(THIRD PERSON POV)
Her eyes were bloodshot. Her hands were formed into fist. Watching her parents covered by blood, her sanity was slowly drifting away from her. Wala siyang ibang maramdaman kundi galit at paghihiganti!
Then she shouted with so much anger. Her shouts covered the whole Magiczard. Lahat nasindak sa malakas na pagyanig. Lahat ay kanya-kanyang isinalba ang sarili mula sa lupang gumuho. Sa sobrang lakas ng lindol ay halos matanggal na ang lupa at umaapaw na ang apoy sa ilalim nito.
Dahil sa pagkasira ng lupa ay mabilis na nagtipon-tipon ang mga elementalist at gumawa ng portal para malipat sa ibang dimensyon. Nang magawa ay hindi na nagsayang ng oras si Zaynah.
Ang mga gumuhong lupa ay lumutang sa ere pati na rin ang bato at naporma itong mga patalim. Sa dami nito ay napaatras si Vlad at halatang takot ito at hindi alam ang gagawin.
Puno na rin nang sigawan ang buong paligid pero ang ikinasindak ng lahat ay ang biglang pagkawatak-watak
(ZAYNAH POV)I used the gravity to pin him down on the ground. His cries and shout were pissing me off. He was losing his breath but he was trying to save himself. He was trying to open a portal but I wouldn't let him. Not again.As I said, he'll vanish forever and there is no way I would let him live for more minutes. Then with that, I unleashed my final blow.A loud explosion aired. The land sinks and the only left was the fire. Vlad was thrown out on the fire and before he landed on it. I released the Light magic on him and he vanished.Finally, you were sentenced to death, Vlad.Ilang minuto akong nakalutang sa ere at pinagmasadan ang buong Magiczard... ang mundo ko. Tuluyan na itong nasira at wala na akong ibang makita kundi nagbabagang apoy."Your Highness," Napalingon ako sa nagsalita. It was the Twin Dragon. Nasa likod nila ang mga dragon ng bawat elemento. Ilang sandali pa ay bumalik na sila sa dating any
(ZAYNAH POV)Naimulat ko ang mga mata ko nang masinagan ng araw ang mukha ko. Bahagya akong napainat dahil parang namanhid yata ang katawan ko. Sa ginawa kong iyon ay may senaryong pumasok sa isip ko.Napabalikwas ako ng bangon at bigla akong napatingin sa araw. Masakit iyon sa mata kaya nag-iwas ako ng tingin. Nanibago ako bigla dahil ngayon lang ako nakakita ng araw ulit pagkatapos ng Dark Days.Bumagsak ako sa higaan ko at inalala ulit ang nangyari.I managed to bring back the Magiczard again to its place. I defeated Vlad and lastly...my life will be completely boring. That means, no more training, mission and war. Bakit hindi ko gusto ang ideyang 'yon?Bigla akong napatingin sa pinto nang bumukas iyon at pumasok si..."Zaynaaah baby koooo!" sigaw niya agad pagkakita sa akin. "I'm so happy that you're awake! How are you feeling? Are you okay..." Hindi ko na narinig pa ang iba niyang sinabi dahil natuon ang pansin ko sa kanila.She'
(ARRIANE POV) Anyeong! Oh diba? Ang galing kong mag-Korean. Natutunan lang namin 'yan ng nasa mortal world kami. Do'n kasi kami nanatili ng ilang araw no'ng panahon ng digmaan. Anyway, three months had passed at marami talagang nagbago! At hindi ko na iisa-isahin ang mga pagbabago na 'yon dahil nakakatamad. So ayon nga, may isa lang talaga ang hindi nagbago. Oh well, we're here again at our beloved academy. Ang walang katapusang pag-aaral namin. Bow! Pero mas masaya naman kasi... Finally, my most awaited moment! The Royal Lesson. Itre-train na kami on how to act as a Princess or a Prince. Kung ano ang mga nakaatang na responsibilidad sa amin. At oo, kami-kami lang kaya masaya talaga. Walang mga b*tches hooo! Mga g*go lang! Katulad niya. "Hoy babae! Makipag-cooperate ka nga!" sigaw niya sa akin. Napasimangot ako. "Ano ba sa tingin mo ang ginagawa ko?" sarkastikong tanong ko sa kanya. Anak ng! Nakakasira si
(ARRIANE'S POV)"Haydeeeee! " ngawa ko sa kanya."Aray naman! Ang sakit sa ears! Tumigil ka nga." saway niya sa akin. Pero mas lalo akong umiyak... na walang luha. Nag-iingay lang talaga ako."Anong klaseng kaibigan ka?! Iiwan mo lang ako dito!" sigaw ko ulit sa kanya."Para kang tanga! One month lang naman saka sabi ko naman sayo na pasasalubungan kita ng maraming maraming kuwento." pang-aalo niya sa akin na may halong pang-aasar."I hate you." nakangusong sambit ko."Yieeeehhh! I love you too." pang-aasar niya kaya napasimangot ako."Bw*sit ka!" At ang loka ay tinawanan lang ako! Tama ba na pagtawanan ang kaawa-awa kong kalagayan? Nasaan ang hustisya!?"Tigilan mo nga iyang pagdadrama mo. Hindi bagay sayo. Para kang binudburan ng asin sa mukha. " pang-aasar niya pa. Hindi na yata siya titigil."Ma-aksidente s
(ARRIANE'S POV)I wave my one hand in the air and I formed the air into tornado. I move my other hand at the side and starting to form air knives.Umatras ako at hinayaan ko lang ang ginawa ko.Saka ako ulit nag-concentrate at gumawa ako ng hugis tao na hangin. Represents...that Ian and the Bitch.Mabilis akong nakagawa ng air archer saka ko pinakawalan ang palaso. Walang tigil ko iyong ginawa hanggang sa manggigil na ako. I wave my hand as I control the tornado and air knives then I throw it to them then a loud explosion happened.Napaluhod ako sa pagod at napahawak ako sa naninikip kong dibdib. Halo-halo ang emosyon ko kaya naapektuhan no'n ang galaw ng hangin sa paligid ko. Naging agresibo at naging maingay ang buong paligid dahil sa nagwawalang hangin.Nakayuko lang ako at pilit kinakalma ang sarili ko."Arriane! "Bago pa ako nakaling
(ARRIANE POV)It's been a week since that day. Isang linggo na rin kaming hindi nagpapansinan. Na parang hangin na lang ang turingan namin sa isa't-isa.Ako ang unang umiwas. Kapag lumalapit siya sa akin ay lumalayo ako. Pero sa mga sumunod na araw pati siya ay tuluyan na din umiwas sa akin. Mas mabuti na rin iyon.Pero hindi ko maiwasang hindi maging malungkot. Namimiss ko na siya. Gusto ko na rin na pumunta ulit do'n sa pinagdalhan niya sa akin. Nang pumunta ako do'n ay nando'n siya kaya umuwi nalang ako.But what irritates me, most of the time she hangouts with the other girls. Those bitches. Ugh! Flirt.Ang manhid manhid niya ! May nasasaktan rito oh! Always present!Gustong-gusto kong isigaw 'yon sa kanya. Pero wala akong lakas ng loob na gawin 'yon. Bakit ba ako nagpapaka-martyr sa lalaking 'yan?Nasa kalagitnaan ako ng pagluluksa nang maya-maya pa ay may kumalabit sa akin. Pero hindi ko iyon nilingon. Umulit siya
(ARRIANE'S POV)Napabuntong-hininga ako. Okay? Kaya mo yan self! Magtatapat ka lang naman. T*ngina parang ang dali lang no'n ah?Kailangan kong gawin ito para gumaan man lang ang pakiramdam ko at maging aware siya na nasasaktan ako.Napatayo ako. Umupo ako ulit. Tumayo ako ulit. Uupo na sana ako ulit pero naisip ko na nagmumukha na akong tanga sa ginagawa ko.Kaya mo yan self, pagkatapos mong magtapat gorabels agad! Takbuhan mo na. Pero gusto ko ng sagot mula sa kanya. Pero paano din kung kabaliktaran iyon sa nararamdaman ko?"Hindi ko kaya. Jusko! Nahihirapan na ako. Kaiyak. Hoooo! Wag ka nalang maghintay ng sagot. Sabihin mo nalang." kausap ko sa sarili ko. "Okay ganito ang sabihin mo. Hoy! Makinig ka! Mahal kita! Oo, mahal kitang g*go ka!" sigaw ko.Tapos takbo agad! Tama iyon nga!Nandito na ako sa pinagdalhan niya sa akin dati. Alam
(HAYDEE POV)I sighed. It's been three weeks na din simula nang umalis kami sa Academy. Ilang days nalang ay babalik na kami.Sobrang saya ng three weeks stay namin dito. Ang dami naming natutunan. Idagdag pa na kasama namin si Zaynah. Yes, Zaynah lang talaga. Ayaw niyang magpatawag ng Princess sa amin. Sa una nag-alangan kami pero nang mag-ala frozen na naman siya ay no choice na kami. Ipinaparamdam niya sa amin na parang walang nag-iba. Na siya pa rin ang Zaynah na nakilala namin.Nakita ko sa peripheral vision ko na papalapit si Zach sa akin."Kung may balak ka na bw*sitin ako. Please lang, not now." sabi ko. Wala na siyang ginawa kundi ang p*stehin ako araw-araw."Kadarating ko pa nga lang. Mapanghusga."Hindi ko siya pinansin at napabuntong-hininga ako."Okay ka lang ba talaga? Two weeks ka ng ganyan?" tanong niya
(ZAYNAH'S POV) "Okay ka lang ba baby?" Napaismid ako. "Hindi, ang sakit na ng tenga ko sa kakadaldal mo." reklamo ko.Narinig ko sa kabilang linya ang matinis niyang tawa. "Time's up dear. Mission accomplished" Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. Magtatanong pa sana ako pero binagsak na niya ang telepono. Aissh! Naiinis na lumabas ako ng kwarto kasabay ng pagteleport ko pabalik sa kanila. Pero wala na sila. Napalingon ako at do'n ko nakita ang anak ko na patakbong pumunta sa akin. Sinalubong ko ang yakap niya at hinalikan siya sa noo. "Where are they baby? Hmm." I asked. She pouted. Saka siya kumalas sa akin at hinawakan ang kamay ko. Tumakbo siya kaya nagpadala ako. Hanggang sa.... "Happy Birthday, love" Ace greeted me. Napakurap-kurap ako. He's now standing infront of me with a
(ZAYNAH POV)Years later..."Your Majesty, King Zerif wants to talk to you." Nag-angat ako ng tingin sa kanang-kamay ng aking Ama at saka ko siya tinanguan. Mabilis na tinapos ko ang ginagawa ko at sumunod sa kanya.Narating namin ang hardin at nakita ko agad si Ama na nakangiti na sa akin. Katabi niya ang Mama na ngumiti din sa'kin at bumalik na ulit sa ginagawa niyang pamimitas ng bulaklak."Dear I---""I am fully aware of my obligations and responsibility as a heir of your throne, as the reigning Queen. But I told you that I can't make it now. And don't make as an excuse that you're old because you were not. You can still handle the Magiczard with that state of yours. Piece of cake" Pangunguna ko na sa kanya. My father looks amazed then later on he burst with laughter."I understand." sabi niya ng makabawi saka mahina akong tinapik sa balikat. 
(ZAYNAH'S POV)"Anong ibig niyong sabihin?" Naguguluhang tanong ni Ace sa Hari. A smile crept into his lips as he look at me. Then he wave his hand.Tumambad sa amin ang ilusyon ng propesiya at nakasaad dito na ang nakatakda para sa akin ay si Chris. Mahigpit na hinawakan ni Ace ang kamay ko.Pero nanatili ang paningin ko sa propesiya dahil unti-unting naglaho ang mga letra at napalitan ng katagang hindi ko lubos maintindihan.'A pure and sacred love arises. She , the legend found her mate. Rejoice ! For the new hope is coming. Legend to a legend! 'Naguguluhang napatingin ako ulit sa Hari na may namumuo nang luha sa mata.Saka siya unti-unting ngumiti sa akin. Hindi ko alam pero may umusbong na tuwa sa dibdib ko. Wala akong maintindihan sa nangyayari maging ang sinasabi ng propesiya. Pero ang puso ko, nakaramdam ng saya. Na tila ba naintindihan nito ang nais
(ZAYNAH'S POV) It’s been a month since my life became lifeless. It’s been one month since I last saw him… and give myself to him. Nakatingin lang ako sa kawalan, nakatulala. Pakiramdam ko ay babagsak ako anumang oras. Hindi ko kaya ang halo-halong emosyon na nararamdaman ko. Gusto kong umatras. Gustong-gusto kong lumayo dito at maniwala sa sinabi ni Hera sa akin kanina habang inaayusan nila ako. 'Someday you'll have your own fairytale. You'll live happily ever after. Because you deserve to be happy Zaynah. And I promise you that' "Your Majesty, ayos lang po ba ang pakiramdam niyo?" tanong sa akin ng dama. Pilit na tumango ako. Sinalubong naman ako ng Hari at Reyna na may mga ngiti sa labi. "I want to congratulate you in advance, my Princess. Be happy." madamdamin na sabi ng Reyna Ngumiti ako ng pilit. I hope I'll be happy. Today is
(ZAYNAH'S POV) "Nandito na tayo." biglang usal ni Haydee na nasa tabi ko. Hinawi ni Arriane ang mga halaman na nagsisilbing harang sa lugar at do'n tumambad sa akin ang mga lahi ng dwarves at elves. Natanaw ko rin ang mga maliliit na bahay na palagay ko ay siyang tinutuluyan nila. Namangha ako sa ganda ng lugar. Napakalinis nito at ang cute pang tingnan. Sa gilid naman ay may natanaw akong falls at may mga naglalarong mga dwarf at elf do'n. Lahat natigilan sa ginagawa at napako ang paningin nila sa akin. Saka taranta silang nagtitipon at agad na lumuhod sa harapan ko. Nagulat naman ako do'n. "Mahal na Prinsesa. Kinalulugod po namin na nandito kayo. Pasensya na po at hindi kami nakapaghanda sa pagdating niyo." Maya-maya ay usal ng isang matandang dwarf na nasa gitna. Tinanguan ko lang ito sa kawalan ng sasabihin. "Naku, Pinuno. Biglaan lang talaga hehe." Napapakamot sa ulo na s
(ZAYNAH POV)Dahan-dahan na nililipad ng hangin ang buhok ko. Naramdaman ko ang paglapit niya at pagtabi niya sa akin pero hindi ko pa rin siya nilingon.I isolated myself to them. As long as I can, I want to be alone.It's been three days since it happened. Pero sariwa pa din sa akin ang lahat. The scene, the pain, the longingness...it's still here. Deep inside me, to my unfixable heart."It's funny to think how I can make other people happy but I can't even make it to myself." he said. I heard him sigh pero hindi ko pa rin siya nilingon. Hindi ko maiwasang sisihin siya at ang sarili ko kung bakit ganito ang naging kalagayan ko. If he's not a god and If I'm not goddess. Definitely there will never be an us."I'm sorry," bulong niya."Your sorry can't change anything so stop it because it's useless." malamig na tugon ko. Sandaling katahimikan ang namayani sa
(ZAYNAH'S POV)I closed my eyes as I let out a deep sigh. Damn it. Seems like I have no choice.Bumukas na ang pinto ng kwarto ko at nagsimula na akong maglakad. Nakahilera na agad ang mga kawal sa dinadaan ko at nasa likuran ko naman ang taga-silbi na panay ang sunod sa akin. Nang marating ko ang coronation grand hall ay huminto ako sa tapat ng pinto."Magbigay-pugay sa mahal na Prinsesa!" Sigaw ng kanang-kamay ng Hari. Kasabay no'n ang pagbukas ng pinto at mula rito ay kitang-kita ko na nagsipaluhuran ang lahat ng tao na nasasakupan ko upang magbigay-pugay. Sa gitna ng aisle ay may mga nakahilerang kawal na may hawak na espada at sa dulo no'n ay ang Hari at Reyna na nakaupo sa kanilang trono.Nagsimula na akong maglakad. Lahat ay tahimik at nakangiting nakatingin sa kin.They looks so proud, happy, amaze and a lot of mix emotions are visible in their eyes. Hindi ko mapigilang hindi maaantig
(ZAYNAH'S POV)(ZAYNAH POV)We're currently here in front of the portal. At kanina pa nila ako hinihintay dahil hindi ko magawang gumalaw. I heaved a sigh then I face them."Go," Maotoridad na utos ko sa kanila. Agad silang naalarma at nagtangkang lumapit sa akin pero mabilis ko silang pinigilan."Your Highness," nag-aalalang sambit ni Chris."I said go. Chris, ikaw na ang bahala magsabi sa Hari at Reyna." utos ko."Saan ka pupunta?" tanong ni Ace sa akin pero hindi ko siya sinagot."And that's an order." I said with finality. Bakas ang pagkabahala sa mukha ni Chris at hindi naman maipinta ang kay Ace. Sa huli ay wala na silang nagawa kundi ang pumasok na sa portal.Napabuntong-hininga ako at napatingala sa langit pagkatapos. Hindi ko alam kung ilang minuto na ang nakalipas pero nanatili pa rin akong nakatayo sa harap
(ZAYNAH'S POV)Kung saan-saan tumitingin ang mga mata ko dahil sa sobrang pagkahiya. Damn it.Nahihiya ako sa kanya. Nahihiya ako sa sarili ko. Damn. Talaga ba na inamin ko na sa sarili ko na mahal ko na siya?Mahal ko siya.Napapikit ako sa inis. Argh! You're making things so complicated Zaynah! That is so not you!Kinagat-kagat ko ang labi. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Seriously? Ngayon lang nangyari 'yong ganito! 'Yong ganitong hindi ko alam ang gagawin ko! Damn it! F*ck!Napapitlag ako nang mas hinigpitan pa nito ang paghawak sa kamay ko. Simula pa kanina hindi niya binitawan ang kamay ko. Mukhang tototohanin niya ang sinabi niya kanina. Literally.Patuloy pa rin kami sa paglalakad. Walang nag-iimikan sa aming dalawa. Hanggang sa huminto kami sa cotton candy stall. Pinaupo niya ako sa bench pero nanatili akong nakatingin sa cotton