit patuloy siya sa hindi pag alaga ng sariling kalusugan niya. Ano ang mangyayari kapag nagkasakit siya? Kaya niya bang alagaan ang limang tao?Bukod pa dito, isang problema kung ginawa niya ito, ngunit isa pang problema kung hindi niya sinabihan sa sitwasyon o at least ay sinabihan siya na hindi siya uuwi.Kung hindi tumawag si Luna kay Joshua, wala siyang alam tungkol sa nangyayari.Tama si Bonnie tungkol sa mga lalaki; hindi ito gagawin ni Joshua dati!Habang iniisip ito ni Luna
Nabaril?Napahinto si Luna nang marinig niya ito habang nakatitig siya sa babaeng nasa likod niya.Napagtanto ni Robyn kung ano ang sinabi niya ngunit hindi na siya nag abala na magpaliwanag, kaya ngumiti siya at sinabi niya, “Ayos lang siya. Nasugat lang siya.”Tinikom ni Luna ang mga labi niya at hindi na siya nagtanong tungkol dito. Sa halip, kinuha niya ang food container at binigay niya ito kay Robyn.Sa huli, binigay niya ang number niya kay Robyn at sinabi niya, “Ito ang number ko. Kung kailangan mo ng tulong, tawagan mo lang ako.”Nabigla si Robyn nang marinig niya ito. Kahit na hindi niya alam kung sino si Luna, base sa damit na suot nito, alam niya na isang mayaman na babae si Luna.Ang mga mayamang tao ba ay madalas na mabait na tulad niya?Ang karamihan sa mga tao ay hihingi ng tawad at hindi man lang mag aabala na bayaran ang natapong pagkain kapag nabunggo siya ng mga ito. Hindi lang sa bumili ang babaeng ito ng pagkain para sa kanya, nag alok pa ito ng tulong kung
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn