Thank you Benny

I did my daily routines again at home. Pagkatapos kong samahan sina Manang sa pagluluto ay agad akong nag-dilig ng mga halaman sa labas. Sa mahigit isang linggo na akong narito ay nasanay na ako sa lahat.

Kahit papaano ay natutugunan at nakikisama na ako kung maari lamang sa aking mga kasamahan. Maglalakad na sana ako patungo sa likod upang ilagay roon ang walis nang tawagin ako ni Chiz.

"Venice!" Anang nito. Chiz is a good and nice guy. Tatlong taon ang pagitan nang aming edad. Nakipag-kwentuhan ako sa kanya noong nakaraang araw at napag-alaman kung dalawang taon na pala siyang personal driver ni Senyorito.

"Wala kayong lakad?" Humarap ako sa kanya.

Ngumisi siya at bahagya pang nagkamot sa ulo, "Oo e, kaya niya na raw!" Sambit niya.

Nagulat ako ng kinuha niya ang dala kong walis at muling ngumiti.

"Tapos ka na? Wala ng gagawin?" Dagdag niya.

I smiled at him. Napaka-down to earth talaga niya.

"Oo." Maikling sagot ko. Itinabi nito ang walis sa gilid at hinablot ang kamay ko.

Kumunot ang noo ko sa ginawa niya. Hinila ako nito patungo muli sa hardin at saka naupo sa damuhan.

Nawala ang pagtataka ko dahil sa ginawa niya. He tapped his left side.

"Maupo ka." Kaswal niyang wika.

His black longsleeves was rolled up to his elbows. Nasanay na akong ganito ang suot niya. He looks like a businessman. Hindi siya mukhang driver lamang. Ganoon kasi ang gustong kasuotan ni Senyorito para sa kanya. They're friends too kahit papaano.

Kumibot ang kanyang labi nang maupo ako sa kanyang tabi. After all these years, I suddenly feel uneasy. Para bang ayaw ko ng ikwento ang sarili sa iba! Sinuklay ko ang aking buhok gamit ang aking mga darili.

"Kamusta ka?" His eyes were all on me.

Bumuntong hinga ako, “Kinakaya pa." At mapaklang natawa dahil sa isinagot ko.

Umigting ang kanyang panga.

"May gusto ka bang sabihin?" Nagtatakang ngunit dagdag na tanong ko.

Huminga siya ng malalim kapagkuwan ay tumango.

"Handa akong makinig. Huwag kang mag-alalala." I wholeheartidly said.

His jaw was tensed and I couldn't help but stare at him. Nakikita ko ang sarili ko sa kanya.

"My father died after three years ago. Galit na galit sa akin si Nanay nang malaman niyang ako ang dahilan kung bakit namatay si Papang." Tumingala siya sa langit at ngumiwi nang bahagya.

This is a very emotional remark and I don't know what to do. Hindi ko akalain na sasabihin niya sakin ang lahat nang 'ito. Dahil hindi naman kami ganun katagal na magkakilala.

Lumapit ako sa kanya at bahagyang hinaplos ang kanyang likuran to lessen his pain.

Hinayaan ko siyang ipagpatuloy ang kanyang kwento habang ako'y nakikinig lamang. Ito ang natatanging paraan ko ang makinig.

Hindi na masyadong mainit at kita ko sa langit ang iba't ibang gumuguhit doon na nagiging kulay kahel. Hudyat na hapon na at malapit nang lumubog ang araw.

Hinayaan kung sabihin ni Chiz ang lahat ng tungkol sa kanyang buhay. Hindi siya gaanong nagsasalita sa tuwing kasama niya sila Manang at ang iba pa, that his usual playful aura, suddenly changed just for a blinked.

He almost lost his cool. Hindi ko maiwasan ang mangiti at kumunot ang noo. The reason why we feel empty sometimes is because we leave pieces of ourselves in everything we used to love. Ibinibigay natin ang lahat sa iba at wala na tayong itinitira para sa atin! Kaya minsan hindi mo masisisi na husgahan ka nang iba dahil sa nagawa mo sa nagawa mong hindi naman makakabuti para sa'yo. We should know how to let go and move on by the past. Dahil kapag mananatili tayo sa nakaraan, hindi natin mapupuntahan ang hinaharap at nakakabahala iyon.

Ibinuhos ko ang juice sa baso at saka inilagay 'to sa may tray. Pagkatapos namin mag-usap ni Chiz. Tumungo agad ako sa kusina para sana tumulong. Ngunit nalaman kong narito pala ang mga kaibigan ni Senyorito.

Sabi ni Manang ay naroon raw sila sa may pool area at nagkakatuwaan. Kaya ngayo'y naghahanda ako nang kanilang maiinom.

I'm already nervous. Nilingon ko ang pinto patungo sa labas na halos ikinabahala ko.

"Venice! Bilisan mo riyan! Pakidala na rin itong mga barbecue." Ani Manang at saka ibinigay nito sa akin.

Naitikom ko ang aking labi saka tumango lamang. Hindi na ako nangamba na muli niyang pahiyain sa harapan nang lahat tutal naman ay tapos na siya.

Maingay na modern song ang sumalubong sa aking tainga. Pinasadahan ko ng tingin ang maliwanag na pool area. Hinagod ko ng tingin ang lahat na naroon. Pito ang lalaki samantalang apat ang mga babae.

Sa paglalakad ko nararamdaman ko ang pamamanhid ng aking mga tuhod.

Bahagya kong kinagat ang aking labi at ipinagpatuloy ang paglalakad.

Nang ako'y makalapit na sa kanila. Napansin ko ang masamang titig sa akin ng mga kababaihan samantalang ang mga kalalakihan ay tila namamangha sa aking paglalakad. I put the tray on a table, kasama na rin ang iihawin na barbecue.

Bumaling ako kay Senyorito saka nagbigay galang. Nakita ko ang galit na ekspresyon ni Senyorito at bahagyang pag-galaw ng kanyang mga panga.

"S-Senyorito may kailangan pa po ba kayo?" I said without thinking.

Tamad siyang tumingin sa akin pagkatapos ay nilapasan ako. Napabuntong hinga ako at aalis na sana sa may pool area ng biglang may humawak sa aking braso.

Bumaling ako sa braso niya at saka tumingala.

Mabilis ang paghinga ko at halos mabingi sa pintig ng puso ko. His smile was genuine. He's handsome like a korean idol. He is tall and slender.

Tipid akong ngumiti at hinablot ang aking braso.

"What is your problem?" Maawtoridad na wika ni Senyorito na kusang lumapit sa amin.

Bumaling sa kanya ang lalaki saglit lamang at muling itinuon sa akin ang tingin.

"None of your business, “ Ngumisi 'to sa akin pagkatapos ay namulsa.

"She's pretty." Anito.

Nagulat ako sa kanyang sinabi na bahagya pang namula ang aking mga pisngi. "S-."

Malalim at pagod ang kanyang mata na tumingin sa aking direksyon.

"What are you waiting for? Get out!" He seriously said.

Halos manlumo ako sa kanyang sinabi. Nahihiya akong yumuko pagkatapos ay nagmamadaling umalis roon. Narinig ko ang mahihinang tawa ng kababaihan habang ang lalaking humawak sa akin ay narinig ko ang pag-singhap nito na tila'y nagalit dahil sa inasal ni Senyorito.

My heart is aching. Nagbanta ang luha sa mga mata ko dahil sa nangyari. Pumikit ako ng mariin para mapigilan ito sa pagbuhos. I want to be gone even just for a while. Everyday I'd always feel the fangs on my chest. Parati niya sa aking ipinaparamdam na siya ang batas na siya dapat ang masunod sapagkat isa lamang akong utusan.

Napatili ako ng bigla akong mawalan ng balanse. Napapikit ako at hinihintay ang pagkaka-upo ngunit walang nangyari. Naramdaman ko ang dalawang bisig na umangat sa aking likuran.

Iminulat ko ang aking mata. Nag-angat ako ng tingin sa kanya. Nabigla ako ng seryosong pinalis nito ang aking luha.

Umawang ang aking labi. I'm still so stunned. Hindi ko akalain na gagawin niya 'to. His dark mysterious eyes looked at me. Kumibot ang kanyang labi at umigting ang mga panga.

"Careful." He coldly said.

Sa pagkakabigla at takot ko, hindi pa agad rumehistro sa aking kung sino ang sumalo sa akin.

He gritted his teeth. His hard jaw was clenched and his lips were in a thin line. I feel like I chasing my dreams.

Nang sa wakas nawala ang aking gulat ay agad akong umalis sa kanyang bisig.

"Are you okay?" Nag-aalalang lumapit sa akin ang lalaking kausap ko lamang.

"Benny!" Narinig kong singhal ng babaeng malapit sa kanya.

He held my chin. Napaawang ang aking labi. Tinignan niya ang buo kong mukha.

"O-Okay lang po ako." Nahihiya kong sambit.

Tumingin ako kay Senyorito na nakita kong nakatitig sa akin. Umiwas siya ng tingin sa akin at umalis.

Hindi man lang ako nakapag-pasalamat sa kanya.

"Okay then just take care of yourself." Seryosong ani Sir Benny.

Ngumiti ako sa kanya, “Salamat po."

Nagkamot siya sa ulo. "Maari ko bang malaman ang pangalan mo?" Ngumisi siya.

"Venice Luna po." Magalang na sagot ko.

"Benny." Kaswal niyang sagot. The whole area is only illuminated.

Lumapit sa kaniya ang isang babae pagkatapos ay hinila siya papalayo sa akin.

"What are you doing? You're stupid!" Pagalit na asik nito.

Napaiwas ako ng tingin. I immediately shook my head. Umatras ako para makaalis na. I kept my mouth shut the first time I feel guilty. Hindi ko matanggap na hindi ako nakapagpa-salamat sa kanya.

Ngunit napangiti rin ako agad sa kanyang ginawa. It's touching my heart to know that he will catch me even If I fall. Tumawid ako sa likuran at agad na dumiretso sa loob ng kusina. My heart was dominating everything in me. My brain didn't function.

Napahawak ako sa aking dibdib ng maramdaman ko ang paglakas ng tibok nito. I still so very very stunned.

I sighed at my thoughts. Right now, I lost my control for one reason. I want so badly to save myself from anything. I'll build a barrier between us because I don't deserve this. I don't deserve his attention. I don't deserve to be here.