"Hindi ganoon kasimple." Napangiti ng mapait si Jim nang tanungin ni Luna ang kalagayan ni Bonnie. Ang kanyang angular na mukha ay natunaw sa mahinang kawalan ng pag-asa. "Matagal akong nagsalita kagabi, at hindi ko alam kung naririnig niya ako."Nakatingin si Jim kay Luna, ngunit parang nalampasan ng kanyang paningin ang katawan ni Luna at tumingin sa ibang malayong lugar. "Kung iisipin, apat na araw na lang ang natitira sa kanya. Apat na araw..."Ngumiti siya ng mapait. "Kung magising siya, makapagpaalam man lang ako sa kanya. Kung hindi..." Pagkatapos ng isang singhot, nagpatuloy siya, "Kung hindi siya magigising, maaari lang akong humingi ng tawad sa kanya nang personal pagkatapos kong mamatay.”"Sa totoo lang, pinagsisisihan ko ito lahat ngayon. Kung wala kaming Harvey, at kung hindi ko ipinangako sa kanya na aalagaan ko si Harvey... Gusto kong mamatay kasama siya. Maaari kaming pumunta sa langit magkasama at baka muling magkatawang-tao para hindi kami mawala sa isat-isa sa sus
"Marahil ay himalang magigising si Bonnie pagkatapos ng apat na araw sa halip na mamatay."Napangisi si Jim sa tanong ni Rosalyn. "Nanay, alam mo na hindi ako naniniwala sa mga himala; ang mga hindi kapani-paniwalang bagay na iyon ay isang malayong konsepto sa akin. At saka..."Ibinaba niya ang kanyang mga mata habang sumilip kay Butler Fred, na nag-aayos ng mga katulong na maghain ng mga pinggan nang may intensyon. "Nakinig ako sa iyo at hiniling na bumalik si Christopher. Akala ko matutulungan niya akong gumawa ng antidote para kay Bonnie, ngunit hindi ko inaasahan na..."Pumikit siya, at may galit sa mga mata niya habang nakatingin kay Butler Fred. "Hindi ko inaasahan na may gagamit ng problema sa mental state ni Christopher para ma-trigger ang kanyang sakit sa pag-iisip. Ngayon, si Christopher ay nabaliw at muntik na akong patayin sa proseso. Ang isang taong nawalan ng katinuan ay hindi maaaring gumawa ng antidote. "Pumikit si Jim at bumuntong-hininga. "Kung mamatay si Bonnie,
Nanlamig ang kamay ni Luna na nakapatong sa kanyang mga kubyertos nang marinig niyang magsalita si Rosalyn. Tumingala siya at natulala sa sinabi ni Rosalyn. Napakatigas ng kanyang mukha na hindi niya mapilitan na maging normal ang kanyang ekspresyon.'Paano ito naging posible? Mula sa resulta ng imbestigasyon na natanggap ni Joshua, ang nasa likod nito ay sina Butler Fred at Mickey. Ang timing ay tumutugma noong nalason si Granny Lynch, at umalis si Mickey sa Landry Mansion upang bumalik sa kanyang bayan. Ayaw kong maniwala na si Nanay ang may kagagawan nito.' Napaisip si Luna at napaangat siya ng ulo para tignan sina Butler Fred at Mickey.Marahil ay hindi inakala ni Butler Fred na bigla siyang titingin sa kanya dahil sa lahat ng oras na ito, tinitigan niya si Rosalyn na may kakaibang kaaya-ayang titig na tila tuwang-tuwa na gumana ang kanyang plano. Bigla niyang naramdaman na nakatingin sa kanya si Luna, at mabilis niyang inikot ang katawan para salubungin ang mga mata ni Luna.Sa
Sa pamamagitan ng pag-iisip ng lahat ng iyon, lihim na pinindot ni Luna ang mic sa kanyang kwelyo at nakipag-ugnayan kay Joshua. "Ano ang dapat nating gawin?"Ang mahinahon at matatag na boses ni Joshua ay narinig mula sa nakatagong earbud. "Sa tingin ko huli na tayo; nauna na sila sa atin. Ganun pa man, ayos lang."Napakalayo ng kanyang mababang boses. "Hinding-hindi matutuklasan ng Nanay ang tunay na pagkakakilanlan nina Butler Fred at Mickey kung hindi nila siya lolokohin minsan. Sundin mo lang ang mga sinasabi ko, at huwag magparamdam kay Jim. Sigurado akong maiintindihan niya kung ano ang' sinusubukan nating makuha."Napakagat labi si Luna. "Sige."Unti-unting tumunog ang boses ni Joshua sa earbud, at natigilan si Luna nang matapos niyang pakinggan ang plano ni Joshua.Hindi niya namamalayan na lumingon kay Jim, at ilang sandali pa, huminga siya ng malalim at tinitigan siya ng masama. "Ano ang sinusubukan mong makamit, Jim? Sinasabi mo bang hindi ang Nanay natin ang may pakan
"Sa tingin mo ba ay hindi nagkasala si Granny Lynch sa pagkamatay ni Uncle Colin Landry, kahit na ang pamilya Quinn ang nag-udyok sa lahat? Ilang beses na ba halos mabangkarote ang negosyo natin dahil sa pamilya Lynch? Alin sa mga ito ang walang kinalaman si Granny Lynch?"Nagpadala pa siya ng assassin para patayin si Tatay at Nanay! Nagpadala lang si Nanay ng tao para lasunin siya sa Banyan City, at hindi siya namatay kaagad. Nabuhay pa nga si Granny Lynch ng maraming taon kahit na nalason siya, hindi ba? "Umismid si Luna sa kalagitnaan ng usapan. "Ngayong naayos na ang alitan sa pagitan ng pamilya namin at ng pamilya Lynch, ayaw mo bang aminin ang mga nangyari? Kung sinabi ni Inay na ginawa niya, ginawa niya ito, hindi ba?"Seryoso niyang tinignan ang mukha ni Rosalyn. "Nanay, tama ba ako?"Nakakatakot ang mukha ni Rosalyn habang nakatingin sa sincere na mukha ni Luna. Kahit papaano, nakakagawa siya ng bahagyang ngiti. "Tama, Luna. Walang sinuman sa mundong ito ang karapat-dapat
Paano naging ganito? Kababalik lang nila,' naisip ni Charles.Kahapon lang ay nag-post si Luna ng larawan nila ni Jim at Bonnie sa kanyang social media account. Sumulat pa siya ng isang post, umaasang magigising agad si Bonnie para hindi na mag-isa ang kanyang pinakamamahal na kapatid. Paano naging tagalabas ang 'pinakamamahal na kapatid' na ito sa isang gabi lang?Napabuntong-hininga si Charles habang nakatingin kay Rosalyn. Sa wakas, umupo ulit siya sa upuan. Hindi naman sa nakinig siya kay Luna at nagpasyang huwag nang sundan si Jim, ngunit naalala niya kung paanong ayaw ni Jim na may magpakita sa kanya kapag masama ang pakiramdam niya, kaya hindi magandang pagpipilian na puntahan si Jim ngayon. Mas mabuting iwanan na lang siya.Ang awkward ng almusal pagkatapos ng munting away nila. Ang lahat ay naaaliw sa kanilang mga iniisip at sa halip ay wala sa isip habang kumakain.Pagkatapos ng almusal, iminungkahi ni Charles na dalhin si Rosalyn sa hardin para mamasyal para gumaan ang k
Ang boses ni Butler Fred ay namamaos at garalgal habang nagpatuloy, "Si Ma'am ay palaging tapat sa kanyang salita. Dahil sinabi niyang gusto niyang lasunin si Granny Lynch nung lasing siya, naisip ko na talagang sinadya niya iyon. Kaya naman…"Natahimik sandali si Butler Fred at tumingin ng malalim sa mga mata ni Luna. "Kaya, sinunod namin ni Mickey ang kanyang utos nang palihim. Pagkaraan ng maraming taon, hindi pa kami tinanong ni Ma'am tungkol sa proseso ng pagkalason, at kami naman ay hindi na muling nagsumbong sa kanya. Kung tutuusin, ito ay isang nakakasakit at nakakapinsalang bagay."Agad na namutla ang mukha ni Luna matapos marinig ang paliwanag ni Butler Fred habang tahimik niyang pinagsalikop ang kanyang mga kamay sa ilalim ng mesa. Panginginig ang bumalot sa kanyang balat.'So... yun ang totoo? Hanggang dito na lang ba? Si Nanay ang nagsabing gusto niyang lasunin si Granny Lynch nina Butler Fred at Mickey noong lasing siya, kaya nila…' Hindi maproseso ng ulo ni Luna ang k
Napakunot ng noo si Butler Fred matapos marinig ang sinabi ni Luna. "Ako ay napahanga. Walang dudang si Ms. Luna ang nag-iisang tagapagmana ng pamilya Landry. Napakatahimik mo sa matalim na pagmamasid na nakakatakot sa maraming tao."Matapos ang isang buntong-hininga, naglabas siya ng isang recording device mula sa kanyang bulsa. "Syempre, may karapatan si Ms. Luna na maghinala sa akin. Paano ako mangangahas na subukang sirain ang reputasyon ni Ma'am ng walang ebidensya?"Naglakad siya papunta kay Luna at magalang na yumuko sa kanya habang inilalagay ang recording device sa kamay ni Luna. "Pwede mong i-play ang recording. Kung iniisip mo pa rin na nagsasalita ako ng walang kapararakan pagkatapos kong marinig ito, wala na akong masasabi pa."Napakunot ang kilay ni Luna at pinisil ng mahigpit ang recording device. Napatingin siya sa device habang pabilis ng pabilis ang tibok ng puso niya. Sa lahat ng oras na ito, inisip niya na walang ebidensya sina Butler Fred at Mickey para patunaya
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya