Chapter 113 Pagkatapos tinanggap ni Ali ang pera ay agad nyang binigay ang susi sa bahay. Aalis na sana ito ng may dumaan na magarang sasakyan sa kalsada upang mapatingin kami Ali doon. "Ang gara naman ng kotse na yan!" kunwaring ngayon lamang ako nakakita ng ganoon ka gandang kotse sa buong buhay ko. "Ang swerte naman ang may ari yan!" dagdag kong sabi. "Kung alam mo lang Ineng," sabi nya sa akin. "Casandra po Ali!" sabi ko dito. "Ako naman si Pasing!" pagpakilala nya sa akin. "Kung alam mo lang Ineng, Ineng na lang ang itawag ko sayo dahil mahaba nag Casandra." Sabi ni Aling Pasing sa akin. "Ano pong kung alam ko lang?" tanong ko dito. Mukhang may makukuha akong bagong imformasyon tungkol kay Doc. "Ganito -yun Ineng, bata pa lang si Doc ay marami ng gustong pumatay sa kanya!" sabi nya sa akin. "Doctor po pala sya?" kunwaring tanong ko dito. "Oo, isa syang doctor at mabait na doctor maliban sa kanyang pagka-Doctor ay sya rin ang may-ari ng hospital kung saan ito nagt
Chapter 114 Walang dalawang isip ko kinuha ang aking secret weapon ang mahiwagang gamot. Agad kong binuksan ang takip dito saka ko pinahiran ang kanyang ilong saka ko nilagyan ng spycam qng kanyang silid. Pagkatapos ay agad akong bumalik sa paanan ni Doc Marcos at napatingin ako sa kanyang gitnang bahagi kung saan nakatago ang kanyang pagkalalaki. "Hmmm, gaano kaya kalaki ang iyong tinatagong pagkalalaki!" balik kong sabi. Saka pumasok sa aking isipan na kailangan ko itongakita at masukat dahilan upang naghanap ako ng ruler sa kanyang silid. Hanggang nakita ko ang aking hinahanap kaya agad ko iyong dinampot saka ko ako bumalik sa kinahihigaan ni Doc. Pagdating ko sa paanan ulit ay nagtataka ako dahil parang lalong lumaki ang umbok doon kaya walang dalawang isip na agad kong ibinaba ang kanyang short kasama na ang brief dahilan upang napanganga ako sa aking nakita. "OMG, mataba, matigas, mahaba at malaking talong!"sabi ko habang napa kupkop ako sa aking bibig. " Di ko n
Chapter 115 "Kung ganun, Doc! Bakit nyo naman na isipang katukin ako ang aking pintuan?" kunwaring galit ako pero natutuwa akong nakita nya ang aking magandang likha. "Gusto ko sanang itanong kung may napansin ka bang ibang taong dumaan dito kagabi!?" sabi nya sa akin. "Ah! Sorry Doc wala akong nakita kagabi, bakit ano bang nangyayari kagabi? Ninakawan po ba kayo?" tanong ko dito. "Hindi pero pumasok sya sa aking kwarto!" sagot naman nya sa akin. "Ohh! Tapos anong ginawa nya doon kung wala namang ninakaw?" tanong ko ulit. "Ginahasa n'ya ako!" sabi nya kaya agad akong napa masid saa king laway at napa ubo ng walang dahilan. "Pangbihira hindi ko naman ito ginahasa, tinulungan ko pa nga ito makalabas ang kanyang katas upang hindi sumakit ang kanyang puson!" sabi ko nanghina. "May sinabi ka ba, Miss?" tanong nya sa akin. "Enna, Doc! Enna ang pangalan ko!" sabi ko dito. "Ang sabi ko po Doc na ang swerte nyo naman po kung ganoon na ginahasa ka nya!" sabi ko dito.
Chapter 116 Saka ako umirap at umalis ng tuluyan ilang sandali ay agad kong nakita ito na lumabas sa kanya kotse saka sinipat ang gulong kung saan ko ito binutas saka kaya napangiti ako ng lihim. "Mukhang masaya ka ngayon ah!!" biglang sabi sa aking gilid kaya agad akong nabigla dahilan upang nasuntok ko ito sa mukha dahilan upang napadaing ito sa sakit. "Fuck!" tanging bigkas nito sabay hawak sa kanyang panga. "Ay, ikaw pala yan Doc. Marcos!?" sabi ko agad. "Pasensya na, ikaw naman kasi biglang bigla ka nalang nagsasalita ayan tuloy nasuntok kita dahil sa pagkagulat ko!" pagpasisi ko dito. "Are you crazy? Ako pa ngayon ang may kasalanan kung ikaw itong nanuntok!?" sabi nya sa akin. "At sino naman ang biglang biglang sumusulpot at biglang biglang nagsasalita 'ader?" taas kilay kong sabi. Agad itong natigilan at mukhang nag-iisip saka nagsalita. "Ako!" sabay turo sa kanyang sarili. "Kaya kasalanan mo yan Doc, dahil bigla ka na lang sumulpot sa gilid. Haest!Bakit
Chapter 117 Kaya agad akong naglakad bahang hinahawakan ko ang aking tyan kung titingnan ay nasa Pitong Buwan na. Kampante akong hindi nya ako makilala dahil nag suot ako ng wig at salamin nilagyan ko din ng nunal sa may pisngi ko upang mas lalong hindi nya ako makilala. "Honey, alam mo naman ma hindi pa ako handang magka-anak. Nais ko munang maabot ang pangarap ko na maging isang ganap na top models of whole world!" ngiting sabi sa nobya nito kaya napa taas lang ako sa aking kilay dahil kung tutuusin ay may magandang pa si Betty La Pia kung aayusan. "Kailangan pa mangyayari ang sinabi mo, Bea?" dinig ko sa sinabi ni Doc. "Hoy, makapaghintay ka naman d—" Hindi ko na ito pinatapos dahil agad akong lumapit doon saka nagkunwaring umiiyak. Habang sapu-sapo ko ang aking tyan. "M-mahal, s-sino s-ya!?" sabi ko habang umiiyak ng malakas dahilan upang mapatingin ang mga tao sa aming direksyon. "Sabi mo aalis ka lang sandali kahil ibibili mo ako ng talong dahil mag mukhang ako!"
Chapter 118 Pagdating ko doon ay agad akong pumila para maka bili ngunit umuusok ang aking ilong dahil may sumisingit na dalawang lalake kaya agad kaming umangal pero parang wala itong paki-alam sa aming sinabi kaya sa labis kong inis ay kunuha ko ang karayum kung saan may gamot itong pangpatulog. Agad kong pinatamaan ang dalawang lalake ilang saglit ay agad silang bumagsak sa lupa. Agad nag tataka ang mga tao kaya lumapit sila doon upang tingnan kung anong nangyari sa dalawang lalake. Kaya agad rin akong lumapit doon at pasimpleng hinanap ko ang karayum kung saan ko ito pinatamaan saka ko ito kinuha. "Anong nagyayari sa kanilang dalawa?" "Bakit biglang bumagsak?" "Tawag na kayo ng ambulance!" "Nako di na kailangan, lasing ang mga ito Kaya nawalan ng malay. Ang makabubuti sa kanila ay ilagay sila sa safety na lugar!" ngising sabi ko. "Nako buti pa nga pero nasa park tayo ang makikinabang lang nating ay public CR!" "Ang makakabuti ay tawagan na lang ninyo ang kamag-anak nila
Chapter 119 Pagkatapos ibinigay ni Margaret ang hihingi kong plato ay agad kong nilabas ang laman ng aking binili kanina. Dahil kanina pa ako natatakam kumain nito hanggang nag umpisa na kaming kumain. Naging ganado akong kumain sa aking binili lalo na ang isaw at paa ng manok. Hindi nakaligtas sa aking paningin ang mukha ni Marcos habang tumingin ito sa akin na kumakain. Nakita ko kung paano ito namangha sa akin kinain kaya agad ko itong inalok pero agad itong umiling. Kaya agad ko itong inubos hindi nagtagal ay natapos na din kaming kumain kaya napa dighay ako ng mahina. Agag kong inayos ang aking pinakain pero pinigilan nya ako at ipinatigil ito sa katulong nito na kanina pa itong nakasimangot habang tumingin sa akin. "Maraming salamat sa libreng hapunan Doc Marcos. Hayaan mo kapag naka bili na ako ng gamit sa kusina ay ipagluluto kita," ngiti kong sabi. " At mukhang masyado ng gabi din kaya uuwi na ako sa bahay!" dagdag kong sabi. " Wag ka munang umuwi," sabi nya sa
Chapter 120Dahilan upang tuluyang nawala ang aking kalasingan. "Oh shit! Baby, I'm sorry!" hinging paumanhin nya sa'kin.Akmang tatanggalin ni Marcos ang kanyang pagkalalake sa aking tahong kaya agad ko itong minura. "Putang-inang malaki mong talong, wag kang magtangkang gumalaw. Puputulin ko yang at gawin kong turtang talong!" pagbabanta ko dito dahilan upang hindin ito kumilos. "Shit! Ang akala ko isang wet dreams lang pala ang nagyari, totoo palang may nag-inject sa'kin. Okay lang kung maliit na-injection 'eh ang kaso malaking talong pala ito!" sabi ko habang dumadaing sa sakit. Hanggang nakaramdam akong unti-unting nawawala ang sakit sa aking tahong kaya agad ko itong inutusan gumalaw. Wala ng hiya-hiya dahil ito naman talaga ang nais kong mangyari ang pasukin ang kanyang tahong sa malaking talong. "Maari kanang kumilos Doc Marcos," sabi ko dito. "Are you sure!" paniniguro nitong tanong sa'kin. Kaya sinamaan ko ito ng tingin. "Tapusin mo ang sinumulan mo Doc. Kakasuhan k
Author's Note Maraming salamat po sa walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito! Ang bawat isa sa inyo ay naging bahagi ng kwento ng buhay ng pamilya Clinton at Santiago. Tuwang-tuwa ako na sabay-sabay natin tinahak ang mga landas nina Anastasia at Dave, at pati na rin ang kanilang mga anak—si Princess Xenna at Prince Xenno, na parehong puno ng pangarap at lakas, at si Blue Gray at Red Gabriel, ang kambal na may kani-kaniyang kwento ng buhay at pag-ibig. Ang kwentong ito ay hindi lamang isang simpleng paglalakbay ng mga karakter, kundi pati na rin isang pagninilay sa kahalagahan ng pamilya, pagmamahal, at ang mga hamon ng buhay. Nais kong magpasalamat sa inyo dahil hindi lang kayo nagbasa ng kwento, kundi naging bahagi kayo ng bawat hakbang, mga pagsubok, at tagumpay ng bawat miyembro ng Clinton at Santiago na pamilya. Ngayon, natapos natin ang kwento ng kasal nina Blue Gray at Ivy Grace, pati na rin ang kanilang mga anak na sina Anica at Blue Jr.. Ngunit hindi dito na
Chapter 237Special Chapter - The Wedding Continued Ang araw ng kasal ni Blue at Ivy Grace ay puno ng kasiyahan, mga ngiti, at pagmamahal. Kasama ang kanilang kambal na sina Anica at Blue Jr., hindi maipaliwanag ang saya na nararamdaman ng mag-asawa habang nagaganap ang kanilang espesyal na araw. Ang bawat hakbang na tinatahak nila, kasama ang kanilang mga anak, ay parang isang panaginip na naging totoo. Ang buong pamilya ay nagsalo-salo, sumasayaw, nagkakasiyahan, at nagdi-dinner sa ilalim ng mga kumikislap na ilaw ng mga lanterns sa garden. Ang kanilang mga mata ay kumikislap ng kaligayahan—hindi lamang dahil sa kasal, kundi dahil sa bagong buhay na magsisimula sila bilang isang buo at masaya na pamilya. Si Red at ang Hindi Nakikitang Pagsubok Ngunit sa kabila ng lahat ng kasiyahan, may isang tao na hindi ganap na masaya. Si Red, ang kakambal ni Blue, ay may tinatagong problema. Hindi ito halata sa kanyang mga mata, ngunit sa bawat hakbang na tinatahak niya, ramdam ang bigat
Chapter 236Special Chapter (Continued) Ang araw ay patuloy na sumisikat, ang maliwanag na sikat ng araw ay tumagos sa mga bintana ng mansyon, nagpapakita ng kasiyahan sa bawat sulok. Pagkatapos ng seremonya, ang lahat ay nagsama-sama upang ipagdiwang ang bagong simula para kay Blue at Ivy. Ang buong mansyon ay puno ng kaligayahan, mga ngiti, at tawanan. Ang bawat isa ay naroroon upang makita ang simula ng isang bagong yugto ng buhay—isang buhay na puno ng pagmamahal at pag-asa. Pagdiriwang ng Pag-ibig Ang reception ay ginanap sa isang malawak na hardin, kung saan ang mga mesa ay pinalamutian ng mga bulaklak na may makulay na kulay ng rosas, puti, at ginto. May mga lamesang puno ng masasarap na pagkain, at ang hangin ay malumanay na dumadaloy. Ang mga kaibigan at pamilya ni Blue at Ivy ay nagsalu-salo sa kagalakan, ang lahat ay nagbigay galang sa kanilang pagmamahalan. Habang tumatagal ang gabi, si Ivy at Blue ay naglakad sa gitna ng mga bisita, nakakapit ang kamay ng bawat isa.
Chapter 2353rd POVSpecial Chapter - The Wedding Ang araw ay nag-uumapaw sa liwanag, at ang buong mansyon ay puno ng kasiyahan at kaligayahan. Isang bagong kabanata sa buhay ni Blue at Ivy Grace ang magsisimula. Matapos ang lahat ng pagsubok at laban na kanilang hinarap, ngayon ay isang bagong yugto ng kanilang pagmamahalan ang kanilang sasalubungin—ang kanilang kasal. Mabilis ang oras. Walang makapagsasabi kung paano nagbago ang lahat mula sa isang simpleng misyon hanggang sa pagiging isang pamilya. Si Blue, na noon ay isang malamig at malupit na lider, ay ngayon ay isang lalaking nagmamahal at naglalaban para sa kaligtasan ng kanyang pamilya. Si Ivy Grace, na isang dating sekretarya, ay hindi lamang naging isang matapang na kasama sa bawat laban kundi isang ina at asawa na handang magsakripisyo para sa kanilang pamilya. Sa Simula ng Kasal Ang lugar ay puno ng mga bulaklak—ang bawat kanto ng mansyon ay pinalamutian ng puti at ginto, simbolo ng bagong simula. Ang mga paborito nil
Chapter 234 "Sumugod!" sigaw ko, at sabay-sabay kaming nagsimula muli sa laban. Sa mga sandaling iyon, wala nang ibang mahalaga kundi ang magtulungan upang mapanatili ang kaligtasan ng pamilya ko. Bawat galaw ko ay mabilis at tumpak. Ang bawat labang ito ay isang hakbang patungo sa isang mas ligtas na bukas para sa mga anak ko. Ngunit alam ko, ang tunay na laban ay hindi lamang sa pisikal na aspeto ng digmaang ito. Ang laban na ito ay isang paglalakbay na puno ng sakripisyo, at ang huling laban ay hindi lamang para sa kaligtasan ng aking pamilya—kundi para sa kinabukasan ng aming mga anak. Ang araw ay nagsimulang sumik mula sa mga bintana ng mansyon, ngunit ang buong paligid ay puno pa rin ng katahimikan—isang katahimikan na dulot ng matinding laban na naganap. Ang mga kalaban ay wala na, at ang mga sugatang katawan ng aming mga kalaban ay nagpapaalala ng bawat sakripisyo, bawat hakbang na ginawa namin upang maprotektahan ang mga mahal sa buhay. Habang naglalakad kami sa loob ng m
Chapter 233Nagmadali kaming bumalik sa direksyon ng kambal. Agad ko silang nakitang ligtas, kasama ang mga kasambahay na nagbabantay. Nakita ko sa mga mata ng kambal ang takot at ang mga tanong na hindi ko kayang sagutin ngayon. Ang tanging kaya kong gawin ay ipakita sa kanila ang aking lakas—ang aking pagnanais na maprotektahan sila sa lahat ng paraan. "Anak," sabi ko sa kambal, habang lumapit ako sa kanila. "Mahal ko kayo. Hindi ko kayo pababayaan. Kahit anong mangyari, magsasama tayo." Ngumiti ang mga bata, ngunit alam kong alam nila ang kabigatan ng sitwasyon. Hindi na nila kailangang magsalita pa. Ang pagmamahal na nasa kanilang mga mata ay sapat na. Habang tumutok kami sa mga kalaban, naramdaman ko ang lahat ng hindi pa natapos na laban sa buhay ko. Ang mga desisyon ko ngayon ay magpapasya sa kinabukasan ng aming pamilya. Kung gusto kong makita ang mga bata na lumalaki ng ligtas at maligaya, kailangan kong gawin ang lahat ng ito—huwag magpatalo, at protektahan sila hanggang
Chapter 232 Habang nakatayo ako sa harap ni Ivy, ang lahat ng nararamdaman ko ay tila nag-uugnay na. Ang mga bata, ang mga sakripisyo, at ang mga lihim — lahat ng ito ay nagsimulang magbukas sa harapan ko. Si Ivy, ang dating sekretarya ko, ngayon ay isang ina na, at ang mga kambal ay mga anak ko. Hindi ko pa matanggap ang lahat, ngunit ang puso ko ay puno ng pagmamahal at pagnanais na protektahan sila. Ngunit bigla, isang pamilyar na tinig ang tumawag sa pangalan ko mula sa labas. Isang tinig na hindi ko kailanman malilimutan. Si Mommy, ang aking ina—si Agent C. "Blue!" tawag niya mula sa likod ng pinto. Tumingin ako kay Ivy, at ang kanyang mga mata ay puno ng pagkabahala. Alam ko na may ibang nangyayari, may bagong hamon na haharapin. Sa isang saglit, iniwan ko si Ivy at mabilis na naglakad patungo sa pinto. Ang mga hakbang ko ay matalim, puno ng pangangailangan na makuha ang sagot sa tawag ng aking ina. Pagbukas ko ng pinto, nakita ko siya — ang aking ina, si Agent C. Ang
Chapter 231 Blue POV Nasa likod ako ng mga madilim na kanto ng mansyon, tinitingnan ko ang paligid habang ramdam ko ang kaba sa aking dibdib. Hindi ko nakita ang mga nangyaring laban, ngunit mula sa mga mensahe ng aking ina, si Agent C, alam kong hindi madali ang mga hinarap nila ni Ivy. Si Agent C, walang alinlangan, ay isang eksperto sa mga misyon at kahit na hindi ko nasaksihan ang mga laban, naramdaman ko ang kabang dulot ng bawat sandali ng pangyayari. Ang kalaban nila ay malupit at hindi matitinag, ngunit alam ko rin na si Ivy ay walang ibang layunin kundi ang tapusin ang lahat ng ito—ang lahat ng paghihirap na dulot ng mga kalaban ng Santiago Empire. Kaya't agad kong dinala ang kambal ko at ang mga kasambahay sa isang ligtas na lugar sa mansyon. Ang mga mata ko’y hindi mapakali, nakatingin sa mga pader ng mansyon na parang may makakapasok na kahit sino sa mga oras na ito. Hindi ko na hinayaan pang magtagal ang takot at panik, ang mga bata ko, kahit maliit, ay ang pinaka-ma
Chapter 230 Hindi ko na binigyan pa ng pagkakataon si Ramon, mabilis ang aking kilos. Nanlaki lamang ang kanyang mata ng nasa harapan na ako sa kanya. Walang buhay ang aking mga matang nakatingin sa kanya, bumalik ang dating ako. Isang mamatay na assassin pero ngayon ay hindi na mga inosenteng tao ang pinatay o papatayin ko. Isang masamang tao ang aking hahatulan sa kamatay isa na si Ramon ang dating kanang kamay ng aking Ama. "Paa—," hindi ko na tinapos ang kanyang sasabihin. Agad kong giniliitan ang kanyang leeg, dahilan upang tumalsik ang kanyang dugo sa aking suotbna damit. Ang aking katawan ko ay naramdaman ko ang pangangalay, ang mga kalamnan ko ay nanginginig sa pagod, habang hinahabol ko ang aking hininga. Ang aking mata ay nanatili sa katawan ng pinuno ng kalaban na ngayon ay wala nang buhay, ang ulo ay nasa sahig, ang dugo ay unti-unting dumadaloy mula dito. Nakatitig ako dito ni walang pagsisisi na aking nararamdaman, ang mga kamay ko ay mahigpit naka hawak s