Kumunot ang noo ni Samuel at tumingin sa lalaking nasa harap niya ng malamig na mga mata. "Sino ka?""Mr. Quinn, hindi mo ba ako nakikilala?" Pakiramdam ni Thomas ay ito na ang pinakamagandang biro na narinig niya sa ngayon. "Ang pangalan ko ay nasa buong Merchant City ngayon. Bakit hindi mo pa rin ako kilala? Siguro hindi ako gaanong nagsumikap."Nagsalubong ang mga kilay ni Samuel. "Sino ka?""Hayaan mo akong magpakilala." Tumayo si Thomas at naglakad para tumayo sa harap ni Samuel, bahagyang hinawakan ang kamay ni Samuel. "Ang pangalan ko ay Thomas Howard—ang magiging amo ni Malcolm. Nabanggit niya na siguro ako sa iyo."Sandaling natahimik si Samuel bago napagtanto ang ibig niyang sabihin.Ang lalaking ito, na hindi mukhang lampas sa 30 taong gulang, ay baka ang lalaking sinasabi sa kanya ni Malcolm. Siya ang nagbigay ng bagong pangalan kay Malcolm, ang nagbigay sa kanya ng bagong tirahan, at ang nagtaguyod sa kanya upang mabuhay.Kumunot ang noo ni Samuel."Actor ka lang. Ano
Inangat ni Samuel ang kanyang ulo at tumingin sa lalaking nasa harapan niya na may pagtataka. Maya-maya, tumango siya ng mariin. "Naaalala ko na."Marahil ay hindi niya naaalala si Thomas, ngunit hindi niya makalimutan ang pangyayaring nangyari noong partikular na gabing iyon noong isang taon.Noong panahong iyon, tinutulungan niya ang isang kaibigan na kakakilala pa lang niya noon pa lamang upang palitan ang paglilingkod nito sa simbahan sa labas ng baryo, na inaalagaan ng kanyang kaibigan nang mamatay ang kanyang kaibigan kamakailan. Nagkataon lang na may production team na kumukuha ng pelikula malapit sa village.Noong gabing iyon, katatapos lang ni Samuel sa kanyang trabaho para sa araw na iyon, at ipinadala ng production team ni Thomas si Thomas sa simbahan. Sinabi ng pinuno ng taganayon na nakagat si Thomas ng isang makamandag na ahas, at kailangan niya ng isang babae na tutulong sa kanya upang gamutin ang lason.Napatingin si Samuel kay Thomas at agad na inilantad ang kasinu
"Narinig ko sa assistant ko at sa mga tao sa production team na ikaw ang tumulong sa akin sa paghahanap ng babae noong gabing iyon. Ipinagpapalagay ko na kilala mo ang babaeng iyon, tama?"Ipinatong ni Thomas ang kanyang kamay sa armrest at inalalayan ng isang kamay ang kanyang baba, matikas na nakatingin kay Samuel. "Gusto kong mahanap ang babaeng iyon ngayon. May nalalaman ka ba kung nasaan siya?"Kumunot ang noo ni Samuel. "Una sa lahat, puro aksidente ang gabing iyon; Hindi ko alam kung anong nangyari sa inyong dalawa. At saka, hindi ako ang naghanap sa kanya para sa iyo. Pangalawa..."Huminga siya ng malalim, at malamig na kumislap ang kanyang mga mata. "Lahat ng nangyari sa pagitan mo at niya ay isang pagkakamali at isang aksidente. Hindi ko kilala ang babaeng iyon, at wala akong contact details niya. Mr. Howard, naghahanap ka sa maling tao.""Ganoon ba?" Halatang hindi ang sagot ni Samuel ang hinahanap ni Thomas. Kinagat niya ang labi para ngumiti. "Father Samuel, sa tingin
Nanlaki agad ang mga mata ni Samuel sa sagot ni Thomas. Alam niyang ipinanganak nga ni Yannie ang anak ni Thomas sa isang ospital, ngunit…akala niya ay namatay na ang bata.Nakunan ng ina ni Yannie na si Mrs. Flores ang sandaling humagulgol si Yannie habang kinakandong ang sanggol sa ospital at ipinost ito sa kanyang social media account. Naalala rin ni Samuel ang caption na isinulat ng ina ni Yannie.[Alam ng bata na hindi siya bagay sa mundong ito at tahimik na umalis.]Sa ilalim ng comment section ng post na iyon, sinagot pa ng ina ni Yannie ang komento ng kaibigan sa pagsasabing lalaki ang anak na pumanaw.Naalala ni Samuel kung gaano siya nagkasala nang una niyang marinig ang balita. Naglaan pa siya ng oras para ipagdasal ang anak na namatay kaagad pagkatapos na umalis sa sinapupunan ng kanyang ina.'Pero bakit parang nakaligtas ang bata, ayon sa sinabi ni Thomas? Paano ito posible?' Huminga ng malalim si Samuel habang nag-iisip. Ipinapalagay niya na malamang na nagsinungalin
Baka nga tama si Joshua; dapat nang umalis si Samuel. Kapag nanatili siya sa Merchant City, patuloy lang siyang aabalahin ng anak niyang si Malcolm… kailangan niya pa rin mag-ingat kay Thomas. Hindi niya mapigilan na isipin na hindi siya hahayaan ni Thomas ng basta-basta pagkatapos nang nangyari kanina. Nagbuntong hininga si Samuel at tumingin siya sa boarding time sa ticket. Ito ay isang flight ticket para bukas, kaya’t may isang araw pa siya para makapag paalam sa lahat. Habang iniisip ito, kinurot ni Samuel ang noo niya at pinag isipan niya ito ng matagal. Sa huli, kinuha niya ang phone niay at nagdial siya sa kanyang phone.… Sa bahay ni Joshua. Sa mga sandaling ito, tinutulungan ni Mrs. Flores si Nellie na mag ayos ng mga design sketch. “Ang galing ng mga sketch na ito! May natural na talento kayo para dito, Princess Nellie!” Tumingin si Nellie sa kanya, ngumiti siya nang marinig niya ang papuri. “Mrs. Flores, gusto niyo po ba na mag design ako ng jewelry para sa
Hindi mapigilan ni Luna na tumawa habang nakikinig siya sa ‘report’ ng anak niya. Sa restaurant, sinabi niya kila Nellie na si Mrs. Flores at ang anak nitong si Yannie ay parehong mga mababait na tao. Naalala ito ni Nellie, at mas nagbigay pa siya ng atensyon kay Mrs. Flores, sa punto na pinapanood niya ang bawat galaw nito. Napuno ng init ang puso ni Luna nang mapagtanto niya kung gaano kabait at maunawain ang anak niya. Habang iniisip ito, ang boses ni Luna ay mas naging maamo at malambing kaysa kanina, at ibinaba niya na ang phone pagkatapos pagaanin ang loob ni Nellie. Pagkatapos niyang itabi ang phone niya, sumandal si Luna sa balikat ni Joshua at sinabi niya ng tila nagmamalaki, “Narinig mo ba ang sinabi ni Nellie? Isa siyang mabuting bata; nakikinig at nagbibigay atensyon siya sa bawat sinasabi natin.” Tumango si Joshua at hinawakan niya ang kamay ni Luna. Gayunpaman, ang mga mata ni Joshua ay nakasingkit habang nakatingin sa harap, tila malayo ang kanyang tinitingna
Kaya’t nagbuntong hininga si Luna, hinawakan niya ang kamay ni Joshua, at sinabi niya ng maamo, “Nag aksaya na tayo ng maraming oras, at nag aalala ako na baka galit na si Sean at Jim sa atin dahil dito.” Isang oras na ang nakalipas, sinabihan sila na nahanap na si Sean, at sinabi pa nila na pupunta agad sila sa hospital sa madaling panahon. Isang oras na ang nakalipas simula nang mangyari ito, ngunit hindi sila nagpakita sa hospital room ni Sean. Kahit na mabait si Sean para hindi ito banggitin, sigurado si Luna na hindi masaya si Sean dahil natagalan sila. Ito ang rason kung bakit naiinip siya na lumabas ng kotse. “Hindi sila magagalit.” Tumawa si Joshua at naglakad siya papunta sa hospital habang magkahawak ang kamay nila ni Luna. Sa loob ng kwarto, inilalarawan ni Sean kay Jim ng puno ng detalye kung paano siya kinidnap. “Sinabi sa akin ni Kate na kailangan niyang umidlip, kaya’t pumayag ako na matulog siya. Tutal, mga kamay ko lang naman ang may sugat, at maayos ang b
Gulat na kumunot ang noo ni Luna. “Ang mga taong ‘yun… ay kinidnap sina Sean at Kate habang binabantayan mo sila?” Dumilim ang ekspresyon ni Luke nang marinig niya ito. Umupo siya ng mas komportable sa upuan niya, nilagay niya ng elegante ang braso niya sa likod ng upuan, pagkatapos ay tumingin siya ng malamig kay Luna. “Bakit gulat na gulat ka?” Tumingin siya sa bintana, kung saan makikita si Kate na sinusuri ng mga doctor sa kabilang kwarto, at kalmado niyang sinabi, “Sinabi ko na kila Jim at Joshua ang tunay na pagkakakilanlan ni Kate, kaya’t sigurado ako na alam mo na rin?” Huminto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. Narinig niya nga talaga si Joshua at ang iba na binanggit ang background ni Kate dati. Si Kate ay mula sa isang mayaman at marangal na pamilya sa Europa, at kahit na umalis na siya ng bayan niya, palihim siyang binabantayan ng pamilya niya. Kapag natuklasan nila na nawawala o kinidnap si Kate, lilipad sila papunta sa Merchant City at hin
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya