“Sa huli, pumunta sina Charles at Luna sa entablado at idineklara nila ang pagbabalik ni Luna sa pamilya Landry, pagkatapos…” “Maaga nilang tinapos ang party.” Tinuro ni Lucas ang hall na walang laman at dinagdag niya, “Wala na po masyadong tao sa loob ngayon.” Nanginig ang buong katawan ni Joshua nang marinig niya ito. “Si Luna… Inannounce niya ba na siya na ang pinakamatandang anak na babae ng pamilya Landry?” Tumango si Lucas, pagkatapos ay mabilis siyang umiling. “Hindi po ang pinkamatanda… ang pangalawa po. Ang pinakamatandang anak na babae ng pamilya Landry ay si Heather pa rin.” Pumikit si Joshua at naramdaman niya na nauubos ang lakas sa katawan niya. Huli pa rin siya, ganun ba? Sa mga sandaling ito, may taong nagbukas ng pinto. Ang mga taong lumabas sa hall ay walang iba kundi ang nakasimangot na si Charles at ang isang tahimik na si Luna. Nang makalabas na sila ng pinto, nakita nila si Joshua na nakatayo sa entrance. Dumilat si Joshua nang marinig niya ang
“Humanap ng halaman?” Tila nakarinig si Charles ng pinaka nakakatawang biro sa mundo at lumingon siya para tumitig ng may malamig na ekspresyon kay Joshua. “Nasaktan niya ang sarili niya para humanap ng tuyong damo para insultuhin si Luna at ang pamilya namin?” Puno ng galit ang matandang mukha ni Charles habang nagpatuloy siya, “Hindi mo lang kami tinalo sa pinansyal, pero nasaktan mo pa ang sarili mo habang sinusubukan na ipahiya ang pamilya namin. Pinupuri kita sa pagsisikap mo, Mr. Lynch.” “Ngayon, bukod pa dito, balak mong agawin ang anak namin sa oras na gumising ka, ganun ba?” Nang marinig ito ni Jude, galit na lumapit si Jude at sinabi niya ng malakas, “‘Wag kayong mag-akusa ng mga tao ng hindi niyo alam ang nangyari! Paano naman magbibigay ng tuyong damo sa inyo si Joshua? Nahanap niya ang Clinging Root sa tabi ng bangin pagkatapos ng isang bagyo!” “May bagyo bago ang araw na ‘yun, at gusto niyang mahanap ang Clinging Root pagkatapos ng isang araw, pero dahil gusto n
Gayunpaman, sa sandaling tumigil sa pag palag si Charles, si Luna naman ang pumalag sa mga braso ni Joshua. “Bitawan mo ako, Joshua Lynch! ‘Wag mo hayaan na magalit ako sayo! Bitawan mo ako ngayon na!” Kahit anong gawin niya na pagpalag, walang intensyon si Joshua na bitawan siya. Namiss ng sobra ni Joshua si Luna. Dahil isang linggo siyang walang malay… Patuloy si Joshua sa panaginip niya na gusto siyang iwan ni Luna at gusto nito na mamatay na siya. Lumuhod at humingi pa siya ng tawad kay Luna sa panaginip niya. Basta’t pumayag si Luna na sumama sa kanya, papayag siya na mamatay na pagkatapos. Namiss niya ng matagal na panahon si Luna, at sa mga sandaling ito, nakita niya na ulit si Luna. Sa sobrang higpit ng yakap ni Joshua ay nasaktan si Luna. Kinagat ni Luna at labi niya at kinagat niya ang kanang balikat ni Joshua dahil sa galit niya. May sugat ang kanang balikat ni Joshua dahil sa bala na tumama dito noong hinabol siya ng mga tauhan ni Malcolm pagkatapos ng engag
Tuloy tuloy ang malakas na pag ulan. Nalungkot ang lahat dahil sa imahe ng isang matanda at tatlong bata na nakaluhod sa ilalim ng ulan. Tumalikod si Luna, at sa sandali na makita niya silang apat, tumulo ang luha sa mga mata niya. Hindi siya isang taong walang puso. Nang magdesisyon na siyang makipaghiwalay kay Joshua, hindi lang ito mahirap para sa kanya na iwan si Joshua ngunit pati ang mga bata rin. Gayunpaman, naintindihan ni Luna na hindi niya pwedeng kunin ang kahit sino sa kanila. Hindi niya rin pwedeng kunin ang sanggol sa tiyan niya. Kapatid ni Heather si Aura, alam ni Luna ang ginawa ni Aura sa mga bata dati. Gayunpaman… Ngayon naman, nang bumalik si Luna sa pamilya Landry, nangako siya kay Jim na aalisin niya ang peste sa pamilya Landry, si Heather. Kapag nakuha ni Heather ang kahinaan ni Luna, mawawalan siya ng laban kay Heather. Kaya naman, ang pwede lang gawin ni Luna ay maging malupit. Maging si Nigel, Neil, Nellie, o ang anak niya sa tiyan, hind
Anong paraan pa ba ang pwede niyang gawin para manatili si Luna? “Luna!” Matapos ang mahabang sandali, huminga ng malalim si Charlie at tinawag niya ang pangalan ni Luna. “Oras na para umuwi. Malamig na ang panahon ngayon, at magkakasakit ang mga bata.” Tumango si Luna, pagkatapos ay nagdadalawang isip niyang binitawan ang mga bata at umalis na siya kasama si Charles. Ang limousine ng pamilya Landry ay umandar na habang umuulan. Umiiyak pa rin si Nellie habang nakayakap siya sa mga kapatid niya. Sila Nigel at Neil, na karaniwang mature at kalmado na mga kuya, ay umiiyak din. Nang mawala na sa paningin ang kotse…Blag! Napalingon ang lahat sa nakakabinging tunog. Nahimatay na si Joshua at bumagsak siya sa sahig. Mabilis siyang tinulungan nila Jude at Lucas, pagkatapos ay dinala nila ang tatlong bata at pinasok nila ito sa kotse. “Sa hospital!” Sumigaw si Jude habang umuulan ng malakas. “Papunta sa pinakamalapit na hospital!” “Sa bahay na lang namin.” Biglang tumun
Tumigas ang katawan ni Christopher nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, mabilis niyang nialabas ang phone niya para tawagan ang number na nakasave sa phone niya na may pangalan na Jude. Nagring ang phone ng lalaking nakatayo sa harap niya… Nabigla si Christopher. “Ikaw si Jude Smith?” Gayunpaman, ang lalaking nakilala niya sa airport, ang taong nagpakilala bilang si Jude, ay hindi ang lalaking ito! Dahil lumaki si Christopher sa isang pamilya ng mga prestihiyosong doctor, kaya niyang makita ang kahit napakaliit na pagkakaiba sa mga halaman simula pa noong bata siya. Kaya naman, imposible na mali ang pagkakaalala niya kay Jude. Ang lalaking nakatayo sa harap niya ay hindi ang tao na nakita niya sa airport! Anong nangyayari? Nang makita ang gulat na ekspresyon sa mukha ni Christopher, nagbuntong hininga si Jude at pumikit siya. “Niloko tayo.” Ang ‘Christopher’ na nakilala niya ay hindi ang tunay na Christopher. Ang ‘Jude’ na nakilala ni Christopher ay hindi ri
Hindi mapigilan na pag isipan ito ni Christopher, “Isa ka talagang taong nakatuon sa mga detalye, Mr. Lynch.” Klaro na mayroong espiya na mula sa pamilya Quinn na nagtatrabaho para sa kanya. Kung hindi, paano malalaman ni Malcolm ang tungkol sa Clinging Root at na dadalhin ito ni Jude? Dumilat si Joshua at tumingin siya kay Jude. “Tulungan mo ako na alagaan sina Nigel, Neil, at Nellie. Kailangan ko munang magpahina ngayon…” Pagkatapos, pumikit siya at nawalan na siya ng malay. Nagbuntong hininga si Christopher at pinunasan niya ang pawis sa noo ni Joshua. Ang lalaking ito… ay determinado talaga. Walang ordinaryong tao na gigising pagkatapos ng anim na araw pagkatapos mahulog sa bangin, at lilipad pa papunta sa ibang bansa para dumalo sa isang party. Hindi lang ‘yun, walang ordinaryong tao na maayos ang lahat bago mawalan ng malay. Balang araw, ang determinadong lalaki na ito ay magiging ang pinakamalaking kalaban ni Jim sa business market. Sa sandali na maisip ito ni Ch
Natuklasan na ng pamilya Landry ang tungkol sa pagbubuntis ni Luna. Sa kalagitnaan ng gabi, ang umupo ang lahat ng miyembro ng pamilya Landry para sa isang emergency meeting. Hawak ni Luna ang unan na binigay ng doctor sa kanya para mabawasan ang pagsusuka niya habang nakaupo siya sa isang sulok, pinapanood niya na magtalo sina Charles at Jim. “Kay Joshua Lynch galing ang bata, hindi natin ito pwedeng tanggapin!” Naalala ni Charles kung paano nakaluhod si Joshua at ang tatlong bata sa entrance ng hall, nagmamakaawa na bumalik sa kanya si Luna.” Halatang gustong gamitin ni Joshua ang mga bata para piliting bumalik si Luna. Si Luna ang anak nila Charles at Rosalyn, at base sa kung gaano kahalaga para kay Rosalyn ang mga anak niya, alam ni Charles na ganun din si Luna! Hindi dahil kayang iwan ni Luna ang tatlong bata at iwanan si Joshua, ay kaya na rin itong gawin ni Luna sa pang apat. Nang maisip ito ni Charles, sumingkit ang mga mata niya at sinabi niya, “Nasaan ang doctor
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya