220.

“Pasensya ka na, mam Serena, gusto ka man namin papasukin pero ang bilin ni sir Axel ay hindi po pwede. Baka mapagalitan po kami.”

Nanlulumo si Serena. Hindi niya masisisi ang binata dahil kasalanan niya ang nangyari. Dahil sa kanya ay nalagay sa panganib ang buhay nito. Kinagat niya ang luha para pigilin ang mapaiyak. Hanggang ngayon ay sinisi niya ang sarili sa nangyari. Hindi siya mapakali at makatulog sa sobrang pag aalala.

Kagabi pa nakaalis ang doktor. Ngayon ay hapon na at nagpapahinga na ang binata. Papunta na rin ang magulang ni Axel rito ngayon. Inabot nalang ng gabi ay hindi pa rin siya mapakali.

“Mam Serena, pinapatawag ka ni Sir Axel, gusto ka daw pong makausap.”

Nagliwanag ang mukha niya at dalidaling nagpunta sa kwarto ng binata. Mabuti nalang at pinayagan na siya. Gusto-gusto niya talaga na humingi ng tawad sa nangyari. Alam niya.

Napalunok siya ng sumalubong sa kanya ang malamig na ekspresyon ni Axel. Parang binalot ng lamig ang silid dahil sa nakakatakot nit