Sa loob ng kanyang bahay sa sentro ng lungsod, ang walang damit pantaas na si Joshua ay iniunat ang kanyang braso kay Cheryl upang malagyan ng gamot ang kanyang sugat. Nang makaalis si Luna sa kanyang bahay, mabilis na tinawagan ni Theo si Joshua. Sinadya ni Joshua na papuntahin si Cheryl dito. Noong gabing iyon, nang umalis sila sa Lucky Den, nakita ni Joshua ang ilang mga reporter na kumukuha ng mga larawan sa kanila, at higit pa rito, ipinadala ng pamilya Quinn ang kanilang mga tauhan upang habulin ang sasakyan ni Caleb nang pabalik na siya sa Lincoln City. Samakatuwid, nahulaan ni Joshua na malamang na may balak si Malcolm na gamitin ang mga larawang ito upang takutin si Luna. Dahil dito, hindi niya ito pinayagang magtagal sa kanyang lugar, at dahil napagkamalan niyang si Cheryl ang kanyang bagong kasintahan, napagpasyahan niyang gamitin ito sa kanyang kapakinabangan para itaboy si Luna. Dahil sa paglilipat sa kanya pagkatapos na ma-late sa huling pagkakataon na narito si
Kasama noon, ngumisi si Joshua sa kanyang mga labi at idinagdag, “Nandito ka ba para bosohan ako?" Walang gana si Lunang kausapin siya tungkol dito. Alam niyang sinusubukan lang nitong i-distract siya dahil ayaw niyang malaman nito ang tungkol sa pinsala nito. Sa sandaling naisip niya ito, lumundag si Luna at binuksan ang kanyang pajama shirt. Idiniin siya ni Joshua sa sahig habang nakatingin, "Bakit ka desperado na buksan ang shirt ko pagpasok mo?" "Parang namang hindi ko pa ‘to nakita." Nagpakawala ng hininga si Luna at hinila ang braso niya, alam niyang nasaktan siya at wala siyang lakas para pigilan siya. Bumukas ang kanyang pajama shirt, tumambad ang kanyang nasugatan na kanang braso. Hindi alam ni Luna kung gaano kalaki ang sugat niya, pero kung titignan sa haba at dami ng tahi na ginamit, parang medyo malalim na sugat. Pasugod na pumasok si Cheryl sa kwarto at mabilis na pinulot ang nahulog na sando ni Joshua. Pagkatapos, pinandilatan niya ng mata si Luna habang ti
Sinulyapan ni Luna si Malcolm, pagkatapos ay pinulupot ang kanyang mga labi sa isang mapang-asar na ngisi. Hindi siya sumakay sa kotse niya at sa halip ay nagpatuloy siya sa paglalakad. "Ano pa ba ang gagawin mong panlilinlang sa akin sa oras na ito, Master Quinn?" Matapos malaman mula kay Heather na ang lahat ng nangyari anim na taon na ang nakalilipas, kasama ang 'nagkataon' na pagliligtas sa kanya ni Malcolm, ay planado, hindi naiwasang madama ni Luna na si Malcolm ay isang napakalaking panloloko. Naiinis siya sa lalaking ito, lalo na ang hitsura nito kapag nakangiti. Noon, akala ni Luna ay banayad at mabait ang ngiti ni Malcolm, ngunit sa mga sandaling ito, hindi niya maiwasang maduwal sa tuwing nakikita niya ito. "Luna." Napabuntong-hininga si Malcolm nang makita ang pagtataboy sa mga mata nito. “Bakit mo ako tinititigan ng ganito? Anim na taon na tayong magkaibigan at minsan, muntik na tayong maging mag-asawa.” “Hindi man banggitin na bukas ang kasal namin ni Heather,
Kung hindi dahil kina Joshua at Jim, hindi niya sinasadyang makasiping si Heather nang gabing iyon at hindi siya mapipilitang pakasalan ito! Sa sandaling naisip niya ito, isang kislap ng malisya ang sumilay sa mga mata ni Malcolm. "Malcolm." Nang tuluyang makahinga ay napalingon si Luna sa lalaking nakaupo sa tabi niya. "Sabihin mo sa akin kung ano ang gusto mong pag-usapan natin." Sa wakas ay lumapit si Malcolm at inabot sa kanya ang isang folder. “Sa tingin ko ay oras na para pirmahan mo ito ngayon." Kumunot ang noo ni Luna habang binubuksan ang folder. Ito ang kasunduan na tumanggi siyang pirmahan nang ialok ito ni Malcolm sa kanya sa bahay niya. Nakasaad sa kasunduang ito na ia-unfreeze niya ang lahat ng asset na iniwan nina Charles at Rosalyn para sa kanya at ilalagay ang mga ito sa Landry Group para magamit nila. Alam ni Luna na dahil nagkasakit si Charles at hindi na nagtatrabaho si Jim sa Landry Group, ang mga asset ni Luna, kung pipiliin niyang lagdaan ang kasund
Nanigas ang buong katawan ni Luna nang mabasa ang mensahe ni Joshua. Kinagat niya ang kanyang labi, at ang pagkalito ay bumalot sa kanyang puso. Paano nalaman ni Joshua ang kanyang ginagawa? Napatingin agad si Luna sa rearview mirror. Ang kotse ni Malcolm ang tanging sasakyan sa bakanteng kalsada. Hindi naman sila sinundan ni Joshua, at hindi rin siya posibleng nag-set up ng hidden camera sa kotse ni Malcolm. Samakatuwid, ang tanging paliwanag ay nakita siya nitong sumakay sa kotse ni Malcolm at, dahil alam ang ebidensyang taglay ni Malcolm, nahulaan niya na sinusubukan niyang gamitin ito upang takutin si Luna. Sa sandaling naisip niya ito, naramdaman ni Lunang gumewang ang kanyang puso. Si Joshua Lynch ay nakakatakot na kalmado at mabilis ang isip. Gayunpaman, ang katotohanan na ipinadala niya sa kanya ang mensaheng ito ay nangangahulugan na tiyak na may plano siyang lutasin ito. Sa sandaling naisip niya ito, nagpakawala ng buntong-hininga si Luna, ibinaba ang kany
Kasama noon, Lumingon si Luna upang ipagpatuloy ang pagtingin sa labas ng bintana. "Mr. Driver, dalhin mo na ako sa bahay ko sa probinsya." Agad na sinulyapan ng driver si Malcolm sa rearview mirror. Kumunot ang noo ni Malcolm at tinitigan si Luna na medyo frustrated na tingin. "Wala na ba talagang puwang para sa negosasyon?" Tumango si Luna. “Walang negosasyon maliban kung sumasang-ayon ka sa aking mga tuntunin." Hindi niya intensyon na mapunta sa ganito ang Landry Group, ngunit kung kailangan niyang ibigay ang pera para iligtas ang Landry Group, pero siya ang dapat na mamahala sa kumpanya para subaybayan ang pamamahagi at gamitin ang pera na ito sa maganda. Ang pera ay ang huling paraan nina Charles at Rosalyn upang iligtas ang pamilya Landry sa isang krisis na tulad nito, kaya hindi niya maaaring payagan sina Heather at Malcolm na sayangin ito sa kanilang maluho na paraan. Pinikit ni Malcolm ang kanyang mga mata. "Luna, naisip mo na ba ito? "Kung susundin namin ang iyo
Natahimik agad si Cheryl sa narinig at hindi alam ang sasabihin. Hindi gusto ni Luna na ipagpatuloy ang pakikipag-usap na ito sa kanya at sa halip ay sinabi, "Hinahanap ko si Joshua, kaya mas mabuting dalhin mo sa kanya ang telepono nang mabilis.” "Na-record ko na ang pag-uusap natin ngayon, kaya kung ayaw mong pumunta ako kaagad at i-play ang recording na ito para sa kanya, mas mabuting gawin mo ang sinabi ko, at mabilis." Namutla ang mukha ni Cheryl sa narinig. Makalipas ang ilang segundo, kinagat niya ang kanyang labi at inilabas ang telepono sa balcony, kung saan nasa isang video conference call si Joshua. Nang lapitan siya ni Cheryl, hawak ang phone niya, kumunot ang noo ni Joshua. "Anong ginagawa mo pa dito?" Hindi nakasagot si Cheryl at sa halip ay ibinigay sa kanya ang telepono. Sa sandaling ito, ang isa sa mga miyembro ng senior management ay gumagawa ng isang ulat. "Pagkatapos ng isang mahabang, kumpletong pagsisiyasat, sa wakas ay nakumpirma namin na ang Jameso
Napaawang ang labi ni Luna sa pagkaguilty at nagtanong, “Kung gayon, alam mo ba kung ano ang sinusubukan niyang banta sa akin na gawin?" Natahimik si Joshua sa narinig. Wala siyang ideya. Gayunpaman, pakiramdam niya ay may kinalaman ito sa pagbabanta sa kanya na ibigay ang kanyang mana. Nang makitang tumahimik si Joshua, alam ni Luna na walang ideya si Joshua. Lumabi ng bahagya at nagtanong, "Well, kung gayon bakit mo ipinadala sa akin ang mensahe na nagsasabi sa akin na huwag sumang-ayon sa kanya?" Saglit na nag-alinlangan si Joshua, saka ngumiti. "Naisip ko lang na hindi magiging napakawalang muwang ni Charles na pagsabihan ka base lang sa ilang litrato at video." Inutusan na niya si Lucas na ayusin ang pagkikita nila ni Charles. Anumang bagay na hindi maipaliwanag ni Luna, gagawin niya ito sa ngalan niya. Napabuntong-hininga si Luna nang marinig iyon. "Joshua, naisip mo na ba ang posibilidad na pagkatapos ng labis na pagtulong sa akin... balang araw ay magiging kalaba
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya