Umupo ng maayos si Nadja ng makitang umalis na si Inigo sa bakuran at hinayaan ang guro at ang mga bata. Abala ang buong kabahayan. Maging si Nessa ay abala na naghanda ng mirienda para sa mga bata at sa bisita ng kanilang amo. Si Cogie naman ay assistant cook ni Inigo sa kusina. Sumasagitsit ang mantika sa kawala at napapailing na lang ang lalaking kasambahay. Hindi siya makapaniwala na kayang pagsabay-sabayin ni Inigo ang pagluluto ng iba’t ibang putahe na parang professional chef. Pailing-iling ito habang tinutulungan ang kapatid na naglalagay ng plato sa lamesa. “Ano bang nangyayari sa iyo, Kuya?” “Grabeh, idol ko talaga itong si Sir Inigo.” “O ano, sabi ko sa iyo eh? Baka sa susunod mas higit pa diyan ang malaman natin, pustahan tayo.” “Alam mo ba ‘yung parang sa mamahaling restaurant ka kumain kapag siya na ang nagluto.” “Kahit hindi ka na magbayad ng mahal. Dito pa lang panalo na ang ulam natin.” “Gusto ko ring makapag-aral tulad niya. Balang-araw, gusto ko ring magkaroo
Sa terminal lang ng bus nagpahatid si Teacher May. Hindi sana papayag si Inigo ngunit dahil narinig nito ang tawag ni Holly ay mas nag-alala ang guro na baka hindi kaagad makatulog ang bata. “Sir Inigo, puwede po bang magtanong?” “Ano iyon, Cogie?” “Chef po ba kayo?” “I took culinary arts abroad. But I learn basic cooking from my mom. Magaling kasi siyang magluto.” “Sir, magtatagal po ba kayo sa bahay ni Ma’am Nadja? Kasi maninibago kaming lahat kapag po bigla kayong umalis.” “Masyado kasing pakipot ang boss mo eh. Ano ba sa tingin mo? Magugustuhan ba ako ni Nadja?” “Ang problema po eh, ‘yung sinabi ninyo kanina. Sabi kasi ninyo, may asawa na kayo.” “Wala akong asawa. Gusto ko lang na i-turn down si Teacher May.” “Oo nga po Sir. Halatang – halata si Ma’am sa inyo kahit noong unang araw niyang nagpunta sa atin.” Ngunit nagtaka si Cogie ng huminto ang kotse sa isang gasolinahan. “Hindi pa po ba tayo uuwi?” Pumarada muna sila doon at first time niyang nakitang nanigarilyo ang l
Nakaramdam ng kilig si Nadja sa mga bulaklak na natanggap niya ng araw na iyon. Medyo traffic na sa daan ngunit panay ang sulyap niya sa mga bulaklak na nasa frontseat. Napangiti siya sa nakasulat sa card, “My Nadja”. The person must be close to her dahil Nadja ang tawag sa kanya. “Cogie, nasaan ang Sir Inigo mo?” Nasa ospital daw sila for check-up. Ibinaba na niya ang tawag. Marami daw pasyente ng araw na iyon. She thought of surprising him. Gusto sana niyang samahan ang lalaki sa mga therapy niya noon. Sa sobrang busy niya sa kanyang mga schedule kay Rosanna at sa ilang mga extra-curricular nito ay hindi na rin niya napansin na tapos na pala ang therapy nito. Naging malaking tulong si Inigo sa kanya lalo na sa mga bata sa tuwing aalis ito. Para bang palagay na siya sa kabila ng katotohanang estranghero pa rin ang lalaki sa kanila. Si Inigo pa nga ang parang naging tagapagluto sa bahay kahit nandiyan si Cogie. Wala siyang reklamo kahit nahihirapang pakainin ni Nessa ang dalawang b
Maya-maya ay napansin niya ang papadating na lalaki. Maayos ang pananamit nito. Matikas ang lakad at naka-dark shades pa. Biglang kumaway sa kanya ngunit napalingon siya dahil baka may iba itong kinakawayan. “Sino siya?” tanong ni Nadja sa sarili. Hanggang sa makalapit ang lalaki. Nanlaki ang mga mata niya at hindi siya halos makapagsalita. “Ano? Hindi ka makapaniwalan. Ako ito, Ma’am! Inigo at your service! Kanina pa kitang tinatanong kung sino ang hinihintay mo, ni hindi mo man lang ako pinapansin.” “Let’s go!” Hindi man lang niya pinansin ang magandang gupit ng lalaki sa sobrang kaba sa posibleng mangyari pagkatapos nilang umuwi. Lumabas na sila ng grocery store at nagtig-isa sila ng pushcart na itinutulak. “Kaya mo ba?” may pag-aalala ang boses ni Inigo. “Nadja! Nadja!” sigaw ng babae sa kanya. Parehong napalingon ang dalawa sa pinagmulan ng boses. “Who’s that?” Lumingon si Nadja ngunit walang pamilyar na mukha siyang nakita. “Nadja! I missed you!” Napailing siya ng lumap
Sinikap ni Inigo na maging pormal sa harapan ng mga magulang ni Nadja. Masabi man ni Inigo ang lahat ng tungkol sa kanya maliban sa kanyang tunay na pangalan ay balewala rin. Sayang ang pagkakataon. Gustuhin man niyang magpakatotoo ay hindi rin posible dahil sa isang hindi maiiwasan sitwasyon. Noon lang siya nakaramdam ng matinding kaba sa harapan ng magulang ng babae. Hindi niya kayang maipagyabang ang kanyang yaman at mataas na pinag-aralan. Hindi niya maipagyayabang na mayroon siyang mga negosyo. Ni hindi siya makakabili ng magagandang regalo para sa mag-asawa at maging kay Nadja at sa mga anak nito upang magpa-impress. Kung papayagan lang siya ni Nadja na ilantad ang sarili sa harapan niya mismo, bakit hindi? Hindi siya mangingiming ibigay ang lahat ng mga pangangailangan ni Nadja at ng mga anak nito. Hindi sila titira sa lugar na iyon at sisikapin niyang maproteksyunan sila kahit kanino. Hindi nakatakas sa mapanuring mga mata nina Bob at Sophia ang bawat kilos ni Inigo. Hindi n
Nag-iisang bituin lang ang puwedeng magningning. Heto siya ngayon at nangangarap na balang-araw ay muli siyang magningning. Nai-imagine niya ang maraming papuri ng lahat ng mga tao sa kanya maging mga reporters at media. Muling bumalik sa kanyang alaala ng gabing iyon ng kanyang first major concert sa Global Arena. Humakbang si Nadja paakyat ng hagdan kasabay ang tila ba tilian at malakas na ugong ng palakpakan mula sa kanyang mga tagahanga. Nilingon niya ang ibaba ng hagdan. Tumambad sa kanya ang madilim na sala, ang katotohanang isa lang siyang ghost singer ngayon. Isa siyang single mom para sa kanyang kambal na anak. Napayuko siya at dumiretso sa kanyang kuwarto. Sa kabila ng malungkot na bahagi ng kanyang buhay, nag-uumapaw naman ngayon ang kanyang nararamdaman mula sa isang lalaking hindi niya kilala. Hindi rin niya napigilan ang kanyang sarili. Kahit umuulan ay napakanta siyang bigla kasama ang simpleng choreography na matagal na rin niyang natutunan. Hindi niya akalaing darat
Bantay-sarado si Inigo kay Nadja ngunit sa kabila ng lahat ay ang babae pa rin ang masusunod. “Are you sure? Inaapoy ka ng lagnat, Nadja. Mas mahalaga ba ang meeting na iyan kaysa sa kalusugan mo. I don’t care kung ghost singer ka for that Rosanna. Kung mahalaga si Rosanna, mas mahalaga ka dahil hindi siya makakakanta kung wala ka. Naiintindihan mo ba?” “Bakit ba palagi kang kontrabida sa akin? Kailangan ko ito para sa mga anak ko. Kung may asawa ako, hindi ako mahihirapan sa maraming bagay, naiintindihan mo ba iyon?” Mahirap ang nararanasan ni Nadja. Nagdiskusyon pa sila ni Nadja sa loob ng kotse. Ayaw pa siyang pababain ni Inigo. “Alam mo, ha-hunting ko ‘yang lalaki na ‘yan eh!” “Makapagsalita naman ito. Tinakasan nga ako, ikaw pa? Saka mabubuhay ko ang mga anak ko kahit wala siya. Kung nagawa niya akong takasan, hindi ko rin siya kailangan kaya huwag siyang makakaisip na magpakita sa akin balang-araw dahil hinding-hindi ko ibibigay ang mga anak ko sa kanya!” Hinampas siya ng b
Bumili ito ng mahabang buhok upang hindi siya makilala ng kahit na sinumang makasalubong nila. Mainam pa rin na nag-iingat siya. Bumaba sila ng kotse. Nadja had a scarf na puwede niyang itakip sa kanyang ulunan habang naglalakad patungo sa isang kalapit na restaurant. Hindi na nagdalawang-isip si Inigo na hawakan ang kamay ng babae habang naglalakad. Bigla siyang natatawa sa sarili. Gusto niyang pigilan at magkunwaring cold and ruthless, bully and heartless pero nalulusaw iyon sa tuwing kasama si Nadja. He was totally a different person. “Are you happy?” Sa sobrang kasiyahan ni Victor ay sinunggaban niya ng halik ang babae. Siniil niya ito ng matindi dahil sa nag-uumapaw nitong kaligayahan. “I- Inigo…” “Okay lang kung ako ang mahawa. Kahit ako na ang lagnatin, huwag ka lang.” “Tapos, ako naman ang mag-aalaga sa iyo? Ano ka, sinusuwerte?” “Nadja…” “Uhm, bakit?” “Puwede ba tayong dumaan saglit? Baka naman…” “Puro kasi kalokohan ang sumisiksik sa utak mo. Why don’t we take one s