NAPAGPASYAHAN kong bisitahin ang mommy ko na si Hannah sa libingan niya para bigyan siya ng bulaklak.“Momy, hindi ko na alam ang gagawin ko. Hindi ko alam kung anong paniniwalaan ko. Kung nandito ka lang sana, siguradong sasabihin mo sa akin ang totoo. Ikaw lang ang paniniwalaan ko.”Pinunasan ko ang luha mula sa mga mata ko. “Kumusta ka na, mommy? Sana ayos ka lang diyan sa langit. I love you so much, mom.”Nanatili ako roon sandali hanggang sa mapagpasyahan ko nang tumayo. “Babalik ako, mommy.”Aalis na sana ako, pero bigla na lamang may dumating na babae at may hawak na isang bouquet.Si Miss Felestine.“Sophie.”“M-Miss Felestine.”Ngumiti siya saka naglakad palapit sa akin. Inilapag niya libingan ni mommy ang bouquet na dala niya. “Gusto kitang pasalamatan, Hannah. Gusto kitang pasalamatan dahil inalagaan mo ang anak ko. Matagal akong nangulila sa kanya. Ang buong akala ko nga ay patay na siya.Kung hindi mo siya kinuha noong sinubukan siyang itapon ni Natalie, hindi ko alam kung
SOPHIE’S POV“PUWEDE ko bang malaman kung saan ka pupunta, Miss Sophie?” tanong sa akin ni Venom nang makita niya akong nag-aayos.Nagsuot lamang ako ng simpleng yellow chiffon dress at itinali ang buhok ko ng papusod. Simple lang din ang make up na in-apply ko. “Mag-di-dinner lang kaming dalawa ni Lance.”“T-Talaga?”“Oo. May sasabihin daw siyang importante sa akin.”Tumango naman siya. “Natutuwa ako dahil may lakas ka nang magsimula ulit, Miss Sophie.”“Ano? Venom, magkaibigan lang kaming dalawa ni Lance.”“Pero hindi ibig sabihin niyon ay hindi na kayo puwedeng magkaroon ng relasyon na higit pa roon.” panunukso pa niya.Umiling-iling na lamang ako habang nakangiti nang bigla na lamang mag-ring ang phone ko.“Hello, Lance?”“Nasa labas na ako. Ready ka na?”“Oo. Bababa na lang ako, hintayin mo ako.”“Okay.”Matapos kong ibinaba ang tawag ay nakangiti akong tumingin kay Venom. “Aalis na ako, ha?”“Sige, Miss Sophie. Mag-iingat ka.”“See you later.”Matapos na iyon ay lumabas na rin a
“SIGURADO ka bang ayos lang na mag-isa kang pumunta ron?” tanong sa akin ni Miss Felestine.Miss Felestine pa rin ang tawag ko sa kanya dahil hindi ko pa rin siya kayang tawaging mommy or mom. Sinabi niya rin naman sa akin na kaya niyang maghintay hanggang sa masanay na akong tawagin siyang ganoon.Ngumiti ako sa kanya. “Gusto ko rin po kasing mag-practice na makipag-usap sa mga company investor natin. Parati nalang po kayong sumasama sa akin at madalas kayo na rin ang nagsasalita para sa akin. Tingin ko po hindi ko ma-pa-practice ang marketing skills ko kung ganoon—parati na lang po akong mag-re-rely sa inyo.”“But I like it when you rely on me.” Ngumiti siya. “Alright then. Hahayaan kitang makipag-usap sa biggest investor natin today. He would meet you at the conference room at 10 am today.”“B-Biggest investor? P-Pero Miss Felestine, paano kung hindi ko siya ma-convince?”“Then we lose our biggest investor,” kaswal niyang sabi na para bang hindi iyon big deal.“Pero—”“I trust you,
“GOOD morning, Miss Laurens.”Nanlaki ang mga mata ko at ang ngiti sa mga labi ko ay awtomatikong naglaho nang makita ko ang mukha niya.Siya iyon.Si Vincent.“Why are you looking at me like that, Miss Laurens? Is there something wrong?” inosente niyang tanong habang nakakalokong nakangiti sa akin.Anong ginagawa niya rito?“I-I’m sorry, pero tingin ko nagkakamali ka. Hinihintay ko si Mr. Dylan Jacobs, hindi ikaw. Please lang lumabas ka na,” sabi ko sa kanya.Naupo lamang siya sa katapat kong upuan saka ipinagkrus ang mga braso niya. “I am Dylan Jacobs.”“Vincent, hindi ako nakikipagbiruan sa ’yo. May importante akong meeting sa biggest investor namin ngayon kaya please lang, tigilan mo na ang kalokohang ito at lumabas ka na,” nanggagalaiti kong sabi sa kanya.“Miss Laurens, I am not playing with you too. I am Dylan Jacobs—your biggest investor.”Masama akong tumingin sa kanya. “Vincent, seryoso ako rito!”“I only use Vincent Hastings as a mafia boss, but when it comes to the real bu
“ANO? Ang biggest investor ninyo ay si boss?” sabi ni Venom nang sabihin ko sa kanya ang nangyari kaninang umaga lang.Tumango ako. “Oo. Nagulat nga rin ako. Totoo bang ginagamit niya ang pangalang Dylan Jacobs?”“Oo. Ginagamit niya ang pangalan na iyon kapag nakikipag-usap siya sa mga businessman, pero mas madalas niyang gamitin ang Vincent Hastings.”“Talaga? Hindi ko alam iyon.”“Siguro hindi niya lang talaga sinabi sa ’yo. Oo nga pala, Miss Sophie. Anong naramdaman mo nang makita mo siya ulit?”Kaagad akong nag-iwas ng tingin mula kay Venom. “W-Wala. Wala akong naramdaman.”“Talaga?”“Fine. I missed him too. Inaamin kong ang guwapo niya kanina.”Tumingin lamang sa akin si Venom habang nakangiti.“Pero hindi ibig sabihin no’n ay gusto ko na siyang bumalik. Galit pa rin ako sa kaniya. Na-miss ko lang siya, iyon lang. Alam mo, normal naman na ma-miss ang ex mo kapag matagal na mula nang huli kayong mag-kita.”“Miss Sophie, hindi mo na kailangan pang itago ang totoong nararamdaman mo
SOPHIE’S POV“HOW was your meeting with Mr. Jacobs?” tanong sa akin ni Miss Felestine habang nagkakape kaming dalawa.Bigla ko na naman tuloy naalala ang nangyari sa pagitan naming dalawa ni Vincent last time.“W-Well, tingin ko po hindi siya interesadong makipag-collaborate sa atin.”“Huh? But why do you think so? Did he say something?”Umiling ako. “H-Hindi po. Hula ko lang. Tingin ko hindi niya tatanggapin ang offer natin.”“But he accepted it.”Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya. “P-Po?”“He accepted it, darling. I was even able to talk to him this morning over the phone and he said that he would like to know more about our company.”“P-Pero—”“I told you, this is going to be successful. You did a great job! Do you know how much I want to collaborate with them? You don’t know how happy you’ve made me, Sophie.”Kinakabahan akong ngumiti sa kanya. Bakit tinanggap ni Vincent ang offer?“By the way, honey. You are going to meet him again today. He said that he wants you to b
“MISS Sophie, hinihintay na po kayo ni Mr. Jacobs sa may conference room.”Nang marinig ko iyon ay kaagad na bumilis ang tibok ng puso ko.Ito na.“O-Okay. Pupunta na ako ro’n ngayon.”“Okay, Miss Sophie.”Tumayo ako saka tinignan na muna ang sarili ko para siguraduhing mukha akong presentable bago pumunta sa conference room. Suot ko ang isang white office top and black pencil skirt.Kaagad kong nakita si Vincent na nakaupo sa isang swivel chair habang nakaharap sa may glass walls ng conference room.“Mr. Jacobs.” Hindi ko mapigilan ang mapairap nang tinawag ko siya roon.Nang marinig niya ako ay kaagad niyang inikot ang swivel chair para harapin ako. Isang ngiti ang gumuhit sa mga labi niya.“Sophie.”“Mr. Jacobs, salamat sa pag-accept ng offer namin, at dahil nag-request ka namagpa-tour sa buong company building, puwede na ba tayong mag-umpisa ngayon?” pormal kong tanong sa kanya.Nagulat ako nang bigla siyang naglakad palapit sa akin saka ako hinapit sa bewang palapit sa kanya.“A-
NANLAKI ang mga mata ko nang maramdaman ko ang pagdampi ng mga labi ni Vincent sa mga labi ko. Ilang segundo muna ang lumipas bago ko na-realize ang ginagawa niya sa akin. Sinubukan ko siyang itulak palayo, pero masyado siyang malakas kaya nagawa niyang pagpalitin ang puwesto naming dalawa. Isinandal niya ako sa may pinto nang hindi humihiwalay ang labi niya sa akin.Sinubukan niyang kagatin ang ibabang labi ko para maipasok niya ang dila niya sa bibig ko, pero hindi ko ginawa iyon.Buong akala ko ititigil na rin niya ang ginagawa niya, pero nabigla ako nang bigla na lamang niyang hinawakan ang kaliwang dibdib ko gamit ang kanan niyang kamay saka sinimulang masahiin iyon.Sinubukan ko siyang itulak ulit, pero hinawakan niya ang dalawang braso ko, dahilan para mawalan ako ng laban.“You are mine, Sophie. You will forever be mine,” bulong pa niya. “Hindi mo ako pag-aari, Vincent. Hindi na ako ang Sophie na nakilala mo,” inis kong sabi sa kanya.Nakakaloko siyang ngumiti sa akin. “Reall