ผมอยากให้เธอมั่นใจ ผมรู้ว่าปลายฟ้า เธอกลัวที่จะมีความรัก ถ้าเราอยู่กันแบบนี้ และผมไม่หนักแน่นพอ มันคงจะไม่ดีกับความรู้สึกเธอ และเราก็จับมือกันเข้ามาในร้าน นั่งข้าง ๆ กัน ทำทุกอย่างเหมือนคู่รักปกติทั่วไป แต่ที่ไม่ปกติคงจะเป็นผม ที่คอยแต่มองหน้าเธอ มองรอยยิ้มสดใส ๆ มองแก้มป่อง ๆ ที่มันทำผมหายเหนื่อยจากการผ่าตัดสี่ชั่วโมงได้ ในพริบตา “กินอะไรดี” ปลายฟ้าเปิดเมนู แล้วชี้ไปที่รูปอาหาร ทีละรูป ทีละรูป “ตามใจอ้วน” พอผมตอบ เธอก็อมยิ้ม แล้วเริ่มสั่งอาหารทันที ผมเป็นคนง่าย ๆ เธอสั่งอะไรมา ผมก็กินได้ทั้งนั้น เอาที่เธอชอบ และอยากกินเถอะ “ผ่าตัดเป็นไงบ้าง โอเคไหม” โอเคสิ ยิ้มแบบนี้โคตรโอเคเลย ใจผมจะละลายอยู่แล้ว! “โอเค อาจารย์หมอช่วยเยอะ” “เห็นเลือดแบบนั้น ถามจริง กินข้าวลงไหม” เมื่ออาหารทยอยมาเสิร์ฟ เธอก็ยิงคำถามชวนอ้วกใส่ผมเลย “ฉันชินแล้ว...” “แบบเห็นตับไตไส้พุงน่ะเหรอชิน โห... ขนลุก” ผมจะไม่ชิน ก็เพราะเธอพูดถึงมัน ตอนผมกำลังตักข้าวเข้าปากนี่ล่ะ “เปลี่ยนเรื่องเถอะ
ฉันจะไม่ไหวแล้ว... กับอนุภาคความหล่อเขา ฉันหลงไปหมด หลงผิวขาว ๆ หลงจมูกโด่ง ๆ หลงสายตานิ่ง ๆ ของเขา มันเป็นสายตาที่นิ่ง แต่มีอะไรแฝงอยู่... ซึ่งยิ่งมองยิ่งน่าค้นหา ฉันไม่อยากให้เขา ลุกไปจากตัวเลย “งั้นเอาออกก่อนนะ” ฉันรีบกอดเอวเขาไว้ทันที เมื่อเอวหนา ๆ นั้น กำลังขยับออกช้า ๆ ไม่ได้! ฉันจะไม่ยอมให้เขาไปไหนทั้งนั้น “ไม่เอา ไม่อยากอุ่น ๆ เหรอ... ไม่เอาออกไปนะ” “อ้วน...” “งื้อ ไม่เอา... อีกรอบนะ” “ขอพักหนึ่งชั่วโมง เราต้องทำอย่างอื่นกันบ้าง” ทำอะไรล่ะ ฉันไม่เห็นมีอะไรน่าทำเลย นอกจาก ทำเขา ดูสิ ผิวเขาเนียนมาก ตอนแม่เขาท้อง แม่เขากินอะไรเข้าไป ทำไมลูกชาย ถึงผิวขาวใสได้ขนาดนี้ งานดีทุกอย่างเลย ฉันทนไม่ไหว เริ่มเขี่ยจุกนมสีชมพูเขาช้า ๆ ก่อนจะลูบไล้ไปตามแผงอกขาว ๆ ตรงหน้า จนเจ้าของร่างใหญ่ที่ทับอยู่ เขามองตามลงมา และเจอสายตาออดอ้อนฉันเข้าไป “พลีส” “นอกจากผ่าตัด ฉันต้องเก็บแรงไว้กินเธอสินะ” ฉันอมยิ้ม แล้วยื่นแขนไปคล้องคอเขาทันที จนมือใหญ่... ค่อย
เขาขมวดคิ้วชนกัน... แล้วมองฉันสลับกับนาฬิกาบนหัวเตียง “พรุ่งนี้เคสเช้า... ต้องกลับ” ฉันทำหน้ามุ่ย โผเข้าไปกอดเขา ก่อนที่จะเอาแก้มป่อง ๆ ถูเบา ๆ ที่แผงอกขาวตรงหน้า “งื้อ... ไม่อยากให้ไปไหนเลย” “อ้วน...” “ทำไม เค้างอแงไปเหรอ” “อ้อนเก่งไป… กินยา และอย่าลืมยาคุม” เขายื่นน้ำเปล่าให้ฉันอีกรอบ จนฉันยอมถอนกอดออกมา แล้วหยิบน้ำกับยาที่เขาให้..กินทีละเม็ด ทีละเม็ด “นอนเลยไหม...” “ให้นอนเร็วจัง อยากกลับแล้วเหรอ?” เขาไม่ตอบ แต่พยุงฉันกลับไปที่เตียง ก่อนที่จะเอนตัวลงมาพร้อม ๆ กัน แล้วสวมกอดจากด้านหลังแน่น “ต้องกลับ ไม่ได้เอาหนังสือมาด้วย” เสียงนุ่ม ๆ ของเขา กระซิบฉันจากข้างหลัง จนแก้มฉันสองข้างเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา ก่อนที่ลมหายใจอุ่น ๆ ที่รดลงช้า ๆ นั้นจะไล่ลงมาตามต้นคอ ทำอะไรก็มีเสน่ห์ไปหมด... ทำไมฉันรู้สึกแบบนี้นะ… ฉันรู้สึกอยากมีอะไรกับเขาตลอดเวลาเลย “ติดอ่านหนังสือเหรอ?” “อืม” โอ้ย... เซ็กซี่จัง “ทำไม ไม่
ฉันถอนกอดออกมาทันที จากที่ซึ้งน้ำตาไหลอาบแก้ม อยู่ ๆน้ำตามันก็แห้งไป ไม่ให้แห้งได้ไง! ดูคำพูดน้องสาวฉันสิ ไหนจะหน้าตานิ่ง ๆ ที่ไม่แสดงความรู้สึกอะไรของมันอีก โอ้ย... บอกเลย ต่อไปนี้ฉันจะไม่ซึ้งอะไรกับมันแล้ว ใบไม้มันเล่นฉัน หลายรอบมาก! “เออ ไม่ซึ้งก็ได้ แต่ขอบใจแกมากนะใบ” “อืม เจ๊ไปหาพ่อเถอะ ไปอวดที่ดิวงานได้หน่อย พ่อรออยู่” ฉันพยักหน้าเบา ๆ แล้วเปิดประตูเข้าไปในตึก จนเดินไปหยุดยืนนิ่ง ๆ ที่หน้าห้องพ่อบอส ที่พ่อบอสปิดเงียบ ไม่ยอมบอกฉัน ที่ไหนได้ ท่านก็ไม่รู้เรื่องพ่อแท้ ๆ ฉันเลย ทำไมแม่ปิดเก่งแบบนี้นะ เก็บความลับตัวเองมายี่สิบกว่าปี พ่อฉันท่านไม่มีความดีอะไรเลยรึไง แม่ถึงได้จงเกลียดจงชันท่านนัก ‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’ “เชิญครับ” พอฉันเปิดประตูเข้าไป พ่อบอสก็ส่งยิ้มให้ทันที ทำฉันรู้สึกแปลกใจนิด ๆ เพราะจากที่ฟังคลิปเสียงเมื่อกี้ พ่อบอสดูอารมณ์เสียมาก “ไงลูก เก่งนะเนี่ย” ฉันรีบเดินอ้อมโต๊ะทำงาน เข้าไปกอดพ่อบอสทันที “หนูรักพ่อนะ ขอบคุณที่รักและเอ็นดูหนู” พ่อบอสลูบผมฉันเบา ๆ จนฉ
ทาสงั้นเหรอ น้ำปั่นมันกวนฉันตลอดเลย ฉันอยากจะแกล้งรับปาก แล้วทำลืม ๆ มันไปซะ ฉัน: งั้นกูไม่ว่าง NamPun: เพื่อนร๊าก… ฉัน: เออ! ของฝากมีป่ะ ถ้าไม่มี ไม่ให้ขึ้นรถ NamPun: มี หิ้วผู้ชายมาด้วยสองสามคน กิกิ ฉัน: งั้นมาให้ไว! NamPun: เออ ๆ กูขึ้นเครื่องละ บาย ฉันวางมือถือลง แล้วก้มอ่านเอกสารบนโต๊ะต่อ ซื้อจริงเหรอวะ ที่ซื้อคอนโดเดียวกัน ชั้นเดียวกัน คืออยากอยู่ใกล้ฉันใช่ม้าา บ้า! เขินอ่ะตัวเอง ฉันเทเย็นตาโฟใส่ถ้วย แล้วกินไปเล่นมือถือไป รอคุณหมอศัลเขาทักมา จนสักพักใหญ่ ๆ เสียงกริ่งหน้าห้องก็ดังขึ้น ‘กริ่ง กริ่ง’ รออะไรล่ะ! กดแบบนี้เบบี๋ฉันแน่นอน... ฉันรีบวางทุกอย่างในมือ แล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่ง ตรงไปเปิดประตู ‘แอด...’ “มาเอาเอกสารคืน” หน้านิ่ง ๆ แต่สายตามีเลศนัย “เอกสารอะไร ไม่รู้เรื่อง” “อ้วน...” “ทำไมถึงซื้อคอนโดที่นี่ บอกมาก่อน ถ้าคำตอบไม่ถูกใจ ไม่ให้เอกสาร”
ไม่ดีใจรึไงที่น้องกลับมา... แปลกคนนะเนี่ย “ไม่ดีเหรอ? เบบี๋” เขาถอนหายใจเสียงดัง จนฉัน ก้มลงไปซบแผงอกกว้าง ๆ เขา โอ้ย... หอมค่ะ หอม... “ไม่... ยัยนั่นมา วุ่นวายทั้งบ้าน” ฉันหัวเราะเบา ๆ แล้วเขี่ยกระดุมเสื้อเขาไปด้วย ไม่ใช่อะไรหรอก ฉันแอบดูจุกนมเขาต่างหาก “เอาหนังสือมาอ่านด้วยไหม เอ้อ... เสื้อผ้า เสื้อกาวน์ด้วย ถ้าลืม... ไม่ให้กลับแล้วนะ” “อืม... อยู่ในรถ” เขาลูบผมฉันไป ดูทีวีไป กิจกรรมของเราสองคนไม่มีอะไรมาก นอกจากดูหนัง และกินกัน แม้กระทั่งเขาลงไปหยิบของ กลับมาเราก็ยังกินกันต่อ หมอหื่นมาก... แต่ปลายฟ้าหื่นกว่า ก็เขาน่ากินนี่น่า ฉันอดใจไม่ไหว ฉันล่ะอยากนอนกอดเขาทุกคืนเลย ชอบกลิ่นหอม ๆ ชอบจังหวะเร่าร้อน ๆ ของเขา อ๊าย… เขิน! เอาล่ะ พอเราเสร็จกิจกรรมทางร่างกายไป ฉันก็ขึ้นมานอนกอดเขาบนเตียง โดยที่ฉัน ซบอกเขาไป มองตามหนังสือที่เขาเปิดอ่านไป ส่วนเสื้อผ้าอ่ะ ไม่ได้ใส่หรอก นึกถึงตอนถอด แล้วมันยุ่งยาก และตอนนี้ฉันได้แต่มองหนังสือที่เขาอ่าน ที่มีแ
ยอมรับว่างง สมองฉันมันช้าจริง ๆ พอดีถูกคุณหมอศัลเขากินตั้งแต่เช้า ตัวมันสั่น จนกระทบเข้าไปถึงสมองเลย เออ… แต่พอคิดไปคิดมา ทำไมฉันคิดเข้าข้างตัวเองวะ ถ้า... ไม่ใช่แค่เพื่อนน้ำปั่น ฉันคือ… ว่าที่พี่สะใภ้คนโตสินะ กรี๊ด… ฉันหลับตาปี๋ พยายามตั้งสติ และแต่งหน้าต่อ ถึงหัวใจข้างในมันจะเต้นตุ้ม ๆ ต่อม ๆ จนแทบวาย หลายต่อหลายระรอบก็เถอะ! โอ้ย… คิดเองเขินเองวุ้ย ยัยปลายฟ้า! พอฉันแต่งหน้าเสร็จ ก็ลงจากคอนโดพร้อมเขา ก่อนที่เราจะถึงรถใครรถมัน และแยกย้ายขับกันไปคนละทาง จนฉันมาถึงสนามบิน... ฉันวนหาที่จอด หลายรอบมาก เพราะน้ำปั่นมันไม่รับโทรศัพท์ฉันเลย หรือมันจะนั่งแท็กซี่กลับบ้านแล้ว? บ้าจริง ฉันเลทแค่สามสิบนาทีเองนะ มันจะเทฉันกลับเลยเหรอ? ‘ครืน ครืน~’ NamPun | Calling นั่นไงโทรกลับมาแล้ว! “น้ำปั่น มึงอยู่ไหนวะ กูวนรถหลายรอบแล้ว” (เออ ๆ กูแปรงฟันอยู่ กำลังจะออกไป กูรอที่ประตูสองนะ) ฉันวางสาย และรีบวนรถกลับขึ้นสะพาน กลับมาอีกรอบ จนเห็นน้ำปั่น มันยืนกอดอกมอง
“ขอโทษเพื่อนกูซะ!” น้ำปั่นเธอตะโกนเสียงดัง จนพี่ชายฝาแฝดสุดหล่อที่ยืนหลังฉัน เดินเข้ามาห้าม “พี่บอกให้พอ” พอน้ำปั่นหันกลับมาเห็นพี่ชายตัวเอง เธอก็หันไปตวาดพวกนั้นต่อ เอ่อ… ไม่กลัวเหรอเนี่ย? “กูบอกให้ขอโทษเพื่อนกู พวกปากดี กูจะบอกอะไรให้... ว่ากูดีดขยะอย่างพวกมึงออกจากโรงเรียนนี้ได้ แค่ปลายนิ้ว” คุณพระ… ฉันกลืนน้ำลายลงคอดัง ‘อึก’ แล้วกอดกระเป๋าตัวเองแน่น ก่อนจะมองไปรอบ ๆ แล้วเห็นคนผ่านไป ผ่านมา เริ่มมองกันเป็นแถว “ขอโทษ!” พวกนั้นหันไปหยิบกระเป๋าบนโต๊ะแล้วตะโกนกลับมาเสียงดัง ก่อนที่จะวิ่งผ่านฉันด้วยความเร็วแสง ขึ้นตึกไป ซวยจริง... พวกนั้น มันดันเรียนห้องเดียวกันกับฉัน! “น้ำปั่น อย่าทำแบบนี้อีก” พอพวกนั้นวิ่งไปลับตา นาวินก็ชี้นิ้วดุน้องสาวตัวเองทันที ง่ะ... ดุน้องยังหล่อเลย ขอโทษนะซินน์ แฟนเธอหล่อจริง ๆ “อะไรพี่นาวิน ปั่นอยากทำที่ไหนล่ะ อุตส่าห์เรียนเทควันโด้มา แค่อยากใช้บ้าง” น้ำปั่นทำหน้ามุ่ยแล้วเดินมาหาฉัน “เหอะ เรียนมาสองวันเนี่ยนะ”
“พ่อครับ ผู้หญิงที่ผมคบด้วยเอาแต่ใจมาก ผมจะเลิกแล้วล่ะ ปวดหัว” ผมหันมองลูกชายที่นั่งเบาะข้างแวบนึง ลูกชายอายุสิบสี่ จะมีแฟนก็ไม่แปลก แต่ที่แปลกคือเปลี่ยนบ่อยเหลือเกิน แล้วแต่ละคนที่เลิกก็จะมาปรึกษาผมแบบนี้ กับแม่เขาไม่ปรึกษาหรอก เพราะปลายฟ้าจะบอกแค่ว่าให้ใจเย็น ๆ ค่อย ๆ คุย แต่ผมไม่... “อืม ก็เลิกสิ ถ้าปวดหัวก็เลิก อย่าให้กระทบการเรียน” ลูกชายเม้มปากแล้วพยักหน้าอย่างมั่นใจ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ไอโฟนรุ่นใหม่ออกมาจากกระเป๋ากางเกงนักเรียน ลูกไฮโซออกรุ่นไหนก็จัดรุ่นนั้น ฝีมือแม่เขา นั่นแหละ ชอบสอนให้ลูกฟุ่มเฟือย ซึ่งผมเตือนแล้วเตือนอีกเพราะอดห่วงตอนส่งไปเรียนอังกฤษไม่ได้ ถ้าลูกใช้เงินไม่คิดแบบนี้ ผมกับเมียได้กินแกลบกินเกลือแน่ “พี่ณเพชรจะเลิกกับผู้หญิงอีกแล้วอ่ะ ณพิม มาดูเร็ว ๆ” สองแสบรีบเกาะเบาะ ยื่นหน้ามาดูจอโทรศัพท์กับพี่ชาย แต่ณเพชรรีบเก็บใส่กระเป๋าไว้แล้วเบือนหน้าหนี “เอ้า ทำไมเก็บแล้วล่ะคะ ปรึกษาได้นะ ณพิมก็ผู้หญิง” ณพิมยังใจจดใจจ่ออยากดูโทรศัพท์ แต่ณพลอยเธอมีเป้าหมายใหม่ ลุกขึ้นเกาะเบาะผม ก่อนจะยื่นแขนเล็ก ๆ ขอ
สิบปีผ่านไป... “ณภัทร ณเพชร กลับได้แล้ว” ไม่อยากจะเชื่อ ตอนนี้ฉันเป็นยายแก่ที่ยืนโบกไม้โบกมือหน้าโรงเรียนมัธยม ฉันมารอรับลูกกับหลานทุกวันจันทร์ถึงศุกร์ เว้นแต่หลานสาว ที่หมอนาวาพ่อพวกเธอเป็นคนไปรับเอง เพราะณพลอย ณพิมเรียนโรงเรียนประถมที่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลมาก ก็พ่อเจ้าหล่อนเล่นหวงขนาดนั้น ฉันบอกให้ย้ายโรงเรียนมาเรียนกับปลายฝนก็ไม่ยอม! หมอนาวาไม่อยากคาดสายตาไปไหน เขาทำงานที่โรงพยาบาลใกล้ ๆ ว่างเขาก็แว๊บไปดูลูกได้ตลอด ส่วนณเพชรรายนั้นไม่น่าห่วงแล้ว เพราะเขาโตเป็นหนุ่มอายุสิบสี่เรียนโรงเรียนเดียวกับน้า แหงล่ะอะไรก็น้า ๆ เขาน่ะตัวติดน้าอย่างกับอะไร เด็กรุ่นราวคราวเดียวกัน แถมหน้าตาก็ไม่ไกลกันมาก บางทีฉันก็แก่จนเรียกผิดเรียกถูก ไม่รู้คนไหนลูกคนไหนหลาน ยิ่งทั้งสองกำลังเข้าสู่วัยรุ่น วัยกำลังโตที่นั่งเล่นเกมส์ เหล่หญิง และอ่านหนังสือกัน เรื่องอ่านหนังสือต้องยอมรับลูกชายฉันณภัทร เขาสอนหลานได้ดีมาก เขาติวหนังสือให้กันจนติดท็อปโรงเรียนทั้งคู่ ผิดกับปลายฝนลูกสาวบุญธรรม รายนั้นเธอชอบวาดรูปชอบศิลปะ ทุกครั้งที่หนุ่ม ๆ ทวนวิชา
สรุปแม่ฉันก็ได้เด็กคนนั้นมาเลี้ยง ใช่ค่ะเธอน่ารักจริง ๆ เรียบร้อยมาก ณภัทรก็ดูรักมาก กลับจากโรงเรียนก็หอม ตื่นเช้าจะไปโรงเรียนก็หอม ฉันพาสองสาวไปเลี้ยงที่นั่นบ่อย เห็นแทบทุกช็อตทุกตอน และเห็นอีก ว่าแม่แทบไม่ต้องเลี้ยงเจ้าหนูคนนั้น เธอเหมือนเด็กที่สงบเสงี่ยมเจียมตัว เอาแต่มองหน้าทุกคนแล้วยิ้ม เจ็บปวดอะไรก็ต้องเจ็บปวดจริง ๆ ถึงจะร้องแอ๊ะออกมา แค่ร้องแอ๊ะนะ เรื่องร้องงอแง แม่บอกว่านอกจากวันแรกที่เห็นที่โรงพยาบาล แม่ก็ไม่ได้เห็นอีกเลย “ปลายฝนไม่ร้องแบบนี้ แม่รู้ได้ไงคะว่าน้องหิว?” “กะเวลาเอาสิ ปลายฝนจะหิวและทำอะไรตามเวลาเป๊ะ ๆ แล้วสองสาวล่ะ อยู่กับลูกที่บ้านดื้อไหม?” “ไม่ดื้อค่ะ จะว่าไปตอนนี้หนูเริ่มชินแล้ว หน้าที่แม่ยิ่งใหญ่จริง ๆ แบบว่า เหนื่อยจนชินค่ะ” แม่ขำเบา ๆ พร้อมกับเขย่าขวดนมเตรียมป้อนปลายฝน ก่อนที่ฉันจะอุ้มณพลอยเข้าเต้าอีกคน และนั่งมองน้องไปด้วย ปลายฝนเป็นเด็กที่ไม่เหมือนเด็ก แววตาเธอเหมือนผู้ใหญ่ที่เฝ้าสังเกตและสำรวจตลอดเวลา ฉันไม่อยากเชื่อ ว่าเด็กเดือนกว่า ๆ จะรู้เรื่องและทำอะไรทุกอย่างเป
คุณน้ำหวานยิ้มให้ฉัน เหมือนเป็นรอยยิ้มแห่งความหวัง เราเป็นแม่คนและมีหลานเหมือน ๆ กัน เราดูกันออก แล้วคุณน้ำหวานก็พาฉันไปที่ห้องเด็กอ่อนทันที ที่ตอนนี้ในห้อง มีตำรวจสองสามคนยืนคุยกับกุมารแพทย์ “เรื่องถึงไหนแล้วคะ?” คุณน้ำหวานถามทันทีเมื่อเดินไปถึง ฉันจึงค่อย ๆ เดินอ้อมไปดูเด็กผู้หญิงคนนั้นที่เตียงเด็ก ตายแล้ว เหมือนที่คุณน้ำหวานพูดเลย เธอน่ารักจิ้มลิ้มจริง ๆ ตอนเธอร้องไห้ฉันรู้สึกเศร้าใจตาม อยากจะอุ้มขึ้นมาโอ๋มาก ‘อุแว้~ อุแว้~’ มีรอยมดกัดเต็มแก้ม น่าสงสารจริง ๆ ทำไมถึงทิ้งได้ลง ลูกทั้งคนนะ “ดูจากกล้องวงจรปิด มีคนอุ้มเด็กมาทิ้งราว ๆ เจ็ดโมงเช้าครับ ลักษณะรูปร่างคล้ายผู้หญิง เธอสวมหมวกบัตเก็ตกับมาสก์ปิดปาก และเธอเอียงตัวหลบเหมือนรู้จักมุมกล้องเป็นอย่างดี” คุณน้ำหวานพยักหน้ารับ พลางก้มมองเจ้าตัวเล็กที่ร้องงอแงไปด้วย “เห็นป้ายทะเบียนรถไหมคะ?” “ไม่เห็นครับ เพราะเธอเดินมา และเธอก็เดินเท้าเปล่าด้วย” แล้วฉันกับคุณน้ำหวาน ก็หันไปถามพร้อมกัน “เท้าเปล่า?” จริงอยู
“ณพิม เหมือนอ้วนตอนเด็ก ๆ” คุณหมอเขามองหน้าณพิมสลับกับฉัน ดูสายตาเขาสิ มันเป็นประกายมาก ถ้าถอดมาสก์ปิดปากออก ฉันคงได้เห็นรอยยิ้มกว้าง ๆ ของเขา “แต่ณพลอยเหมือนเบบี๋นะ เค้าอยากให้ลูกมีลักยิ้มเหมือนเบบี๋จัง” “ไม่แน่ณพลอยอาจจะมี ใช่ไหมครับ ลูกสาวพ่อ” ละมุนจริง ๆ เลยกับลูกสาวเนี่ย “จ้า ลูกสาวหมอนาวา” ฉันล้อเขาเสียงอ่อน เพราะตอนนี้รู้สึกเพลียมาก ก่อนที่พยาบาลเธอจะช่วยอุ้มสอง ณ มาถ่ายรูปครอบครัวกัน วิสัญญีแพทย์ก็จะพูดอะไรสักอย่าง จนฉันเผลอหลับไป “ณเพชรอย่าเสียงดังนะลูก แม่หลับอยู่” เสียงสามีฉันนี่น่า โอ้ย... รู้สึกตึง ๆ ท้องจัง “ปะป๊าณเพชรอยากนอนกับแม่ น้องออกมารึยังครับ?” “น้องอยู่ที่ห้องเด็กอ่อนแล้วครับ เช้า ๆ เดี๋ยวพ่อจะพาไปหาน้องนะ ตอนนี้ณเพชรต้องนอนลูก” “ปะป๊า ณเพชรอยากไปตอนนี้เลยครับ” “รอครับ ณเพชรต้องรู้จักรอ ตอนนี้ตีสี่นะ รบกวนคนอื่นเขา” แล้วเสียงเล็ก ๆ ของลูกชายก็เงียบไป ถ้าให้ฉันเดา ตอนนี้เขาคงเดินกอดผ้าทำหน้าบึ้งใส่พ่ออยู่ โถลูก... แม่ไม่ไหวจริง ๆ
ณเพชรปราบพ่อนาวาอยู่หมัด หลังจากวันนั้น ความบันเทิงก็เกิดขึ้นนับไม่ถ้วน เมื่อฉันต้องเข้าแอ็ดมิทที่โรงพยาบาลเพื่อรอคลอด แน่นอนพ่อนาวาต้องเลี้ยงณเพชรมากกว่าเดิม หนำซ้ำบางวันมีณภัทรมาด้วย รายนั้นเขาไม่เถียงพี่เขยหรอก แต่ณเพชรนี่สิ สายกวนประสาทพ่อ “ปะป๊า วันก่อนณเพชรเอาเรื่องปะป๊าไปถามคุณครู คุณครูบอกว่า... “ “อะไรนะณเพชร?” “ครับ ปะป๊าไม่อธิบายเรื่องช้างน้อย ณเพชรเลยถามคุณครูครับ” คุณหมอนาวาทรุดนั่งข้าง ๆ ลูกชาย ก่อนจะชันเข่าขึ้นมากอดไว้ “ชีวิตกูเนี่ยนะ” “ชีวิตปะป๊าทำไมครับ ช้างน้อยปะป๊าโกรธณเพชรเหรอ?” เขาเงยหน้าขึ้น มองฉันขอความช่วยเหลือ เพราะคำว่าช้างน้อย ฉันสอนณเพชรพูดเองล่ะ เอ่อ ของพ่อไม่มีคำว่า ‘น้อย’ นะลูก ช้างเลยล่ะ! “ถ้าณเพชรไม่ลืมเรื่องนี้ พ่อนี่แหละจะโกรธ” ณเพชรเงียบ และหันไปหาณภัทร จนน้าเขาชี้นิ้วไปจิ้มอกหลานเบา ๆ “ฟังน้า อย่าทำให้พ่อโกรธเข้าใจไหม เดี๋ยวโตขึ้นพ่อไม่ให้ตังค์ไปโรงเรียน” สอนหลานน่ารักเชี
เรื่องดุลูก ปากคุณหมอศัลนี่ไวจริง ๆ ฉันต้องอุ้มณเพชรไปห่าง ๆ เขา จนลูกหลับถึงได้กลับมาขึ้นเตียงนอนเหมือนเดิม ณเพชรเป็นแบบนี้จนถึงสามขวบ เป็นลูกชายที่ติดแม่เหมือนนาวีลูกซินน์ และฉันไม่สามารถที่จะโอ๋ประคบประหงมเขาได้เหมือนแต่ก่อน เพราะตอนนี้ฉันก็ท้องจวนคลอดแล้ว ใช่ค่ะ กว่าจะท้องแฝดได้ ฉันกับคุณหมอศัลเราปั๊มกันนานเหลือเกิน แต่เราภูมิใจนะ ที่ท้องแฝดและได้ผู้หญิงเหมือนที่ตั้งใจ ลูกสาวสองคนห่างจากพี่ชายสามปี พอดิบพอดีที่จะเป็นเพื่อนกับลูกสาวไออุ่น นึกไม่ถึงล่ะสิ! ไออุ่นท้องแล้ว ฮ่า ๆ ฉัน น้ำปั่น ซินน์ รู้ข่าวปุ๊บ ก็นัดกันไปขำใส่หน้ามันปั๊บ! เพราะน้ำปั่นโอมเพี้ยง ๆ ใส่ท้องมันทุกครั้งที่เจอกัน ตอนนี้มันท้องได้สี่เดือนแล้ว แถมได้ลูกสาวด้วย มันหงุดหงิดเวียร์หนักมาก นั่งยันนอนยันว่าคลอดคนนี้จะทำหมันเหมือนซินน์ อย่าว่าแต่ไออุ่นเลยฉันก็จะทำหมันเหมือนกัน เพราะณเพชรไม่ได้เลี้ยงง่ายเหมือนเดิม ยิ่งพูดได้ยิ่งแสบ รู้ทุกเรื่อง! ยิ่งกับณภัทรน้าเขา คือเข้าขากันดีมาก แต่โชคดีที่ณเพชรเขาไม่เถียงฉัน เขาเถียงพ่อแทน! เถียงเหมือนที่คุณหมอ
คุณหมอศัลดูช็อกนิด ๆ แต่ก็ไม่พูดอะไร จนเขาเปิดประตูห้องออกไป ฉันถึงพาลูกกลับไปนอนที่เตียงเด็กและรีบอาบน้ำ แต่งหน้าแต่งตัวเรียบร้อยก็พอดิบพอดีที่ลูกตื่น อาจจะช้าไปบ้าง เพราะฉันต้องสุ่มเดินไปดูว่าณเพชรตื่นรึยังเพราะเขาตื่นมา เขาจะมองเพดานเงียบ ๆ ไม่ส่งเสียงร้องอะไร พอเขาตื่นฉันก็อาบน้ำแต่งตัวให้ เรื่องอาหารเด็กอ่อน ให้เขาไปกินที่บ้านกับน้าณภัทรแล้วกัน ฉันไม่ว่างทำ ถึงลูกจะเลี้ยงง่ายแต่ไม่ใช่ฉันไม่เหนื่อย เหนื่อยมาก! ฉันเป็นคุณแม่ยังสาวที่หุ่นดีจนผู้ชายมองเหลียวหลัง จะบอกอะไรให้ แต่ก่อนหุ่นฉันเฉย ๆ มาก! รูปทรงก็ไม่ค่อยชัดและได้สัดส่วน แต่หลังจากคลอดลูกเท่านั้นแหละ คนละคนกันเลยนมตูดมาเต็ม! ซึ่งฉันชอบมาก... สามีก็ชอบ จัดการลูกเรียบร้อยฉันก็ขับรถออกจากคอนโด เราสองแม่ลูกแวะซุปเปอร์กันนิดหน่อย ฉันซื้อแครอท ซื้อบรอกโคลี ณเพชรเขาไม่ดื้อนะ เขาแค่มองตามมือฉันว่าฉันหยิบจับอะไร บ้างก็อยากจับด้วยเพราะสงสัย เป็นแบบนี้จนฉันซื้อของเสร็จ พอถึงบ้านฉันก็เอาผักทุกอย่างไปล้างให้เขานั่งเล่นที่พื้น สีส้มของแครอทสีชัดเจน บรอกโคลีก็เขียว
ฉันยกมือบีบแขนคุณหมอศัลเบา ๆ บีบจนเขาเงยหน้าที่ซุกตามซอกคอ ขึ้นมาจุมพิตที่ริมฝีปากฉัน “ขอแฝดหญิงนะคะที่รัก” “ครับ” รับปากฉันเสร็จเขาก็ก้มลงประทับริมฝีปากบบาง ก่อนจะเลื่อนมือที่จับตรงหัวไหล่ ลงมาดึงสายชุดนอน ชุดนอนสายเดี่ยวถูกเขาเกี่ยวสาย ถอดออกอย่างง่ายดาย ฉันตั้งใจใส่เพื่อจะให้นมลูกง่าย ๆ แต่ไม่คิดว่ามันจะง่ายถึงขนาดปลดได้แค่ปลายนิ้วแบบนี้ เมื่อสองเต้าที่เปลือยเปล่าประจันหน้าเขา ริมฝีปากที่พรมจูบเบา ๆ ก็ไล่ลงไปหามัน เขาส่งแค่ปลายลิ้นอุ่น ๆ ตวัดวนเท่านั้น สลับกับมือใหญ่ ที่ลูบคลำตามฐานเต้าเบา ๆ “อื้ม~” ไม่นานฉันก็ถูกถอดพันธการช่วงล่างอย่างรวดเร็ว ตามด้วยมือใหญ่ที่ใช้ปลายนิ้ว ถูตามแยกสวาทฉัน เขาเริ่มกดนิ้วกลางลงเบา ๆ เพื่อกระตุ้นน้ำสวาท บ้างก็พยายามดันมันเข้าไป และถูรอบ ๆ แบบนั้น แต่ทุกอย่างถูกกระทำอย่างเบามือ “อ่ะ อื้ม~ เสียวจัง” ฉันเริ่มบีบไหล่ ที่ขยับต่ำลงไปเรื่อย ๆ ตามหว่างขา โดยที่นิ้วยาวเขายังละเลงเล่นตุ่มกระสันช้า ๆ อยู่แบบนั้น เมื่อริมฝีปากไล่ลงไปถึงยอดที่เขาโปรดปราน เขาก็ลงลิ้นทักทายมันทั