HIndi alam ni Luna kung ano ang dapat niyang ipakitang ekspresyon sa harap ni Malcolm. “Malcolm.” Kumunot ang noo ni Charles at tumingin siya ng istrikto sa lalaking nasa wheelchair. “Sinabi mo na nandito ka para aminin ang mali mong ginawa? Ano ang ginawa mo?” Nagbuntong hininga si Malcolm at lumingon siya para tumingin sa mukha ni Luna, may maliit na ngiti sa kanyang labi. “Dahil ang sanggol na nasa tiyan ni Luna ay sa akin.” Tumahimik ang buong kwarto nang marinig nila ito. Kumunot ang noo ni Jim. “Kailan naging hilig ni Master Quinn na biglang aminin na anak niya ang anak ng ibang tao? Sinasabi mo na sayo ang anak sa tiyan ni Luna, pero isang buwan nang buntis si Luna. Isang buwan na ang nakalipas, Master Quinn, naaksidente at napilay ka at maraming pisikal na problema sayo… Sinasabi mo ba sa akin na nabuntis mo si Luna sa ganyang kondisyon?” Tumahimik ang buong kwarto sa walang galang na mga komento niya. Kumunot sa galit ang mga kilay ni Charles at sinigaw niya, “Jim!
Tumalon ang puso ni Luna nang marinig niya ito. Tinikom niya ang mga labi niya at hinila niya ang kamay niya mula sa hawak ni Malcolm. “Malcolm, masyado na ako maraming utang sayo. Ayaw ko na dumami lalo ang utang ko sayo.” Bukod pa dito, pakiramdam ni Luna na iba na si Malcolm kaysa sa dati. Kahit na pumunta si Malcolm sa Landry mansion para tulungan si Luna… Noong gabing ‘yun, sa backstage, gusto ni Malcolm na kumbinsihin ni Charles si Luna na magpakasal sa kanya. Higit pa dito, mabilis na pumunta si Malcolm sa sandali na mabalitaan niya na buntis si Luna. Hindi komportable si Luna dahil dito, ngunit hindi niya malaman kung bakit kakaiba ang pagkilos at pag uugali ni Malcolm. “Luna.” Nagbuntong hininga si Malcolm at muli niyang hinawakan ang kamay ni Luna. “Nangako ka sa akin na pakakasalan mo ako kahit ano ang mangyari. Alam ko na baka mahirap tanggapin na gusto kong iannounce mo ang engagement mo kasabay ng announcement sa pagbalik mo sa pamilya Landry, pero iba na ngay
“Sige.” Maingat sa mga detalye si Malcolm, at ito nga talaga ang pinakamagandang paraan para protektahan ang batang ito. Pagkatapos matanggap ang sagot mula kay Luna, sa sobrang sabik ni Malcolm ay niyakap niya si Luna mula sa likod at sinabi niya ng may maamong tono, “‘Wag kang mag alala, gagawin ko ang lahat para protektahan kayo ng batang ito para maayos ang pagbubuntis at panganganak mo.” Nakapag desisyon na si Luna nang marinig niya ito, at tumango siya.… Sa sumunod na araw, ang balita tungkol kay Luna, ang pangalawang anak na babae ng pamilya Landry, na ieengage kay Malcolm ay naging headline ng lahat ng news outlet. Halos lahat ng tao sa Merchant City ay nabigla sa balitang ito. May ilang nagbigay ng basbas nila, ang ilan ay nagulat, habang ang ilan ay kwinestion ang mga intensyon ni Malcolm sa pagsama niya kay Luna. May ilang mga reporter na nagbigay ng interview kay Heather, ang pinakamatandang anak na babae ng pamilya Landry. Ang ekspresyon ni Heather ay til
Nang marinig niya ito, tumayo si Jude. Mabilis siyang tumakbo palapit kay Lucas at tumitig siya dito. “Sabihin mo sa akin ang natuklasan mo.” Hindi mapigilan ni Lucas na mapressure sa naiinip na tingin sa mga mata ni Jude. Kinagat niya ang labi niya at sinabi niya, “Sa totoo lang po, hindi po ito direktang ebidensya.” Nilabas niya ang phone niya at hinanap niya ng video. “Sir, tama po kayo. Ang lahat po ng security camera na malapit sa East 2 gate ay sinira at hindi na po ito maibalik sa dati, pero napansin po ni Nigel na may magkasintahan po na kumukuha ng selfie video na naglakad mula sa ibang gate sa airport papunta sa East 2 gate. “Nahanap po po namin ang magkasintahan na ito at nakuha po namin ang video nila… at nakita po namin si Mr. Smith at si Hunter Quinn.” Pagkatapos, pinindot niya ang play button. Sa loob ng video, may magkasintahan na nag uusap tungkol sa plano nila na libutin ang Merchant City. Sa likod nila, nakita si Jude at nakipagkita siya sa isang lalaking m
Ito ay si Luke. “Nahuli ko na siya. Sa mga katulong na tinanggal sa Swan Lake Chalet, may isa nga talaga na dumirecho sa Quinn Mansion.” “Nahuli ko na siya at marami siyang message sa phone niya na sinend niya sa mga miyembro ng pamilya Quinn. Papunta na ang mga tauhan ko kasama siya, at parating na rin sila dyan.” Tumango si Joshua. Pagkatapos ibaba ang phone, tumayo siya at tumingin siya kay Christopher. “Buntis ang pangalawang anak na babae ng pamilya Landry, at bilang isang mahusay na doctor at anak ng kaibigan ni Mrs. Landry, hindi mo ba siya bibisitahin?” “Baka pwede mo pa siyang bigyan ng gamot para protektahan ang bata.” Nagdalawang isip si Christopher nang marinig niya ito. Makalipas ang ilang sandali, tumawa siya at sinabi niya, “Tama ka, dapat ko silang bisitahin.” Pagkatapos, yumuko siya at tumingin siya kay Joshua, na siyang nakahiga pa rin sa rocking chair. “Oras na para bisitahin ko si Mrs. Landry para sa isang follow-up. Si June ang lagi kong kasama at ang
Alam ni Christopher kung ano ang iniisip ni Joshua. Kumunot ang noo niya at tinapik niya ng mahina ang balikat ni Joshua, sumenyas siya na ‘wag kumilos ng basta basta. Bilang isang dalubhasang doctor, malalaman ni Christopher kung buntis si Luna o hindi, hindi lang base sa pagsusuri kay Luna. Kumunot ang noo ni Joshua, ngunit hindi siya sumagot. Sa halip, nagpatuloy siya sa pagsunod sa likod ni Christopher. Sa sandali na nakarating na silang tatlo sa bahay na gawa sa kahoy, pinag usapan na nila Malcolm ang apat na potensyal na pangalan ng bata kasama si Rosalyn. Umubo si Christopher at kumatok siya sa pinto. “Nandito na po ako, Aunty Rosalyn.” Lumiwanag ang mukha ni Rosalyn nang marinig niya ang boses ni Christopher. “Nandito na si Christopher!” Mabilis na lumapit si Luna at binuksan niya ang pinto. Ngumiti siya habang binuksan niya ang pinto at sinabi niya, “Dumating ka na rin, matagal ka nang hinihintay ni nanay…” Bago pa siya matapos magsalita, nakita ni Luna ang isang
Pinaupo ni Christopher si Luna sa harap niya para sa isang pagsusuri. Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Aunty Rosalyn, may gusto po akong itanong. Hindi po ba’t matagal na kayong tumigil sa pag eksperimento ng mga gamot sa sarili niyo?” Bakit po bigla niyo ulit ito ginawa at nalason niyo pa po ang sarili niyo?” Nawala ang kulay sa mukha ni Rosalyn nang marinig niya ito. Lumingon siya sa isang tabi, ayaw niya nang magpatuloy sa pakikipag usap tungkol dito, at nakita nia ang dalawang lalaking may suot ng maskara na may hawak ng bag ni Christopher. “Sino ang dalawang ito? Hindi ba’t si June ang lagi mong kasama kapag bumisita ka?” Ngumiti si Christopher, nilagay niya ang mga daliri niya sa pulso ni Luna at sumagot siya, “May ilang mga pasyente po ako sa bahay na kasing edad ni June, at busy po siya sa pag aalaga sa kanila. Masaya po siya sa pagiging maliit na doctor, kaya’t hinayaan ko po siya na manatili sa bahay at alagaan sila.” Tumalon ang puso ni Luna nang marinig niya
Tumahimik ang buong kwarto. Sumimangot si Malcolm, tumingin siya sa tuyong gamot sa bag ni Christopher. Ito ba ang tuyong halaman na gumamot kay Rosalyn? Hindi niya maalala. Noong dinala ang halaman sa kanya, mabilis niya lang ito tiningnan bago niya ito binigay kay Christopher, paano niya maaalala ang itsura nito?” “Syempre naaalala ko.” Ngumiti si Malcolm kahit na wala siyang alaala na nakita niya ang halaman na ito dati. “Ito ang gamot na dinala ko para gamutin po kayo, Mrs. Landry, paano ko naman makakalimutan?” Hindi mapigilan ni Christopher na itikom ang mga labi niya nang marinig niya ito. “Matalas ang memorya ni Master Quinn.” Pagkatapos, lumingon siya at tumingin siya kay Rosalyn, na siyang nakasandal sa ulo ng kama. Madilim ang ekspresyon ni Rosalyn. Tinikom niya ang mga labi niya at tinanong niya, “Malcolm… sigurado ka ba at naaalala mo?” Ngumiti si Malcolm. “Syempre po. Pinadala ko po ang mga tauhan ko sa isang bansa para kunin ito, syempre naaalala ko po.”
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya