Nakaramdam ng pagkabalisa si Sean sa tanong ni Luna. Natahimik siya dahil hindi niya alam kung paano sasagutin ang tanong nito at kung anong sagot ang tama.Ito ay parang kapag nagtanong kay Jim—kung bumalik na ba siya sa dati niyang pagkatao—na siyang magbibigay ng 'ligaya magpakailan man' kay Bonnie. Napakalinaw ng sagot.Napakagat labi si Sean at mariin na ikinuyom ang mga kamao. Makalipas ang ilang segundo, tumingin siya kay Luna, halatang namumula ang mga mata niya sa puntong ito. "Kailan mababawi ni Jim ang kanyang alaala? Isang araw? Dalawang araw? Sa isang taon, o dalawa?”"Paano kung hindi na niya maalala? Dapat bang pahirapan si Bonnie at hintayin siyang makaalala?"Kumunot ang noo ni Luna sa mga tanong ni Sean. Pero bago pa siya makasagot, malamig na sumingit ang boses ng isang lalaki, "Hindi mo dapat alalahanin iyon, Sean."'Itong mababa, malalim na tono...' Sumimangot si Sean at tumalikod nang walang malay.Si Jim, nakatayo sa likuran niya, ay nakasuot ng gintong put
Ipinikit ni Jim ang kanyang mga mata habang ang pagsisisi ay mabigat sa kanyang puso. 'Mag-iiba kaya ang lahat kung pinili kong hindi maniwala kay Charlotte, at mas maniwala pa kay Bonnie? Anim na araw na lang ang natitira kay Bonnie, at nasa coma pa rin siya. Sapat na ba ang anim na araw para magsisi ako at bumawi sa lahat ng kasalanan ko sa kanya?'"Jim." Nang tingnan kung gaano kalungkot si Jim, hindi napigilan ni Rachel na lumapit sa kanya at tapikin ang balikat nito. "May kaunting pagkakataon sa kalagayan ni Ms. Craig—""Isang napakaliit na pagkakataon," putol ni Joshua bago natapos si Rachel. Kumunot ang noo niya at tumingin kay Jim. "Bagama't anim na araw na lang ang natitira, hindi mo dapat gugulin sa panghihinayang. Dapat mong planuhin ng mabuti kung paano mo gustong gugulin ito kasama siya. Kahit na hindi siya magigising, dapat mong gawin ang lahat ng iyong makakaya. para sa kanya."Sa lahat ng oras na ito, nagpe-play ang laptop ng video noong hingin ni Jim ang kamay ni Bo
Ang pamilyar na boses ay napa-angat ng ulo ni Rachel, para lamang mapagtanto na nakaharang si Theo sa kanilang daraanan habang nakabuka ang mga braso.Malamig niyang tinignan si Rachel. "Dr. Liddell, dahil sinabi mong galit ka sa mga taong nagsisinungaling, sigurado akong hindi ka rin magsisinungaling. Tama ba ako?"Kumunot ang noo ni Rachel at walang magawang tumingin kay Theo. "Sabihin mo na lang kung anuman ang iniisip mo. Hindi na kailangang magpaikot-ikot."Biglang natahimik si Theo dahil sa sinabi ni Rachel. Naisip niya kung ano ang magiging reaksyon ni Rachel kung tatanungin siya nito, ngunit hindi niya inaasahan na ganoon kadirekta ito.Huminga siya ng malalim at pumikit, nagtanong, "Gusto lang kitang tanungin... Sabi mo tuwang-tuwa ka nang maging engaged ka kay Caleb. Totoo ba iyon?"Ang tanong na ito ay parang isang sumpa na gumugulo sa kanyang isipan matapos niyang marinig si Rachel at Caleb na pinag-uusapan ang kanilang engagement. Gusto niyang malaman kung ano ang ibi
"Aminin mo, Rachel. May nararamdaman ka pa rin sa akin, 'di ba?"'Siya ay hindi isang walang pusong tao; Ako pa rin ang nasa puso niya! Kahit na engaged na siya ngayon kay Caleb, kahit fiancee siya ni Caleb, sukatan lang ng pagiging angkop iyon dahil nasaktan ko siya. May nararamdaman pa rin siya sa akin!'Sa isiping iyon, nagningning ang mga mata ni Theo. 'May chance pa naman ako diba? May pagkakataon akong humingi ng tawad at makasama siya muli!'Napakunot ng noo si Rachel dahil sa init mula sa kanyang kamay at mapupusok niyang mga mata. Malayo niyang binawi ang kanyang kamay at walang pakialam na sumagot, "Theo, inaamin ko na wala ako sa tabi mo, at hindi ako tunay na nagagalak na makasama si Caleb, ngunit wala itong ibig sabihin. Ito ay nagpapatunay lamang na ako ay isang napaka sentimental na tao, o marahil, ako ay isang napaka-tapat na tao pagdating sa mga relasyon."Inangat niya ang ulo para titigan ng malamig ang lalaking nasa harapan niya. "Kilala mo ako. Kapag nakapagdesi
Napaurong si Theo na parang nawalan ng lakas ang katawan matapos marinig ang sinabi ni Rachel. Habang ginagawa niya, mabilis na hinawakan ni Caleb si Rachel at nilagpasan siya bago tuluyang umalis.Sa lahat ng oras, ang mga mata ni Theo ay nakatuon kay Rachel, ngunit ni minsan ay hindi ito lumingon sa kanya...kahit isang beses.Parang dinudurog ang puso niya na parang tinamaan ng mabigat na martilyo.Nang tingnan kung gaano nakapanghihilakbot si Theo, nagkatinginan sina Joshua at Luna. Nang malapit na silang maglakad, isang maliit na pigura ang sumulpot sa harap nila.Si Neil iyon.Lumapit ang bata at hinawakan ang kamay ni Theo. "Huwag kang malungkot, Uncle Theo. Nandito pa rin naman ako."Nagulat si Theo sa murang boses, dahilan para mapatingin siya sa baba nang hindi namamalayan. Si Neil, bilang ganti, ay tumingin sa kanya ng malinaw na mga mata."Uncle Theo, nasabi na sa akin ni Mommy ang nangyari sa inyo ni Tita Rachel. Alam kong nagkamali ka, pero may pagkakataon ka pang
Nang makita kung paano nag-alinlangan si Luna, mabilis na tumayo si Nellie mula sa likuran. "Tito Theo, ipinapangako ko po na tutulungan kitang maibalik si Tita Rachel!"Sumama na rin si Nigel habang isinara ang kanyang laptop at sinabing, "Makakatulong din po ako, kapag kailangan mo ako."Nang matapos nilang ipahayag ang kanilang pagpayag na tumulong, walang malay na nilingon ni Nellie ang kanyang panganay na kapatid. Nag-eye contact sila, at pareho silang nakakakita ng kawalan ng magawa sa kanilang mga mata.Kinain nila ang blueberry cheesecake na niluto mismo ni Neil kagabi. Mula nang mawalan ng alaala si Neil noong isang taon, nagsimula siyang magkaroon ng interes sa pagluluto. Kadalasan, makikita siya na nakikialam sa kusina at sumusubok ng mga bagong recipe. Makalipas ang isang taon, nakapagluto na siya ng masasarap, malasang pagkain na sineserbisyuhan ng mga restaurant.Dahil naunawaan nina Nigel at Nellie na walang libreng tanghalian na meron sa mundong ito, handa silang su
Bumulaga kay Luna ang galit na galit na boses ni Rosalyn.Nawala na sa isip niya ang bagay na iyon ni Theo habang mabilis na naglakad papunta sa kabilang side para ipagpatuloy ang pakikipag-usap sa telepono. "Nanay, kumalma ka. Anong nangyari?"Humihikbi, sinabi ni Rosalyn sa telepono, "Nabaliw si Christopher!”"Alam mo na dati na siyang nagdurusa ng sakit sa pag-iisip... Tinawag siya ni Jim ngayon para pag-aralan ang panlunas sa lason sa katawan ni Bonnie, ngunit pagkatapos..."Lalong lumakas ang hikbi niya. "N-Nang bumalik siya at nakita si June, siya ay…”"Alam mo naman na may mga sugat si June sa buong katawan, at inahit ni Charlotte at Sirius ang ulo niya. Ang mga taong pinapahalagahan ni Christopher ay si June at ang kanyang ama.”"Bago siya bumalik, nag-aalala ako na baka hindi kakayanin ni Christopher ang nangyari kay June, pero pinilit ng kapatid mo na tawagan siya pabalik para pag-aralan ang antidote. Bagama't inihanda ni June ang sarili niya kanina sa pamamagitan ng pa
Kumunot ang noo ni Joshua nang marinig niya ang mga sinabi ni Rosalyn, pagkatapos ay sinabi niya, “‘Wag na kayong magpadala ng mga tao para pigilan si Christopher. Ako na ang bahala dito.” “Para naman kila June at Harvey, kailangan niyo kami tulungan na alagaan at pagaanin ang loob nila. Papunta kami ni Luna sa simbahan ngayon. ‘Wag kang mag alala; kami na ang bahala dito.” Pagkatapos, ibinaba niya ang kanyang phone. “Nahanap ko na po ang taxi na sinakyan ni Uncle Christopher,” Ang kalmadong sinabi ni Nigel sa sandali na ibinaba ni Joshua ang kanyang phone. “Dalawang kanto lang po ang layo ng kotse sa simbahan, at base sa layo nila, baka makarating po siya sa loob ng sampung minuto.” “Nakausap ko na po ang simbahan, at ayon sa kanila, ang lahat ng wedding quests nila ay nakaupo na. Nakuha na po ni Tito Jim ang marriage certificate at naghahanda na po siya sa seremonya sa backstage.” Habang nanonood ng live stream ng kasal, biglang sumingit si Neil, “Sa oras na makarating