(ZAYNAH POV)
I was about to go back to the river of fire when a bunch of stone fell and blocked the way. Like seriously? I took a deep deep, deep breath. Damn it. It's losing my patience. Now I'm trapped.
Tang*na! Sagad na sagad na ang pasensya ko. Napapadyak ako sa inis. Bw*sit! Pero napatigil ako ng mapansin ang nasa gilid. A riddle. Napairap ako sa kawalan. K*nginang kaartehan 'to.
"YOUR GREATEST NIGHTMARE, SORROWS IN LIFE, MAYBE LATER, EITHER TOMORROW OR THE NEXT DAY AND WORST MAYBE TODAY." pagbasa ko sa nakasulat. If I guess it? What will happen? Makakahanap ba ako ng paraan para makalabas dito? Psh! Whatever. I'll going to face it no matter what it is.
"Death," I answered. After I utter that word knives, arrows and stones appeared from nowhere and attacked me. I immediately made an Ice barrier to protect myself.
A trick. As I suspected. I started to make an Ice and Electric ball when I felt that my barrier was slowly breaking. I unleashed the
(ZAYNAH POV) Nanatili lang akong nakalutang sa ere habang siya ay galit na galit na nakatingin sa akin. He's a demon disguising as a human. Gwapo siya. Sobra. Kung hindi lang siya d*monyo ay baka naging type ko pa siya. Unti-unti akong bumaba at tumapak sa lake of fire. Napangisi ako nang nanlaki ang mata niya at gulat na napatitig sa akin. "Tss. You're confused. Why? I don't know either." I said in a cold voice. "P-Paanong? " Ohh. Nauutal din pala ang demonyo. Pero mula sa pagkakagulat ay napalitan ng pagkamuhi ang itsura niya. Naglakad ako sa kumukulong apoy na parang namamasyal lang. Nakatitig lang siya sa akin at sinusundan ang bawat kilos ko hanggang sa ngumisi siya at taas-noong nagsalita. "There’s no way you can defeat me, I am the King of Demon so, I'm your death. Sige lang matakot ka. " He said like he was ordering me to be scared at him. Then he laughed devilishly. His words are quite familiar. Right! I heard it from Mystic.
(ZAYNAH POV)Napapikit ako ng biglang lumamig ang hangin, at hinahawi ang pula ko ng buhok. My hair depends on my magic. The fire element.I can feel too that my eyes is slowly turning back and it was replaced by a pair of chocolate colored eyes. That's the new color of my eyes."Zaynah! Thank God, you're fine!" Napalingon ako kay Haydee pero isang mainit na yakap ang sumalubong sa akin. It was Ace."I'm thankful you really did take care of yourself." he whispered then he withdrew his hug. I bit my lips to bring back my senses. It was slowly drifting away from me. Good thing, it didn't."I'm glad you made it to go back here safely." I heartily said to everyone. Ngumiti sila sa akin maliban sa tatlong magkakapatid."Nice hair and eyes, by the way." Ian complimented."The Light Crystal, you have to get it." Hanna demanded. Napangisi ako. Bakit atat na atat ka? Maghintay ka na matapos ako."Relax Zaynah." I heard out
(THIRD PERSON POV) "ZAYNAH! " Ace shouted. He immediately released his magics and tried to save Zaynah from them but the three sisters vanished. "F*ck!" he cussed. "Oh my God! This is crazy! Are they traitors? F*ck!" Arriane hysterically said. Sunod-sunod na ang pagmumura nila at hindi malaman ang gagawin. Hindi nila lubos maisip na traydor ang magkakapatid lalo na si Arriane at Haydee na malapit kina Mich at Sandra. Nasasaktan sila sa ginawa nilang pagtratraydor. Samantalang pilit naman pinakalma nina Zach, Jester at Ian si Ace na nagwawala. "Ano ba Ace! Walang magagawa ang pagwawala mo diyan! Tara na at iligtas natin si Zaynah!" sigaw ni Jester sa kanya. "Siguradong ang mga Dark Shadows ang may kagagawan ng lahat ng ito. " sambit ni Ian. Napatigil naman si Ace at pilit ikinalma ang sarili. "P*tragis talaga! Mga traydor sila! Sa oras makita ko sila ay hindi ako magdadalawang-isip na patayin silang tatlo!" galit na sabi ni Hayde
(ARRIANE POV) Mahigit tatlong linggo na rin simula nang makuha siya sa amin at lahat kami ay naghahanda na para sa nalalapit na delubyo. Kasalukuyan kaming nasa training room ngayon. "Ace, Focus!" agaw-pansin ni Zach kay Ace na wala sa sarili. Ang masama pa dito ay hindi niya nakokontrol ng maayos ang Dragon! Sinubukan niya ulit kontrolin ang Fire Dragon pero maging ito ay hindi nakikisama. Nahihirapan tuloy siya. "Ace! What th----" Napasigaw kami dahil sa naging pagsabog sa gawi ni Ace. Agad kaming kumilos para pigilan ang nagwawalang Dragon. F*ck! Si Ace naman kasi. Dinaluhan naman siya ni Ian dahil malubha na ang kalagayan nito. Sumobra siya sa kapangyarihan kaya pati siya ay naapektuhan. Dahil 'yon sa labis na emosyon niya kaya hindi niya magawang kontrolin ang dragon. Isa siya sa sobrang naapektuhan sa pagkawala ni Zaynah. Sinisisi niya rin ang sarili niya dahil wala siyang nagawa. Pero sa sitwasyon ngayon ay kailangan niya
(ARRIANE POV) Lahat ay naghanda nang magbigay hudyat ng digmaan ang mga Dark Shadow. Malakas lang ang loob dahil hawak nila si Zaynah. Hawak nila ang Prinsesa. Pero hinding-hindi kami magpapatalo sa inyo. Mamatay na kung mamatay pero mauuna ka. Isinusumpa ko 'yan sa pangalan ni Zaynah! "Everyone! Gawin natin ang lahat ng ating makakaya! Alam kong kakayanin natin ito! " sigaw ng Headmistress. "Tagumpay para sa Magiczard! " Sigaw ng lahat. Alam kong natatakot sila. Kahit naman ako ay hindi maiwasang hindi mangamba sa maaaring mangyari. Pero kakayanin ko, kakayanin kong malampasan ito. Humingi na rin kami ng tulong sa iba pang kaharian. Kasama namin ang mga Fairies, Good sorcerers, Sirena, Dwarves, Engkanto at iba pa na naninirahan sa Magiczard. Mas marami kami kung tutuusin pero hawak niya kasi ang Prinsesa. "Handa na ba ang lahat?" tanong ng Hari. "Opo, mahal na hari" sagot ng Headmistress. Napatingin ako sa Reyna na bakas sa mukha ang
(ZAYNAH POV)His eyes widened when I covered his attack on my parents. "Make them safe," utos ko sa Headmistress na natulala. Pero agad itong sumunod sa sinabi ko. Hindi ko inalis ang tingin kay Vlad. I can even feel how intense my stares at him."H-How -- " nagugulat siyang napatitig sa akin. I smirked. Hindi pa rin inaalis ang tingin sa kanya at pinanatiling walang emosyon ang mukha ko.Tumalab ang spell sa akin. Pero may mga oras na nalilito talaga ako lalo na nang dumalaw ako dito at nakita ko sila.Their expression. Their cries. The longing I can see in their eyes and it hurts me. Especially when I saw him. Ang pagpilit niya na makalapit sa akin at ang pag-iyak niya. It's as if I was stab by a million knives in my deepest.Mabilis akong umiwas nang magpakawala siya ng kapangyarihan sa gawi ko nang makabawi mula sa pagkagulat. Galit na galit ito habang tuloy-tuloy lang siyang nagpakawala ng itim na mahika. Sa kakasunod niya sa aki
(ZAYNAH POV)*Flashback*Hindi mawala sa isip ko ang nangyari kanina. Ramdam ko pa rin ang yakap ng lalaking iyon. Kilala ko ba sila? Bakit may kirot akong naramdaman nang makita ko sila? Bakit ang sakit nang makita ko siyang umiiyak?"Mabuti at narito ka na. Naiparating mo ba sa kanila ang takot na dapat maramdaman nila?"May kung anong pwersang pumasok sa akin nang sapilitan at wala na akong ibang maramdaman. I feel hollow.Napatingin ako sa nagsalita at napag-alaman na si Vlad iyon. Tinitigan ko lang siya. Wala sa sariling tinalikuran ko siya pagkatapos at umalis. Narinig ko pa na tinawag niya ako sa pangalang 'Vale'. Iyon ang pinangalan niya sa akin pero minsan ay natatawag niya ako sa pangalang Zaynah na pinagtataka ko.Naalala ko na naman sila. Tinawag din nila akong Zaynah. Ako ba siya?Nagpatuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa makita ko ang dalawang kawal na nasa sulok. Lalapitan ko na sana sila
(THIRD PERSON POV)Her eyes were bloodshot. Her hands were formed into fist. Watching her parents covered by blood, her sanity was slowly drifting away from her. Wala siyang ibang maramdaman kundi galit at paghihiganti!Then she shouted with so much anger. Her shouts covered the whole Magiczard. Lahat nasindak sa malakas na pagyanig. Lahat ay kanya-kanyang isinalba ang sarili mula sa lupang gumuho. Sa sobrang lakas ng lindol ay halos matanggal na ang lupa at umaapaw na ang apoy sa ilalim nito.Dahil sa pagkasira ng lupa ay mabilis na nagtipon-tipon ang mga elementalist at gumawa ng portal para malipat sa ibang dimensyon. Nang magawa ay hindi na nagsayang ng oras si Zaynah.Ang mga gumuhong lupa ay lumutang sa ere pati na rin ang bato at naporma itong mga patalim. Sa dami nito ay napaatras si Vlad at halatang takot ito at hindi alam ang gagawin.Puno na rin nang sigawan ang buong paligid pero ang ikinasindak ng lahat ay ang biglang pagkawatak-watak
(ZAYNAH'S POV) "Okay ka lang ba baby?" Napaismid ako. "Hindi, ang sakit na ng tenga ko sa kakadaldal mo." reklamo ko.Narinig ko sa kabilang linya ang matinis niyang tawa. "Time's up dear. Mission accomplished" Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. Magtatanong pa sana ako pero binagsak na niya ang telepono. Aissh! Naiinis na lumabas ako ng kwarto kasabay ng pagteleport ko pabalik sa kanila. Pero wala na sila. Napalingon ako at do'n ko nakita ang anak ko na patakbong pumunta sa akin. Sinalubong ko ang yakap niya at hinalikan siya sa noo. "Where are they baby? Hmm." I asked. She pouted. Saka siya kumalas sa akin at hinawakan ang kamay ko. Tumakbo siya kaya nagpadala ako. Hanggang sa.... "Happy Birthday, love" Ace greeted me. Napakurap-kurap ako. He's now standing infront of me with a
(ZAYNAH POV)Years later..."Your Majesty, King Zerif wants to talk to you." Nag-angat ako ng tingin sa kanang-kamay ng aking Ama at saka ko siya tinanguan. Mabilis na tinapos ko ang ginagawa ko at sumunod sa kanya.Narating namin ang hardin at nakita ko agad si Ama na nakangiti na sa akin. Katabi niya ang Mama na ngumiti din sa'kin at bumalik na ulit sa ginagawa niyang pamimitas ng bulaklak."Dear I---""I am fully aware of my obligations and responsibility as a heir of your throne, as the reigning Queen. But I told you that I can't make it now. And don't make as an excuse that you're old because you were not. You can still handle the Magiczard with that state of yours. Piece of cake" Pangunguna ko na sa kanya. My father looks amazed then later on he burst with laughter."I understand." sabi niya ng makabawi saka mahina akong tinapik sa balikat. 
(ZAYNAH'S POV)"Anong ibig niyong sabihin?" Naguguluhang tanong ni Ace sa Hari. A smile crept into his lips as he look at me. Then he wave his hand.Tumambad sa amin ang ilusyon ng propesiya at nakasaad dito na ang nakatakda para sa akin ay si Chris. Mahigpit na hinawakan ni Ace ang kamay ko.Pero nanatili ang paningin ko sa propesiya dahil unti-unting naglaho ang mga letra at napalitan ng katagang hindi ko lubos maintindihan.'A pure and sacred love arises. She , the legend found her mate. Rejoice ! For the new hope is coming. Legend to a legend! 'Naguguluhang napatingin ako ulit sa Hari na may namumuo nang luha sa mata.Saka siya unti-unting ngumiti sa akin. Hindi ko alam pero may umusbong na tuwa sa dibdib ko. Wala akong maintindihan sa nangyayari maging ang sinasabi ng propesiya. Pero ang puso ko, nakaramdam ng saya. Na tila ba naintindihan nito ang nais
(ZAYNAH'S POV) It’s been a month since my life became lifeless. It’s been one month since I last saw him… and give myself to him. Nakatingin lang ako sa kawalan, nakatulala. Pakiramdam ko ay babagsak ako anumang oras. Hindi ko kaya ang halo-halong emosyon na nararamdaman ko. Gusto kong umatras. Gustong-gusto kong lumayo dito at maniwala sa sinabi ni Hera sa akin kanina habang inaayusan nila ako. 'Someday you'll have your own fairytale. You'll live happily ever after. Because you deserve to be happy Zaynah. And I promise you that' "Your Majesty, ayos lang po ba ang pakiramdam niyo?" tanong sa akin ng dama. Pilit na tumango ako. Sinalubong naman ako ng Hari at Reyna na may mga ngiti sa labi. "I want to congratulate you in advance, my Princess. Be happy." madamdamin na sabi ng Reyna Ngumiti ako ng pilit. I hope I'll be happy. Today is
(ZAYNAH'S POV) "Nandito na tayo." biglang usal ni Haydee na nasa tabi ko. Hinawi ni Arriane ang mga halaman na nagsisilbing harang sa lugar at do'n tumambad sa akin ang mga lahi ng dwarves at elves. Natanaw ko rin ang mga maliliit na bahay na palagay ko ay siyang tinutuluyan nila. Namangha ako sa ganda ng lugar. Napakalinis nito at ang cute pang tingnan. Sa gilid naman ay may natanaw akong falls at may mga naglalarong mga dwarf at elf do'n. Lahat natigilan sa ginagawa at napako ang paningin nila sa akin. Saka taranta silang nagtitipon at agad na lumuhod sa harapan ko. Nagulat naman ako do'n. "Mahal na Prinsesa. Kinalulugod po namin na nandito kayo. Pasensya na po at hindi kami nakapaghanda sa pagdating niyo." Maya-maya ay usal ng isang matandang dwarf na nasa gitna. Tinanguan ko lang ito sa kawalan ng sasabihin. "Naku, Pinuno. Biglaan lang talaga hehe." Napapakamot sa ulo na s
(ZAYNAH POV)Dahan-dahan na nililipad ng hangin ang buhok ko. Naramdaman ko ang paglapit niya at pagtabi niya sa akin pero hindi ko pa rin siya nilingon.I isolated myself to them. As long as I can, I want to be alone.It's been three days since it happened. Pero sariwa pa din sa akin ang lahat. The scene, the pain, the longingness...it's still here. Deep inside me, to my unfixable heart."It's funny to think how I can make other people happy but I can't even make it to myself." he said. I heard him sigh pero hindi ko pa rin siya nilingon. Hindi ko maiwasang sisihin siya at ang sarili ko kung bakit ganito ang naging kalagayan ko. If he's not a god and If I'm not goddess. Definitely there will never be an us."I'm sorry," bulong niya."Your sorry can't change anything so stop it because it's useless." malamig na tugon ko. Sandaling katahimikan ang namayani sa
(ZAYNAH'S POV)I closed my eyes as I let out a deep sigh. Damn it. Seems like I have no choice.Bumukas na ang pinto ng kwarto ko at nagsimula na akong maglakad. Nakahilera na agad ang mga kawal sa dinadaan ko at nasa likuran ko naman ang taga-silbi na panay ang sunod sa akin. Nang marating ko ang coronation grand hall ay huminto ako sa tapat ng pinto."Magbigay-pugay sa mahal na Prinsesa!" Sigaw ng kanang-kamay ng Hari. Kasabay no'n ang pagbukas ng pinto at mula rito ay kitang-kita ko na nagsipaluhuran ang lahat ng tao na nasasakupan ko upang magbigay-pugay. Sa gitna ng aisle ay may mga nakahilerang kawal na may hawak na espada at sa dulo no'n ay ang Hari at Reyna na nakaupo sa kanilang trono.Nagsimula na akong maglakad. Lahat ay tahimik at nakangiting nakatingin sa kin.They looks so proud, happy, amaze and a lot of mix emotions are visible in their eyes. Hindi ko mapigilang hindi maaantig
(ZAYNAH'S POV)(ZAYNAH POV)We're currently here in front of the portal. At kanina pa nila ako hinihintay dahil hindi ko magawang gumalaw. I heaved a sigh then I face them."Go," Maotoridad na utos ko sa kanila. Agad silang naalarma at nagtangkang lumapit sa akin pero mabilis ko silang pinigilan."Your Highness," nag-aalalang sambit ni Chris."I said go. Chris, ikaw na ang bahala magsabi sa Hari at Reyna." utos ko."Saan ka pupunta?" tanong ni Ace sa akin pero hindi ko siya sinagot."And that's an order." I said with finality. Bakas ang pagkabahala sa mukha ni Chris at hindi naman maipinta ang kay Ace. Sa huli ay wala na silang nagawa kundi ang pumasok na sa portal.Napabuntong-hininga ako at napatingala sa langit pagkatapos. Hindi ko alam kung ilang minuto na ang nakalipas pero nanatili pa rin akong nakatayo sa harap
(ZAYNAH'S POV)Kung saan-saan tumitingin ang mga mata ko dahil sa sobrang pagkahiya. Damn it.Nahihiya ako sa kanya. Nahihiya ako sa sarili ko. Damn. Talaga ba na inamin ko na sa sarili ko na mahal ko na siya?Mahal ko siya.Napapikit ako sa inis. Argh! You're making things so complicated Zaynah! That is so not you!Kinagat-kagat ko ang labi. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Seriously? Ngayon lang nangyari 'yong ganito! 'Yong ganitong hindi ko alam ang gagawin ko! Damn it! F*ck!Napapitlag ako nang mas hinigpitan pa nito ang paghawak sa kamay ko. Simula pa kanina hindi niya binitawan ang kamay ko. Mukhang tototohanin niya ang sinabi niya kanina. Literally.Patuloy pa rin kami sa paglalakad. Walang nag-iimikan sa aming dalawa. Hanggang sa huminto kami sa cotton candy stall. Pinaupo niya ako sa bench pero nanatili akong nakatingin sa cotton