Chapter 21 Agad naman nag tanong ang Ina ni Katrina, kung paano alam ang totoong pagkatao kanyang anak, lumapit ito hawak ang kamay sa kanyang Apo. "Matagal mo nang alam ang totoo? Paano mo na laman, Anak?" tanong nya sa kanyang anak, kaya agad akong hinanda ang aking tainga upang marinig ang lahat. "Opo Mom! matagal ko ng natuklasan ang totoo kong pagkatao at kung sino ang aking totoong Ama, mula noong pansin kong iba ang pina-kitang kabutihan sa lalake na -yon. Dahil sa kanya ay nagawa kong saktan ang kaiisang kaibigan ko. Alam ng Dios kung gaano ako nag-sisi, pero wala akong nagawa dahil oras na hindi ko susundin ang kanyang nais ay buhay ng aking anak at sa taong mahal ko ang kapalit ay kanyang patayin," sabi nito. "Ana, wala akong choice kaya nagawa ko -yun, sana mapatawad mo ako, hindi man sa ngayon, pero umaasa ako na sana balang araw ay mapatawad mo ako," sabay hagulhol sa pag-iyak, hindi ko na pigilan ang aking luha at hindi ko namalayan tumulo pala ito. " Tita Ana! san
Chapter 22Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko dahil kanina pa silang na ka tulalang tumingin sa kambal, ang aking ina ay bigla na lang ito umiiyak ilang sandali ay ganoon rin ang aking ama kaya na taranta ako baka kung anong nangyayari sa kanilang dalawa. " Ma, Pa ayos lang ba kayo, bakit kayo umiiyak? may sakit pa ba sa inyo?" sabi ko dito na na taranta. " Wala anak, umiiyak lang kami dahil sa saya, " sagot sa akin ina. " Hay! akala ko kung ano na, " sabi ko dito. Inalalayan ng aking ama ang aking ina upang maka pasok na kami sa loob, agad namang nag tataka ang aking anak sa kanyang na kita. "Mom? Sino po sila? " tanong ni Enno sa akin kaya agad kong pinapakilala sa dalawa ang kanilang lola at lolo. "Enno, Enna meet your grandma and grandpa, Ma, Pa kambal kung anak si Prince Xenno at Princess Xenna, " sabi ko na may ngiti sa labi habang pina pakilala ko sa kanila ang dalawang kambal. "Mga apo ko, " sabi ni papa saka niyakap nya ito ng mahigpit habang umiiyak at nangingunila
Chapter 23Limang araw muna noong nag usap kami ni Dave at humingi sya ng second chance, pero hanggang ngayon ay wala pa rin akong tugon sa kanya nais, ngayon ay araw ng linggo, back to normal ang buhay namin, andito kami sa simbahan dahil nais nang aking magulang na mag-papasalamat sa Diyos, habang na sa galit-naang ng pag si-sermong ay may bigla umupo sa tabi ko, hinayaan ko lamang dahil na sa simbahan naman, kaya agad kong umusog upang hindi kami magka dikit, pero sumunod naman ito kaya lumingon ako, pag lingon ko ay agad ko nakita si Dave na na ka ngiting tumingin sa akin, dahilan upang tumibok bigla nang malakas ang aking puso sa nangyayari, singhap ako dahil kinuha nya ang aking kamay at hinalikan nya ito. Hindi ko pina halata ang aking nararamdaman, hanggang na tapos ang misa ay nag sinabi ni Father na Peace With You, akala ko ay simply lang tango pero niyakap nya ako at hinalikan sa pisngi hanggang nag salita ang anak kong lalake. "Tsk! Para-paraan lang po Dad, " sabi nito na
Chapter 24Dave POVNapa kamot lang ako sa aking batok habang tinanaw itong umalis. Pagkatapos naming kumain sa Restaurant ay agad ko niyaya ang kambal gusto ko bumawi sa kanilang dalawa pumunta kami sa mall, pag pasok pa lang ay agaw attention na ang kambal. Maraming ng bulong bulongan na puro papuri sa kambal."Dad, pwede po ba na bumili tayo ng dress sandals, bags at make up," sabi ni Enna sa akin. "Dad pwede po bang ibili mo ako ng books," sabi naman ni Enno. "Sure babies kahit ano ay bibilhin ko," sabi ko sa kanilang dalawa. "Yess!" sabay nilang sabi sa akin. "Ahhh ikaw kayo po, anong ang gusto yung bilhin," tanong ko sa magulang ni Ana, lumingon ito sa aking at ngumiti saka bumaling muli sa mga kambal. "Wala, sapat na sa akin ang kasiyahan ng ating mga Apo, salamat sa iyo Iho," sabi sa aking ng Ina ni Ana. Natigil ako sa pag hahakbang, dahil sa sinabi ng magulang ni Ana sa akin. Kaya mas lalo akong pag igihan ang aking pagliligaw kay Ana kahit ilang beses pa nya ako bastid
Chapter 25"So, kumusta ang iyong buhay-buhay ngayon Dave, ay nahagip sa aking source na may tao kayong pina pahanap," tanong sa akin ni Das. " Ang lakas talaga nang radar mo Bro Das," sabi naman ni James. " Tumahimik ka James, alam mo ba na may mag hanap sayo sa mansyon nina Tita, at sabi nitong buntis sya?" sagot naman ni Das na kina lingun ni Ana sa kanya. " Nako, nako James, ayusin mo yang gusot na pinasok mo, later on malalaman yan sa taong ayaw mong mawala ulit sayo," pagpapa-alala ni Ana dito kaya napa taas ang kilay ko sa aking na dinig.Magsa-salita na sana ako nag nagsalita ang mga magulang ni Ana na ma-uuna na raw silang umuwi, tanging tango lang ang sagot ni Ana sa kanya magulang. Hindi nag tagal ay na pag disesyunan na lang namin na magsi-uwian na lang, pero nasa gitna-ang pag lalakad namin ay bigla na lang namatay ang ilaw dahilan upang mag kagulo ang mga tao sa loob. " Mommy!!!" sabi sa saking anak na si Xenna."Where are you, mommy!" tawag ni Xenno dito. Dahilan up
Chapter 26Hindi nag tagal ang aking biyahe pa balik sa mall, pag dating ko doon ay agad akong pumasok sa loob ang aking sasakyan ay ang mga tauhan na ang bahala doon nga na ka abang sa akin, pag pasok ko lang ay agad akong sinalubong nina Das, James at Alex. "Anong balita?" agad kong tanong sa kanila. "Negative, sira ang CCTV Potage, mukha sadyang sinira sa nag dukot kay Ana," sagot ni Alex sa akin. "Sinubukan nyo ba ang sa labas nag mall o sa mga ibang building baka may nakuha kayong lead?" tanong ko ulit sa kanila. "Oo bro, lahat ay sira," sagot ni James kaya napa mura lang ako. Hanggang naisipan kung tawagan si Kent, at hingin ang serbisyo ni Sky na ang kanyang asawa. "Sandali asan si Ms Luna Perez?" tanong ko sa kanila. "Nag mamadaling umalis," sagot ni Das sa akin, kaya agd kaming nag sitinginan kay Das. "Bakit? may nasagot ba akong mali?" tanong nya sa amin. "Kung nag mamadaling umalis, ibig sabihin nito ay alam nya kung na saan si Ana?" sabi ni James kay Das."Sh*t, ba
Chapter 27Chapter 27=MALING DISESYON=TUMAWAG ang isang tauhan ko na nag babantay sa mga magulang ni Ana at sa mga kambal ko, pinapaalam nito na may umaaligid na mga kakahinalang mga sasakyan at pawang mga walang plate number ang mga ito. Dahil sa balikat doon ay agad kong inutusan si James na ipag bigay alam ito sa mga Dark Moon upang ma proteksyonan ang mga magulang nito. Na ka pag disesyon sya na pupuntahan nya ang lugar kung saan dinala ngga kidnappers si Ana. Hindi ko ito ipa alam sa Dark Moon baka pigilan pa nila ako, nag dala ako nag 50 men's upang samahan ako sa pag sagip sa aking minamahal. Habang umuwi na sila ay agad din akong kumilos. "Gets ready, aalis na tayo!" sabi ko sa kanila. "Yes Boss!" sabay nilang sabi sa aking habang inihanda ang kanilang mga gamit. Hanggang sinabi ko sa kanila ang location kung saan nag kukuha ang mga kalaban, hindi basta-basta ang aming dinalang sasakyan kaya kahit anong gawing pag babaril nila dito ay hindi ito tatablan. 4 hour's ang amin
Chapter 28ISANG LINGGO, isang linggong na naming sinuyod ang Lugar ng Laguna upang mahanap si Ana ngunit bigo pa rin kami. "Bro, uuwi muna tayo, hinahanap ka na nang mga kambal," sabi sa aking ni Kent. "Hindi, hindi muna ako uuwi, kailangan kong mahanap si Ana," sabi ko ni Kent ngunit may biglang sumuntok sa akin dahilan upang muntik na ako mawalan ng malay. "F**k!" tanging sabi ko dito, saka tumingin sa sumuntok sa akin, wala itong karapatang saktan ako dahil ako si Dave Santiago isang Mafia Boss. " Wala k," hindi ko na tapos ang aking sasabihin ng na ka tanggap ulit ako ng isang malakas na suntok ulit, nang dilim ang aking paningin ngunit kailangan kong bigyan ng liksyon ang mapangahas sumuntok sa akin. Akmang bubunot ako ng baril ngunit may malamig na bagay ang na ka baon sa aking leeg, maling galaw ko lang ay siguradong tanggap ang aking leeg, kaya dahan-dahan kong tinaas ang aking kamay upang ilayo nito ang kanyang katana nasa leeg ko. Saka ko tiningnan kung baliw ang gumawa
Author's Note Maraming salamat po sa walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito! Ang bawat isa sa inyo ay naging bahagi ng kwento ng buhay ng pamilya Clinton at Santiago. Tuwang-tuwa ako na sabay-sabay natin tinahak ang mga landas nina Anastasia at Dave, at pati na rin ang kanilang mga anak—si Princess Xenna at Prince Xenno, na parehong puno ng pangarap at lakas, at si Blue Gray at Red Gabriel, ang kambal na may kani-kaniyang kwento ng buhay at pag-ibig. Ang kwentong ito ay hindi lamang isang simpleng paglalakbay ng mga karakter, kundi pati na rin isang pagninilay sa kahalagahan ng pamilya, pagmamahal, at ang mga hamon ng buhay. Nais kong magpasalamat sa inyo dahil hindi lang kayo nagbasa ng kwento, kundi naging bahagi kayo ng bawat hakbang, mga pagsubok, at tagumpay ng bawat miyembro ng Clinton at Santiago na pamilya. Ngayon, natapos natin ang kwento ng kasal nina Blue Gray at Ivy Grace, pati na rin ang kanilang mga anak na sina Anica at Blue Jr.. Ngunit hindi dito na
Chapter 237Special Chapter - The Wedding Continued Ang araw ng kasal ni Blue at Ivy Grace ay puno ng kasiyahan, mga ngiti, at pagmamahal. Kasama ang kanilang kambal na sina Anica at Blue Jr., hindi maipaliwanag ang saya na nararamdaman ng mag-asawa habang nagaganap ang kanilang espesyal na araw. Ang bawat hakbang na tinatahak nila, kasama ang kanilang mga anak, ay parang isang panaginip na naging totoo. Ang buong pamilya ay nagsalo-salo, sumasayaw, nagkakasiyahan, at nagdi-dinner sa ilalim ng mga kumikislap na ilaw ng mga lanterns sa garden. Ang kanilang mga mata ay kumikislap ng kaligayahan—hindi lamang dahil sa kasal, kundi dahil sa bagong buhay na magsisimula sila bilang isang buo at masaya na pamilya. Si Red at ang Hindi Nakikitang Pagsubok Ngunit sa kabila ng lahat ng kasiyahan, may isang tao na hindi ganap na masaya. Si Red, ang kakambal ni Blue, ay may tinatagong problema. Hindi ito halata sa kanyang mga mata, ngunit sa bawat hakbang na tinatahak niya, ramdam ang bigat
Chapter 236Special Chapter (Continued) Ang araw ay patuloy na sumisikat, ang maliwanag na sikat ng araw ay tumagos sa mga bintana ng mansyon, nagpapakita ng kasiyahan sa bawat sulok. Pagkatapos ng seremonya, ang lahat ay nagsama-sama upang ipagdiwang ang bagong simula para kay Blue at Ivy. Ang buong mansyon ay puno ng kaligayahan, mga ngiti, at tawanan. Ang bawat isa ay naroroon upang makita ang simula ng isang bagong yugto ng buhay—isang buhay na puno ng pagmamahal at pag-asa. Pagdiriwang ng Pag-ibig Ang reception ay ginanap sa isang malawak na hardin, kung saan ang mga mesa ay pinalamutian ng mga bulaklak na may makulay na kulay ng rosas, puti, at ginto. May mga lamesang puno ng masasarap na pagkain, at ang hangin ay malumanay na dumadaloy. Ang mga kaibigan at pamilya ni Blue at Ivy ay nagsalu-salo sa kagalakan, ang lahat ay nagbigay galang sa kanilang pagmamahalan. Habang tumatagal ang gabi, si Ivy at Blue ay naglakad sa gitna ng mga bisita, nakakapit ang kamay ng bawat isa.
Chapter 2353rd POVSpecial Chapter - The Wedding Ang araw ay nag-uumapaw sa liwanag, at ang buong mansyon ay puno ng kasiyahan at kaligayahan. Isang bagong kabanata sa buhay ni Blue at Ivy Grace ang magsisimula. Matapos ang lahat ng pagsubok at laban na kanilang hinarap, ngayon ay isang bagong yugto ng kanilang pagmamahalan ang kanilang sasalubungin—ang kanilang kasal. Mabilis ang oras. Walang makapagsasabi kung paano nagbago ang lahat mula sa isang simpleng misyon hanggang sa pagiging isang pamilya. Si Blue, na noon ay isang malamig at malupit na lider, ay ngayon ay isang lalaking nagmamahal at naglalaban para sa kaligtasan ng kanyang pamilya. Si Ivy Grace, na isang dating sekretarya, ay hindi lamang naging isang matapang na kasama sa bawat laban kundi isang ina at asawa na handang magsakripisyo para sa kanilang pamilya. Sa Simula ng Kasal Ang lugar ay puno ng mga bulaklak—ang bawat kanto ng mansyon ay pinalamutian ng puti at ginto, simbolo ng bagong simula. Ang mga paborito nil
Chapter 234 "Sumugod!" sigaw ko, at sabay-sabay kaming nagsimula muli sa laban. Sa mga sandaling iyon, wala nang ibang mahalaga kundi ang magtulungan upang mapanatili ang kaligtasan ng pamilya ko. Bawat galaw ko ay mabilis at tumpak. Ang bawat labang ito ay isang hakbang patungo sa isang mas ligtas na bukas para sa mga anak ko. Ngunit alam ko, ang tunay na laban ay hindi lamang sa pisikal na aspeto ng digmaang ito. Ang laban na ito ay isang paglalakbay na puno ng sakripisyo, at ang huling laban ay hindi lamang para sa kaligtasan ng aking pamilya—kundi para sa kinabukasan ng aming mga anak. Ang araw ay nagsimulang sumik mula sa mga bintana ng mansyon, ngunit ang buong paligid ay puno pa rin ng katahimikan—isang katahimikan na dulot ng matinding laban na naganap. Ang mga kalaban ay wala na, at ang mga sugatang katawan ng aming mga kalaban ay nagpapaalala ng bawat sakripisyo, bawat hakbang na ginawa namin upang maprotektahan ang mga mahal sa buhay. Habang naglalakad kami sa loob ng m
Chapter 233Nagmadali kaming bumalik sa direksyon ng kambal. Agad ko silang nakitang ligtas, kasama ang mga kasambahay na nagbabantay. Nakita ko sa mga mata ng kambal ang takot at ang mga tanong na hindi ko kayang sagutin ngayon. Ang tanging kaya kong gawin ay ipakita sa kanila ang aking lakas—ang aking pagnanais na maprotektahan sila sa lahat ng paraan. "Anak," sabi ko sa kambal, habang lumapit ako sa kanila. "Mahal ko kayo. Hindi ko kayo pababayaan. Kahit anong mangyari, magsasama tayo." Ngumiti ang mga bata, ngunit alam kong alam nila ang kabigatan ng sitwasyon. Hindi na nila kailangang magsalita pa. Ang pagmamahal na nasa kanilang mga mata ay sapat na. Habang tumutok kami sa mga kalaban, naramdaman ko ang lahat ng hindi pa natapos na laban sa buhay ko. Ang mga desisyon ko ngayon ay magpapasya sa kinabukasan ng aming pamilya. Kung gusto kong makita ang mga bata na lumalaki ng ligtas at maligaya, kailangan kong gawin ang lahat ng ito—huwag magpatalo, at protektahan sila hanggang
Chapter 232 Habang nakatayo ako sa harap ni Ivy, ang lahat ng nararamdaman ko ay tila nag-uugnay na. Ang mga bata, ang mga sakripisyo, at ang mga lihim — lahat ng ito ay nagsimulang magbukas sa harapan ko. Si Ivy, ang dating sekretarya ko, ngayon ay isang ina na, at ang mga kambal ay mga anak ko. Hindi ko pa matanggap ang lahat, ngunit ang puso ko ay puno ng pagmamahal at pagnanais na protektahan sila. Ngunit bigla, isang pamilyar na tinig ang tumawag sa pangalan ko mula sa labas. Isang tinig na hindi ko kailanman malilimutan. Si Mommy, ang aking ina—si Agent C. "Blue!" tawag niya mula sa likod ng pinto. Tumingin ako kay Ivy, at ang kanyang mga mata ay puno ng pagkabahala. Alam ko na may ibang nangyayari, may bagong hamon na haharapin. Sa isang saglit, iniwan ko si Ivy at mabilis na naglakad patungo sa pinto. Ang mga hakbang ko ay matalim, puno ng pangangailangan na makuha ang sagot sa tawag ng aking ina. Pagbukas ko ng pinto, nakita ko siya — ang aking ina, si Agent C. Ang
Chapter 231 Blue POV Nasa likod ako ng mga madilim na kanto ng mansyon, tinitingnan ko ang paligid habang ramdam ko ang kaba sa aking dibdib. Hindi ko nakita ang mga nangyaring laban, ngunit mula sa mga mensahe ng aking ina, si Agent C, alam kong hindi madali ang mga hinarap nila ni Ivy. Si Agent C, walang alinlangan, ay isang eksperto sa mga misyon at kahit na hindi ko nasaksihan ang mga laban, naramdaman ko ang kabang dulot ng bawat sandali ng pangyayari. Ang kalaban nila ay malupit at hindi matitinag, ngunit alam ko rin na si Ivy ay walang ibang layunin kundi ang tapusin ang lahat ng ito—ang lahat ng paghihirap na dulot ng mga kalaban ng Santiago Empire. Kaya't agad kong dinala ang kambal ko at ang mga kasambahay sa isang ligtas na lugar sa mansyon. Ang mga mata ko’y hindi mapakali, nakatingin sa mga pader ng mansyon na parang may makakapasok na kahit sino sa mga oras na ito. Hindi ko na hinayaan pang magtagal ang takot at panik, ang mga bata ko, kahit maliit, ay ang pinaka-ma
Chapter 230 Hindi ko na binigyan pa ng pagkakataon si Ramon, mabilis ang aking kilos. Nanlaki lamang ang kanyang mata ng nasa harapan na ako sa kanya. Walang buhay ang aking mga matang nakatingin sa kanya, bumalik ang dating ako. Isang mamatay na assassin pero ngayon ay hindi na mga inosenteng tao ang pinatay o papatayin ko. Isang masamang tao ang aking hahatulan sa kamatay isa na si Ramon ang dating kanang kamay ng aking Ama. "Paa—," hindi ko na tinapos ang kanyang sasabihin. Agad kong giniliitan ang kanyang leeg, dahilan upang tumalsik ang kanyang dugo sa aking suotbna damit. Ang aking katawan ko ay naramdaman ko ang pangangalay, ang mga kalamnan ko ay nanginginig sa pagod, habang hinahabol ko ang aking hininga. Ang aking mata ay nanatili sa katawan ng pinuno ng kalaban na ngayon ay wala nang buhay, ang ulo ay nasa sahig, ang dugo ay unti-unting dumadaloy mula dito. Nakatitig ako dito ni walang pagsisisi na aking nararamdaman, ang mga kamay ko ay mahigpit naka hawak s