I beg her,"No baby please!" My breath came ragged.Umiling-filing siya."Sa umpisa pa lang? Alam kung talo na ako! Pero tanga diba? Tanga kasi ako kaya pumayag-payag ako sa pagpapanggap na 'to." Mahina siyang natawa."Hindi pa nga nag-uumpisa, matatapos na!".Ipinikit ko ang mga mata. Nilalabanan ng pang-uunawa ang pagmamahal ko sa kanya. Naglakad siya patungo sa damuhan kaya't agad ko rin siyang sinundan.Ang mga mata niyang natingala sa kalangitan."Tama na, Ryker." Dagdag niya.Walang ingay akong tumabi sa kanya. Nag-iingat na baka marinig niya ang mga yakap ko ay tuluyan niya ng akong iwan."Layuan muna ako." She's crying. My heart broke.I reached her closer to me. I pulled her down in the grass.Kinulong ko siya at niyakap. She hit my weak spot."Please forgive me?! Baby," I said almost pleading.Umangat ang paningin ko sa kanya. Hindi masasapawan ninuman ang kanyang kagandahan. Marami man ang nakilala kung babae sa buong syudad. Iba pa rin ang dulot niya sa aking kaibuturan.I
Naging masaya ang espesyal na araw ng kasal nina Luna at Ryker. Sa harap ng Diyos at sa mga taong nagmamahal sa kanila, ipinakita nila ang kanilang wagas na pagmamahalan. Habang lumilipas ang mga araw, mas lalo pang lumalalim ang pagmamahal bilang mag-asawa.Ngunit nang mabuntis si Luna, dumaan sila sa mga pagsubok. In-adjust ni Luna ang kanyang mga gawain upang mapanatili ang kaligtasan niya at ng kanilang sanggol sa sinapupunan. Hindi ito madali para sa kanilang dalawa, subalit lubos na sumuporta si Ryker sa kanyang asawa. Ibinigay niya ang lahat ng pagmamahal at alalay sa panahon ng pagbubuntis ni Luna.Hindi rin madali para kay Ryker ang pagiging asawang may responsibilidad sa kanilang pamilya. Kailangan niyang magtrabaho nang husto para sa kinabukasan nila. Sa kabila ng pagod at hamon sa trabaho, hindi siya nagpapatinag at patuloy na nagiging matatag para sa pamilya.Sa paglipas ng mga buwan, mas lumalalim ang pagmamahalan nila sa isa't isa habang hinihintay ang pagdating ng kani
"Sir, may gusto pong nagtatanong sa labas kung puwede po pa daw pumasok bilang kasambahay?" the youngest maid came to my office to tell me this.I was doing my work here. I'm wearing grey vneck shirt and just black pants. I am not really comfortable wearing suits in my house. Sinusuot ko lang iyon pag pumapasok talaga ako sa kompanya.It's a sunny afternoon. Malapit ng gumabi at hindi ko inaasahan na may nagtatanong pa sa ganitong oras."Let her in." seryosong sabi ko, hindi inaalis ang tingin sa aking laptop."Okay po, sir."I sighed.Hindi naman nagtagal ay agad na bumalik ang kasambahay, may kasama ng babae ngayon. As I looked at her, she seems not suited for this kind of job. She stood up confidently. Magandang babae at parang kaedad na ng aking ina."I heard you want to be a maid?" tanong ko ang paningin ay nasa laptop ko na."Yes, sir," she said those words like it was normal for her to speak foreign.She looks intimidating to me so I shifted my sit."Why?" I asked."I just want
Nandito ako ngayon sa Cafe kung saan ako nagtatarabaho. Nag wa-waitress ako dito. Simula no'ng namatay si Papa, si Mama na ang bumubuhay sa akin. Pagkamatay nya mas lalo lang nahihirapan si Mama dahil marami pala syang utang na hindi nababayaran.Ang negosyo naming sari-sari na ikinabubuhay namin ay napilitan nalang eh benta, dahil sa panay singil sa mga taong pinagkaka-utangan ni Papa.Sobrang kalahating milyon ang inutang nya at wala kaming ka malay-malay don.Napilitan nalang akong tumigil sa pag-aaral dahil gusto kong tulungan si Mama sa pang bayad nito."Two cappuccino and 2 mocha cake""1 milktea with frappe""3 chocolate cakes and 2 coffee please""5 cupcakes""1 rainbow cake"Nagla-lakad at nililista ko ang mga order nila. Panay punas naman ako sa mga pawis ko."Yong order sa table number 5 daw" sabi ko habang pinipindot pindot and bell sa kitchen."Here is your order ma'am" ngiti na serve ko sa kanila."Evie break ka muna" sabi ng manager namin."Sige lang" sagot ko sa kanya.
My jaw dropped and completely amazed by the mansion. Mas malaki pa ito keysa sa mga bahay na nakikita ko kanina sa labas.Tinignan ko ito pababa hanggang pataas, ino-oserbahan ang disenyo nito. It looks like a palace and full of different light colors each side and it's more attractive because it's evening.It captivated my sight and completely stunned. Hardin palang pwede na eh lagay ang bahay na nirerentahan namin eh, hindi pa nga ito nangangalahati."Anak, dito tayo sa likod, nandito ang mga kwarto namin." Agaw ni Mama sa atensyon ko.Hindi parin matanggal ang mga mata ko sa bahay.. Hindi mansyon.. palasyo talaga!Tinignan ko naman ang kwarto sa taas na nakabukas ang ilaw. May nakita naman ako ng anino ng tao, na parang naka tingin sa amin.Kumunot nalang ang noo ko at hindi na pinansin yon.Pagkarating namin sa likod, na mangha naman ulit ako dahil mas maraming bulaklak dito keysa doon sa harap. Sunflower, Roses with different colors, Daisy and Orchids with each side at marami pan
"Sir, I'm sorry to disappoint you but I have to work" malumanay na sabi ko sa kanya.Nag-titigan kami ng ilang segundo at tumalikod sa kanya, pero bigla nya nalang hinawakan ang siko ko para pigilan."I already asked your manager, so you don't need to worry" he asked me with a cold voice. Tinignan ko ang kamay nya na nakahawak sa siko ko, parang napansin nya din yon, dahil bigla nya lang binitawan ito. I look at him intently and I can see his eyes with pleading look.Sa huli bumuga ako ng hangin, dahil wala na akong magawa. Nag-paalam naman sya sa manager namin, kaya ayos naman siguro.Nakita ko din si Emily at Charles na nakatingin sa banda namin. Nag ngiting aso pa ang dalawa parang nang-aasar kaya inalis ko ang tingin ko sa kanila at tinuon ang atensyon sa kaharap ko.I swallowed hard because I can feel my heart beating so fast. Ano bang nasa lalaking ito? Bakit ako kinakabahan? Napayuko nalang ako, at tinitigan ang mga koko ko."So? What's your name?" He asked me while sipping his
Tinitigan ko lang ang likod nya, his wearing maroon polo shirt, denim jeans and house sleeper.Hindi ko parin inaalis ang tingin ko sakanya, dahil parang pamilyar ang isang ito sa akin.Nag-kibit balikat nalang ako at pumuntang kusina kong saan sila Mama. Habang papalakad ako sa hallway hindi ko parin maalis ang tingin ko sa chandelier at ilaw sa ibaba na nakadikit sa ding ding. Habang inaayos ang buhok ko, may naramdaman akong may nag mamasid sa akin, kaya naman tinignan ko ang likoran ko pero wala naman tao, pero narinig ko ang kakasaradong pinto. Baka kapit-bahay lang nila.Nagpa-tuloy lang ako sa paglalakad,hanggang sa nakarating na ako sa kusina. Naabutan ko silang masaya na kumakain, ang iba naman kakatayo lang dahil tapos na. They were all staring at me, and I give them a smile."Oh kumusta, anak?" Bungad naman ni Mama sa akin, na nilapitan ako. Nagpatuloy lang sa pagkain ang iba, meron ding tumitingin sa akin, ang iba nag huhugas nadin ng plato.Ginaya ako paupo ni Mama sa bak
Hindi parin maalis ang tingin ko kay Seraphina, na nakangisi sa harap ko. Para sa akin ang dating ng ngisi nya ay pagyayabang. Hindi sa hinuhusgahan ko sya, pero yo'n talaga ang dating sa akin eh.Hindi nagtagal lumabas na kami sa kwarto na iyon at pumasok ng opisina sa asawa ni Ma'am. Umupo si Mr. Laurel sa kanyang office chair, si Ma'am naman ay naka-upo sa sofa ng opisina, ako naman ay nanatiling nakatayo."Are you just gonna stand there, dear?" Sabi ni Ma'am sa akin."S-sorry po Ma'am."Umupo agad ako sa tabi nya, saka kumuha ng isang slice ng cake na nasa harap nya. Binigay nya sa akin ang isa kaya tinanggap ko ito."I said Mom not Ma'am" pagtatama nya sa akin habang naka-nguso pa."S-sorry po M-Mom" halos nagka-utal-utal na sabi ko. Hindi ako Masyadong komportable na tawagin sya ng ganon. Napalitan ang nguso nya sa isang malapad na ngiti at yumakap sa akin bigla."Yiiieee, it's so nice to hear it from you!" Bungisngis nya sa akin.Dahil sa hiya nilibot ko nalang ang tingin ko sa