Chapter 220 Habang papalapit ako sa kanilang kinatatayuan, bigla silang umalis. Hindi ko na sila naabutan. Ang batang babae ay tinawag si Ivy Grace na "Mommy," kaya't mas lalo akong naguluhan. Biglang may nabuo sa isip ko na hindi ko kayang itanggi. “Di kaya ang batang 'yan ay anak ko? Anak naming dalawa ni Grace?” bulong ko sa sarili ko habang mabilis na tinatanaw sila. Sumabog ang aking utak sa mga tanong na hindi ko kayang sagutin. Nagmadali akong sundan sila, ngunit huli na. Ang magarang sasakyan na sinakyan nila ay umalis na, at hindi ko na sila naabutan. Nanatili akong nakatayo doon, tanaw na lang sila mula sa malayo. Parang may isang pader na humarang sa akin—isang pader ng mga tanong na walang kasagutan. "Anak ko nga ba siya?" muling tanong ko, ngunit wala akong kasiguraduhan. Hindi ko na kayang kontrolin ang mga alalahanin sa aking isipan. Si Ivy Grace, ang bata... may koneksyon ba ang lahat ng ito? At kung meron man, anong ibig sabihin nun? Dahil sa pagkabigla at kalitu
Chapter 221 Bumaba ang telepono mula sa aking tainga, ngunit ang matinding kaba na nararamdaman ko ay hindi ko na kayang alisin. Tumatakbo sa aking isipan ang bawat piraso ng impormasyong natuklasan ko. Kung totoo ang lahat ng sinabi ni Dexter, may malalim na koneksyon sa pagitan ko, kay Ivy Grace, at sa batang iyon—sa kambal na iyon.Ibinaba ko ang phone at muling tinanaw ang labas ng bintana. Walang hanggan ang paghihintay na nararamdaman ko, at parang kahit ang oras ay huminto. Isang tanong na lamang ang sumasagi sa isip ko: Sila ba ang mga anak ko?Muling nag-ring ang telepono ko, at agad kong nakita ang pangalan ni Dexter sa screen. Hindi ko na inantala pa—pumindot ako ng sagot nang hindi na iniiwasan pa ang nararamdaman ko.“Sir, nakita namin,” sagot ni Dexter, at ang tono niya ay nagiging mas seryoso. “Tama ang hinala ninyo. Ang address na ito ay may koneksyon kay Ivy Grace. May batang babae po siyang anak na nagngangalang Anica, at sir… hindi lang po isa ang anak niya. Kamba
Chapter 222 Hanggang sa mga salitang iyon, napagtanto ko na hindi ko na kayang maghintay pa. Kailangan kong makuha ang mga sagot mula sa kanya—mula kay Ivy Grace. Nais ko siyang harapin ng harapan, tanungin siya kung bakit niya inilihim ang lahat, kung bakit hindi niya sinabi sa akin ang katotohanan, at kung bakit niya itinago sa akin ang kambal. Kung anak ko nga sila, bakit wala akong alam? “Hindi ko na kayang maghintay pa,” bulong ko sa sarili ko habang mabilis na ipinapasok ang mga detalye ng lahat ng impormasyong natutunan ko. Ang lahat ng mga tanong na naglalaro sa isip ko ay nagsasanib, at tumitindi ang urgency na kailangang malaman ang mga sagot. "Kung may isang lugar kung saan makakakuha ako ng sagot, iyon ay ang mansyon ni Ivy Grace," sabi ko. Naramdaman ko ang isang kakaibang tapang na nagmumula sa loob ko—na para bang walang ibang pwedeng magpigil sa akin. Agad akong nagbihis ng mabilis at lumabas ng kwarto. Nagmadali akong pumasok sa aking kotse at dumiretso sa man
Chapter 223“Sinunod ka sa akin!” seryoso niyang sabi, at mabilis siyang tumayo mula sa kanyang upuan. Para bang bigla niyang napagdesisyunan na tapusin na ang lahat ng kalituhan sa pagitan namin. Hindi ko alam kung saan kami pupunta, at mukhang nabasa niya ang laman ng isip ko, kaya’t ipinaliwanag niya agad.“Ipakilala kita sa kambal,” sabi niya sa akin, at sa tono ng boses niya, tila ba may kabuntot itong determinasyon.Nagkatinginan kami, at hindi ko alam kung anong reaksiyon ang ilalabas ko. Ang mga mata ko ay puno ng tanong, puno ng hinala at pagdududa, ngunit sa kabila ng lahat ng ito, naramdaman ko ang isang hindi maipaliwanag na pakiramdam ng takot at sabik. Takot na baka hindi ko kayanin ang magiging epekto ng lahat ng ito, at sabik na makita ang mga anak ko—ang kambal, na hindi ko alam na mayroon ako.Tumayo ako mula sa aking pwesto at sumunod sa kanya. Walang salita sa pagitan namin. Pareho kaming naglalakad sa madilim na hallway, at sa bawat hakbang ko, tumitindi ang kaba
Chapter 224Ivy Grace POVNang magsalita ako, naramdaman ko ang bigat ng bawat salitang lumabas mula sa aking bibig. Itinago ko sa kanya ang lahat, at ngayon, sa harap ng mga mata ni Blue, wala akong ibang magawa kundi aminin ang mga pagkakamali ko.“Blue… kailangan kong sabihin sa'yo ang lahat.” Ang tinig ko ay nag-umpisang magtakaw ng pag-iyak, kahit hindi ko pinapayagan ang sarili ko na magmukhang mahina. Hindi ko na kayang itago pa ang lahat ng lihim na kinikimkim ko sa loob ng limang taon.Tumingin siya sa akin, ang mga mata niya puno ng kalituhan, galit, at isang uri ng takot—takot na baka mawalan siya ng pagkakataon na malaman ang katotohanan. Gusto ko sana siyang balikan, ngunit hindi ko kayang magsinungaling pa. Sa dami ng taon na nagdaan, ang lahat ng mga kasinungalingan at pagtago ko ay nagbunga ng mas maraming sugat—at ngayon, ito na ang panahon na kailangan kong aminin sa kanya ang lahat.“Bago ko pa sila ipinanganak sina Blue Jr. at si Anica,” ang simula ko, ang boses ko
Chapter 225 "Si Blue, hindi lang siya simpleng tao," ang bulong ko sa sarili ko. "Kung nalaman na ng mga kalaban na may koneksyon kami... hindi lang siya ang magiging target. Ang buong Santiago Empire ang magiging pangalawa nilang sakripisyo." Naglakad-lakad ako sa opisina, nag-iisip kung ano ang susunod na hakbang. Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ang laban na ito. Alam ko na may mga makikinabang sa pagkatalo namin, at hindi lang ang Santiago Empire ang magiging biktima. Kasama na si Blue at ang mga anak namin. “Hindi ako pwedeng magpatalo,” sabi ko sa sarili ko. “Ang pamilya ko, ang mga anak namin, hindi ko sila hahayaang magdusa dahil sa mga desisyong ginawa ko noong nakaraan.” Tumingin ako sa window ng opisina ko, na para bang tumatanaw sa mga pagkakataong maaaring magbago ang lahat sa isang iglap. “I need to protect them. I have to keep them safe.” Alam ko na ang mga kalaban ay magsisimulang kumilos. Hindi lang sila maghihintay ng pagkakataon na magkamali ako; hindi
Chapter 226Habang binabalikan ko ang mga impormasyon na natanggap ko mula kay Jack, isang pangalan ang patuloy na gumugulo sa aking isipan—si Anastasia Clinton Santiago, ang ina ni Blue. Ang kanyang pangalan ay may dala-dalang bigat, hindi lamang dahil siya ang asawa ni Dave Santiago at ang ina ni Blue, kundi dahil siya rin ang Agent C, ang assassin na nagligtas sa akin sa isang kapahamakan noong nakaraan.Agent C—isang pangalan na sa kabila ng madilim na mundo ng mga assassin ay naging simbolo ng kaligtasan para sa akin. Hindi ko akalain na siya ang magiging bahagi ng buhay ko, at mas lalong hindi ko akalain na siya rin pala ang nagbigay sa akin ng pangalawang pagkakataon. Sa kabila ng kanyang pagiging assassin, si Anastasia—o Agent C—ay hindi tulad ng iba. Hindi siya isang kalaban, kundi isang tagapagligtas, isang mabuting tao sa ilalim ng madilim na maskara ng pagiging assassin.Noong panaho'ng ako'y inaatake at malapit nang mamatay, si Anastasia ang dumating para iligtas ako. Siy
Chapter 227 Habang hinihintay ko ang update mula kay Jack, hindi ko maiwasang mag-isip kung ano ang magiging susunod na hakbang. Kung si Anastasia ang magiging tulay sa kaligtasan ng pamilya ko, hindi ko pwedeng palampasin ang pagkakataon na matulungan niya kami. Alam kong sa kabila ng madilim na mundo ng mga assassin, may kabutihan sa puso ni Anastasia—siya ang nagbigay sa akin ng pangalawang pagkakataon at ang tanging tao na kayang magtanggol sa amin ngayon. Ang mga kalaban ng Santiago Empire ay malupit at matalino, at habang ang oras ay tumatakbo, lalapit ako kay Anastasia—Agent C—ang taong may kakayahang baguhin ang takbo ng aming buhay. Kung hindi siya makakatulong, wala na akong ibang pag-asa. Bumangon ako at naglakad sa harap ng salamin. Nakita ko ang sarili ko—isang ina na handang gawin ang lahat upang protektahan ang kanyang pamilya. Wala akong takot, kahit na alam kong ang daan na tatahakin ko ay puno ng panganib. Kung ang buhay ko at ang buhay ng mga anak ko ang kapalit,
Author's Note Maraming salamat po sa walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito! Ang bawat isa sa inyo ay naging bahagi ng kwento ng buhay ng pamilya Clinton at Santiago. Tuwang-tuwa ako na sabay-sabay natin tinahak ang mga landas nina Anastasia at Dave, at pati na rin ang kanilang mga anak—si Princess Xenna at Prince Xenno, na parehong puno ng pangarap at lakas, at si Blue Gray at Red Gabriel, ang kambal na may kani-kaniyang kwento ng buhay at pag-ibig. Ang kwentong ito ay hindi lamang isang simpleng paglalakbay ng mga karakter, kundi pati na rin isang pagninilay sa kahalagahan ng pamilya, pagmamahal, at ang mga hamon ng buhay. Nais kong magpasalamat sa inyo dahil hindi lang kayo nagbasa ng kwento, kundi naging bahagi kayo ng bawat hakbang, mga pagsubok, at tagumpay ng bawat miyembro ng Clinton at Santiago na pamilya. Ngayon, natapos natin ang kwento ng kasal nina Blue Gray at Ivy Grace, pati na rin ang kanilang mga anak na sina Anica at Blue Jr.. Ngunit hindi dito na
Chapter 237Special Chapter - The Wedding Continued Ang araw ng kasal ni Blue at Ivy Grace ay puno ng kasiyahan, mga ngiti, at pagmamahal. Kasama ang kanilang kambal na sina Anica at Blue Jr., hindi maipaliwanag ang saya na nararamdaman ng mag-asawa habang nagaganap ang kanilang espesyal na araw. Ang bawat hakbang na tinatahak nila, kasama ang kanilang mga anak, ay parang isang panaginip na naging totoo. Ang buong pamilya ay nagsalo-salo, sumasayaw, nagkakasiyahan, at nagdi-dinner sa ilalim ng mga kumikislap na ilaw ng mga lanterns sa garden. Ang kanilang mga mata ay kumikislap ng kaligayahan—hindi lamang dahil sa kasal, kundi dahil sa bagong buhay na magsisimula sila bilang isang buo at masaya na pamilya. Si Red at ang Hindi Nakikitang Pagsubok Ngunit sa kabila ng lahat ng kasiyahan, may isang tao na hindi ganap na masaya. Si Red, ang kakambal ni Blue, ay may tinatagong problema. Hindi ito halata sa kanyang mga mata, ngunit sa bawat hakbang na tinatahak niya, ramdam ang bigat
Chapter 236Special Chapter (Continued) Ang araw ay patuloy na sumisikat, ang maliwanag na sikat ng araw ay tumagos sa mga bintana ng mansyon, nagpapakita ng kasiyahan sa bawat sulok. Pagkatapos ng seremonya, ang lahat ay nagsama-sama upang ipagdiwang ang bagong simula para kay Blue at Ivy. Ang buong mansyon ay puno ng kaligayahan, mga ngiti, at tawanan. Ang bawat isa ay naroroon upang makita ang simula ng isang bagong yugto ng buhay—isang buhay na puno ng pagmamahal at pag-asa. Pagdiriwang ng Pag-ibig Ang reception ay ginanap sa isang malawak na hardin, kung saan ang mga mesa ay pinalamutian ng mga bulaklak na may makulay na kulay ng rosas, puti, at ginto. May mga lamesang puno ng masasarap na pagkain, at ang hangin ay malumanay na dumadaloy. Ang mga kaibigan at pamilya ni Blue at Ivy ay nagsalu-salo sa kagalakan, ang lahat ay nagbigay galang sa kanilang pagmamahalan. Habang tumatagal ang gabi, si Ivy at Blue ay naglakad sa gitna ng mga bisita, nakakapit ang kamay ng bawat isa.
Chapter 2353rd POVSpecial Chapter - The Wedding Ang araw ay nag-uumapaw sa liwanag, at ang buong mansyon ay puno ng kasiyahan at kaligayahan. Isang bagong kabanata sa buhay ni Blue at Ivy Grace ang magsisimula. Matapos ang lahat ng pagsubok at laban na kanilang hinarap, ngayon ay isang bagong yugto ng kanilang pagmamahalan ang kanilang sasalubungin—ang kanilang kasal. Mabilis ang oras. Walang makapagsasabi kung paano nagbago ang lahat mula sa isang simpleng misyon hanggang sa pagiging isang pamilya. Si Blue, na noon ay isang malamig at malupit na lider, ay ngayon ay isang lalaking nagmamahal at naglalaban para sa kaligtasan ng kanyang pamilya. Si Ivy Grace, na isang dating sekretarya, ay hindi lamang naging isang matapang na kasama sa bawat laban kundi isang ina at asawa na handang magsakripisyo para sa kanilang pamilya. Sa Simula ng Kasal Ang lugar ay puno ng mga bulaklak—ang bawat kanto ng mansyon ay pinalamutian ng puti at ginto, simbolo ng bagong simula. Ang mga paborito nil
Chapter 234 "Sumugod!" sigaw ko, at sabay-sabay kaming nagsimula muli sa laban. Sa mga sandaling iyon, wala nang ibang mahalaga kundi ang magtulungan upang mapanatili ang kaligtasan ng pamilya ko. Bawat galaw ko ay mabilis at tumpak. Ang bawat labang ito ay isang hakbang patungo sa isang mas ligtas na bukas para sa mga anak ko. Ngunit alam ko, ang tunay na laban ay hindi lamang sa pisikal na aspeto ng digmaang ito. Ang laban na ito ay isang paglalakbay na puno ng sakripisyo, at ang huling laban ay hindi lamang para sa kaligtasan ng aking pamilya—kundi para sa kinabukasan ng aming mga anak. Ang araw ay nagsimulang sumik mula sa mga bintana ng mansyon, ngunit ang buong paligid ay puno pa rin ng katahimikan—isang katahimikan na dulot ng matinding laban na naganap. Ang mga kalaban ay wala na, at ang mga sugatang katawan ng aming mga kalaban ay nagpapaalala ng bawat sakripisyo, bawat hakbang na ginawa namin upang maprotektahan ang mga mahal sa buhay. Habang naglalakad kami sa loob ng m
Chapter 233Nagmadali kaming bumalik sa direksyon ng kambal. Agad ko silang nakitang ligtas, kasama ang mga kasambahay na nagbabantay. Nakita ko sa mga mata ng kambal ang takot at ang mga tanong na hindi ko kayang sagutin ngayon. Ang tanging kaya kong gawin ay ipakita sa kanila ang aking lakas—ang aking pagnanais na maprotektahan sila sa lahat ng paraan. "Anak," sabi ko sa kambal, habang lumapit ako sa kanila. "Mahal ko kayo. Hindi ko kayo pababayaan. Kahit anong mangyari, magsasama tayo." Ngumiti ang mga bata, ngunit alam kong alam nila ang kabigatan ng sitwasyon. Hindi na nila kailangang magsalita pa. Ang pagmamahal na nasa kanilang mga mata ay sapat na. Habang tumutok kami sa mga kalaban, naramdaman ko ang lahat ng hindi pa natapos na laban sa buhay ko. Ang mga desisyon ko ngayon ay magpapasya sa kinabukasan ng aming pamilya. Kung gusto kong makita ang mga bata na lumalaki ng ligtas at maligaya, kailangan kong gawin ang lahat ng ito—huwag magpatalo, at protektahan sila hanggang
Chapter 232 Habang nakatayo ako sa harap ni Ivy, ang lahat ng nararamdaman ko ay tila nag-uugnay na. Ang mga bata, ang mga sakripisyo, at ang mga lihim — lahat ng ito ay nagsimulang magbukas sa harapan ko. Si Ivy, ang dating sekretarya ko, ngayon ay isang ina na, at ang mga kambal ay mga anak ko. Hindi ko pa matanggap ang lahat, ngunit ang puso ko ay puno ng pagmamahal at pagnanais na protektahan sila. Ngunit bigla, isang pamilyar na tinig ang tumawag sa pangalan ko mula sa labas. Isang tinig na hindi ko kailanman malilimutan. Si Mommy, ang aking ina—si Agent C. "Blue!" tawag niya mula sa likod ng pinto. Tumingin ako kay Ivy, at ang kanyang mga mata ay puno ng pagkabahala. Alam ko na may ibang nangyayari, may bagong hamon na haharapin. Sa isang saglit, iniwan ko si Ivy at mabilis na naglakad patungo sa pinto. Ang mga hakbang ko ay matalim, puno ng pangangailangan na makuha ang sagot sa tawag ng aking ina. Pagbukas ko ng pinto, nakita ko siya — ang aking ina, si Agent C. Ang
Chapter 231 Blue POV Nasa likod ako ng mga madilim na kanto ng mansyon, tinitingnan ko ang paligid habang ramdam ko ang kaba sa aking dibdib. Hindi ko nakita ang mga nangyaring laban, ngunit mula sa mga mensahe ng aking ina, si Agent C, alam kong hindi madali ang mga hinarap nila ni Ivy. Si Agent C, walang alinlangan, ay isang eksperto sa mga misyon at kahit na hindi ko nasaksihan ang mga laban, naramdaman ko ang kabang dulot ng bawat sandali ng pangyayari. Ang kalaban nila ay malupit at hindi matitinag, ngunit alam ko rin na si Ivy ay walang ibang layunin kundi ang tapusin ang lahat ng ito—ang lahat ng paghihirap na dulot ng mga kalaban ng Santiago Empire. Kaya't agad kong dinala ang kambal ko at ang mga kasambahay sa isang ligtas na lugar sa mansyon. Ang mga mata ko’y hindi mapakali, nakatingin sa mga pader ng mansyon na parang may makakapasok na kahit sino sa mga oras na ito. Hindi ko na hinayaan pang magtagal ang takot at panik, ang mga bata ko, kahit maliit, ay ang pinaka-ma
Chapter 230 Hindi ko na binigyan pa ng pagkakataon si Ramon, mabilis ang aking kilos. Nanlaki lamang ang kanyang mata ng nasa harapan na ako sa kanya. Walang buhay ang aking mga matang nakatingin sa kanya, bumalik ang dating ako. Isang mamatay na assassin pero ngayon ay hindi na mga inosenteng tao ang pinatay o papatayin ko. Isang masamang tao ang aking hahatulan sa kamatay isa na si Ramon ang dating kanang kamay ng aking Ama. "Paa—," hindi ko na tinapos ang kanyang sasabihin. Agad kong giniliitan ang kanyang leeg, dahilan upang tumalsik ang kanyang dugo sa aking suotbna damit. Ang aking katawan ko ay naramdaman ko ang pangangalay, ang mga kalamnan ko ay nanginginig sa pagod, habang hinahabol ko ang aking hininga. Ang aking mata ay nanatili sa katawan ng pinuno ng kalaban na ngayon ay wala nang buhay, ang ulo ay nasa sahig, ang dugo ay unti-unting dumadaloy mula dito. Nakatitig ako dito ni walang pagsisisi na aking nararamdaman, ang mga kamay ko ay mahigpit naka hawak s