“Gusto mo ba malaman ang katotohanan?” Ang tanong ni Gwen habang nakakunot ang noo niya at nakatingin kay Kurt.Pagkatapos ng ilang sandali, tumango si Kurt. “Syempre.”Seryosong sinabi ni Gwen, “Ayaw ko siyang bumalik. Baka hindi mo ito paniwalaan, pero ayaw ko talaga na bumalik siya sa akin.”Kung bumalik si Luke, ibig sabihin ay kailangan umalis ni Steven. Ang huling beses na bumalik si Luke, sinabi niya na bilang kapatid ni Steven, umaasa siya na mabuhay ng masaya si Steven sa katawan niya. Kaya naman, naniniwala siya na ito ang hiling ni Luke.Hindi hiling ni Luke kung bumalik siya balang araw. Ito ay dahil ayaw nang lumabas ni Steven.Kaya naman…Mas pipiliin ni Gwen na manatili sa ganitong sitwasyon kung saan magkasama si Luke at Steven sa isang katawan at mabuhay sila sa isang lugar kung saan walang may alam kung sino sila.Baka makahanap sila ng isang babae na tatanggapin sila at mabubuhay ng masaya…Pinili ni Gwen na basbasan sila at bigyan niya sila ng space na kinak
Pagkatapos umalis ni Kurt sa lugar, si Steven at Gwen na lang ang natitira sa hapagkainan.Umubo si Gwen at sinubukan niyang iklaro ang magulong isipan niya. Tumingin siya sa itaas, “Sigurado ako na ang puso ko ay payapa na ngayon. Bakit?”“Mabuti kung totoo ito.” Hindi alam ni Stefan kung ano ang nasa isipan ni Gwen. Ngumiti siya kay Gwen. “Edi tumuloy na tayo sa mga susunod na hakbang ngayon.”Nagpatuloy siya, “Sinabi mo na ba kay Kurt?”Umirap si Gwen. “Hindi pa. Sasabihin ko na sa kanya, pero lumabas ka.”“Pasensya pala at naabala ko kayong dalawa.”Tumaas ang kilay ni Stefan at nilabas niya ang kanyang phone para tawagan si Kurt.Hindi nagtagal, sinagot ni Kurt ang phone.“Bumalik ka dito ngayon.” Simple lang ang utos ni Stefan bago niya ibinaba ang phone.Sa loob ng limang minuto, nagpakita si Kurt sa front door. “Ano ‘yun?”Gumulong ang mga mata ni Gwen. Nabigla siya at nahirapan siyang magsalita.Si Kurt at Stefan… Naalala niya na wala pang isang araw ng nagkakilala
“Walang problema!” Bago pa matapos magsalita si Gwen, sumingit si Kurt, “Ikaw ang mahal ni Luke. Kahit na wala na siya, gagawin ko ang lahat ng sasabihin mo.”Ang pinakamahalaga sa lahat, nandito pa rin si Luke.Inaasahan ni Gwen na matatagalan siya sa pagkumbinsi kay Kurt na tulungan siya. Nabigla siya nang pumayag ng basta basta si Kurt.Pagkatapos ng ilang sandali, huminga siya ng malalim at tumango siya. “Kung tutulong ka, magsimula na tayo. Kayo ni Stefan…”Nagpatuloy siya pagkatapos ng ilang sandali, “Si Stefan ay mula sa ibang bayan. Hindi niya alam ang Sea City na tulad mo. Pakiusap, alagaan mo siya. Maraming bagay tungkol sa gang na hindi niya alam. Sana ay matulungan mo rin siya.”Ngumiti si Kurt, “Walang problema.”Sa totoo lang, mas maraming alam si Stefan sa gang at sa ibang miyembro kaysa kay Kurt. Baka sa huli ay si Stefan pa ang tumulong kay Kurt.Gumaan ang loob ni Gwen ngayon at alam niya na aalagaan ni Kurt si Stefan. Huminga siya ng malalim. “Sisiguraduhin ko
“Sa tingin ko ay…” Ngumiti si Stefan. “Sa tingin ko ay hindi ako isang gwapong lalaki dati, hanggang sa nakilala ko ang isang babae. Sinabi niya sa akin na ako ang pinakagwapong lalaki na nakita niya. Pagkatapos ay naniwala ako sa kanya.”Habang nagsasalita siya, tumingin siya kay Gwen. “At naaalala ko ang sinabi niya sa akin ng maraming taon.”Nabigla ng ilang sandali si Gwen at ngumiti siya. “Nakatuluyan mo ba ang babaeng ito?”Ngumiti si Stefan. “Nang sabihin niya ‘yun, mahirap pa rin ako. Mula siya sa isang mayamang pamilya at hindi ako nararapat na makasama siya. Bukod pa dito, may mahal na siyang iba. Pero…”Tumingin siya ng seryoso kay Gwen, “Nagkatuluyan ng maikling panahon. Ito ang pinakamasayang sandali ng buhay ko.”Ang tinutukoy niya ay ang unang beses na nakilala niya si Gwen at ang oras na magkasama sila.Gayunpaman, hindi naalala ni Gwen kung nakita niya dati si Luke at hindi niya maalala na sinabi niya na gwapo si Luke.Hindi niya na ito pinag isipan masyado, tin
Nabigla si Gwen at tumigas ang katawan niya nang marinig niya ang dalawang boses.Kahit na hindi niya makilala ang boses ng babae, hindi niya makakalimutan ang boses ng lalaki! Ito ay walang iba kundi si Ben Zeller!Ang ex-husband niya! Ang lalaking umiwan sa kanya at nagsabi sa lahat na madumi siya dahil ginahasa siya ng iba.Si Ben ang isa pang tao na may susi sa lugar na ito maliban kay Gwen. Ang tatay ni Gwen, si Andy, ay binili ang bahay na ito para sa kanila bilang wedding present noong kinasal sila.Dahil malayo ito sa bayan, hindi pa sila tumira dito.Pagkatapos ng divorce, ang mansyon ay napunta kay Gwen.Hindi niya inaasahan na balang araw ay babalik si Ben dito pagkatapos nilang madivorce ng dalawang taon.At may dala pa siyang babae!“Sigurado ako na walang nakatira dito dati…” Tumunog ang boses ni Ben. Pagkatapos, narinig ni Gwen nang sigaw ni Ben, “May tao ba dito? May nakatira ba dito? Lumabas ka! Nakita kita!”…Pagkatapos sumigaw ng tatlo hanggang apat na min
“Tsk. Ang lugar na ito ay hindi sayo pagkatapos ng lahat ng sinabi mo sa akin,” Suminghal ang babae at nagbihis siya.Samantala, ang mga mata niya ay tumingin sa paligid. Sinabi niya ng may nanunuya na tono, “Uy, sinabi mo na hindi babalik ang may ari dito, hindi ba?”Tumango si Ben, “Oo. Hindi siya kailanman babalik kung gusto niya pang mabuhay. At kinidnap ni Tyson ang tatay niya.”Tumaas ang kilay ng babae nanag tumingin siya kay Ben, “Kailan siya papatayin ni Tyson?”“Paano ko malalaman?” Nagkibit balikat si Ben at tumingin siya sa babae ng nakataas ang kilay. “Bakit mo gustong malaman?”“Dahil…” Ngumiti ang babae at lumapit siya sa tainga ni Ben para ibulong ang isang bagay.Tumawa si Ben, “Wow, hanga ako sa ideya na ‘yun! Hindi ito imposible.”Hinalikan niya ang babae pagkatapos itong sabihin. “Bakit hindi ako makipaghiwalay sa girlfriend ko at ikaw na ang magiging girlfriend ko?”Tumingin ang babae sa kanya at yumakap ito habang tumatawa. “Makikipaghiwalay ka ba sa kanya
Ito ang unang beses na narinig ni Stefan ang kaibigan niya na magbigay ng positibong komento kay Gwen at natanggap na nito si Gwen. Ngumiti siya at sinabi niya, “Mas marami kang mabuting matutuklasan tungkol sa kanya at malalaman mo na isa siyang mabuting babae.”Pagkatapos nito, naglakad siya patungo kay Gwen.Natutulog si Gwen sa hapagkainan nang marinig niya ang dalawang boses na nag uusap. Lumingon siya ng nakasimangot at sinabi niya, “Stefan, Kurt, bumalik na kayo.”“Oo. ‘Wag kang mag alala sa amin,” Ang maamong sinabi ni Stefan habang lumapit siya. Pagkatapos nito ay kinarga niya si Gwen.May boses sa isipan ni Gwen na nagpapayo sa kanya na lumayo mula kay Stefan.Gayunpaman…Naalala niya si Luke dahil kay Stefan, at ang maamong tono nito ay katunog ng paraan ng pakikipag usap ni Luke sa kanya.Sa huli, sa sobrang pagod niya ay hinayaan niya si Stefan na magpatuloy na kargahin siya habang tulog siya sa mga braso nito.Nang ilagay siya ni Stefan sa kama, hindi niya mapigil
Nabigla si Stefan nang marinig niya ito. Lumingon siya kay Kurt at sinabi niya, “Kailan nga ba ulit tayo nagkita?”Kumunot ang noo ni Kurt habang nag iisip. “Noong nakaraang tatlong araw.”Nagpatuloy siya, “Boss, nasa katawan mo ba talaga ang kapatid mo? Bakit hindi pa siya nagpapakita?”Noong una, nag aalala siya noong sinabi ni Stefan sa kanya na hati silang magkapatid sa katawan na ito. Nag aalala siya na ang tinatawag niyang boss ay sa halip ay ang kapatid ni Stefan sa halip na si Stefan. Nag aalala siya na ang mahinang kapatid ni Stefan na walang kakayahan na protektahan ang sarili nito ang biglang magpakita habang nakikipag laban sila.Gayunpaman, nasayang ang pag aalala niya. Hindi pa kailanman nagpakita ang kapatid ni Stefan.O hindi kaya ang kapatid ni Stefan ay nasa imahinasyon niya lang?“Tatlong araw…” Kumunot ang noo ni Stefan.Hindi pa nagpapakita ng apat na araw si Steven.Noon, madali silang nagsasalitan kung sino ang gagamit ng katawan. Tuwing nasa isang gulo s
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya